ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ
Ανασύνταξη του κινήματος για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ταξικής πάλης
 |
Ομιλητής ήταν ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Η εκδήλωση εξελίχθηκε σε βήμα ουσιαστικής συζήτησης, έκφρασης της αγωνίας των ανέργων, των απολυμένων, των απλήρωτων εργατών από τα πολλά εργοστάσια της περιοχής που συμμετείχαν και παρενέβησαν, καθώς και της ανάγκης να δυναμώσουν ο συντονισμός και η κοινή τους πάλη.
Μεταξύ άλλων ο Γ. Μαρίνος είπε στην ομιλία του:
«Η Εύβοια και η ευρύτερη βιομηχανική περιοχή είναι μια μικρογραφία της κατάστασης που επικρατεί πανελλαδικά και τονίζει τον αντεργατικό χαρακτήρα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, τις οδυνηρές συνέπειες της επίθεσης του κεφαλαίου και της κρίσης, την έντονη απαξίωση των παραγωγικών δυνάμεων μέσα από το κλείσιμο μεγάλων ή μικρότερων βιομηχανικών και άλλων επιχειρήσεων, την κατάργηση θεμελιακών δικαιωμάτων και την όξυνση του προβλήματος της ανεργίας, που έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Η πολυεθνική ΑΓΕΤ - LAFARGE αποφάσισε να κλείσει το εργοστάσιο τσιμέντου στη Χαλκίδα και να πετάξει στο δρόμο 236 εναπομείναντες εργαζόμενους.
 |
Το ίδιο ζήσαμε την προηγούμενη περίοδο στα εργοστάσια μετάλλου ΒΕΤ και ΜΗΧΑΝΙΚΗ, στη χημική βιομηχανία ΙΝΤΕΡΚΕΜ, στο εργοστάσιο πλαστικών ΠΛΕΞΑΚΟ, στο εργοστάσιο αμυντικής βιομηχανίας ΗΛΕΚΤΡΟΜΗΧΑΝΙΚΗ στην Κύμη και σε άλλες επιχειρήσεις.
Ολη αυτή την περίοδο, το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ αντιπαλεύουν την επίθεση της εργοδοσίας, αντιτάσσονται στις απολύσεις, στις μειώσεις των μισθών, στην κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, στην εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία. Συμβάλλουν στην ανάπτυξη πολύμορφων αγώνων, στηρίζουν απεργιακές κινητοποιήσεις. Χρησιμοποιούμε όσους τρόπους διαθέτουμε για να ασκηθεί πίεση στις κυβερνήσεις, αξιοποιούμε τις δυνατότητες που υπάρχουν στη Βουλή, επιμένουμε στην ανάπτυξη κινήματος εργατικής αλληλεγγύης. Βρισκόμαστε κοντά στους ανέργους, απαιτούμε την ουσιαστική προστασία τους.
Ποιος κλείνει τα εργοστάσια;
Γιατί, όμως, κλείνουν εργοστάσια, επιχειρήσεις και απολύονται εργαζόμενοι; Είναι ερώτημα κρίσιμης σημασίας, που απαιτεί σοβαρότητα και αντιμετώπιση των αστείων, ανυπόστατων ισχυρισμών των άλλων κομμάτων και των μηχανισμών της εργοδοσίας που επιχειρούν να ενοχοποιήσουν την εργατική πάλη για την κατάσταση αυτή και να θολώσουν γενικότερα τα νερά. Πρόκειται για θέσεις σκοπιμότητας που στοχεύουν να αθωώσουν τον καπιταλισμό, την καπιταλιστική κρίση, τον μονοπωλιακό ανταγωνισμό, τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Πολλές επιχειρήσεις έκλεισαν ή κλείνουν κι εκεί που δεν έγιναν αγώνες, ακόμα και εκεί που οι εργαζόμενοι υποχώρησαν και αποδέχτηκαν περικοπές στους μισθούς, εκ περιτροπής εργασία, κατάργηση σημαντικών δικαιωμάτων. Εχουμε πείρα από τη Βιομηχανική Ζώνη που οι εργάτες μάς είπαν πως είναι αναγκασμένοι να υποχωρήσουν και βρέθηκαν ξεκρέμαστοι, έχασαν μισθούς, απολύθηκαν. Οι εξελίξεις αυτές διδάσκουν.
Ο καπιταλισμός είναι βάρβαρο σύστημα. Είναι το κοινωνικο-οικονομικό σύστημα που τα μέσα παραγωγής είναι ιδιοκτησία των κεφαλαιοκρατών, οι οποίοι εκμεταλλεύονται την εργατική τάξη, την εργατική της δύναμη (που είναι εμπόρευμα), για να αποκομίσουν τη μέγιστη υπεραξία, την απλήρωτη εργασία, το κέρδος.
Αυτό είναι το κριτήριο. Συνεπώς ο καπιταλισμός δεν μπορεί να εξασφαλίσει συνολικό σχεδιασμό και ισόρροπη ανάπτυξη. Επικρατεί αναρχία, η συσσώρευση και υπερσυσσώρευση κεφαλαίων κατά τη διάρκεια της ανόδου της καπιταλιστικής οικονομίας οδηγεί σε εκδήλωση κρίσης, όπως αυτή που ζούμε στην Ελλάδα από το 2009. Διαμορφώνεται συνεχώς ένας φαύλος κύκλος με θύματα τους εργαζόμενους.
Οι καπιταλιστές μειώνουν την παραγωγή ή κλείνουν επιχειρήσεις γιατί δεν τους συμφέρει το ποσοστό κέρδους. Αλλες κλείνουν γιατί δεν μπορούν να ανταποκριθούν στον ανταγωνισμό. Αλλες αλλάζουν δραστηριότητα, μεταφέρουν τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες σε άλλους κλάδους, επενδύουν στο εξωτερικό. Αλλες αλλάζουν οργάνωση, παίρνουν μέτρα για την αύξηση της παραγωγικότητας, εντείνουν την εντατικοποίηση. Σε κάθε περίπτωση πετάνε εργαζόμενους στο δρόμο.
Τι πρέπει να κάνουμε;
Το βασικό ζήτημα είναι τι θα κάνουμε. Τι θα κάνουμε συλλογικά, οργανωμένα. Ο καθορισμός της στάσης του κάθε εργάτη, της κάθε εργάτριας, με βάση την κοινωνική θέση, είναι πρωταρχικό ζήτημα που ανοίγει το δρόμο για αλλαγή συμπεριφοράς στο συνδικαλιστικό κίνημα, αλλαγή πολιτικής συμπεριφοράς. Το στοιχείο αυτό θα δώσει δύναμη για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις διευρυνόμενες απαιτήσεις της ταξικής πάλης.
Αυτό πρέπει να βασανίσουμε περισσότερο και να έχει ο καθένας μας τη δική του συμβολή. Γιατί ανασύνταξη του εργατικού κινήματος απαιτεί συνειδητοποίηση πως η εργατική τάξη αναμετριέται με τους καπιταλιστές, το σύστημα και τα κόμματά τους, τις συνδικαλιστικές δυνάμεις που υποστηρίζουν το εκμεταλλευτικό σύστημα ακολουθώντας τακτική μεθοδικής ενσωμάτωσης στις επιδιώξεις του κεφαλαίου και εκτόνωσης των αγωνιστικών διαθέσεων με πολλούς τρόπους.
Απαιτεί συνειδητοποίηση πως η κρίση και η οδυνηρή κατάσταση που βασανίζει το λαό είναι γέννημα του καπιταλισμού και όχι προϊόν της μιας ή της άλλης διαχειριστικής πολιτικής. Ανασύνταξη του εργατικού κινήματος σημαίνει οργάνωση στα εργοστάσια και στους άλλους χώρους δουλειάς, μαζικά, ζωντανά συνδικάτα με πλούσια εσωτερική λειτουργία και δράση για κάθε εργατικό, λαϊκό πρόβλημα, για κάθε ένα ζήτημα που αφορά τα μέλη τους, τους εργαζόμενους του χώρου της ευθύνης τους.
Ενίσχυση της ικανότητας οργάνωσης και κινητοποίησης των ανέργων, κέρδισμα ταλαντευόμενων εργατικών δυνάμεων, συμμετοχή στις Γενικές Συνελεύσεις και αναβάθμιση όλων των μορφών συλλογικής λήψης των αποφάσεων με έντονη δράση. Δράση με προτεραιότητες και κλιμάκωση, με συναίσθηση της ευθύνης πως το κάθε συνδικάτο, ο κάθε χώρος δουλειάς, ο κάθε κλάδος αποτελεί μέρος του συνολικού κινήματος της εργατικής τάξης κι αυτό απαιτεί χρησιμοποίηση του όπλου της εργατικής αλληλεγγύης, το συντονισμό της πάλης, τη σφυρηλάτηση της ταξικής ενότητας.
Αναγκαιότητα η λαϊκή συμμαχία
Ανασύνταξη του εργατικού κινήματος σημαίνει συνειδητοποίηση της ιστορικής αποστολής της εργατικής τάξης ώστε μέσα στην καθημερινή πάλη να κατακτιέται η προετοιμασία για πιο σκληρές αναμετρήσεις, να είναι στην ημερήσια διάταξη η συγκέντρωση δυνάμεων για την ανατροπή της εξουσίας, της δικτατορίας των μονοπωλίων, να γίνεται σταθερή πίστη πως η εργατική τάξη μπορεί να διεκδικήσει την εξουσία.
Σημαίνει αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, ήττα των δυνάμεων του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού που σήμερα προσαρμόζεται στις ανάγκες της αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού και παίρνει θέση για να υπηρετήσει το διαχειριστικό δίπολο της κεντροδεξιάς με επικεφαλής τη ΝΔ και της κεντροαριστεράς με το ΣΥΡΙΖΑ.
Ηττα των συνδικαλιστικών δυνάμεων, που μπορεί να στέλνουν μηνύματα συμπαράστασης στους απολυμένους ή και να παίρνουν αποφάσεις για κάποιες αποσπασματικές κινητοποιήσεις αλλά υποκλίνονται στη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στη στρατηγική του κεφαλαίου, δουλεύουν για την εναπόθεση των ελπίδων των εργαζομένων στην εναλλαγή κυβερνητικών λύσεων, εντός των καπιταλιστικών τειχών.
Αλλαγή των συσχετισμών δύναμης με ενίσχυση των ταξικών συνδικάτων, με νέες δυνάμεις στις γραμμές του ΠΑΜΕ, πραγματικά μαζικό κίνημα με γερές βάσεις στους τόπους δουλειάς, αποκούμπι των εργαζομένων, των ανέργων, δύναμη ελπίδας και ανατροπής. Ισχυρό, μαζικό, ταξικά προσανατολισμένο εργατικό κίνημα, που θα δώσει φτερά στη λαϊκή συμμαχία, στη συνένωση της δύναμης της εργατικής τάξης, των μισοπρολετάριων, της φτωχής αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων της πόλης, των γυναικών και των νέων από τις εργατικές, λαϊκές οικογένειες για τη συντονισμένη ανάπτυξη της κοινής πάλης.
Πρόκειται για μεγάλη πρόκληση γιατί η λαϊκή συμμαχία σε επίπεδο κλάδου, πόλης, ακόμα και γειτονιάς είναι ανάγκη να γίνει ισχυρός πόλος συγκέντρωσης δυνάμεων που θα παλεύει για όλα τα λαϊκά προβλήματα σε αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, βλέποντας μπροστά στην εργατική, λαϊκή εξουσία με στόχο την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους. Γι' αυτή την κοινωνική, τη λαϊκή συμμαχία παλεύει το ΚΚΕ, χωρίς να θέτει ως προϋπόθεση τη συμφωνία με το δικό του πρόγραμμα, με το σοσιαλισμό».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου