Οι επιδειξίες της εξουσίας

Οι επιδειξίες της εξουσίας 

Δεν πρόλαβα καλά-καλά να διαφωνήσω με τον ισχυρισμό ότι εν μέσω κρίσης πωλούνται όλο και περισσότερα αυτοκίνητα κι ήρθε να με επιβεβαιώσει η τρέχουσα ειδησεογραφία, σύμφωνα με την οποία ο όμιλος Πεζώ-Σιτροέν απολύει 8.000 εργαζομένους από τρία εργοστάσια, εκ των οποίων κλείνει τελείως το ένα. Βέβαια, οι εργαζόμενοι ισχυρίζονται ότι ο όμιλος προγραμματίζει μεταφορά τής παραγωγής του σε χώρες με φτηνότερα εργατικά χέρια αλλά ποιός παίρνει στα σοβαρά την άποψη κάποιων που είναι τόσο ηλίθιοι ώστε πριν κανα-δυο μήνες ψήφισαν Ολάντ επειδή πίστεψαν ότι επί προεδρίας του θα δουν καλύτερες μέρες;


 Πάντως η αλήθεια είναι ότι ο Ολάντ και η κυβέρνησή του "αγανάκτησαν" με την απόφαση του κολοσσού και καταδίκασαν την επιλογή των απολύσεων. Άμα έχεις σοσιαλιστή πρόεδρο, ε; Αλλά κάτι τέτοια μας τα 'χουν πει κι άλλοι σοσιαλιστές, εγχώριοι. Μπας κι έχουμε ξεχάσει τον αλήστου μνήμης υπουργό-εγκέφαλο Παπακωνσταντίνου ο οποίος έβλεπε να "ρηχαίνει η κρίση" (ακόμη αναρωτιέμαι πού το 'βλεπε, ο πούστης!); Ή, μήπως, ξεχνιέται ο "πόνος ψυχής" με τον οποίο ο πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς (σημ.: οι ντόπιοι τού ΠαΣοΚ τον ξεφορτώθηκαν, οι ξένοι δεν μπορούν να τον ξεφορτωθούν με τίποτε) μας πέταγε κατακέφαλα το ένα μέτρο μετά το άλλο; Με τα λόγια όλοι μάς συμπονούν, αλλά στην κραυγή "πεινάμε" μάς απαντούν "κουνιώνται".


 Από την άλλη πάλι, ο θενιόρ Ραχόι δεν είναι σοσιαλιστής και ως εκ τούτου είναι πιο ειλικρινής. Τί είπε ο γίγαντας στους ισπανούς που τον άκουγαν ζαλισμένοι από τις κατακεφαλιές; "Είχα πει ότι θα μειώσω τους φόρους και τώρα τους αυξάνω, αλλά οι συνθήκες έχουν αλλάξει και πρέπει να προσαρμοστώ σε αυτές". Βέβαια, το δεύτερο μισό τής φράσης του θα μπορούσε να ήταν "αλλά σας έδειξα τ' αρχίδια μου", όμως ένας θοβαρόθ πρωθυπουργόθ δεν μιλάει ποτέ με τέτοιον τρόπο. Ειδικά, μάλιστα, από την στιγμή που παίρνει τέτοια μέτρα ΧΩΡΙΣ να έχει υπογράψει μνημόνιο (προς τέρψιν και αγαλλίασιν των συριζαίων)!


 Τώρα, βέβαια, θα αναρωτιέστε πόσο άλλαξαν αυτές οι γαμημένες οι συνθήκες μέσα σε 200 μέρες (ο Ραχόι έγινε πρωθυπουργός στις 21/12/2011) και πόση πολιτική στραβομάρα πρέπει να έχει κάποιος για να μη μπορεί να δει 200 μέρες μπροστά αυτά που έβλεπε ο Μαρξ 150 χρόνια πριν. Έχετε δίκιο. Ο Ραχόι ήξερε από την αρχή ότι όχι μόνο δεν επρόκειτο ποτέ να μειώσει οποιονδήποτε φόρο αλλ' αντιθέτως θα επέβαλλε σκληρή λιτότητα. Το ήξερε αλλά έπρεπε και να εκλεγεί κιόλας. Πώς να εκλεγεί δίχως να τάξει κάτι καλό; Ο μπουχέσας που κατέβηκε στις εκλογές τού 2009 προαναγγέλοντας μαύρες μέρες, πέρασε στα αζήτητα της Ιστορίας. Οπότε σού λέει ο θενιόρ "κάτσε να βγω πρώτα πρωθυπουργός και μετά τους δείχνω τ' αρχίδια μου".


 Ξέρω ότι όλοι κατηγορούν τον θενιόρ Ραχόι γι' αυτό που τόλμησε να ξεστομίσει αλλά, μεταξύ μας, δεν δεν έγινε τώρα στα γεράματα επιδειξίας ο ισπανός πρωθυπουργός. Πρέπει να το 'χε από τα νιάτα του αυτό το χούι. Το λάθος, συνεπώς, βαρύνει όλους εκείνους που τον έστειλαν με την ψήφο τους να κυβερνήσει. Διότι όταν ζεις σε μια χώρα όπου η ανεργία σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο και πιστεύεις ότι οι λογής-λογής Ραχόιδες θα λύσουν τα προβλήματά σου, είσαι άξιος της μοίρας σου. Κι όταν, ενώ βλέπεις να καταρρέουν όλα τα δικαιώματά σου ως εργαζόμενου, ασφαλισμένου, συνταξιούχου, φοιτητή, μητέρας κλπ, εσύ εναποθέτεις τις ελπίδες σου για ένα καλύτερο αύριο στα χέρια ενός εγνωσμένα και αποδεδειγμένα αποτυχημένου και ανίκανου σαν τον Αντωνάκη (τον εγγονό τής Πηνελόπης, ντε!), είσαι κι εσύ άξιος της μοίρας σου.


 Συνελόντι ειπείν, σύντροφοι και φίλοι, ας κοιτάξουμε κι εμείς οι ψηφοφόροι τα μούτρα μας στον καθρέφτη. Κανένας Αντώνης, κανένας Ολάντ και κανένας Ραχόι δεν πήρε την εξουσία με τα τανκς. Όλοι οι επιδειξίες τής εξουσίας είναι νομιμοποιημένοι με την ψήφο μας. Συνεννοηθήκαμε;

cogito ergo