Το κράτος έχει συνέχεια..

.

Με την οργανωμένη απειθαρχία από την αρχή της πανδημίας, εκατοντάδες σωματεία και φορείς στέλνουν μήνυμα πως οι διεκδικήσεις και οι αγώνες τους δεν αναστέλλονται, δεν αναβάλλονται, δεν μπαίνουν στο γύψο. Αναμετρούνται στην πράξη με τον κρατικό αυταρχισμό, δίνουν αγωνιστική απάντηση στα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης και στην προσπάθεια τρομοκράτησης.

Με τους αγώνες τους ξεσκεπάζουν τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, πίσω από τις οποίες γίνεται προσπάθεια να κρυφτεί το πραγματικό υπόβαθρο της καταστολής, που είναι η άλλη όψη των πολιτικών ενσωμάτωσης και πάει χέρι χέρι με την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης απ' όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις.

Αυτό το σκηνικό επαναλήφθηκε την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή, ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, στη συζήτηση για την αστυνομική βία και την κρατική καταστολή. Η μεταξύ τους αντιπαράθεση όμως, με αντιδεξιές κορόνες και χρεοκοπημένα ψευτοδιλήμματα, είναι έργο χιλιοπαιγμένο στην πλάτη του λαού, που τον θέλουν θεατή στη γωνία, «ουρά» της μιας ή της άλλης εκδοχής της αστικής πολιτικής.

Το κράτος έχει συνέχεια στην αντιλαϊκή επίθεση και την καταστολή. Η ΝΔ ετοιμάζει νέα φουρνιά αντεργατικών νομοσχεδίων και απαιτεί από τον λαό «να κάτσει στ' αυγά του» για να μη χαθεί το ...τρένο της ανάκαμψης για το κεφάλαιο.

Στις εκλογές του 2019 έκανε κεντρικό της σύνθημα την «ασφάλεια», στέλνοντας μήνυμα κρατικής πυγμής και προετοιμάζοντας το έδαφος για ένταση της καταστολής, στο φόντο των αδιεξόδων που μεγαλώνουν σήμερα για τον λαό από τη διαχείριση της πανδημίας και της νέας οικονομικής κρίσης με κριτήριο τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που παρουσιάζει την κρατική καταστολή ως «αποκλειστικότητα» του «κράτους της δεξιάς», έστελνε ως κυβέρνηση τα ΜΑΤ ενάντια σε εργαζόμενους, συνταξιούχους, ακόμα και μαθητές, παρέταξε πρώτος της αύρες απέναντι σε διαδηλωτές, για να εφαρμοστούν τα μέτρα των μνημονίων.

Κατέστειλε με αγριότητα αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις, για να θωρακίσει τον «στρατηγικό διάλογο» με τις ΗΠΑ και ψήφισε νόμους που ενισχύουν τον αυταρχισμό θεσμικά και επιχειρησιακά, ενσωματώνοντας επικίνδυνες Οδηγίες της ΕΕ περί «τρομοκρατίας» και «ριζοσπαστισμού», που στη συνέχεια εμπλούτισε η ΝΔ.

Η στρατηγική τους σύμπλευση δεν κρύβεται ούτε στα ζητήματα διαχείρισης της πανδημίας. Αφού τον περασμένο Απρίλη έριξε το σύνθημα «θα λογαριαστούμε μετά», ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει τώρα υπουργό Υγείας «κοινής αποδοχής» με τη ΝΔ, αλλά και «επίταξη» του ιδιωτικού τομέα Υγείας με γενναίες κρατικές επιδοτήσεις, όπως κάνει η κυβέρνηση.

Στο έδαφος της υγείας - εμπόρευμα, προτείνει το λεγόμενο «νέο ΕΣΥ», που είναι ίδιο κι απαράλλαχτο με το παλιό, έχοντας πρωτοστατήσει και στις ΣΔΙΤ. Στην ίδια βάση μιλάει για προσωρινή άρση της πατέντας και όχι κατάργησή της, για να μη χάσουν οι πολυεθνικές του Φαρμάκου ούτε δεκάρα από τα αμύθητα κέρδη τους. Και ταυτόχρονα, διεκδικεί τον τίτλο του ικανότερου να διαμορφώσει προϋποθέσεις ανάκαμψης από την καπιταλιστική κρίση και να εγγυηθεί την «κοινωνική συναίνεση».

Ο λαός όμως έχει πείρα και γνώση και δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα που του στήνουν ξανά. Η πραγματική διέξοδος βρίσκεται στην κλιμάκωση των αγώνων ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της σημερινής και όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων και των κομμάτων του κεφαλαίου, που θυσιάζει την υγεία, τα δικαιώματα, τις ανάγκες και τις ελευθερίες του λαού στο βωμό της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.

Αυτόν το δρόμο δείχνουν οι εργαζόμενοι, που μέσα από τα σωματεία τους υπερασπίζονται αγωνιστικά την υγεία και τα δικαιώματά τους. Οι χιλιάδες φοιτητές με τους συλλόγους τους, που συνεχίζουν να παλεύουν ενάντια στο νόμο Κεραμέως - Χρυσοχοΐδη και διεκδικούν να ανοίξουν τώρα οι σχολές με όλα τα μέτρα προστασίας. Οι αγωνιστές υγειονομικοί και εργαζόμενοι στο δημόσιο σύστημα Υγείας, που παρά τις απειλές και τις συνδικαλιστικές διώξεις, αποκαλύπτουν τις ελλείψεις και μπαίνουν μπροστά για άμεσα μέτρα προστασίας της υγείας του λαού.

Αυτό το μήνυμα στέλνουν και τα συλλαλητήρια που διοργανώνουν σήμερα εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις, φορείς του κινήματος και φοιτητικοί σύλλογοι, στον έναν χρόνο από το ξέσπασμα της πανδημίας, καλώντας σε μαζική συμμετοχή και αγωνιστική κλιμάκωση.