Φοβούνται τη νοσταλγία των λαών στο σοσιαλισμό

Φοβούνται τη νοσταλγία των λαών στο σοσιαλισμό

Στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης γίνεται συστηματική προσπάθεια διαστρέβλωσης της ιστορίας

Βάση των δολοφόνων του ΝΑΤΟ στη Λιθουανία, η οποία σήμερα βρίσκεται υπό κατοχή και όχι την περίοδο της ΕΣΣΔ

Associated Press

Δεκαπέντε χρόνια έχουν περάσει από τότε που ορισμένοι διακήρυτταν το θάνατο του κομμουνισμού, αλλά απ' ό,τι φαίνεται τo φάντασμά του τους καταδιώκει ακόμα. Η αντικομμουνιστική υστερία που έχει ξεσπάσει τους τελευταίους μήνες στην Ευρώπη, με το αντικομμουνιστικό μνημόνιο που πρόσφατα πέρασε στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση τουΣυμβουλίου της Ευρώπης - αν και όχι πλήρες - αλλά και οι απειλές που δέχεται ηΚομμουνιστική Ενωσης Νεολαίας (ΚΕΝ) Τσεχίαςνα απαρνηθεί το Μαρξισμό Λενινισμό και την ταξική πάλη, είναι απλώς δύο δείγματα της προσπάθειας της άρχουσας τάξης να αλλάξει το αυξανόμενο αίσθημα νοσταλγίας για τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού.

Οι προσπάθειες εξίσωσης του κομμουνισμού με το ναζισμό, του ξαναγραψίματος της ιστορίας, η λεγόμενη καταδίκη των εγκλημάτων των κομμουνιστικών καθεστώτων, οι προσπάθειες να εμφανίσουν τους κομμουνιστές ηγέτες ως τέρατα ισάξια ή ακόμα και χειρότερα από τον Χίτλερ, είναι λίγα που μπορεί κανείς να αναφέρει. Χαρακτηριστικές ήταν και οι δηλώσεις του Σουηδού βουλευτή Γκόραν Λίντμπλαντ, που μιλώντας για το αντικομμουνιστικό μνημόνιο κατηγόρησε την ταξική πάλη και την κρατική ιδιοκτησία, υποστηρίζοντας πως «διάφορα στοιχεία της κομμουνιστικής ιδεολογίας, όπως η ισότητα ή η κοινωνική δικαιοσύνη ακόμα αποπλανούν μερικούς» και πως «ένα είδος νοσταλγίας για τον κομμουνισμό είναι ακόμα ζωντανό».

Επιχείρηση διαστρέβλωσης

Από παρέλαση λεγεωνάριων των Ες-Ες στη Λετονία

Associated Press

Η επιχείρηση διαστρέβλωσης της ιστορίας, τόσο στην πρώην Σοβιετική Ενωση όσο και σε άλλες χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης, έχει σκοπό να κρατήσει σε άγνοια τη νέα γενιά αυτών των χωρών που δεν έχει ουσιαστικά γνωρίσει τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού. Ταυτόχρονα, να κάνει «πλύση εγκεφάλου» στους λαούς αυτών των χωρών αλλά και αυτών του καπιταλιστικού κόσμου, με τα περί «δημοκρατίας και ελευθερίας» ώστε σιγά σιγά να ξεχαστούν οι κοινωνικές κατακτήσεις του σοσιαλισμού. Η δωρεάν Παιδεία και Υγεία για όλο το λαό, η στέγαση, η εργασία, η κοινωνική φροντίδα, η προσφορά του πολιτισμού και του αθλητισμού και της αναψυχής.

Ετσι, η αντικομμουνιστική καμπάνια επεκτείνεται και σε μια σειρά άλλες μορφές. Εκτός από την απαγόρευση ή την προσπάθεια απαγόρευσης των κομμουνιστικών κομμάτων σε πολλές απ' αυτές τις χώρες, εκτός από πιθανές παρακολουθήσεις δραστηριοτήτων κομμουνιστών από μυστικές υπηρεσίες, εκτός από την ανάδειξη φασιστών σε ήρωες της χώρας, η άρχουσα τάξη επιχειρεί να ανακόψει ένα κύμα νοσταλγίας για τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού. Και αυτό το προσπαθεί με τη δημιουργία διάφορων νόμων και διφορούμενων ινστιτούτων.

Συγκεκριμένα, στη Ρουμανία συστάθηκε το 2005 «Το Ινστιτούτο Ερευνας για τα Εγκλήματα του Καθεστώτος Τσαουσέσκου» με στόχο - όπως τονίζεται - να «αναλυθεί η δομή του πρώην κομμουνιστικού καθεστώτος, να αποκαλυφθούν οι συνεργοί του και να εξιχνιαστούν εγκληματικές ενέργειες που διατάχθηκαν από το πρώην καθεστώς». Δηλαδή, να μάθουν οι Ρουμάνοι την «κομμουνιστική τους ιστορία», και όπως τόνισε ο πρωθυπουργός της χώρας, να βγει στην επιφάνεια «η περίοδος των κακοποιήσεων, των εγκλημάτων και των ελλείψεων του κομμουνιστικού καθεστώτος». Ολα αυτά βέβαια πασπαλισμένα με μπόλικη σάλτσα της προπαγάνδας της εποχής της ανατροπής, και τα γνωστά και αποδεδειγμένα κατασκευασμένα ψέματα, όπως οι «χιλιάδες νεκροί της Τιμισοάρα»... που ξεθάφτηκαν από τα νεκροταφεία. Και φυσικά θα γίνει προσπάθεια υπερπροβάλλοντας αρνητικές πλευρές να κρυφτούν σημαντικές λαϊκές κατακτήσεις, που σήμερα είναι «άπιαστο όνειρο» για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων και εξαθλιωμένων.

Αλλά και στην Βουλγαρία, ύστερα από πρόταση βουλευτών της «Ενωσης Δημοκρατικών Δυνάμεων» θα συσταθεί το «Ινστιτούτο για την Εθνική Μνήμη των Εγκλημάτων ενάντια στο Βουλγάρικο Λαό» ώστε, όπως αναφέρουν, να δημοσιοποιηθούν τα «εγκλήματα» αυτά μέσω εκδόσεων, εκθέσεων, και σχολικών προγραμμάτων. Αραγε τα εγκλήματα και το ξεπούλημα των πάντων μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση που έχουν φτάσει το λαό στον πάτο, δεν υπήρξαν;

Στη Σλοβακία, στις αρχές Φλεβάρη πέρασε νομοσχέδιο όπου δίνεται μια ηθική αναγνώριση σ' αυτούς που υποτίθεται ρίσκαραν τη ζωή τους, την προσωπική ελευθερία και το επάγγελμά τους για την πάλη για μια «δημοκρατική και ελεύθερη» χώρα. Στους πιο.. αφοσιωμένους πολίτες, θα τους δοθεί ο βαθμός των βετεράνων του Ψυχρού Πολέμου. «Αυτός ο νόμος είναι για να μην ξεχνάμε», τονίζεται και αναφέρεται στους «ανθρώπους που αντιστάθηκαν στην εξουσία, η οποία με έναν πρωτοφανή τρόπο, επιτέθηκε στα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και μεταμόρφωσε τους ανθρώπους σε γρανάζια της μηχανής της. Είναι γι' αυτούς που άδικα βρέθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλακές». Το 1996, τα μέλη του Κοινοβουλίου ενέκριναν νομοσχέδιο με τον τίτλο «Για την ανηθικότητα και την παρανομία του κομμουνιστικού συστήματος» για να αποτίσουν φόρο τιμής στα λεγόμενα θύματα αυτού του καθεστώτος.

Μουσεία Αντικομμουνισμού

Σχεδόν σε κάθε πρωτεύουσα των πρώην σοσιαλιστικών χωρών έχει δημιουργηθεί κάποιο μνημείο ή και μουσείο ώστε να «τιμηθούν» τα λεγόμενα θύματα της «κομμουνιστικής τυραννίας».

Στην Πράγα βρίσκεται το «Μουσείο του Κομμουνισμού», το οποίο έχει δημιουργηθεί από έναν Αμερικανό επιχειρηματία το Δεκέμβρη του 2001 και απαρτίζεται από τρία μέρη: Το Ονειρο, η Πραγματικότητα και ο Εφιάλτης.

Στη Λετονία το «Μουσείο Κατοχής» ιδρύθηκε το 1993 για να δώσει πληροφορίες για τη χώρα και το λαό κατά τη διάρκεια του λεγόμενου «απολυταρχικού καθεστώτος», να θυμίσει στον κόσμο «το κακό που έπραξαν οι ξένες δυνάμεις» (έτσι θεωρεί την περίοδο της Σοβιετικής Ενωσης) και να τιμήσει τους συνεργάτες των ναζί. Εχει την οικονομική στήριξη Λετονών του εξωτερικού, συμπεριλαμβανομένων και της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ελεύθερων Λετονών που ιδρύθηκε το 1956 στην Ουάσιγκτον, της εκκλησίας και διάφορων άλλων οργανισμών.

Και στην Λιθουανία το «Μουσείο των Θυμάτων της Γενοκτονίας» ιδρύθηκε το 1992 από το υπουργείο Πολιτισμού και Εκπαίδευσης και την «Ενωση Πολιτικών Κρατουμένων και Εξορισμένων». Στο «Μουσείο Κατοχής» στη Ρίγα είναι χαρακτηριστικό πως στην πόρτα της εισόδου γράφει: «Για να μαθαίνουμε από την ιστορία, θα πρέπει να την καταλαβαίνουμε. Μόνο τότε θα υπάρξει ελπίδα ότι το κακό δε θα επαναληφθεί».

Η σοσιαλιστική εμπειρία κρατιέται ζωντανή

Μετά τις ανατροπές των σοσιαλιστικών χωρών της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης, στις χώρες αυτές που τώρα είναι μέλη του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η νοσταλγία για τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού αλλά και το παρελθόν όλο και αυξάνεται. Σύμφωνα με έρευνα που διεξήγαγε το 2005 το «Ινστιτούτο Κοινωνικής Ερευνας» με έδρα τη Βουδαπέστη, φαίνεται πως το 25% των ερωτηθέντων στην Τσεχική Δημοκρατία, στην Εσθονία, στη Σλοβενία, στην Πολωνία, στη Λευκορωσία, στη Σλοβακία, στη Βουλγαρία, στην Ουκρανία, στη Ρωσία, στην Ουγγαρία και τη Ρουμανία επιθυμεί να επιστρέψει το σοσιαλιστικό σύστημα. Σύμφωνα με την έρευνα που έχει τίτλο «Το Βαρόμετρο της Νέας Ευρώπης», το 38% των ερωτηθέντων στη Βουλγαρία προτιμά το σοσιαλισμό, ενώ στο ίδιο ερώτημα το ίδιο απαντά το 36% των Ρώσων και το 31% των Σλοβάκων.

Η νοσταλγία αυτή δεν είναι καθόλου τυχαία. Η ασφάλεια, ο μισθός και η σύνταξη, οι σταθερές τιμές αλλά και η εργασία, η εκπαίδευση, η υγεία, η στέγη, ο πολιτισμός και ο αθλητισμός δεν μπορούν να συγκριθούν με τη σημερινή ανασφάλεια, την ανεργία, τις ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων, της εκπαίδευσης και της υγείας, την ακρίβεια, τα παιδιά του δρόμου, τον ξεπεσμό των ανθρώπων, τους άστεγους και πολλές άλλες συνέπειες της καπιταλιστικής παλινόρθωσης. Και επειδή η νοσταλγία αυτή μπορεί να πυροδοτήσει τη σκέψη, να φωτίσει με καλύτερο τρόπο το μέλλον και τις νέες σπίθες για τη νέα σοσιαλιστική έφοδο, χωρίς τις αδυναμίες της πρώτης εμπειρίας, η κυρίαρχη σήμερα αστική τάξη, φοβάται μήπως απειληθούν τα συμφέροντα και τα προνόμιά της και κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της, με τη νέα αντικομμουνιστική εκστρατεία, ώστε να θωρακίσει την εξουσία της.