Λόλα, πάρε ένα στικάκι...

Λόλα, πάρε ένα στικάκι...

Δεν υπάρχει σοβαρή πολιτική υπόθεση σε αυτήν τη χώρα, από την οποία να αναδύεται ο παρακμιακός και διεφθαρμένος χαρακτήρας του αστικού καθεστώτος, που να μην επιχειρήθηκε από τους πολιτικούς ταγούς του συστήματος και από τα επικοινωνιακά τους «μπουλντόγκ», να μετατραπεί σε αφήγημα γελοιότητας.

Δεν υπάρχει απόστημα πολιτικής βρωμιάς που μόλις έσκασε να μη σπεύσουν να το αναθέσουν στην κρεατομηχανή της σικέ πολιτικής κοκορομαχίας και της τάχα μου «έγκριτης» πληροφόρησης, ώστε να λειτουργήσει ως «κολόνια κάθαρσης» αυτής της ίδιας της κρεατομηχανής.

*

Μέσα δε από τη γελοιότητα και τη

(μεθοδευμένη με όλους τους τύπους της σοβαροφάνειας και της «γραβατοσύνης»)

γελοιοποίηση,

ο απώτερος στόχος ήταν και είναι να ξεστρατίσει η συζήτηση από το κύριο και το βασικό. Να περιοριστεί στο δευτερεύον. Να συσκοτιστούν οι πραγματικές αιτίες των σκανδάλων. Να βγουν - τελικά - λάδι όλα όσα προκαλούν, παράγουν και αναπαράγουν τη διαφθορά, ακόμα κι όταν μερικοί από τους εμπλεκόμενους βγήκαν στη «σέντρα», ώστε να μπορεί το σύστημα να κουκουλώσει τις πομπές του ή να προσποιείται την «κάθαρσή του».

*

Ας θυμηθούμε:

Η υπόθεση των δομημένων ομολόγων, από καραμπινάτη υπόθεση λεηλασίας των Ασφαλιστικών Ταμείων, μετατράπηκε από τους πολιτικούς «Πουαρό» και από τους τηλεοπτικούς τους «Γουότσον» σε μια υπόθεση για «κουμπάρους» και «Πανάγους».

Η υπόθεση του Βατοπεδίου, από μια καραμπινάτη υπόθεση λεηλασίας και αρπαγής του δημόσιου πλούτου, θέλησαν να την καταντήσουν σε μια υπόθεση όπου πρωταγωνιστούσαν «μπουζουκομαγαζάτορες» και «χορεύτριες οριεντάλ».

Η υπόθεση της «Ζήμενς», από μια υπόθεση - ακτινογραφία των σκανδαλωδών κανόνων που βασιλεύουν στον κόσμο του κεφαλαίου (μονοπώλια, εξουσία των μονοπωλίων, λειτουργία του κράτους ως όργανο του μονοπωλίου προς το οποίο παραχωρεί δημόσιες λειτουργίες για να κερδίζει το μονοπώλιο, πολιτικό σύστημα που είτε «νόμιμα και ηθικά» είτε όχι είναι βουτηγμένο στη δυσώδη εξυπηρέτηση του μονοπωλίου κ.ο.κ.) έφτασαν να την παρουσιάζουν μέχρι και ως άμεμπτη υπόθεση, αφού «Αρα εάν του είπαν (σ.σ.: του Τσουκάτου) πάρε μια σακούλα με λεφτά και πήγαινέ τα στο κόμμα σου, γιατί αυτό είναι παράνομο; Δεν είναι παράνομο»! (Θ. Πάγκαλος, συνέντευξη στο njoytv, 26/6/2009).

Μέχρι και η υπόθεση της «17 Νοέμβρη», από μια καραμπινάτη υπόθεση για τους εφαπτόμενους κύκλους μεταξύ αυτού που λέγεται «ατομική τρομοκρατία» με το κράτος, το παρακράτος, τις μυστικές υπηρεσίες, επιδίωξαν να την υπαγάγουν στο καθεστώς της... κλειδαρότρυπας.

*

Το ίδιο λίγο - πολύ έργο παίζεται πλέον και με την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ.

Εχουμε να κάνουμε με μια καραμπινάτη υπόθεση, από την οποία προκύπτουν αβίαστα ορισμένα εξέχουσας σημασίας συμπεράσματα:

Πρώτον, ότι στη χώρα τού «λεφτά δεν υπάρχουν», η αλήθεια είναι ότι υπάρχει αμύθητος πλούτος, που οι πολλοί τον παράγουν με ιδρώτα και αίμα, και που οι κάποιοι λίγοι, που τον καρπώνονται, τον διατηρούν σε καταθέσεις στο εσωτερικό ή τον φυγαδεύουν στο εξωτερικό.

Δεύτερον, ότι οι λίστες της φυγάδευσης κεφαλαίων στο εξωτερικό δεν είναι παρά προϊόν εφαρμογής των «ιερών» νόμων της καπιταλιστικής ασυδοσίας που η «Αγία οικογένεια» της ΕΕ βαφτίζει «ελευθερία κίνησης κεφαλαίου».

Τρίτον, ότι όταν ένας ολόκληρος λαός πεινάει, οι εκμεταλλευτές του πεινασμένου λαού μπορούν να «καθαρίζουν» και να καμώνονται τους «νόμιμους και ηθικούς», με την προϋπόθεση ότι στο μεταξύ θα έχουν πληρώσει ένα συμβολικό φόρο για τα «κλεμμένα» από τον ιδρώτα του λαού.

Τέταρτον, ότι ακόμα και όταν οι εκμεταλλευτές δεν έχουν καταβάλει φόρο, δεν έχουν καταβάλει δηλαδή ούτε καν αυτό το «φτηνό εισιτήριο» για να εισέλθουν στον κόσμο της «νομιμότητας» και της «ηθικής», τότε το πολιτικό προσωπικό της «νομιμότητας και της ηθικής» - το ίδιο πολιτικό προσωπικό που λεηλατεί με φόρους το λαό - «ξεχνάει» να τους ελέγξει.

*

Κι ενώ αυτά είναι - μερικά μόνο - απ' όσα προκύπτουν από την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ,

εσείς, εμείς και όλοι,

βρισκόμενοι στο έλεος των πυροβολαρχιών της ενημέρωσης που εκπέμπουν εκεί λίγο μετά τον «Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή» και λίγο πριν από το «Μάστερ σεφ»,

εκείνο που (πρέπει να) μαθαίνουμε είναι ότι το... φλέγον θέμα με τη λίστα Λαγκάρντ δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω, αλλά το πότε μεταγράφηκε το στικάκι και το πότε εχάθη το σιντάκι...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ