Άλλος ένας κοιλόπονος της ΕΕ για το χάσμα αμοιβών ανδρών και γυναικών...

 

Φωτό αρχείου

Της Κάλι Καρά

Σε 10 σελίδες καταγράφηκε ένα ακόμη ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το μισθολογικό χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών, λαμβάνοντας υπόψη...

- τη θεμελιώδη αρχή της ΕΕ για την ισότητα των φύλων...

- τον ευρωπαϊκό πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων ο οποίος μιλάει για «ίση μεταχείριση και ίσες ευκαιρίες για γυναίκες και άνδρες»...

- ότι σε όλη την ΕΕ οι αποδοχές των γυναικών είναι δυσανάλογα χαμηλότερες από τις αποδοχές των ανδρών...

- το χάσμα μεταξύ των φύλων στην ωριαία αμοιβή στην ΕΕ είναι 16%, μολονότι παρουσιάζει σημαντικές αποκλίσεις μεταξύ των κρατών-μελών...


- το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των φύλων αυξάνεται στο 40% αν ληφθούν υπόψη τα ποσοστά απασχόλησης και η συνολική συμμετοχή στην αγορά εργασίας...

- ότι ενώ μόνο το 8,7% των ανδρών στην ΕΕ εργάζεται με καθεστώς μερικής απασχόλησης, το ένα τρίτο των γυναικών στην ΕΕ (31,3%) εργάζεται υπό το καθεστώς αυτό, ενώ τα 2,5 εκατομμύρια παιδιά από τα 5,6 εκατομμύρια ζουν σε καθεστώς φτώχειας...

Και αφού υπενθυμίζει ότι...

- το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των φύλων για εργασία ίσης αξίας εξακολουθεί να υφίσταται, με ελάχιστη βελτίωση του μέσου όρου της ΕΕ την τελευταία δεκαετία...

Καταλήγει...

σε αντιλαϊκά καλέσματα στην Επιτροπή, στα επιτροπάτα και στα κράτη-μέλη να διασφαλίσουν την αρχή της ισότητας των αμοιβών στην πράξη, χωρίς να παραλείπει την «ταμπακιέρα» που είναι η ταχεία έγκριση και εφαρμογή της οδηγίας για την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής(!), οδηγία που έστειλε και στέλνει τις γυναίκες μαζικά στη μερική απασχόληση, στη μερική ζωή με καθόλου σύνταξη, με προοπτική να επεκταθεί σε όλους.

Τόσο μελάνι, τόσες οδηγίες και καλέσματα, τόση πολυλογία για να κρυφτεί ο ένας και μοναδικός κοιλόπονος που έχει από την ίδρυσή της αυτή η λυκοσυμμαχία της ΕΕ, πώς θα διασφαλιστούν τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων με κάθε τρόπο και μέσον.

Το γυναικείο εργατικό δυναμικό, στο όνομα πάντα της «ισότητας» (από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τη Στρατηγική της Λισαβόνας μέχρι τη Στρατηγική «Ευρώπη 2020»), παραμένει στη συνολικότερη στρατηγική του κεφαλαίου το καύσιμο της κερδοφορίας του για τη διασφάλιση φθηνότερης εργατικής δύναμης. Αποτελεί διαχρονικά σημαντική εφεδρεία όχι μόνο γιατί οι γυναίκες αμείβονται με χαμηλότερους μισθούς, δουλεύουν σε πολύ μεγαλύτερα ποσοστά με ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, με ελάχιστα ή καθόλου δικαιώματα εργασιακά ή ασφαλιστικά, αλλά γιατί οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών αξιοποιούνται για να αυξάνεται η εκμετάλλευση.

Οι γυναίκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, αυτές που χόρτασαν τόση ισότητα που τους μοίρασε η ΕΕ όλα αυτά τα χρόνια έναν κοιλόπονο πρέπει να έχουν, να επιλέξουν το ωραίο ταξίδι του αγώνα για τη ζωή και το μέλλον που τους αξίζει, μέχρι να πετάξουν από το σβέρκο τους τις βδέλλες που τους απομυζούν τον ιδρώτα και την αξιοπρέπειά τους.

902gr