Ο ρόλος και η προσφορά του σοσιαλιστικού συστήματος
 |
Η σύγκριση ανάμεσα στο σοσιαλισμό και τον καπιταλισμό δεν μπορεί να γίνει με τα ίδια ακριβώς κριτήρια ή έξω από τη συγκεκριμένη ιστορική πραγματικότητα, μέσα στην οποία εμφανίστηκαν και αναπτύχθηκαν.
Το καπιταλιστικό σύστημα ετοιμάστηκε μέσα στους κόλπους της φεουδαρχίας, αφού και τα δύο συστήματα βασίζονταν στην ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, στο σύστημα εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Οι επαναστατικές δυνάμεις, αντίθετα, ήταν υποχρεωμένες να κτίσουν ένα ριζικά διαφορετικό κοινωνικό σύστημα, σε ρήξη με το προηγούμενο καθεστώς στο θεμελιακό ζήτημα της ιδιοκτησίας, σε συνθήκες καπιταλιστικής περικύκλωσης. Οι κλασικοί δεν έδωσαν και δεν μπορούσαν να δώσουν τις λεπτομέρειες οικοδόμησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας.
Πηγή συσσώρευσης για το καπιταλιστικό σύστημα είναι το κεφάλαιο, η εκμετάλλευση εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων στις αποικίες, οι ανισότιμες ανταλλαγές πέρα από τη στυγνή εκμετάλλευση των ίδιων των λαών τους και των μεταναστών. Για το σοσιαλισμό βασική πηγή συσσώρευσης αποτελεί η ανθρώπινη παραγωγική δύναμη και η παραγωγικότητά της. Τα κριτήρια σύγκρισης των δύο συστημάτων, με βάση τα καταναλωτικά πρότυπα, επίσης δεν είναι τα ίδια. Ο καπιταλισμός στρεβλώνει τα καταναλωτικά κριτήρια για την ποιότητα ζωής, σε αντίθεση με το σοσιαλισμό, ο οποίος έχει διαφορετικές ιεραρχήσεις για το περιεχόμενο των ανθρώπινων αναγκών στη σύγχρονη εποχή.
Με την εμφάνιση και εδραίωση της Σοβιετικής Ενωσης και του παγκόσμιου σοσιαλιστικού συστήματος, άλλαξε ριζικά η εικόνα του κόσμου. Το σοσιαλιστικό σύστημα, σε συνεργασία με τα άλλα τμήματα του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος, αποτέλεσε το μόνο πραγματικό αντίβαρο στις απολυταρχικές τάσεις του καπιταλισμού. Σε κανένα από τα σοβαρά παγκόσμια προβλήματα δεν μπορούσε να δοθεί ουσιαστική λύση, δίχως τη συμμετοχή του παγκόσμιου σοσιαλιστικού συστήματος. Το σοσιαλιστικό σύστημα άσκησε σημαντική επίδραση στην εμφάνιση και ενδυνάμωση του εργατικού κομμουνιστικού κινήματος στις καπιταλιστικές χώρες, του εθνικοαπελευθερωτικού στον Τρίτο Κόσμο.
Ο σοσιαλισμός συνέβαλε αποφασιστικά και σε παγκόσμια κλίμακα στην απόκρουση του φασισμού, με την ιστορική συμμετοχή της Σοβιετικής Ενωσης στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Εδωσε αναντικατάστατη προσφορά στη δημιουργία ενός παγκόσμιου κινήματος αντίστασης, στην πρωτοπορία του οποίου αγωνίστηκαν οι κομμουνιστές. Ασκησε καταλυτική επίδραση στην κατάρρευση του αποικιοκρατικού συστήματος.
Το σοσιαλιστικό σύστημα έδωσε ιστορικά παραδείγματα τεράστιας συμβολής στην εξάλειψη εστιών έντασης και πολέμου υπέρ των λαών, όπως είναι: Ο τερματισμός του πολέμου της Κορέας. Η ολόπλευρη στήριξη της Αιγύπτου, η βοήθεια για το έργο του φράγματος του Ασουάν, η στήριξη της χώρας αυτής από τον κίνδυνο της τριπλής επιδρομής το 1956. Η βοήθεια προς τη Συρία, το 1957, από τις συνωμοσίες του NATO. Η παρεμπόδιση της αγγλοαμερικανικής επιδρομής κατά του Ιράκ, το 1958. Η βοήθεια προς το Λίβανο και την Ιορδανία, για να απαλλαγούν από τα αμερικανοβρετανικά στρατεύματα. Η στήριξη ασιατικών λαών από την ιμπεριαλιστική και αποικιοκρατική δράση των ΗΠΑ, Βρετανίας και Γαλλίας. Η συμβολή στον τερματισμό του πολέμου της Ινδοκίνας και στη συνέχεια η ιστορική βοήθεια προς το λαό του Βιετνάμ. Η υπεράσπιση των αραβικών κρατών από τον ισραηλινό πόλεμο, η στήριξη του αγώνα του παλαιστινιακού και κυπριακού λαού. Η μεγάλη βοήθεια στην κρίση της Κούβας, όπως επίσης στους λαούς του Κονγκό, της Γουινέας Μπισάου, της Μοζαμβίκης, της Αγγόλας, της Χιλής.
Οι κατακτήσεις του σοσιαλισμού και η γενικότερη δράση του σοσιαλιστικού συστήματος, η πολύμορφη αλληλεγγύη των σοσιαλιστικών χωρών άσκησαν θετική επίδραση στον αντιδικτατορικό αγώνα του ελληνικού, του πορτογαλικού και του ισπανικού λαού.
Οι αλλεπάλληλες προτάσεις, οι συστηματικές πρωτοβουλίες και οι συγκεκριμένες ενέργειες για την ειρήνη και τον αφοπλισμό, που έγιναν από τη Σοβιετική Ενωση και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, αποτελούν ένα από τα πιο έκδηλα και αδιάψευστα κριτήρια της διαφορετικότητας των δύο κοινωνικών συστημάτων, του ανθρωπιστικού και φιλειρηνικού χαρακτήρα του σοσιαλισμού. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα εξής: Οι προτάσεις για πανευρωπαϊκή συμφωνία για την ειρήνη και την ασφάλεια στην Ευρώπη (1954 και 1955). Για την ειρηνική λύση του γερμανικού προβλήματος. Οι νέες προτάσεις της ΕΣΣΔ, να υιοθετήσουν όλες οι μεγάλες δυνάμεις μέτρα σταδιακού αφοπλισμού, απορρίπτονται από τις ΗΠΑ, ακόμα και όταν το 1955 η Σοβιετική Ενωση θα προχωρήσει σε μονομερή και σε βάρος της μέτρα μείωσης. Αλλεπάλληλες προτάσεις και πρωτοβουλίες για εξομάλυνση των διμερών σχέσεων με τις ΗΠΑ, οι οποίες εμπνέουν τους αγώνες των φιλειρηνικών λαών και προοδευτικών κινημάτων και τελικά υιοθετούνται από τον ΟΗΕ. Αντίθετα, όλο αυτό το διάστημα ο ιμπεριαλισμός δε σταμάτησε να υποσκάπτει τις προσπάθειες αφοπλισμού και ειρήνης, με στόχο την υπονόμευση της αμυντικής ικανότητας του σοσιαλιστικού συστήματος.
Σημαντική ήταν, επίσης, η πολύμορφη επίδραση, που ασκούσε ο σοσιαλισμός σε όλες τις πτυχές του καπιταλιστικού συστήματος: Στην οικονομία, την πολιτική, τον κοινωνικό τομέα. Τα επιτεύγματα των σοσιαλιστικών χωρών υποχρέωναν το καπιταλιστικό σύστημα σε αναπροσαρμογές, υποχωρήσεις απέναντι στο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα των καπιταλιστικών χωρών, ασκούσαν μια σοβαρή και ποικιλότροπα θετική, ελκτική δύναμη στους εργαζόμενους και τα μαζικά κινήματα.
Η εμφάνιση του σοσιαλισμού, αρχικά σε μια χώρα και μετά σε ομάδα χωρών, και η κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής, σήμανε ταυτόχρονα και την εγγύηση πρωτοφανών για την εποχή εκείνη πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Την ικανοποίηση σε μαζική κλίμακα στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως της εργασίας, της δωρεάν ιατρικής περίθαλψης και της Παιδείας, της παροχής φθηνών υπηρεσιών από το κράτος, της κατοικίας, της πρόσβασης στις πνευματικές και πολιτιστικές αξίες». («Εκτιμήσεις και προβληματισμοί για τους παράγοντες που καθόρισαν την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη. Η αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού», υλικά της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ, 15 - 16 Ιούλη 1995, εκδόσεις Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, σελ.15 - 18).
Σε αντίθεση με όλα αυτά ο καπιταλισμός, όσα χρόνια υπάρχει ως κοινωνικοοικονομικό σύστημα, δεν έχει να παρουσιάσει ούτε στιγμή στην ιστορία του, που να έχει εξαλείψει την ανεργία, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον αναλφαβητισμό,τις τεράστιες κοινωνικές ανισότητες. Και δεν έχει να επιδείξει ούτε μια στιγμή που η κυρίαρχη τάξη των κεφαλαιοκρατών να μην επιζητούσε τον πόλεμο είτε ως διέξοδο από την οικονομική κρίση, είτε σε συνδυασμό με αυτή τη διέξοδο, το εδαφικό μοίρασμα του κόσμου, την υποδούλωση λαών και χωρών προκειμένου το κεφάλαιο να δυναμώνει και να μεγεθύνεται, αποσπώντας πρόσθετα κέρδη από την ένταση της εκμετάλλευσης άλλων λαών. Μοναδική πραγματικά περίοδος που ο διεθνής καπιταλισμός στριμώχτηκε ως προς την πολεμοκαπηλία του, ήταν η περίοδος που το σοσιαλιστικό στρατόπεδο αποτελούσε το πραγματικό αντίπαλο δέος σε κάθε επιθετική-επεμβατική προσπάθεια.
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
7/1/2012
-- Ο σοσιαλισμός θα γίνει ξανά πραγματικότητα με τη θέληση των λαών
7/11/2010
-- Το φάντασμα του κομμουνισμού στοιχειώνει στα κεφάλια των αστών
7/5/2000
-- Ο ρόλος και η προσφορά του σοσιαλιστικού συστήματος
9/4/1995
-- ΑΤΙΤΛΟ
9/4/1995
-- ΑΤΙΤΛΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου