Ο αστικός Τύπος και το 19ο Συνέδριο του Κόμματος

Ο αστικός Τύπος και το 19ο Συνέδριο του Κόμματος

ΤΑ ΠΙΟ ΧΥΔΑΙΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΑ του αστικού Τύπου ενάντια στο ΚΚΕ ενεργοποίησε η προσυνεδριακή διαδικασία του Κόμματος και ο Δημόσιος Διάλογος για τις Θέσεις. Τόνοι μελάνι έχουν ξοδευτεί τους τελευταίους μήνες από τις αστικές εφημερίδες και το διαδίκτυο, για να συκοφαντηθεί το ΚΚΕ. Με κατασκευασμένα σενάρια και αξιοποιώντας τα προσυνεδριακά κείμενα μιας ισχνής μειοψηφίας στο Κόμμα, προσπαθούν να πείσουν ότι το ΚΚΕ βρίσκεται σε κατάσταση «εμφύλιας» διαμάχης. Αυτή είναι η εμπειρία τους από τα συνέδρια όλων των άλλων κομμάτων και σαν τέτοια πάνε να τη φορτώσουν στο ΚΚΕ, για να πουν ότι όλοι ίδιοι είναι.

Γιατί τέτοια λύσσα; Γιατί τόση διαστρέβλωση της πραγματικότητας και χολή για το ΚΚΕ; Η επίθεση είναι ευκολότερο να εξηγηθεί, αν συνδεθεί με το πραγματικό περιεχόμενο του 19ου Συνεδρίου του Κόμματος και τις γενικότερες εξελίξεις στην Ελλάδα και παγκόσμια, στο πεδίο της οικονομίας και της πολιτικής διαχείρισης της κρίσης.

Παρά τις προσπάθειες της αστικής τάξης και των κομμάτων της στην Ελλάδα να καλλιεργήσουν την εικόνα ότι υπάρχει «φως στο τούνελ», η κρίση συνεχίζει να ταλανίζει την καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας και της Ευρωζώνης. Το βάθος της κρίσης δυσκολεύει τη διαχείριση και περιορίζει ακόμα περισσότερο τους ελιγμούς που μπορεί να κάνει η αστική τάξη και τα κόμματά της, προκειμένου από τη μια να προχωρούν τα μέτρα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο και από την άλλη να ελέγχεται η κλιμακούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Ταυτόχρονα, μεγαλώνουν οι αντιθέσεις στην Ευρωζώνη και στο εσωτερικό των κρατών μελών της, κάνοντας ακόμα πιο δύσκολη την ελεγχόμενη διαχείριση της κρίσης. Φουντώνουν οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε μερίδες της πλουτοκρατίας για το ποιος θα υποστεί τη μικρότερη ζημιά και ποιος θα αποκομίσει το μεγαλύτερο όφελος από την καταστροφή κεφαλαίου που συνεπάγεται το ξεπέρασμα της κρίσης. Ο λεγόμενος ευρωσκεπτικισμός ενισχύεται στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, καθώς κυρίαρχες μερίδες του κεφαλαίου σε εθνικό επίπεδο αναπροσαρμόζουν τις συμμαχίες τους, κάτω από τα νέα δεδομένα που δημιούργησε η βαθιά κρίση.

ΟΙ ΚΟΝΤΡΕΣ ΑΥΤΕΣ ΕΚΦΡΑΖΟΝΤΑΙ σε πολιτικό επίπεδο, με τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα κόμματα της διαχείρισης για το ποιο μείγμα θα βγάλει το κεφάλαιο από την κρίση και για τις συμμαχίες στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντα της αστικής τάξης που αντανακλά στην πολιτική του κάθε κόμμα.

Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες μεθοδεύεται και στην Ελλάδα η αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος, σε μια προσπάθεια να χειραγωγηθεί πιο αποτελεσματικά η λαϊκή δυσαρέσκεια, να μη βρει ριζοσπαστική διέξοδο. Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ προηγούμενα και η σημερινή με τη συμμετοχή των δυο και της ΔΗΜΑΡ, είναι έκφραση αυτής της προσπάθειας να σταθεροποιηθεί το αστικό σύστημα με νέα «εργαλεία», αφού τα παλιά, όπως η δικομματική εναλλαγή, εξάντλησαν τη δυναμική τους.

Το ίδιο ισχύει και με τη ραγδαία προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ στην αστική διαχείριση, ακόμα και με εγκατάλειψη των συνθημάτων, που δημαγωγικά χρησιμοποιούσε πριν από τις τελευταίες εκλογές. Η αστική τάξη βλέπει στον ΣΥΡΙΖΑ μια εναλλακτική λύση στη διακυβέρνηση και στη βάση αυτή προσπαθεί να ενισχύσει το δίπολο με τη ΝΔ από τη μια και το ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη. Οι δυο πόλοι συναντιούνται στη στρατηγική αντίληψη ότι η ανάπτυξη που θα έλθει θα είναι καπιταλιστική και διαφοροποιούνται στο μείγμα της διαχείρισης που θα φέρει πιο γρήγορα αυτήν την ανάπτυξη, πάντα με μοχλό τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

Σ' αυτήν τη στρατηγική διαχείρισης του καπιταλισμού, σε ανάπτυξη και κρίση, προσπαθούν να σύρουν το ΚΚΕ, όπως έδειξε καθαρά η τελευταία διπλή εκλογική μάχη. Ολοι, με ένα στόμα και με συνεργό τον αστικό Τύπο, έγραφαν και έλεγαν για τις «ιστορικές ευθύνες» που αναλαμβάνει το ΚΚΕ επειδή αρνείται να απεμπολήσει την επαναστατική του στρατηγική και να συμπράξει σε μια κυβέρνηση που θα λιβανίζει τα μονοπώλια και θα παίρνει μέτρα για την ανταγωνιστικότητά τους, έστω και με άλλο μείγμα διαχείρισης.

ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ κλιμάκωσαν συντονισμένα την επίθεση, γράφοντας και λέγοντας ότι το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν η αρχή του τέλους για το ΚΚΕ, που θα εξαφανιστεί αν δεν «εκσυγχρονιστεί», που βρίσκεται τάχα στη δίνη εσωκομματικών αντιπαραθέσεων και αμφισβητείται ανοιχτά η στρατηγική του. Πίστεψαν ότι βρήκαν την ευκαιρία να ξεμπερδεύουν μια και καλή με το ΚΚΕ, ξέροντας ότι απέναντι σε ένα κόμμα που παλεύει για την ανατροπή του καπιταλισμού και πολεμάει τη διαχείριση, δυο εναλλακτικές έχουν: Είτε να το ενσωματώσουν, είτε να το περιθωριοποιήσουν, να το εξαφανίσουν ακόμα και από το κοινοβούλιο.

Ποτέ δεν εγκατέλειψαν αυτό το στόχο, ανεξάρτητα από τα μέσα που χρησιμοποιούν κάθε φορά. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Δε θέλουν να ακούγεται άλλη φωνή, πέρα από την κυρίαρχη. Δε θέλουν να υπάρχει άλλη στρατηγική, πέρα απ' αυτή που θέλει να διαχειριστεί το σύστημα, που λέει καπιταλισμός και ξερό ψωμί. Δε θέλουν στην Ελλάδα να δρα ένα κόμμα που συσπειρώνει χιλιάδες λαού στην πάλη για να αποκρουστεί η επίθεση του κεφαλαίου, ανοίγοντας ταυτόχρονα δρόμους για την ανατροπή της βάρβαρης εξουσίας του, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Σήμερα, που η ΕΕ ξεθωριάζει στα μάτια των λαών, τους αποκαλύπτει το γεγονός ότι ο «ευρωσκεπτικισμός», τον οποίο πλασάρουν για εικόνισμα στα λαϊκά στρώματα, είναι κομμένος και ραμμένος στις επιδιώξεις της αστικής τάξης και ισχυρών μερίδων της, που βλέπουν το συμφέρον τους συνδεδεμένο είτε με την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα, είτε με την ανάπτυξη άλλων ενδοϊμπεριαλιστικών συμμαχιών.

Θέλουν το λαό να σηκώσει ξένες προς τα συμφέροντά του σημαίες, να παλεύει για την αστική τάξη που τον συντρίβει. Δεν συγχωρούν στο ΚΚΕ ότι ήταν πάντα απέναντι από την ΕΕ του κεφαλαίου και παλεύει για να πάρει αντιμονοπωλιακό - αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο η εναντίωση του λαού στην Ευρωένωση, όταν όλοι θέλουν να την ενσωματώσουν στις επιδιώξεις μερίδων της πλουτοκρατίας που υπηρετούν.

ΤΟΥΣ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ υπάρχει σήμερα το ΚΚΕ που λέει ότι ο σοσιαλισμός είναι η μόνη ρεαλιστική, αναγκαία και επίκαιρη απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων. Που παλεύει να οργανώσει την πάλη για το σοσιαλισμό σήμερα και όχι σε ένα αόριστο μέλλον. Τους ζορίζει στη διαχείριση η δράση του ΚΚΕ στο μαζικό κίνημα, οι αγώνες στους οποίους πρωτοστατούν οι κομμουνιστές με χιλιάδες ακόμα ριζοσπάστες αγωνιστές, το γεγονός ότι αποκαλύπτει τη στρατηγική τους και επιβεβαιώνεται στις εκτιμήσεις και τις προβλέψεις του.

Οι Θέσεις της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο, ακριβώς αυτό πραγματεύονται: Το πώς το ΚΚΕ θα γίνει πιο ικανό να δρα για τα λαϊκά συμφέροντα, συγκεντρώνοντας δυνάμεις για την επανάσταση, που θα γκρεμίσει το κράτος των αστών. Εχθροί και άσπονδοι φίλοι, που πίστεψαν και προσδοκούσαν ότι το Συνέδριο θα μετατρεπόταν σε βήμα αμφισβήτησης και τελικά αλλαγής της στρατηγικής του ΚΚΕ, ότι θα αποτελούσε την απαρχή μια πορείας ενσωμάτωσης του Κόμματος στο σύστημα, δεν μπορούν να χωνέψουν ότι με το Συνέδριο το ΚΚΕ ενισχύει τα επαναστατικά του χαρακτηριστικά, ωριμάζει και συζητά πώς θα γίνει πιο ικανό να συνδυάζει την πάλη για τις καθημερινές ανάγκες του λαού με τη συγκέντρωση δυνάμεων για την ανατροπή της αστικής εξουσίας.

Γι' αυτό το μίσος και η χολή τους. Γι' αυτό η διαστρέβλωση και τα ψέματα. Γι' αυτό η υιοθέτηση και υπερπροβολή από τον αστικό Τύπο των λιγοστών που διαφωνούν με τις Θέσεις της ΚΕ, οι οποίες υπερψηφίστηκαν από τα μέλη του Κόμματος σε ποσοστό πάνω από 95% στις προσυνεδριακές εσωκομματικές διαδικασίες. Σκυλιάζουν επειδή δεν μπορούν να βάλουν το ΚΚΕ στο χέρι και να ρίξουν έτσι στο καναβάτσο το εργατικό λαϊκό κίνημα. Να το καταστείλουν ή να το μετατρέψουν σε ουρά μιας «αριστερής» τάχα κυβέρνησης, με αιτήματα μεταρρύθμισης του καπιταλισμού, που έχει σαπίσει.

Η Ιστορία τούς έχει διαψεύσει και το ίδιο θα κάνει και τώρα. Το ΚΚΕ θα βγει πιο δυνατό από το Συνέδριό του, με καλύτερα επεξεργασμένη τη στρατηγική του. Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, φίλοι και οπαδοί του Κόμματος και της ΚΝΕ ετοιμάζονται να υποδεχτούν και να βάλουν στη ζωή τις Αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου, με πίστη στο δίκιο και τη δύναμη του λαού, με τη βεβαιότητα ότι στο τέλος αυτός θα βγει νικητής!