Οι Ένοπλες Δυνάμεις σε ρόλο κατασταλτικού μηχανισμού

 

ίτλο «Λευκή Βίβλος για την Προστασία του Πολίτη», που παρουσιάστηκε πρόσφατα εκ μέρους του σχετικού υπουργείου, είναι ένα καθαρά αντιλαϊκό – αντιδραστικό κείμενο. Είναι ένα κείμενο που προδιαγράφει ευκρινώς την ανατριχιαστική προοπτική μιας κολοσσιαίων διαστάσεων καταστολής για τον 21ο αιώνα, που είναι αναπόσπαστο κομμάτι της γενικότερης αντιλαϊκής πολιτικής που προτίθενται να εντατικοποιήσουν οι αστικές κυβερνήσεις.

Είναι ευνόητο και συνάμα εύκολα ερμηνεύσιμο ότι πάγια επιδίωξη και βασικός στόχος του αστικού πολιτικού συστήματος είναι η μακροημέρευση και η σταθεροποίησή του. Βασικό εργαλείο του γι’ αυτό είναι το δίπολο ενσωμάτωση και καταστολή. Αυτός είναι και ο λόγος που εναλλάσσει περίτεχνα απ’ τη μια τη γενικευμένη επίκληση της «εθνικής ομοψυχίας» και της ανάγκης ύπαρξης ενός «νέου κοινωνικού συμβολαίου», στοχεύοντας στην ενσωμάτωση εργατικών – λαϊκών δυνάμεων, κι απ’ την άλλη την αδίστακτη εφαρμογή νέων και πιο εξελιγμένων μεθόδων κρατικής καταστολής, φόβητρο για τους μη συμμορφούμενους.

Η αναφορά στο κείμενο της «Λευκής Βίβλου» ότι «η εσωτερική ασφάλεια σε αρκετές περιπτώσεις δεν μπορεί να διαχωριστεί από την εξωτερική» αναδεικνύει μια νέα πτυχή της ανοιχτής και βίαιης καταστολής. Αυτή θα περιλαμβάνει τη δυναμική ανάπτυξη ενός συνόλου ολοκληρωμένων κατασταλτικών επιλογών, όπου θα χρησιμοποιούνται αστυνομικά και μη αστυνομικά μέσα.

Από αυτό αποκαλύπτεται πλέον η μέχρι σήμερα συγκεκαλυμμένη πρόθεση άμεσης επιχειρησιακής διασύνδεσης Σωμάτων Ασφαλείας και Ενόπλων Δυνάμεων. Μιας διασύνδεσης που είναι αναγκαία για την αστική τάξη προκειμένου να «πειθαρχήσει» και στη ΝΑΤΟική απαίτηση (Σύνοδος Κορυφής της Λισαβόνας, 2010) ύπαρξης «εσωτερικής ασφάλειας και σταθερότητας» στο εσωτερικό των κρατών – μελών της λυκοσυμμαχίας, με «φροντίδα» των ίδιων των κρατών – μελών.

Ακριβώς αυτές οι προβλέψεις – «προτροπές» είναι που προτάσσουν ως λειτουργική απαίτηση τη διαμόρφωση ενός κατασταλτικού πλαισίου στο οποίο θα συμμετέχουν κυρίως τα Σώματα Ασφαλείας, οι Ενοπλες Δυνάμεις, με τη συνδρομή ακόμα και παραστρατιωτικών οργανώσεων, αλλά και Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ). Στόχος τους είναι η δημιουργία και η λειτουργία μιας αποτελεσματικής σιδερένιας γροθιάς της αστικής εξουσίας ενάντια στο λαό και τις διεκδικήσεις του, όταν αυτό απαιτηθεί.

Οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις είναι οργανικά συνδεδεμένες με τις ιμπεριαλιστικές δομές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, τόσο σε επίπεδο δόγματος, ειδικά μετά την πρόσφατη εξαγγελία του «Νέου Δόγματος», όσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο. Απ’ αυτήν τη σχέση πηγάζει και η αναγκαιότητα μεθοδικής προετοιμασίας τους στους τομείς σχεδιασμού, στελέχωσης, εξοπλισμού και εκπαίδευσης, έτσι ώστε όταν κληθούν να αναλάβουν κατασταλτικές αποστολές, να είναι αποτελεσματικές.

Είναι ενδεικτικές οι ασκήσεις και τα σεμινάρια που διεξάγονται στο πλαίσιο αυτής της προετοιμασίας επί ελληνικού εδάφους, άλλοτε με αποκλειστική συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων και άλλοτε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ ή της ΕΕ. Πρόκειται για ασκήσεις «καταστολής πλήθους», ασκήσεις «διεξαγωγής επιχειρήσεων σε κατοικημένες περιοχές», αλλά και ασκήσεις «διαχείρισης κρίσεων», που έχουν όλα τα χαρακτηριστικά επιβολής στρατιωτικού νόμου στην «υποθετική» περιοχή που απεικονίζουν, καθώς οι στρατιωτικές δυνάμεις εμφανίζονται να θέτουν υπό τον έλεγχό τους όλες τις πολιτικές δομές, σύμφωνα με τα εξεταζόμενα σενάρια.

Οι ισχυρισμοί που «ψελλίζουν», πως τα σενάρια αυτά αφορούν περιοχές όπου αναπτύσσονται οι λεγόμενες «ειρηνευτικές αποστολές», προφανώς και δεν αλλάζουν στο ελάχιστο τη σταδιακή μετάλλαξη του χαρακτήρα των Ενόπλων Δυνάμεων και την αντικατάσταση του δόγματος αποκλειστικής υπεράσπισης των συνόρων και προάσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων, από το ιμπεριαλιστικό δόγμα και τη στοχοποίηση του «εχθρού λαού».

Στην ίδια κατεύθυνση χειραγώγησης, τρομοκρατίας και βίαιης καταστολής των λαϊκών κινητοποιήσεων κινείται και η λειτουργία του «Συντονιστικού Κέντρου Ειδικών Επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ (NSCC)». Με την ίδρυση αυτού του Κέντρου, υλοποιήθηκε η καθιέρωση ενός ενιαίου επιχειρησιακού χώρου, υπαγόμενου σε ένα επιχειρησιακό κέντρο που θα εδρεύει στις Βρυξέλλες, υπό Αμερικανό διοικητή. «Αποστολή του NSCC είναι η υποστήριξη των ειδικών επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ σε ολόκληρη τη Συμμαχία (σ.σ. και στο εσωτερικό των χωρών – μελών του ΝΑΤΟ ) προς υποστήριξη του σχεδιασμού και εκτέλεσης των επιχειρήσεων σε καιρό ειρήνης και κρίσεων». Αυτό το Συντονιστικό Κέντρο τίθεται υπεράνω των χωρών – μελών και με ανοιχτό το ενδεχόμενο να αναλαμβάνει αποστολές «ανορθόδοξου πολέμου» και εντός των χωρών – μελών, σε συνεργασία ακόμα και με Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, όταν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα το απαιτήσουν, χωρίς φυσικά κάτι τέτοιο να γίνεται δημόσια γνωστό. Για την Ιστορία, την κύρωση της σύμβασης για την ίδρυση και λειτουργία του NSCC, τον Αύγουστο του 2011, υπερψήφισαν το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και το ΛΑ.Ο.Σ., ο δε ΣΥΡΙΖΑ, που υποκριτικά τότε την είχε καταψηφίσει, την τίμησε πανηγυρικά αργότερα ως κυβέρνηση, όταν παρέδιδε στη ΝΔ τον δρόμο στρωμένο για τη μετατροπή της Ελλάδας σε μια απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση, αφού ολοκληρώθηκε το πλαίσιο της β’ φάσης του «Στρατηγικού Διαλόγου» Ελλάδας – ΗΠΑ, τον Οκτώβρη του 2019.

Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του αστικού κράτους, νομοτελειακά, ούτε καταργούνται ούτε αλλάζουν ούτε μετασχηματίζονται. Είναι αναπόσπαστα δεκανίκια στήριξης και υλοποίησης της βάρβαρης και απάνθρωπης πολιτικής του σε βάρος των εργαζομένων, του λαού. Οταν η αστική τάξη, οι σύμμαχοί της και τα συμφέροντά τους το απαιτήσουν, τότε εκτός της αστυνομίας, που ήδη χρησιμοποιείται, θα χρησιμοποιηθούν σε ρόλους ανοιχτής καταστολής και οι Ενοπλες Δυνάμεις. Θα ενταχθούν κι αυτές στη φαρέτρα του αντιδραστικού οπλοστασίου της αστικής τάξης, τακτική που γνωρίζει πολύ καλά απ’ το παρελθόν.

Είναι ενδεικτικό ότι στον 20ό αιώνα η αστική τάξη «έβγαλε» απ’ τους στρατώνες πολλές φορές τις Ενοπλες Δυνάμεις, όπως: Στις 15 Αυγούστου 1909, το στρατιωτικό κίνημα στου Γουδή είχε χαρακτήρα αστικού κινήματος, που οργανώθηκε από τον Στρατιωτικό Σύνδεσμο, με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Νικόλαο Ζορμπά. Στις 17 Αυγούστου 1916 πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη από φιλοβενιζελικούς αξιωματικούς και με την καθοδήγηση του Ελ. Βενιζέλου το Κίνημα Εθνικής Αμυνας, που στρεφόταν ενάντια στην κυβέρνηση των Αθηνών. Στις 14 Σεπτέμβρη 1916 πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα κίνημα υπό τον Θ. Πάγκαλο, ο οποίος συνέλαβε εκατοντάδες οπαδούς του βασιλιά, με σκοπό να τους τουφεκίσει. Την ίδια μέρα παραιτήθηκε ο βασιλιάς Κωνσταντίνος και ανέλαβε ο Γεώργιος Β’, ενώ την επομένη μπήκαν στην Αθήνα τα στρατεύματα που βρίσκονταν στο Λαύριο και την εξουσία ανέλαβαν οι Γονατάς – Πλαστήρας – Φωκάς, ηγέτες του στρατιωτικού κινήματος. Στις 21 Οκτώβρη 1923 απέτυχε απόπειρα φιλοβασιλικού πραξικοπήματος των Λεοναρδόπουλου – Γαργαλίδη.

Στις 25 Ιούνη 1925 ο στρατηγός Θ. Πάγκαλος, συνεπικουρούμενος από τον ναύαρχο Χατζηκυριάκο και από τα λεγόμενα «Δημοκρατικά Τάγματα», πραγματοποίησε στρατιωτικό πραξικόπημα, ανέτρεψε την κυβέρνηση Μιχαλακοπούλου και σχημάτισε δική του. Ο Πάγκαλος στις 4 Γενάρη 1926 με διάγγελμά του κήρυξε και επίσημα τη δικτατορία, που είχε τη στήριξη και του βρετανικού παράγοντα. Στις 22 Αυγούστου 1926 η παγκαλική δικτατορία ανατράπηκε με στρατιωτικό πραξικόπημα υπό τον στρατηγό Γ. Κονδύλη.

Στις 5 Μάρτη 1933 ο Ν. Πλαστήρας προχώρησε στην οργάνωση στρατιωτικού πραξικοπήματος. Την 1η Μάρτη 1935 εκδηλώθηκε μια ακόμη αποτυχημένη προσπάθεια πραξικοπήματος από την πλευρά των Φιλελευθέρων. Το κίνημα καθοδηγούσαν οι Ελ. Βενιζέλος και Ν. Πλαστήρας. Στις 10 Οκτώβρη 1935 ο Κονδύλης, που στο μεταξύ είχε μεταπηδήσει στο μοναρχικό στρατόπεδο, μαζί με τους Παπάγο – Οικονόμου – Ρέππα ανέτρεψε την κυβέρνηση Τσαλδάρη, έχοντας τη στήριξη της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας. Το πραξικόπημα οδήγησε στην επαναφορά της βασιλείας και του Γεωργίου Β’, μέσω δημοψηφίσματος, στο οποίο έγινε εκτεταμένη νοθεία. Στις 21 Απρίλη 1967 εγκαθιδρύθηκε η επτάχρονη δικτατορία των συνταγματαρχών.

Σήμερα στις Ενοπλες Δυνάμεις, με βάση τις ΝΑΤΟικές απαιτήσεις αλλά και τις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης, υπάρχουν συντεταγμένα σχέδια υλοποίησης τέτοιων στοχεύσεων. Η δοκιμή αυτών των σχεδίων, με αντίστοιχο προσωπικό και μέσα, ήδη έχει γίνει σε στρατιωτικές ασκήσεις στο πρόσφατο παρελθόν. Υπενθυμίζουμε τις ασκήσεις καταστολής πλήθους, όπως η πρώτη απ’ αυτές που έγιναν επίσημα από ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις, στη Βέροια στις 13 Μάρτη 2002, στο πλαίσιο άσκησης του Β’ Σώματος Στρατού, με αντικείμενο την αντιμετώπιση «ατάκτων ομάδων» άμαχων πολιτών. Την άσκηση του 951 Τάγματος Στρατονομίας στου Παπάγου, την 13 Ιούνη 2006, για την «αντιμετώπιση διαδηλωτών» που διαδήλωναν κατά του ΝΑΤΟ. Την άσκηση που έγινε στις 29 Ιούλη 2008 στο Πεδίο Βολής της Νέας Περάμου Αττικής, στην οποία το ΓΕΣ έδινε «ιδιαίτερη βαρύτητα στην εκπαίδευση τμημάτων σε επιχειρήσεις εντός κατοικημένου τόπου». Δεκάδες ανά έτος ασκήσεις, με σενάρια για αγώνα μέσα σε κατοικημένες περιοχές, εκτελούμενες από παραστρατιωτικές οργανώσεις που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια σε όλη την Ελλάδα, με προκάλυμμα κάποια γενική εφεδροπολεμική ιδιότητα, σε πολλές περιπτώσεις όμως σε στενή συνεργασία με επίσημες αρχές.

Είναι ευνόητο ότι αυτές οι εξελίξεις είναι εξαιρετικά επικίνδυνες για τη δυνατότητα του λαού μας, των εργαζομένων, της νεολαίας, να εκφράζονται ελεύθερα και να διεκδικούν αγωνιστικά λύσεις στα τεράστια προβλήματα που γεννά η αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων. Αποτελούν το υπόβαθρο για μια επερχόμενη άγρια, βίαιη και ενδεχομένως αιματηρή καταστολή. Είναι ανάγκη αυτό να γίνει πλατιά συνείδηση και ο λαός να βάλει ένα τέλος σε όλα αυτά.

Σε καμία περίπτωση, με καμία αιτιολογία και κανενός τη διαταγή, είτε αυτή εκπορεύεται από μέσα είτε απ’ έξω από την Ελλάδα, οι Ενοπλες Δυνάμεις δεν πρέπει να χρησιμοποιηθούν εναντίον του λαού. Κάθε νομοθέτημα ή επίσημο κείμενο, όπως η πρόσφατη «Λευκή Βίβλος για την Προστασία του Πολίτη», που περιλαμβάνει φανερά ή συγκαλυμμένα, τέτοιου είδους προβλέψεις, να καταργηθεί αμέσως.

Ο λαός πρέπει να γίνει ο ίδιος νοικοκύρης σε μια Ελλάδα χωρίς φτώχεια, απελευθερωμένος από τα δεσμά της εκμετάλλευσης, με τη δική του εξουσία, κι αυτό είναι εφικτό, είναι ρεαλιστικό και κυρίως αποτελεί τη μόνη λύση για μια πραγματική λαϊκή ευημερία.