Κοινός παρονομαστής...

Τις τελευταίες μέρες έχουν κυριαρχήσει στη δημοσιότητα αποτρόπαιες εγκληματικές πράξεις σε βάρος γυναικών. Με αφορμή τη δολοφονία της 20χρονης στα Γλυκά Νερά από τον σύζυγό της, που δικαίως έχει προκαλέσει οργή και αγανάκτηση, μονοπώλησαν τα δελτία ειδήσεων και τις ενημερωτικές εκπομπές «πληροφορίες» και «διαρροές».

Στην αρχή συνοδεύονταν με γερές δόσεις ρατσισμού για τις «συμμορίες κακοποιών από την Ανατ. Ευρώπη», ενώ στη συνέχεια, μετά την ομολογία του 32χρονου πιλότου, έδωσαν τη σκυτάλη σε διαρροές καταθέσεων, της δικογραφίας. Η συζήτηση επικεντρώθηκε σε επιλεκτικά αποσπάσματα από το ημερολόγιο της νεαρής μητέρας, με λεπτομέρειες, ερμηνείες και προεκτάσεις, που θίγουν την προσωπικότητά της και αφορούν την προσωπική τους ζωή... Ολα υποταγμένα στο όνομα του ρεπορτάζ και της τηλεθέασης.

Ωστόσο, τα φώτα σε αυτές τις πολύκροτες υποθέσεις πρέπει να στραφούν σε όλους εκείνους τους κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες, που δημιουργούν τους δράστες - τέρατα και αφήνουν τις γυναίκες εκτεθειμένες σε κάθε είδους κίνδυνο.

Δεν πρόκειται για μεμονωμένες ακραίες ατομικές συμπεριφορές. Υπάρχει ένα βαθύτερο σάπιο υπόβαθρο - οικονομικό, κοινωνικό - πάνω στο οποίο φυτρώνουν ο ατομισμός, ο ανταγωνισμός, η ατομική αλαζονεία, η υποτίμηση της προσωπικότητας ενός ανθρώπου. Στην «αρένα» της σύγχρονης εκμεταλλευτικής κοινωνίας προβάλλεται ως «διέξοδος» και «πρόοδος» η κάλπικη, ατομική «ευτυχία», οι «ίσες ευκαιρίες», τα στρεβλά πρότυπα για τις σχέσεις των δύο φύλων, η οικονομική και κοινωνική εξάρτηση ενός ανθρώπου από έναν άλλο στο πλαίσιο του γάμου.

* * *

Οσο ξεπροβάλλουν ακόμα πιο αποκρουστικά τα αντιδραστικά δόντια της σαπίλας του καπιταλισμού, στήνονται νέες παγίδες παραπλάνησης των γυναικών, της νεολαίας, δημιουργώντας επικίνδυνο εφησυχασμό. Στήνονται «ομηρικοί καβγάδες» για την ονομασία της δολοφονίας της Καρολάιν, για να κρυφτεί η κύρια αιτία που οξύνονται και οι καταδικαστέες και απαράδεκτες συμπεριφορές απέναντι στις γυναίκες, που φτάνουν μέχρι το βιασμό, ακόμα και τις δολοφονίες γυναικών. Πρόκειται για την κορυφή του παγόβουνου. Είναι το αποτέλεσμα - και όχι η αιτία - της ανισότιμης θέσης της γυναίκας στην εκμεταλλευτική κοινωνία, η οποία συνεχώς οξύνει τις κοινωνικές ανισότητες.

Αρκεί άραγε να προχωρήσουν ορισμένες νομοθετικές αλλαγές για τέτοιες εγκληματικές πράξεις σε βάρος των γυναικών, ακόμα και στον ποινικό κώδικα, για να αντιμετωπιστούν ριζικά τέτοια καταδικαστέα περιστατικά και να εξασφαλιστεί η ολόπλευρη προστασία των γυναικών;

Η περίπτωση της 50χρονης καθαρίστριας, που έπεσε θύμα βιασμού, την ώρα που εργαζόταν, από ένοικο της πολυκατοικίας, αποκαλύπτει ότι κάθε εργαζόμενη παραμένει εκτεθειμένη σε τέτοιους κινδύνους, ακόμα και μετά την πρόσφατη ψήφιση στη Βουλή της Διεθνούς Σύμβασης 190 για την προστασία των γυναικών από σεξουαλική παρενόχληση και βία στο χώρο δουλειάς. Πρόκειται για τα άρθρα του αντεργατικού τερατουργήματος που ψήφισαν μαζί κυβέρνηση ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, με υποκριτικές κορόνες για την προστασία των εργαζόμενων γυναικών, τις οποίες έχουν «καταδικάσει» στα ωράρια και στη ζωή - λάστιχο.

* * *

Η σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν χιλιάδες γυναίκες, εκτεθειμένες στην ανασφάλεια και στην πολύμορφη βία, επιβεβαιώνει ότι η αυστηροποίηση του ποινικού πλαισίου από μόνη της δεν αποτρέπει τέτοιες εγκληματικές πράξεις. Δεν αντιμετωπίζονται μόνο με την αναγκαία ενημέρωση και αποφασιστική καταδίκη των περιστατικών που παραβιάζουν θεμελιώδη δικαιώματα των γυναικών.

Χρειάζεται να δυναμώσει η πάλη ενάντια στις «παλιές» και «σύγχρονες» αντιδραστικές κοινωνικές προκαταλήψεις, ενάντια στις κοινωνικές αντιλήψεις για τις σχέσεις μεταξύ των φύλων, που αναπαράγονται στο βούρκο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Αυτός είναι το «θερμοκήπιο» της βίας, της καταστολής, της χειραγώγησης, του ανορθολογισμού. Κυρίως, χρειάζεται να δυναμώσει ο αγώνας για να ξεριζώσουμε το αγκάθι της εκμετάλλευσης και καταπίεσης που ξεσκίζει τις σύγχρονες δυνατότητες να ζήσουμε όπως μας αξίζει τον 21ο αιώνα.

(Το άρθρο αναδημοσιεύεται από την εφημερίδα «Το Παρόν»)