Να τους κοπεί η χαρά

Να τους κοπεί η χαρά

Το πλαίσιο είναι δεδομένο και ο αστικός Τύπος φροντίζει να το κάνει ακόμα πιο καθαρό: Καθώς το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης οδηγεί σε διορθωτικές κινήσεις, η όποια νέα ελληνική κυβέρνηση πρέπει να μετάσχει στη διαπραγμάτευση κάνοντας καθαρό πως αναγνωρίζει το χρέος και τις δεσμεύσεις που απορρέουν απ' αυτό.

Από την πλευρά της αστικής τάξης γίνεται επίσης καθαρό πως δεν υπάρχει ανησυχία ως προς τη συνέχεια. Αναγνωρίζουν πως δεν έχει τεθεί σε αμφισβήτηση η παραμονή στην ΕΕ και με αυτό το δεδομένο καλούν σε ευρύτερες συναινέσεις. Διαπιστώνουν, μάλιστα, πως και με το νέο εκλογικό αποτέλεσμα το πολιτικό προσωπικό για κάτι τέτοιο υπάρχει. Παράλληλα, καλούν τις ηγεσίες των κομμάτων του ευρωμονόδρομου έμπρακτα να στηρίξουν την προσπάθεια σωτηρίας του συστήματος. Σ' αυτή την κατεύθυνση συγκεκριμένος ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να συμβάλει. Το δηλώνει και ο ΣΕΒ.

Εχει όλη αυτή η εξέλιξη σχέση με την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργατών;

Στο όνομα της σωτηρίας των καπιταλιστών επιβλήθηκαν στην εργατική τάξη μέτρα που αφαιρούν κατακτήσεις ενός αιώνα. Ζητάνε τώρα από τους εργάτες να πουν «ό,τι έγινε έγινε, πάμε για νέα αρχή». Ετσι που ο 21ος αιώνας να καταγραφεί σαν ο αιώνας της απόλυτης υποταγής των εργατών.

Το γεγονός ότι το εκλογικό αποτέλεσμα καταγράφει συσχετισμούς μιας συγκεκριμένης στιγμής που δεν είναι ευνοϊκοί για την πάλη της εργατικής τάξης, δεν οδηγεί αυτονόητα στο συμπέρασμα ότι η μάχη για την εργατική τάξη έχει χαθεί. Η μάχη συνεχίζεται μέσα στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, όπου παρά τη φαινομενική ηρεμία της εκλογικής περιόδου οι λογαριασμοί παραμένουν απλήρωτοι, η ανεργία τσακίζει, η επιβίωση γίνεται όλο και πιο δύσκολη.

***

Για την εργατική τάξη είναι αναγκαίο να μετρήσει το εκλογικό αποτέλεσμα και από τη σκοπιά των συμφερόντων που εκφράζονται σ' αυτό. Το γεγονός ότι τμήματα εργαζομένων που πλήττονται αλλά με λειψή πείρα από τους αγώνες, που δεν έχουν απεγκλωβιστεί από την αντίληψη «αναθέτω σε ένα κόμμα να μου λύσει τα προβλήματα», έγειραν με την ψήφο τους την πλάστιγγα υπέρ της συνέχισης των προσπαθειών για να γίνει «ανθρώπινος» ο καπιταλισμός, μπορεί να δίνει χαρά στην αστική τάξη, μόνο δεινά, όμως, προαναγγέλλει για το σύνολο των εργαζομένων.

Παρά τις βεβαιώσεις ότι «ένας άλλος, ανθρώπινος καπιταλισμός είναι εφικτός», η ίδια η καπιταλιστική κρίση δείχνει τα δόντια της. Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να φτάσει στο σημείο να δηλώνει για μια ακόμα φορά κοψοχέρης όταν θα διαπιστώνει ότι ακούμπησε και πάλι την ελπίδα του στο ταμείο του αντιπάλου του.

Για να μη συμβεί αυτό, το εργαλείο απόκτησης της αναγκαίας πείρας είναι η ακόμα πιο έντονη οργάνωση της ταξικής πάλης έτσι που να μην αφήνει περιθώρια για αυταπάτες, να εκπαιδεύει την εργατική τάξη έτσι που να γίνεται ικανή να διεκδικήσει απευθείας τον πλούτο που παράγει.

Εγγύηση για έναν τέτοιο δρόμο παραμένει το ΚΚΕ, που και έγκαιρα έδειξε το χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης, έγκαιρα μπήκε μπροστά στην οργάνωση της λαϊκής πάλης, έγκαιρα προειδοποίησε για τις προσπάθειες αναπαλαίωσης του πολιτικού συστήματος.

Τόσο η εξέλιξη της καπιταλιστικής κρίσης, όσο και η γρήγορη προσαρμογή των «αντιμνημονιακών» στις απαιτήσεις του κεφαλαίου μαρτυρούν ότι πολύ γρήγορα οι πανηγυρισμοί της αστικής τάξης για την ανάσα που πήρε, μπορούν να είναι παρελθόν.

Οι χιλιάδες των μελών, φίλων και οπαδών του ΚΚΕ που έδωσαν τη μάχη αταλάντευτα προβάλλοντας την πολιτική του Κόμματος για την αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία και κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, είναι η μαγιά για τους αγώνες που έρχονται.