ΤΟΥΡΚΙΑ
Η αστική τάξη διεκδικεί μερίδιο στο ιμπεριαλιστικό πλιάτσικο
 |
Η Τουρκία αντέδρασε άμεσα, όσον αφορά τις οικονομικές εξελίξεις στην Κύπρο, αδράττοντας την ευκαιρία να κηρύξει και αυτή «πόλεμο», με αιχμή τα ενεργειακά, ώστε να ενισχύσει τις θέσεις της. Η θέση της εκφράστηκε ξεκάθαρα, απαιτώντας λύση στη βάση του Σχεδίου Ανάν, που απορρίφθηκε από τον Κυπριακό λαό το 2004, ως το μοναδικό βιώσιμο μοντέλο, για τη δημιουργία «δύο ισότιμων κοινοτήτων», προκειμένου να βοηθήσει οικονομικά, όπως ισχυρίζεται, τη «νότια Κύπρο» και να επιτρέψει την εξόρυξη των υδρογονανθράκων. Σε κάθε άλλη περίπτωση, η Αγκυρα επαναφέρει τη θέση της για διχοτόμηση και δημιουργία δύο ανεξάρτητων κρατών στο νησί, εκβιάζοντας επί της ουσίας την Κυπριακή Δημοκρατία για συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων με το κατοχικό καθεστώς.
Ενέργεια και επανακαθορισμός συμμαχιών
Οι διεργασίες για την Ενέργεια στην περιοχή βαραίνουν ακόμα περισσότερο προς το μέρος της Τουρκίας, μετά την επαναπροσέγγιση Τελ Αβίβ - Αγκυρας, που έγινε με αφορμή τη «συγγνώμη» του Ισραήλ στην Τουρκία για την επίθεση στο πλοίο «Μαβί Μαρμαρά» το 2010, που συμμετείχε στο στολίσκο βοήθειας για τη Γάζα. Μία συγγνώμη, η οποία συνέπεσε με την επίσκεψη του Αμερικανού απροέδρου Μπάρακ Ομπάμα στο Ισραήλ και άναψε αμέσως τα σενάρια για επαναπροσέγγιση και στον ενεργειακό τομέα, με αναλύσεις που υπογραμμίζουν τη δύσκολη θέση στην οποία αναμένεται να βρεθεί η Κυπριακή Δημοκρατία. Αλλωστε, τα σχέδια για εξαγωγή φυσικού αερίου από ισραηλινά - ακόμα και κυπριακά κοιτάσματα - και τη διοχέτευσή τους μέσω Τουρκίας, δεν αποτελούν κεραυνό εν αιθρία. Σύμφωνα με ισραηλινούς διπλωμάτες, η οικονομική κατάρρευση της Κύπρου έκανε το Τελ Αβίβ να αντιληφθεί ότι «δεν μπορεί να υλοποιήσει τα σχέδιά του για εξαγωγή μέσω του νησιού», ενώ την ίδια στιγμή εκτιμάται ότι τα κοιτάσματα στη νοτιοανατολική Μεσόγειο κάλλιστα θα μπορούσαν να τροφοδοτούν έναν αγωγό που περνά από την Τουρκία.
Πρόσφατα υπεγράφη και το «Μνημόνιο κατανόησης», μεταξύ των κοινοπραξιών των αγωγών Ναμπούκο (NABUCCO), που είναι αμερικανικών συμφερόντων και συμμετέχουν ο Βουλγαρικός Ομιλος Ενέργειας (Bulgarian Energy Holding), η τουρκική Botas, η ουγγρική FGSZ1, η αυστριακή OMV και η ρουμάνικη Transgaz και του TANAΡ όπου συμμετέχουν η αζέρικη SOCAR και οι τουρκικές BOTAS και TΡAO. Στόχος, όπως σημειώθηκε είναι η «στρατηγική και τεχνική συνεργασία», αναφορικά με την ανάπτυξη του Νότιου Διαδρόμου Φυσικού Αερίου, για τη μεταφορά του φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν στην Ευρώπη, σχέδιο που βρίσκεται σε ανταγωνισμό με τα αντίστοιχα ρώσικα σχέδια. Το αέριο σχεδιάζεται να μεταφέρεται μέσω της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας και της Ουγγαρίας, σε κόμβο στην Αυστρία.
Η πολυεπίπεδη ενεργειακή πολιτική της Αγκυρας, ωστόσο, δεν περιορίζεται στο Ισραήλ, καθώς προωθεί ήδη συμβόλαια τόσο στο βόρειο Ιράκ, στις αυτόνομες κουρδικές περιοχές όσο και στην ευρύτερη επικράτεια της χώρας, με συνεχείς επαφές με τις ηγεσίες τόσο των Κούρδων του Ιράκ, όσο και της Βαγδάτης. Πρόσφατα δε η Τουρκία ξεκαθάρισε ότι οι σχέσεις της Αγκυρας με την κεντρική κυβέρνηση του Ιράκ είναι υπαρκτές και σημαντικές, σημειώνοντας τα συμφέροντα της χώρας στην περιοχή και την ύπαρξη συμβολαίων ανοικοδόμησης σε όλη την ιρακινή επικράτεια.
Το προφίλ του στρατηγικού συμμάχου με αιχμή την Ενέργεια, αλλά και το σύνολο των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της ευρύτερης Μέσης Ανατολής, προωθείται και από την ΕΕ, που επαναφέρει το επιχείρημα της ιδιαίτερης σημασίας της συνεργασίας της Αγκυρας με την ΕΕ.
Οικονομική ανάπτυξη για το κεφάλαιο
Σε επισκέψεις του σε χώρες όπως η Τσεχία, η Ουγγαρία και η Σλοβακία, ο Ρ. Ερντογάν κατέστησε σαφείς τις προθέσεις της Αγκυρας, συνοδευόμενος από τους υπουργούς Οικονομίας, Ενέργειας, Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και Υγείας, καθώς και επιχειρηματίες, δηλώνοντας ως στόχο την προσέλκυση επενδύσεων και κεφαλαίων. Στο πλαίσιο των διεθνών επαφών του ο Τούρκος πρωθυπουργός επανέλαβε πολλές φορές το ρόλο - κλειδί της Τουρκίας, όσον αφορά τις διεθνείς εξελίξεις με αιχμή το πάγωμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Αγκυρας με την ΕΕ, λέγοντας ότι η ΕΕ χρειάζεται την Τουρκία, εάν θέλει να αναδειχθεί σε μία οικονομική και πολιτική δύναμη, αποσπώντας παράλληλα δηλώσεις όπως αυτή του Τσέχου ομολόγου του πρωθυπουργός Π. Νετσάς, που εξήρε τη θέση Τουρκίας στον ενεργειακό χάρτη ως κομβική για τη μεταφορά πετρελαίου και αερίου.
Η «πολύτιμη συμμαχία» της Τουρκίας με την ΕΕ, επαναβεβαιώθηκε με κατηγορηματικό τρόπο και στην επίσκεψη της Υπατης Αρμοστή της ΕΕ για θέματα εξωτερικής πολιτικής Κάθριν Αστον, στην Αγκυρα αυτή τη βδομάδα, κατά τη διάρκεια των κοινών δηλώσεών της με τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου. Η Τουρκία χαρακτηρίστηκε για ακόμα μία φορά «πολύτιμος σύμμαχος για την Ευρώπη, δεδομένης και της ανάπτυξης των συστημάτων Πάτριοτ στο έδαφός της, αλλά και την «πολιτική των ανοιχτών θυρών» επικαλούμενη την «προστασία των προσφύγων» από τη Συρία.
Η Τουρκία λειτουργεί ως ένας εκ των βασικών πόλων ενίσχυσης των λεγόμενων «αντικαθεστωτικών» σε συνεργασία με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που ενορχηστρώνουν τις πολεμικές συγκρούσεις. Ενδεικτική των προθέσεων και των συμμαχιών που ενισχύονται για την Αγκυρα είναι και η δεύτερη επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών, των ΗΠΑ, Τζον Κέρρι, ο οποίος αναμένεται σήμερα Κυριακή στη χώρα, με ατζέντα τις εξελίξεις στη Συρία και την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Στο ίδιο μοτίβο είχε εξελιχθεί και η επίσκεψη της Γερμανίδας καγκελάριου Αγκελα Μέρκελ, στην Τουρκία όπου επίσης συζητήθηκαν η προώθηση των επενδύσεων, οι εξελίξεις στη Συρία, αλλά και η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, με το Κυπριακό να χρησιμοποιείται ακόμα μία φορά στα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια.
Η τουρκική αστική τάξη δεν έχει σταματήσει να προωθεί την εικόνα της χώρας ως «ασφαλούς επενδυτικού προορισμού», επικαλούμενη τους ρυθμούς ανάπτυξης, που διατηρεί για το κεφάλαιο, παρά την καπιταλιστική κρίση, τονίζοντας μάλιστα ότι θα μπορούσε να «στηρίξει» την «ευρωπαϊκή οικονομία». Μία «ανάπτυξη» η οποία βασίζεται στις σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, στην απώλεια εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των Τούρκων εργαζομένων, μισθούς πείνας, μεγάλα ποσοστά ανεργίας και στην υπερχρέωση των λαϊκών οικογενειών, που δεσμεύονται στις τράπεζες με σωρεία δανείων και καρτών.
Το Κουρδικό
Τόσο με τις εξελίξεις στα ενεργειακά αλλά και με τα όσα διαδραματίζονται στη Συρία, είναι άμεσα συνδεδεμένο και το Κουρδικό ζήτημα, το οποίο η Αγκυρα επιχειρεί να κλείσει, για να απενεργοποιήσει την «ωρολογιακή βόμβα» που βρίσκεται στο έδαφός της. Η έκκληση για εκεχειρία και αποχώρηση στο Βόρειο Ιράκ, των Κούρδων ενόπλων, που απηύθυνε στις 21 Μαρτίου, τη μέρα του Νεβρόζ (κουρδική Πρωτοχρονιά), ο φυλακισμένος ηγέτης του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (ΡΚΚ), Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ακολουθήθηκε από φήμες οι οποίες τον φέρουν να ζήτησε τον παράλληλο αφοπλισμό τους, χωρίς ωστόσο αυτό να έχει επιβεβαιωθεί. Σημαντικά είναι τα ερωτηματικά που εγείρονται - παρά τις τουρκικές υποσχέσεις - για τη στάση που θα κρατήσει ο τουρκικός στρατός, όσον αφορά τους κουρδικούς πληθυσμούς, που επανειλημμένα έχουν υποστεί βίαιες διώξεις και τι κατάληξη θα έχουν οι «ειρηνευτικές συνομιλίες». Ο Ρ. Ερντογάν, ωστόσο, σπεύδει να εκμεταλλευθεί την κατάσταση, έχοντας ήδη καταρτίσει «Επιτροπή Σοφών» για το Κουρδικό, που θα πραγματοποιήσει περιοδείες στην περιοχή, ώστε να πείσει για τις «αγαθές προθέσεις» της Αγκυρας.
Αμεσα οφέλη επιχειρεί να εξασφαλίσει και το κεφάλαιο, από την εκμετάλλευση των υποβαθμισμένων - μέχρι πρόσφατα - κουρδικών επαρχιών, καθώς σε μία προσπάθεια ενίσχυσης της «μεταστροφής του κλίματος» υπέρ της εκεχειρίας και διάλυσης των αμφιβολιών, γνωστοποιήθηκε αυξημένο ενδιαφέρον για τις εν λόγω επαρχίες, με στόχο την «ανάπτυξη» επενδυτικών ευκαιριών για το κεφάλαιο.
Λύση στην ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας
Οι κίνδυνοι από τους γενικότερους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή που συμμετέχουν οι αστικές τάξεις της Τουρκίας και της Ελλάδας επισημάνθηκαν με χαρακτηριστικό τρόπο στην κοινή ανακοίνωση που εξέδωσαν το ΚΚΕ και το ΚΚ Τουρκίας μετά το λεγόμενο «Ανώτατο Συμβούλιο Ελλάδας - Τουρκίας», στην οποία υπογραμμίζεται ότι «οι εργαζόμενοι των δύο χωρών δεν έχουν όφελος, κανένα όφελος ούτε από τη συνεργασία, ούτε από τους σκληρούς ανταγωνισμούς των καπιταλιστών. Πρέπει να γυρίσουν την πλάτη στις διακυβερνητικές διακηρύξεις και να βγάλουν συμπεράσματα από την πραγματικότητα που βιώνουν: Της φτώχειας, της ανεργίας, της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, όπως αυτός που έγινε κατά της Λιβύης και τώρα κατά της Συρίας, με την ενεργό συμμετοχή των αστικών τάξεων και κυβερνήσεων των δύο χωρών».
Και καταλήγει: «Τα δύο ΚΚ, που είναι σταθερά προσανατολισμένα στην ανάπτυξη της φιλίας, της διεθνιστικής αλληλεγγύης ανάμεσα στην εργατική τάξη και στους λαούς των δύο χωρών, καλούν τους δύο λαούς να εντείνουν την πάλη τους ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στις ενώσεις του, όπως είναι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ενάντια στον εθνικισμό, στις στρατιωτικές δαπάνες, για το σεβασμό των συνόρων των δύο χωρών, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις.
Ταυτόχρονα, δεν κρύβουμε ότι λύση της ασφάλειας και ευημερίας για τους δύο λαούς δεν μπορεί να εξασφαλιστεί από εκείνους που βασικό μέλημά τους έχουν την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Η λύση βρίσκεται μόνο στην πάλη για ανατροπή της αιτίας που γεννά αντιθέσεις, συγκρούσεις, πολεμικές συρράξεις. Στην ανατροπή της εξουσίας των καπιταλιστών και στην οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου