ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Στην υπηρεσία κερδοφορίας των λίγων
Eurokinissi
|
Την περασμένη Κυριακή είχαμε αναφερθεί - με αφορμή μια σχετική έκθεση - στα οικονομικά της Super League. Και στο γεγονός ότι η βιτρίνα του εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου (και στην Ελλάδα) αποτελεί μια τεχνητή φούσκα. Η οποία υφίσταται, υπό την προστασία της εκάστοτε κυβέρνησης, με μοναδικό γνώμονα τα κέρδη (οικονομικά και άλλα) των αρχόντων του.
Επισημαίνοντας ότι - παρά τις όποιες διαφοροποιήσεις - αυτά που διαπιστώνουμε στη Super League, βλέπουμε και στις άλλες χώρες. Αφού η γενεσιουργός αιτία βρίσκεται στον ίδιο τον καπιταλισμό και τη φύση του. Στο σημερινό δημοσίευμα λοιπόν θα δούμε, μέσω χαρακτηριστικών παραδειγμάτων, τι γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη. Και πώς όλα λειτουργούν με αγοραία αντίληψη (καπιταλισμός).
Ευρωπαϊκές Λίγκες: «Γίγαντες» με... γυάλινα πόδια
Ξεκινάμε την περιήγησή μας από την Ισπανία. Οπου την περασμένη χρονιά, τα χρέη των ποδοσφαιρικών εταιρειών ήταν περίπου 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ... Μόνο στην εφορία οι οφειλές ξεπερνούσαν τα 750 εκατομμύρια (Πριμέρα Ντιβισιόν περίπου 490 εκατ., Σεγούντα Ντιβισιόν 185 και οι υπόλοιπες κατηγορίες περίπου 78 εκατ. ευρώ), έχοντας παρουσιάσει μια αύξηση περίπου 25% την τελευταία τετραετία. Τα χρέη σεασφαλιστικά ταμεία δεν είναι επίσημα γνωστά. Αφού οι αρμόδιοι ζητούν δικαστική απόφαση για να τα δώσουν... Ετσι άλλοι τα υπολογίζουν σε περίπου 700, άλλοι σε 600, άλλοι σε 500 και άλλοι σε 10 (!) εκατ. ευρώ.
«Πρωταθλήτρια» στα συνολικά χρέη ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης με 660 εκατ. ευρώ και ακολουθούσε η Μπαρτσελόνα με 548, η Βαλένθια με 470 και η Ατλέτικο Μαδρίτης με 452 εκατ. ευρώ.
Την Τρίτη έγινε γνωστό πως δικαστήριο έκρινε παράνομη τη στήριξη των τοπικών αρχών (εγγυητές) προς τη Βαλένθια. Και έτσι ο έλεγχος των «Νυχτερίδων» πέρασε στην τράπεζα Bankia, η οποία για ν' αποφύγει τη χρεοκοπία, χρειάστηκε κρατικά λεφτά (τα οποία βρίσκονται από δανειστές και θα τα πληρώσουν - μαζί με τ' άλλα - πολλαπλάσια οι Ισπανοί)...
Από την Ισπανία μεταφερόμαστε στην Αγγλία και την Πρέμιερ Λιγκ. Σύμφωνα με δημοσίευμα - βασισμένο στους δημοσιευμένους ισολογισμούς για τη σεζόν 2010/2011 - της εφημερίδας «Guardian» (Μάη του 2012) ο τζίρος ήταν περίπου 2,8 δισ. ευρώ και οι ζημιές περίπου 485 εκατ. ευρώ...
Την πρώτη εξάδα σε τζίρο αποτελούσαν οι Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (410 εκατ.), Αρσεναλ (317), Τσέλσι (275), Λίβερπουλ (228), Τότεναμ (202), Μάντσεστερ Σίτι (190). Η τελευταία όμως ήταν πρωταθλήτρια σε παθητικό με 244 εκατ. Την ακολούθησαν Τσέλσι (84) και Λίβερπουλ (61). Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει δάνεια περίπου 380 εκατ. ευρώ, η Φούλαμ 235 και η Νιούκαστλ 161 εκατ.
Οι ομάδες της Πρέμερ Λιγκ και της Πριμέρα Ντιβισιόν είχαν το 2011 σύνολο χρεών περίπου 6,5 δισ. ευρώ.
Ας επιστρέψουμε στη... γειτονιά μας, σταματώντας στην Ιταλία. Σύμφωνα με την έκθεση «Report Calcio 2012», την οποία δημοσίευσε η ομοσπονδία της χώρας (FIGC) πέρσι το Μάρτη, οι απώλειες για τη σεζόν 2010-11 ήταν 428 εκατ. ευρώ. Ποσό αυξημένο κατά 23,2% συγκριτικά με την προηγούμενη περίοδο. Τα έσοδα έφτασαν στα 2,5 δισ. ευρώ και τα έξοδα ανέρχονται στα 2,9 δισ. ευρώ. Μόνο στη «βιτρίνα» (Serie A) τα χρέη αυξήθηκαν μέσα σ' ένα χρόνο από 2,3 στα 2,6 δισ. ευρώ.
Σε έρευνά της η UEFA, σε περίπου 600 ποδοσφαιρικές εταιρείες των 53 ομοσπονδιών - μελών της, για το οικονομικό έτος 2008, διαπίστωσε πως οι 20 μεγαλύτερες παρουσίασαν «μαύρη τρύπα» ύψους 344 εκατομμυρίων ευρώ. Και αν προστεθούν οι μεταγραφές το ποσό φτάνει τα 735 εκατομμύρια ευρώ. Το 35% από αυτές, δηλαδή οι 224 από τις 600, παρουσίασαν αρνητικά οικονομικά στοιχεία. Οι απώλειες συνολικά ήταν 680 εκατ. ευρώ που έφτασαν το 2010 στα 1,2 δισ. ευρώ και το 2011 περίπου στα 1,6 δισ. ευρώ (αύξηση 33%).
Το Φλεβάρη η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία δημοσιοποίησε μια έρευνα για την περίοδο 1993 - 2011. Τα έσοδα των ποδοσφαιρικών εταιρειών για το 2010 ήταν 12,8 δισ. ευρώ. Οι 73 πλουσιότερες ποδοσφαιρικές εταιρείες - με περισσότερα από 50 εκατ. ευρώ ετήσια έσοδα - αντιπροσωπεύουν το 10% του συνολικού αριθμού (734) των ευρωπαϊκών που αγωνίζονται στην πρώτη κατηγορία της χώρας τους.
Ο γενικός γραμματέας της UEFA, Τζιάνι Ινφαντίνο, δήλωσε (μεταξύ άλλων):
«Νομίζω ότι υπάρχουν μερικά ενθαρρυντικά μηνύματα που εξάγονται. Αυτά είναι, κατά τη δική μου άποψη, ότι, παρά τη γενική οικονομική κατάσταση, τα έσοδα στην κορυφαία κατηγορία ομάδων έχουν αυξηθεί και πάλι (...). Είμαστε τώρα σε ένα ύψος κερδών της τάξης των 13,2 δισ. ευρώ. Κατά μέσο όρο πενταετίας υπάρχει αύξηση κατά 5,6% ανά έτος. Μπορείτε να μου πείτε ποια άλλη βιομηχανία έχει αύξηση κερδών κατά 5,6% κάθε χρόνο τα τελευταία τέσσερα ή πέντε χρόνια, όταν βιώνουμε μια οικονομική κρίση η οποία πλήττει όλους μας; Αυτό δείχνει ότι το επαγγελματικό ποδόσφαιρο ως επιχειρηματικός τομέας είναι υγιής από απόψεως εσόδων».
«Να σωθεί το προϊόν»
Τα παραπάνω λοιπόν είναι η απεικόνιση του ποδοσφαίρου στον καπιταλισμό. Το οποίο - παρά τις προσχηματικές αναφορές - δεν είναι (γι' αυτούς) άθλημα αλλά επιχειρηματικός τομέας. Και ως τέτοιο τον αντιμετωπίζουν.
Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση ενός εκ των ομιλητών (Β. Μανασής, οικονομολόγος) στο 1ο Διεθνές Συνέδριο Διοίκησης Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου «Footballabout». Μεταξύ άλλων ανέφερε: «Οι οικονομολόγοι καταλήγουν ότι είναι αναπόφευκτη η δημιουργία της Ευρωπαϊκής Super League με χαρακτηριστικά των αμερικανικών λιγκών. Αυτή τη στιγμή κυκλοφορούν 2-3 σχέδια. Ο αριθμός των ομάδων θα είναι μεταξύ 60 και 80. Θα είναι χωρισμένες σε 4 περιφέρειες, ανά την Ευρώπη. Θεωρούν ότι αυτό είναι αναπόφευκτη εξέλιξη»...
Υπενθύμισε την «G14» (ένωση των ισχυροτέρων ποδοσφαιρικών εταιρειών στην Ευρώπη) που «εκβίασε την UEFA. Η οποία έκανε ανασχεδιασμό του Champions League και έδωσε περισσότερα χρήματα στις μεγάλες ομάδες, για να κατευνάσει τις αντιδράσεις»... Και συνέχισε, περιγράφοντας το μέλλον, εντός καπιταλισμού: «Πάντα αυτός που οδηγεί τα πράγματα είναι ο μεγάλος, ο ισχυρός. Αυτό λοιπόν θα γίνει όταν οι 10-15 μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης υπολογίσουν ότι κάτι τέτοιο είναι προς το συμφέρον τους. Νομοτελειακά θα γίνει. Αυτήν τη στιγμή το καλύτερο εμπορικά προϊόν διοργανώνεται από την UEFA.
Θα ήταν πιο δυνατό, σαν προϊόν, αν το έκαναν οι ομάδες. Και αυτό θέλουν να κάνουν, να το πάρουν στα χέρια τους. Οπως π.χ. εδώ στην Ελλάδα οι ΠΑΕ πήραν το πρωτάθλημα από την ΕΠΟ και το διαχειρίζονται μόνες τους. Κάτι τέτοιο θα γίνει και σ' ευρωπαϊκό επίπεδο. Υπάρχει ακόμα και η πρόβλεψη - για να αποκτήσει αποδοχή από περισσότερες δυνατές ομάδες - να υπάρχει εκτός από Super League, που θα είναι κλειστή, και μια δευτέρου επιπέδου. Κάτι αντίστοιχο με το Europa League. Ενδεχομένως και με τις ομάδες να γίνονται 100. Τραβώντας σχεδόν όλο το ενδιαφέρον σ' ευρωπαϊκό επίπεδο.
Στην περίπτωση αυτή που, τα εθνικά πρωταθλήματα θ' αποκτήσουν την πραγματική τους διάσταση. Που θ' αφορά την παραγωγή παιχτών, οι οποίοι θα αφομοιώνονται στα επαγγελματικά πρωταθλήματα. Αυτά σ' ένα βάθος χρόνου περίπου 10ετίας»...
Για την Ευρωπαϊκή Ενωση «ο αθλητισμός (σ.σ. άρα κυρίως το δημοφιλέστερο κομμάτι του, το ποδόσφαιρο) αποτελεί μεγάλο και ταχέως αναπτυσσόμενο τομέα της οικονομίας»... Ο αθλητισμός αποτελεί πάνω από το 3% του Ακαθάριστου Προϊόντος της ΕΕ.
Στις 18 Γενάρη 2011 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε ανακοίνωση με τίτλο «Ανάπτυξη της ευρωπαϊκής διάστασης στον αθλητισμό». Στην έκθεση για την προετοιμασία της διαβάζουμε πως η Επιτροπή Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής κάλεσε την αρμόδια Επιτροπή Πολιτισμού και Παιδείας να λάβει υπόψη της «ότι ο αθλητισμός είναι ένας δυναμικός οικονομικός τομέας ικανός να αποφέρει σημαντικά άμεσα έσοδα και έμμεσα οικονομικά οφέλη, και θα μπορούσε συνεπώς να συμβάλει στη Στρατηγική "Ευρώπη 2020"».
Τι σημαίνει αυτό; Να συντελέσει στην αύξηση ανταγωνιστικότητας υπέρ του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, στην παγκόσμια οικονομία. Αντιμετωπίζεται ο αθλητισμός (κυρίως δε το ποδόσφαιρο) ως εμπόρευμα, ώστε να αυξηθούν τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών, τα έσοδα της ΕΕ και να ενισχυθεί στον ανταγωνισμό της με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Γ. Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου