13 Δεκ 2011

Η κοινή ανακοίνωση της Συνάντησης



Στις 9-11 Δεκέμβρη 2011 πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα η 13η Διεθνής Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων με θέμα: «Ο σοσιαλισμός είναι το μέλλον: Η διεθνής κατάσταση και η εμπειρία των κομμουνιστών 20 χρόνια μετά την αντεπανάσταση στην ΕΣΣΔ. Τα καθήκοντα για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, ιμπεριαλιστικών πολέμων, των σύγχρονων λαϊκών αγώνων και εξεγέρσεων, για τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, την ενίσχυση του προλεταριακού διεθνισμού και του αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του Σοσιαλισμού».
Τη συνάντηση παρακολούθησαν εκπρόσωποι 78 κομμάτων από 59 χώρες. Ενας αριθμός κομμάτων που δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν για λόγους ανεξάρτητους από τη θέλησή τους έστειλαν γραπτά μηνύματα. Χαιρετίζουμε από την Αθήνα τους λαϊκούς αγώνες που δυναμώνουν και απελευθερώνουν μεγάλη δυναμική ενάντια στον ιμπεριαλισμό, την καπιταλιστική εκμετάλλευση και καταπίεση, για τα κοινωνικά, εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο.
Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε σε κρίσιμες συνθήκες όπου στη διεθνή κατάσταση συνεχίζει να κυριαρχεί η βαθιά και παρατεταμένη καπιταλιστική κρίση, που συνοδεύεται από την κλιμάκωση της επιθετικότητας του ιμπεριαλισμού, που εκφράζεται και στις αποφάσεις της συνόδου της Λισαβόνας για τη νέα στρατηγική του ΝΑΤΟ. Η πραγματικότητα επιβεβαιώνει βασικά συμπεράσματα που αποτυπώθηκαν στις διακηρύξεις της 10ης, 11ης και 12ηςΔιεθνούς Συνάντησης που έγιναν στη Βραζιλία (Σάο Πάολο) το 2008, στην Ινδία (Νέο Δελχί) το 2009 και στην Νότιο Αφρική (Τσουάνι) το 2010.
Οι αντιπροσωπείες των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στο αίθριο της έδρας της ΚΕ του ΚΚΕ
Γίνεται ολοένα πιο φανερό σε εκατομμύρια εργαζόμενους ότι η κρίση είναι κρίση του συστήματος. Δεν πρόκειται για λάθη στο σύστημα, είναι το ίδιο το σύστημα προβληματικό και γεννά τακτικές περιοδικές κρίσεις. Οφείλεται στην όξυνση της βασικής αντίθεσης του καπιταλισμού μεταξύ του κοινωνικού χαρακτήρα της παραγωγής και της ατομικής καπιταλιστικής ιδιοποίησης και όχι σε κάποια εκδοχή πολιτικής διαχείρισης του συστήματος, ή σε κάποια εκτροπή που οφείλεται στην απληστία κάποιων τραπεζιτών ή άλλων κεφαλαιοκρατών ή την έλλειψη αποτελεσματικών ρυθμιστικών μηχανισμών. Υπογραμμίζει τα ιστορικά του όρια και την ανάγκη για να δυναμώσουν οι αγώνες για αντιμονοπωλιακές αντικαπιταλιστικές ρήξεις, την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού.
Στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία, στην ΕΕ, και σε άλλες καπιταλιστικές οικονομίες αναδεικνύονται τα αδιέξοδα των διαφόρων εκδοχών της αστικής διαχείρισης. Η μεν περιοριστική πολιτική οδηγεί σε παρατεταμένη βαθιά ύφεση, η δε επεκτατική πολιτική διαχείρισης, με μεγάλα πακέτα κρατικής στήριξης στους μονοπωλιακούς ομίλους, το χρηματιστικό κεφάλαιο, τις τράπεζες, επιτείνει τον πληθωρισμό και οδηγεί στην διόγκωση του δημόσιου χρέους. Στην πραγματικότητα ο καπιταλισμός μετατρέπει τα επιχειρηματικά χρέη σε δημόσια. Δεν έχει άλλη απάντηση στην κρίση από την μαζική καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και πόρων, τις μαζικές απολύσεις, το κλείσιμο εργοστασίων, τη συνολική επίθεση στους εργάτες και στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, στους μισθούς, στις συντάξεις, στην κοινωνική ασφάλιση και τη συρρίκνωση του λαϊκού εισοδήματος, την γιγάντωση της ανεργίας και της φτώχειας.

Δυναμώνει η αντιλαϊκή επίθεση που εκδηλώνεται με ιδιαίτερη ένταση σε ορισμένες περιοχές. H συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του μονοπωλιακού κεφαλαίου επιτείνει τον αντιδραστικό χαρακτήρα της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Προωθούνται καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και ιδιωτικοποιήσεις με στόχο την ανταγωνιστικότητα και την μεγιστοποίηση των κερδών του κεφαλαίου,εξασφαλίζοντας φθηνότερη εργατική δύναμη και οπισθοδρόμηση δεκαετιών σε ό,τι αφορά στα κοινωνικά και εργατικά δικαιώματα.
Η ένταση της κρίσης, ο παγκόσμιος συγχρονισμός της, η προοπτική της αργής, αναιμικής ανάπτυξης, επιτείνουν τις δυσκολίες των αστικών δυνάμεων να διαχειριστούν την κρίση, οδηγούν στην όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών, ενισχύονται οι κίνδυνοι ιμπεριαλιστικών πολέμων.
Εντείνονται οι επιθέσεις στα δημοκρατικά δικαιώματα και την κυριαρχία. Σε πολλές χώρες τα πολιτικά συστήματα αντιδραστικοποιούνται. Δυναμώνει ο αντικομμουνισμός. Γενικεύονται μέτρα κατά της δράσης των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, κατά των συνδικαλιστικών, πολιτικών και δημοκρατικών ελευθεριών. Οι άρχουσες τάξεις αναπτύσσουν πολύμορφη προσπάθεια εγκλωβισμού της λαϊκής δυσαρέσκειας με αλλαγές στα πολιτικά συστήματα, με αξιοποίηση σειράς φιλο-ιμπεριαλιστικών ΜΚΟ και άλλων οργανώσεων, με απόπειρες διοχέτευσης της λαϊκής δυσφορίας σε κινήματα με δήθεν απολίτικα ή και με αντιδραστικά χαρακτηριστικά.
Χαιρετίζουμε τους εκτεταμένους αγώνες και τις εξεγέρσεις των λαών και των εργατών για δημοκρατικά, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα ενάντια στα αντιλαϊκά καθεστώτα στην Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική και συγκεκριμένα στην Τυνησία και την Αίγυπτο. Παρά τις αντιφάσεις που δείχνει η σημερινή κατάσταση, αποτελούν σημαντική πείρα που θα πρέπει να μελετήσει και να αξιοποιήσει το κομμουνιστικό κίνημα. Παράλληλα καταδικάζουμε έντονα τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ ενάντια στο λαό της Λιβύης, τις απειλές και την επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Συρίας και του Ιράν, όπως και σε κάθε άλλη χώρα. Θεωρούμε ότι κάθε εξωτερική επέμβαση ενάντια στο Ιράν κάτω από οιοδήποτε πρόσχημα στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων του Ιράν και στους αγώνες τους για δημοκρατικές ελευθερίες και κοινωνικά δικαιώματα.
Αυτές oι εξελίξεις επιβεβαιώνουν την αναγκαιότητα ενίσχυσης των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων για να παίξουν τον ιστορικό τους ρόλο, να δυναμώσουν παραπέρα τους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες για την προάσπιση των δικαιωμάτων και των προσδοκιών των εργαζομένων, να αξιοποιήσουν τις αντιθέσεις του συστήματος και τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις για να πραγματοποιηθούν ανατροπές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας, να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες. Χωρίς τον πρωταγωνιστικό ρόλο των Κομμουνιστικών και Εργατικών κομμάτων και της πρωτοπόρας τάξης, της εργατικής τάξης, οι λαοί θα είναι ευάλωτοι στην σύγχυση, στην ενσωμάτωση και στη χειραγώγησή τους από τις πολιτικές δυνάμεις που εκπροσωπούν τα μονοπώλια, το χρηματιστικό κεφάλαιο, τον ιμπεριαλισμό.
Κυοφορούνται σημαντικές ανακατατάξεις στο διεθνή συσχετισμό δυνάμεων. Συνεχίζει η σχετική εξασθένηση της θέσης των ΗΠΑ, η γενική στασιμότητα της παραγωγής στις πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες και η ανάδυση νέων παγκόσμιων οικονομικών δυνάμεων, όπου ξεχωρίζει η Κίνα. Δυναμώνει η τάση αύξησης των αντιθέσεων ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και ανάμεσα σε αυτά με τις λεγόμενες αναδυόμενες οικονομίες.
Εντείνεται η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. Πολλαπλασιάζονται αρκετές περιφερειακές εστίες έντασης και οι πόλεμοι στην Ασία και την Αφρική, στη Μέση Ανατολή με την αυξανόμενη επιθετικότητα του Ισραήλ ιδιαίτερα ενάντια στον Παλαιστινιακό λαό. Παράλληλα σημειώνεται άνοδος των νεοναζιστικών και ξενοφοβικών δυνάμεων στην Ευρώπη και πολύμορφες επεμβάσεις, απειλές και επιθέσεις ενάντια σε λαϊκά κινήματα και προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις στη Λατινική Αμερική. Δυναμώνει η στρατιωτικοποίηση. Ο κίνδυνος γενικευμένης ανάφλεξης σε περιφερειακό επίπεδο μεγαλώνει ακόμη περισσότερο. Με αυτή την έννοια έχουν θεμελιώδη σημασία η διεύρυνση και η ενίσχυση του αντιιμπεριαλιστικού κοινωνικού και πολιτικού μετώπου και οι αγώνες για την ειρήνη με κατεύθυνση την πάλη για την εξάλειψη των αιτιών των ιμπεριαλιστικών πολέμων.
Υπάρχουν δύο δρόμοι ανάπτυξης
  • Από τη μια ο καπιταλιστικός δρόμος, ο δρόμος της εκμετάλλευσης των λαών που δημιουργεί μεγάλους κινδύνους για ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τα εργατικά, λαϊκά δημοκρατικά δικαιώματα.
  • Και, ο δρόμος της χειραφέτησης με τεράστιες δυνατότητες για την προώθηση των συμφερόντων των εργαζομένων και των λαών, για την επίτευξη της κοινωνικής δικαιοσύνης, της λαϊκής κυριαρχίας, της ειρήνης και της προόδου. Ο δρόμος των εργατικών και λαϊκών αγώνων. Ο δρόμος του σοσιαλισμού, του κομμουνισμού που είναι ιστορικά αναγκαίος.
Με την αποφασιστική συμβολή των κομμουνιστών και του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος δυνάμωσαν ακόμη παραπέρα οι εργατικοί αγώνες στην Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο. Η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα εξακολουθεί να συναντά σημαντική λαϊκή αντίσταση στη Μέση Ανατολή, στην Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική. Αυτό το γεγονός μαζί με την πείρα που συγκεντρώθηκε μέχρι τώρα ιδιαίτερα στην Λατινική Αμερική, οι αγώνες και οι διεργασίες που λαμβάνουν χώρα, αναδεικνύουν τις δυνατότητες της αντίστασης των λαών, της ταξικής πάλης, οι λαοί να κάνουν βήματα μπροστά, να κερδίσουν έδαφος προκαλώντας πλήγματα στον ιμπεριαλισμό όταν έχουν στόχο την ανατροπή της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας.
Χαιρετίζουμε τους εργατικούς λαϊκούς αγώνες και σημειώνουμε την ανάγκη αυτοί να δυναμώσουν. Οι συνθήκες επιβάλλουν την ένταση της ταξικής πάλης, του ιδεολογικού, πολιτικού, μαζικού αγώνα για την παρεμπόδιση των αντιλαϊκών μέτρων και τη διεκδίκηση στόχων πάλης που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, επιβάλλουν οργανωμένη εργατική αντεπίθεση για αντιμονοπωλιακές και αντιιμπεριαλιστικές ρήξεις, για την ανατροπή του καπιταλισμού βάζοντας τέλος στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Σήμερα, οι συνθήκες είναι ώριμες για οικοδόμηση πλατιών κοινωνικών αντιμονοπωλιακών και αντιιμπεριαλιστικών συμμαχιών, ικανών να νικήσουν την πολύπλευρη ιμπεριαλιστική επίθεση, να διεκδικήσουν την εξουσία και να προωθήσουν βαθιές, ριζοσπαστικές, επαναστατικές αλλαγές. Η ενότητα της εργατικής τάξης, η οργάνωση και ο ταξικός προσανατολισμός του εργατικού κινήματος είναι βασικοί παράγοντες για την προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας με την αγροτιά, τα μεσαία στρώματα της πόλης, τα κινήματα των γυναικών και της νεολαίας.
Σε αυτό τον αγώνα ο ρόλος των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων σε εθνικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο και η ενίσχυση της συνεργασίας τους είναι αναντικατάστατα. Η κοινή συντονισμένη δράση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, των Κομμουνιστικών Νεολαιών και των αντιιμπεριαλιστικών οργανώσεων στις οποίες έχουν σημαντική συμβολή οι κομμουνιστές είναι ένα από τα πιο αξιόπιστα στοιχεία για τη διεύρυνση του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα και την ενδυνάμωση του αντιιμπεριαλιστικού μετώπου.
Ο ιδεολογικός αγώνας του κομμουνιστικού κινήματος είναι ζωτικής σημασίας για την υπεράσπιση και ανάπτυξη του επιστημονικού σοσιαλισμού, την απόκρουση του σύγχρονου αντικομμουνισμού, για την αντιμετώπιση της αστικής ιδεολογίας, των αντιεπιστημονικών θεωριών και των οπορτουνιστικών ρευμάτων που απορρίπτουν την ταξική πάλη, την καταπολέμηση του ρόλου των σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων που εφαρμόζουν αντιλαϊκές πολιτικές και στηρίζουν τη στρατηγική του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Η ιδεολογική αντεπίθεση του κομμουνιστικού κινήματος είναι όρος για να κατανοείται ο ενιαίος χαρακτήρας των καθηκόντων της πάλης για κοινωνική, εθνική και ταξική χειραφέτηση, να γίνεται διακριτή η εναλλακτική διέξοδος του σοσιαλισμού.
Η ανατροπή του καπιταλισμού και η οικοδόμηση του σοσιαλισμού αποτελεί επιτακτική ανάγκη για τους λαούς. Απέναντι στο βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης οι διεθνείς εμπειρίες και η πρακτική από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση αποδείχνουν την ανωτερότητα του σοσιαλισμού. Σημειώνουμε την αλληλεγγύη μας με τις δυνάμεις και τους λαούς που αγωνίζονται για το σοσιαλισμό και εμπλέκονται στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού.
Μόνον ο σοσιαλισμός μπορεί να δημιουργήσει τις συνθήκες για την εξάλειψη των πολέμων, της ανεργίας, της πείνας, της δυστυχίας, του αναλφαβητισμού, της αβεβαιότητας εκατοντάδων εκατομμυρίων, της καταστροφής του περιβάλλοντος. Μόνον ο σοσιαλισμός δημιουργεί προϋποθέσεις για ανάπτυξη με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.
Εργάτες και εργάτριες, αγρότες και αγρότισσες, εργαζόμενοι της πόλης και του χωριού, γυναίκες, νέοι και νέες.
Σας καλούμε να παλέψετε μαζί μας για να μπει τέρμα σε αυτή την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Υπάρχει ελπίδα, υπάρχει προοπτική. Το μέλλον ανήκει στο Σοσιαλισμό.
Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ!
11 Δεκέμβρη 2011

ByΦιλιππος Ανθης στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

TOP READ