Ονειρεύονται δικτάτορες

Ονειρεύονται δικτάτορες

Γρηγοριάδης Κώστας

Χούντες και δικτάτορες ονειρεύονται χρυσαυγίτες και άλλοι αστοί προκειμένου να ξεπεράσουν τα μονοπώλια αλώβητα την κρίση τους. Γράφουν στην ιστοσελίδα τους οι εν Ελλάδι νεοναζί ότι «Με ένα άρθρο κόλαφο (...) ο Αμερικανός Νομπελίστας οικονομολόγος Paul Krugman (...) χωρίς περιστροφές, γράφει αναφερόμενος στο θέμα της κυπριακής οικονομικής τραγωδίας χωρίς λεκτικές πιρουέτες κοινοβουλευτικού και δημοκρατικού καθωσπρεπισμού πως η λύση θα μπορούσε να δοθεί από μία... ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΗ κυβέρνηση!». Παραθέτουν αποσπάσματα τοποθέτησής του όπου μεταξύ άλλων αναφέρει πως «το επιχείρημα (...) ότι ακόμη και η υπόνοια εξόδου από το ευρώ θα δημιουργούσε άτακτη φυγή κεφαλαίων και bank runs δεν ισχύει σε αυτή την περίπτωση: Οι τράπεζες της Κύπρου είναι κλειστές και έχουν επιβληθεί περιορισμοί κεφαλαίων. Οπότε, εάν ήμουν δικτάτορας, θα επέκτεινα την τραπεζική αργία τόσο, ώστε να μπορέσω να προετοιμάσω τη χώρα για το νέο νόμισμα». Χαίρονται λοιπόν οι χρυσαυγίτες ότι «τι άραγε μπορούν να απαντήσουν οι υπερασπιστές του κοινοβουλευτισμού που με σαφήνεια μη επιδεχόμενη αμφισβήτησης ο διαπρεπής Νομπελίστας οικονομολόγος δηλώνει πως την ιδανική λύση για τον ίδιο θα μπορούσε να δώσει ΜΟΝΟ αν κάποιος ήταν δικτάτορας; Δηλαδή θέλει να μας πει, αν λειτουργούσε απαλλαγμένος από τη δουλεία του ψηφοσυλλεκτικού και ψηφοθηρικού κυνηγιού;».

Πρώτον, οι χρυσαυγίτες όπως και οι άλλοι αστοί επιδίδονται ακριβώς σε αυτό, σε ψηφοθηρία. Γι' αυτό, π.χ., κλαίνε τάχα για τις απολύσεις που φέρνουν τρόικα και συγκυβέρνηση ενώ από την άλλη ζητούν απολύσεις στο Δημόσιο, δήθεν οδύρονται για όσα συμβαίνουν στην Κύπρο ενώ παραμύθιαζαν το λαό παπαγαλίζοντας διάφορα για «νέες συμμαχίες», για «στροφή οικονομική και πολιτική προς τη Ρωσία», έταζαν τον ορυκτό πλούτο Ελλάδας και Κύπρου στα ρωσικά μονοπώλια μέχρι να εισπράξουν από την ιμπεριαλιστική Μόσχα ένα «όχι» στο πλαίσιο των δικών της υπολογισμών και ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Δεύτερον, οι χρυσαυγίτες και άλλοι αστοί, ακόμα και πολυδιαφημισμένοι παράγοντες του αστικού κόσμου ενδεδυμένοι μάλιστα ακαδημαϊκή προβιά, κανένα πρόβλημα δεν έχουν να προπαγανδίσουν τέτοιες «λύσεις», να βάλουν τους λαούς στο γύψο καταργώντας δημοκρατικά δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες, προκειμένου μονοπώλια, τραπεζίτες, μεγαλοκαρχαρίες να διασφαλίσουν την παραπέρα κερδοφορία τους. Γι' αυτό μονόδρομος για το λαό, προσπερνώντας τους, τα κούφια λόγια για «δημοκρατικά τόξα» κ.λπ., καταγγέλλοντάς τους ανοιχτά και απομονώνοντάς τους, είναι να εντείνει την πάλη του, να ανοίξει δρόμο για τη δική του λαϊκή εξουσία και οικονομία, παραμερίζοντας τραμπούκους του συστήματος και λοιπούς στυλοβάτες του.