ΕΡΗΜΙΤΗΣ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

ΕΡΗΜΙΤΗΣ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

Άρθρο της Ναυσικάς Κυριάκη

Κέρκυρα 16/03/2013

Η έκρηξη των ιδιωτικοποιήσεων που δρομολογεί η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, δεν έχει στόχο την ανάπτυξη, όπως ισχυρίζεται. Το αντίθετο μάλιστα. Οι ιδιωτικοποιήσεις στην ενέργεια, τον ορυκτό πλούτο, στις συγκοινωνίες, έχουν στόχο να αποκτήσει ζωτικό χώρο το μεγάλο κεφάλαιο, να διασφαλίσει κερδοφορία και να πληγούν άμεσα τα εργατικά δικαιώματα ούτως ώστε οι επενδύσεις να είναι συμφέρουσες για τους ιδιώτες.

Είναι πλέον φανερό ότι και η Κέρκυρα έχει μπει στη διαδικασία ξεπουλήματος της δημόσιας λαϊκής περιουσίας εδώ και πολύ καιρό. Ξεκινά από την εποχή των Καποδιστριακών δήμων, που κατατμήθηκε η Κέρκυρα σε «τιμάρια» και είχαμε το καταπληκτικό φαινόμενο των 13 δήμων των πέντε χωριών, όπου το εκάστοτε ευνοούμενο κομματικό στέλεχος αναλάμβανε τη διοίκηση με τη μορφή εκλεγμένου άρχοντα. Εκείνους λοιπόν, τους ένδοξους για την τοπική αυτοδιοίκηση καιρούς, ο κάθε απόλυτος άρχοντας της επικράτειας των πέντε – πεντέμισι χωριών εξυπηρετούσε τους υπηκόους με διάφορα ανώδυνα(;) μικρορουσφίετα. Με αυτό τον τρόπο ήταν ευχαριστημένοι μαζί του και πάντοτε πρόθυμοι να τον εξυπηρετήσουν και εκείνοι.

Έτσι κάθε φορά που ένας μικροεπαγγελματίας του τουρισμού έκανε κάποια μικρή καταπάτηση, πολλές φορές και από άγνοια νόμου, ο δήμαρχος έκανε τα στραβά μάτια, όχι «για να φάει ένα κομμάτι ψωμί ο λαός», αλλά για να τον κρατάει σε ομηρία αν του χρειαστεί κάτι στο μέλλον.

 Όταν κάποιος μεγάλος ξενοδοχειακός όμιλος, στην ίδια περιοχή έκανε μια μεγάλη, αντίστοιχη του μεγέθους του καταπάτηση και αυτό έβλαπτε τα μικρά συμφέροντα των μικρών επαγγελματιών, τότε παρενέβαινε η δημοτική αρχή, πρώτα με το καλό, ανάπτυξη στην περιοχή, θέσεις εργασίας και στη συνέχεια με το ύπουλο, καταγραφή των παρανομιών κλπ.

Η καταπάτηση και εκμετάλλευση δημόσιας περιουσίας  άρχισε να γίνεται γενικός κανόνας, γιατί και  οι κύριοι δήμαρχοι φιλοδοξούσαν να αφήσουν «έργα» στην περιοχή τους. Το ίδιο βέβαια και οι νομάρχες. Έτσι ακολούθησε μια σειρά καταπληκτικών ιδιωτικών έργων,  με δημαρχιακές και νομαρχιακές ευλογίες. Κάβος, Ασπρόκαβος, Πετριτή, Μάλτα, Αη Γιώργης, Σιδάρι, Αχαράβη νταμάρια Τρουμπέτα κλπ Επίσης με τις ευλογίες της δικαιοσύνης, η οποία ερμήνευε το νόμο κατά πως το επιθυμούσαν διάφοροι βουλευτές με πολιτικό πολιτισμό ή τον αγνοούσε παντελώς. Την συνεισφορά τους έδωσαν και αρκετά πολιτικά κόμματα, ακόμα και αυτά που τα στελέχη τους μας καλούν στην πεισματική αντίσταση και αγώνα για το ξεπούλημα του Ερημίτη μέσω των «κούλουμων». Δεν έλειψαν δε και οι προοδευτικοί δικηγόροι.

Σήμερα με τον ορατό κίνδυνο της γενίκευσης του ξεπουλήματος, ο Κερκυραϊκός λαός στέκεται ανήμπορος να αντιδράσει. Τα διάφορα αρπαχτικά που μεγαλούργησαν σε αυτό το τόπο τον κάνουν να νοιώθει ένοχος και συνεργός τους. 

 Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβει ότι, όχι μόνο δεν μπορεί να είναι ένοχος, σύμφωνα με το «όλοι μαζί τα φάγαμε», αλλά ότι χρησιμοποιήθηκε και έπεσε θύμα εκμετάλλευσης  του μπλοκ εξουσίας και των αφεντικών του. 

Με αυτό τον τρόπουποθήκευσαν τη ζωή του και τη ζωή των παιδιών του. Με αυτό τον τρόπο επίσης υποθήκευσαν το τόπο.Τον έκαναν να χάσει τη ταξική του συνείδηση, να νομίζει ότι πρωτοστατεί σαν επιχειρηματίας στην ανάπτυξη και συμβάλει και αυτός με τον τρόπο του στην γενικότερη διακυβέρνηση της δημοκρατικής κατά τα άλλα χώρας. Αποδιοργανωμένος πλέον, μακριά από τους αγώνες της εργατικής τάξης στην οποία τελικώς ανήκει αλλά δεν θέλει να το ξέρει, ο μικροεπιχειρηματίας Κερκυραίος πείθεται για άλλη μια φορά από τους επιτήδειους χειραγωγούς του, ότι το μέλλον είναι οι ιδιωτικοποιήσεις. 

 Του Ερημίτη, του αεροδρομίου, του λιμανιού, της μονάδας ολοκληρωμένης διαχείρισης απορριμμάτων κλπ. 

Έτσι θα συνεχίσει να είναι υποχείριο του κάθε απατεώνα, τζάμπα επιχειρηματία, θα ανταγωνίζεται στην κατανάλωση τους υπόλοιπους, θα τροφοδοτεί τσάμπα πρώτη ύλη την μονάδα του τυχερού μειοδότη του ΣΔΙΤ, και θα πληρώνει τα χαράτσια για η σωτηρία της χώρας και για να ζήσει καλύτερες μέρες._