Διαλαλεί την πραμάτεια του «καλύτερου» διαχειριστή

Διαλαλεί την πραμάτεια του «καλύτερου» διαχειριστή

Διαπιστευτήρια εντός και εκτός για την ικανότητά του να αναλάβει αυξημένα καθήκοντα στο αστικό σύστημα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ενοχοποιώντας το χρέος για την καπιταλιστική κρίση και το μνημόνιο για όλα τα δεινά που βιώνει σήμερα ο λαός, ο Αλ. Τσίπραςπαρουσίασε το περασμένο Σάββατο το πρόγραμμα με το οποίο το κόμμα του φιλοδοξεί να ασκήσει διαχείριση από τη θέση της κυβέρνησης. Στο σύνολό τους, οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για «ανασυγκρότηση» της οικονομίας έχουν για μοχλό υλοποίησης τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις και παίρνουν σαν δεδομένο την παραμονή της χώρας στην ΕΕ.

Ευθύς εξαρχής, ο ΣΥΡΙΖΑ διακήρυξε ότι θέλει να καταστήσει την Ελλάδα «θεσμικά ισότιμο εταίρο, με τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις που απορρέουν για όλα τα κράτη-μέλη από τις ευρωπαϊκές Συνθήκες».Αποδέχεται δηλαδή το σύνολο των αντεργατικών αντιλαϊκών συμφωνιών στο πλαίσιο της ΕΕ και προσπαθεί να διαχωρίσει το Μνημόνιο από τη γενικότερη στρατηγική της λυκοσυμμαχίας, λέγοντας ότι αυτό «δεν είναι μέρος των Συνθηκών».

Για τη φορολογική μεταρρύθμιση, την οποία έβαλε ψηλά στην ατζέντα, ο Αλ. Τσίπρας απαρίθμησε μέτρα βγαλμένα από προηγούμενες προεκλογικές εξαγγελίες των αστικών κομμάτων (ηλεκτρονικό περιουσιολόγιο, στελέχωση των εφοριών κ.ά.), με στόχο να φτάσουν τα δημόσια έσοδα από το 41% του ΑΕΠ που είναι σήμερα στο 45% της Ευρωζώνης. Κατά τα ειωθότα, υποσχέθηκε και αυτός «πάταξη της εισφοροδιαφυγής και περιστολή της παραοικονομίας». Να σημειωθεί ότι πουθενά στην ομιλία του Αλ. Τσίπρα δεν υπήρξε συγκεκριμένη αναφορά για τη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου.

Στο πεδίο της ανάπτυξης, ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκαθάρισε ότι αυτή θα είναι καπιταλιστική και θα επικεντρωθεί σε τομείς όπως «η καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, ο οικολογικός μετασχηματισμός της οικονομίας, η εξοικονόμηση ενέργειας», όπως άλλωστε προβλέπουν και τα σχέδια της ΕΕ για επενδύσεις στην Ελλάδα που αφορούν τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Δεσμεύτηκε ακόμα για «ανάπτυξη του κοινωνικού τομέα της οικονομίας (...) εναλλακτικά στον κρατισμό και την ιδιωτική κερδοσκοπία», κρύβοντας ότι πίσω από τέτοιες δραστηριότητες κρύβεται η τζάμπα εργασία για το κεφάλαιο, κύρια σε τομείς που σχετίζονται με τις κοινωνικές υπηρεσίες.

Τρίβουν τα χέρια οι «επενδυτές»

Αποσιωπώντας συνειδητά ότι η αγροτική πολιτική της Ελλάδας καθορίζεται από την ΕΕ και στηρίζεται ολοένα και περισσότερο στους μεγαλοαγρότες, ο Αλ. Τσίπρας μίλησε για«αναβάθμιση της αγροτικής παραγωγής» με «επανασχεδιασμό της κατανομής των ευρωπαϊκών κονδυλίων για την ελληνική γεωργία, από το νέο ΕΣΠΑ 2014-2020, με κριτήρια εθνικά, παραγωγικά, περιβαλλοντικά και κοινωνικά», χωρίς βέβαια να εξηγήσει πώς θα παρακάμψει τις προβλέψεις της ΚΑΠ, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση.

Σε ό,τι αφορά τον τουρισμό μίλησε για «ένα νέο πρότυπο τουριστικής ανάπτυξης», που δε θα στηρίζεται «στα ξενοδοχειακά μεγαθήρια και στη λογική των υπηρεσιών "all inclusive"»,αλλά θα έχει «αιχμή του δόρατος τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις του κλάδου, οι οποίες θα στηριχτούν τόσο μέσα από τον σχεδιασμό της κεντρικής κυβέρνησης, όσο και από δράσεις και πρωτοβουλίες της τοπικής αυτοδιοίκησης». Δεν είπε βέβαια κουβέντα για το πώς θα βάλει φρένο στα μεγαθήρια του κλάδου, που ελέγχουν τη συντριπτική πλειοψηφία των ξένων τουριστών, την ίδια ώρα που ο εγχώριος τουρισμός φθίνει, εξαιτίας των χαμηλών εισοδημάτων.

Στον τομέα της Ενέργειας, ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει «αντί για τις ιδιωτικοποιήσεις (...) προωθούμε επιχειρηματικές συμπράξεις και αναπτυξιακές κοινοπραξίες με διακρατικές συμφωνίες», που για το λαό σημαίνει μια από τα ίδια σε ό,τι αφορά το κόστος της ενέργειας και τη λεηλασία του φυσικού πλούτου. Κι αυτό επειδή τα μονοπώλια με τα οποία θα συμπράξει το αστικό κράτος, δεν επενδύουν για την ψυχή της μάνας τους, αλλά για το μέγιστο κέρδος.

Σε άλλο σημείο, ο Αλ. Τσίπρας υποσχέθηκε «προσαρμοσμένη πιστοδοτική πολιτική στις ανάγκες των μικρών επιχειρήσεων (που) θα επικεντρώνεται σε κλάδους που παρουσιάζουν θετικές προοπτικές στις διεθνείς αγορές», επαληθεύοντας ότι η ανάπτυξη την οποία ευαγγελίζεται καθορίζεται από τα περιθώρια κέρδους που έχει το κεφάλαιο και όχι βέβαια τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες.

Διαχείρισης το ανάγνωσμα

Σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε την επόμενη μέρα, ο Αλ. Τσίπρας έδωσε διευκρινίσεις για το άλλο μείγμα διαχείρισης που θα ασκήσει, αν αναδειχτεί κυβέρνηση. Αναφερόμενος στις εκλογές του Ιούνη, είπε: «Σ' αυτές τις εκλογές χάσαμε τη δυνατότητα σήμερα να έχουμε μια κυβέρνηση που θα μπορεί να κερδίσει όσα και άλλοι κέρδισαν στην προηγούμενη Σύνοδο Κορυφής στις 26 του Ιούνη (όπου) θα μπορούσε και η Ελλάδα να συμμετέχει σε όσα κέρδισε ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, για την απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δίχως να φορτώνεται το δημόσιο χρέος».

Ο Τσίπρας ισχυρίζεται ότι αν οι τράπεζες στην Ελλάδα είχαν εξασφαλίσει τη δυνατότητα να ανακεφαλαιοποιηθούν απευθείας από τους μηχανισμούς στήριξης της ΕΕ, η επίθεση στο λαό θα ήταν ηπιότερη. Τον διαψεύσουν οι εξελίξεις στην Ισπανία, την οποία παρουσιάζει σαν «κερδισμένη» από τη Σύνοδο, αλλά σήμερα βρίσκεται ένα βήμα από το να υπογράψει μνημόνιο, όπως άλλωστε προβλέπει η ίδια η απόφαση της Συνόδου Κορυφής για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Το ίδιο και η Ιταλία, η οποία, παρά τις διαψεύσεις, δημιουργεί από τώρα το έδαφος για να προσφύγει κι αυτή στους μηχανισμούς της ΕΕ, για δάνεια που συνοδεύονται από μνημόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει ένα άλλο μείγμα διαχείρισης από αυτό που σήμερα εφαρμόζεται σε Ελλάδα και Ευρωζώνη. Αυτό περιέγραψε στη συνέντευξη ο Αλ. Τσίπρας, λέγοντας μεταξύ άλλων:

«Μιλήσαμε για την ανάγκη να αλλάξει ο ρόλος της ΕΚΤ. Να δοθεί η δυνατότητα όπως σ' όλα τα κράτη που έχουν κοινό νόμισμα βεβαίως, τις ομοσπονδίες κρατών, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής για παράδειγμα όταν χρεοκοπεί μια πολιτεία, η Καλιφόρνια ή οποιαδήποτε άλλη, υπάρχει η Κεντρική Τράπεζα ως δυνατότητα ύστατης αποφυγής δανεισμού. Μιλήσαμε για την ανάγκη τύπωσης ευρωομολόγου. Μιλήσαμε για την ανάγκη να υπάρξουν επενδύσεις μέσα από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, διότι η κρίση δεν μπορεί ν' αντιμετωπιστεί με λιτότητα, αλλά μέσα από την διαδικασία αύξησης των επενδύσεων».

Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει να πέσει χρήμα στην αγορά για να ξεπεραστεί η κρίση. Είναι μορφή διαχείρισης που εφαρμόζουν οι ΗΠΑ και ο Τσίπρας δεν κρύβει τη συμπάθειά του γι' αυτή, όπως έκανε και προεκλογικά, εκθειάζοντας την κυβέρνηση Ομπάμα. Παρόμοια μέτρα, ωστόσο, δρομολογεί το τελευταίο διάστημα και η Ευρωένωση, στο πλαίσιο της ίδιας αστικής διαχείρισης, με εναλλαγές όμως στο μείγμα της.

Ανάπτυξη για ποιον;

Τα ευρωομόλογα και η αναβάθμιση της ΕΚΤ στο δανεισμό των κρατών-μελών συζητιούνται και σήμερα, χωρίς όμως να αλλάζει στο ελάχιστο το χρονοδιάγραμμα και η ένταση των αντιλαϊκών μέτρων. Ακόμα και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων σχεδιάζει να ρίξει χρήμα στην αγορά για επενδύσεις, έχοντας πρώτα διασφαλίσει ότι από τις αντεργατικές ανατροπές, η εργατική δύναμη θα έχει γίνει πάμφθηνη, όπως είναι άλλωστε και ο στόχος των μέτρων που τώρα παίρνονται σε όλη την ΕΕ. Η κατάσταση που βιώνει ο λαός σε ΗΠΑ και Ευρωζώνη, επιβεβαιώνει ότι σπρώχνεται στον πάτο, είτε με τη μια, είτε με την άλλη μορφή διαχείρισης.

Σε ό,τι αφορά τις επενδύσεις, ο Τσίπρας σε άλλο σημείο της συνέντευξης είπε: «Εμείς θέλουμε οι επενδυτές που θα έρθουν στη χώρα να έχουν στο μυαλό τους ότι έρχονται να επενδύσουν, για να υπάρξει προοπτική σ' αυτή τη χώρα, όχι να λεηλατήσουν τη χώρα. Δεν θέλουμε λεηλασία, θέλουμε επενδύσεις. Αν κάποιοι προχωρήσουν στη λεηλασία, θα μας βρουν απέναντι».

Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί μόνο τους «τίμιους» καπιταλιστές να επενδύσουν στην Ελλάδα, σαν να πρόκειται το κίνητρο για την όποια επένδυση να είναι άλλο από το κέρδος. Σπέρνει αυταπάτες για «υγιή επιχειρηματικότητα» στον καπιταλισμό, από την οποία μπορούν να ωφεληθούν εξίσου κεφάλαιο και εργαζόμενοι, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι.

Συνολικά η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για διέξοδο από την κρίση συσκοτίζει της αιτίες και σπρώχνει το λαό να σηκώσει σημαίες ξένες προς τα πραγματικά του συμφέροντα. Είπε ο Τσίπρας:

«Εμείς έχουμε άλλη στρατηγική (...) ακύρωσης του μνημονίου και επαναδιαπραγμάτευσης της δανειακής σύμβασης (...) Ο στόχος μας σε αυτή την επαναδιαπραγμάτευση είναι να δοθεί (...) μια συνολική ευρωπαϊκή λύση που θα αντιμετωπίζει την αιτία του προβλήματος, την υποτιμητική κερδοσκοπία στα ομόλογα μέσα από τη δυνατότητα διαγραφής μεγάλου μέρους του χρέους και μέσα από ένα μορατόριουμ στην αποπληρωμή με όρους και με ρήτρες ανάπτυξης».

Δανειακή σύμβαση χωρίς μνημόνια, δεν υπάρχει. Αρα αυτό που θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα άλλο μνημόνιο, μέσα από την αναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης, το οποίο, για να ξεγελάσει το λαό, το ονομάζει «πρόγραμμα εθνικής ανασυγκρότησης». Ακόμα και αν τα δάνεια δεν συνοδεύονταν από μνημόνια, οι όροι για την παροχή και την αποπληρωμή τους καθορίζονται από τις συνθήκες και τις συμφωνίες της ΕΕ. Εκεί καταγράφονται στο σύνολό τους οι στόχοι για τη «δημοσιονομική σταθερότητα» και τα μέτρα για την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων.

Για παράδειγμα, η Ισπανία λέει ότι αν πάρει δάνεια από τους μηχανισμούς στήριξης δε θα δεχτεί άλλους όρους, αφού τηρεί όλα όσα προβλέπονται από τις συνθήκες της ΕΕ για το χρέος και τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Τηρεί δηλαδή το μόνιμο μνημόνιο της ΕΕ σε βάρος των λαών.