Τι «ανάπτυξη» υπόσχονται στο λαό;

Τι «ανάπτυξη» υπόσχονται στο λαό;

-- Μπορεί η «συνταγή» που επικαλούνται τα αστικά κόμματα και ο ΣΥΡΙΖΑ να οδηγήσει σε διέξοδο από την κρίση προς όφελος του λαού;

Ολες οι πολιτικές δυνάμεις διαπιστώνουν ότι η κατάσταση είναι άσχημη, δεν έχουν όμως την ίδια άποψη ούτε για την αιτία που φτάσαμε εδώ, ούτε για το πώς θα βγούμε. Αυτό είναι λογικό, γιατί κάθε πολιτική δύναμη εκφράζει συγκεκριμένα κοινωνικοταξικά συμφέροντα, τα οποία είναι αντίθετα μεταξύ τους. Γι' αυτό η άποψη «να ενωθούν όλες οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις για να δούμε τι θα κάνουμε» είναι λαθεμένη και επικίνδυνη. Στην πράξη σημαίνει να δουλεύουν περισσότερο οι εργάτες για να αυξήσουν τα αφεντικά την κερδοφορία τους. Ολα τα κόμματα κρύβουν από το λαό τις αιτίες της κρίσης, που είναι σε εξέλιξη. Κρύβουν ότι συνεχίζεται η πτώση της βιομηχανικής παραγωγής, άσχετα αν αυξήθηκαν οι τουρίστες. Μπορεί να ήρθαν περισσότεροι τουρίστες, αλλά στους εργαζόμενους στον τουρισμό μειώθηκαν οι μισθοί, πληρώνονται κάτω από την κλαδική σύμβαση, κάνουν θραύση οι ελαστικές σχέσεις εργασίας και το δουλεμπόριο της «μαθητείας». Ξέρουν ότι πολλά θα εξαρτηθούν από την εξέλιξη της κρίσης στην ευρωζώνη και στην ΕΕ, ιδιαίτερα στις μεγάλες καπιταλιστικές χώρες (Γερμανία, Γαλλία), αλλά και σε άλλες ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, (πχ ΗΠΑ), όπου και εκεί μειώνονται συνεχώς οι ρυθμοί ανάπτυξης. Γι' αυτό παίρνουν τα μέτρα τους, με πρώτο και κύριο να τσακίσουν το ταξικό - εργατικό κίνημα, να βάλουν εμπόδια στη δράση του ΚΚΕ. Το συμπέρασμα είναι ότι όλες οι πολιτικές δυνάμεις, η καθεμία με τον τρόπο της, προτείνουν σαν διέξοδο την εφαρμογή εκείνης της πολιτικής που οδήγησε στην κρίση. Την πολιτική που θα προετοιμάσει την επόμενη κρίση, η οποία θα έρθει πολύ πιο σύντομα, γιατί η όποια ανάπτυξη γίνει, θα έχει μικρή διάρκεια και μικρότερους ρυθμούς από την προηγούμενη.

Πριν την κρίση στην Ελλάδα είχαμε ανάπτυξη και μάλιστα με τους πιο υψηλούς ρυθμούς στην ΕΕ. Τα αστικά επιτελεία καμάρωναν για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, για τις ξένες και ντόπιες επενδύσεις. Ελεγαν στο λαό ότι πρέπει να κοιμάται ήσυχος γιατί μέσα στην ΕΕ και στο ευρώ η χώρα δεν κινδυνεύει από κρίσεις και ότι τα κυριαρχικά δικαιώματα ήταν εξασφαλισμένα. Η ίδια η ζωή αποκάλυψε το ψέμα τους. Πριν την κρίση, σε πολλές χώρες της ΕΕ, όπως, π.χ., στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία και αλλού, εφαρμόστηκαν όλα τα μείγματα της πολιτικής, κυβέρνησαν όλων των ειδών και χρωμάτων κυβερνήσεις. Δεξιές, κεντροδεξιές, αριστερές, κεντροαριστερές, ανάμεικτες, ο Μπερλουσκόνι, ο Πρόντι, ο Ντ' Αλέμα, ο Ζοσπέν, ο Σαρκοζί, ο Μπλερ, ο Αθνάρ, ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου και άλλοι. Κυβερνήσεις άλλαζαν, ο ένας «διόρθωνε» και συμπλήρωνε τον προηγούμενο, η κατάσταση όμως δεν άλλαζε, πήγαινε από το κακό στο χειρότερο για το λαό, επειδή τα αφεντικά παρέμεναν τα ίδια. Γιατί την εξουσία συνέχιζε και συνεχίζει να την έχει η αστική τάξη. Πριν την κρίση, που οι ρυθμοί ανάπτυξης ήταν μεγάλοι, τότε άρχισε η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, η μερική απασχόληση, τα τετράωρα, η υπονόμευση του 8ωρου, η αλλαγή του Ασφαλιστικού (Γιαννίτσης, Ρέππας), η αφαίρεση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Εγιναν μεγάλες μειώσεις στη φορολογία για το κεφάλαιο, του δόθηκαν επιδοτήσεις δισεκατομμυρίων, προγράμματα συγκάλυψης της ανεργίας μπήκαν στην υπηρεσία του για να έχει φτηνά εργατικά χέρια. Πολλά από τα αντεργατικά μέτρα που εφαρμόζονται σήμερα, τα αποφάσισαν τότε όλοι μαζί στην ΕΕ, επιβεβαιώνοντας ότι και στην ανάπτυξη και στην κρίση οι εργάτες πληρώνουν το μάρμαρο. Τι το διαφορετικό λένε ότι θα κάνουν σήμερα απ' ό,τι γινόταν προηγούμενα; Τίποτα.

Πού οδήγησαν όλα αυτά; Στην κρίση, εδώ που είμαστε σήμερα. Να προβληματιστεί ο λαός: Γιατί τώρα, εφαρμόζοντας τα ίδια και χειρότερα, το αποτέλεσμα θα είναι διαφορετικό; Γιατί αφού το φάρμακο είναι το ίδιο, το αποτέλεσμα θα είναι διαφορετικό; Γι' αυτό το ΚΚΕ λέει ότι όλα όσα προτείνουν όλες οι άλλες δυνάμεις θα οδηγήσουν στα ίδια και χειρότερα για το λαό. Η όποια ανάπτυξη υπάρξει, θα συνοδεύεται με υψηλή ανεργία. Οι νέες θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν θα είναι πολύ λίγες σε σχέση με τα εκατομμύρια των ανέργων, οι οποίοι μέσω του ΟΑΕΔ θα μπουν τώρα πιο πολύ στην υπηρεσία των εργοδοτών. Θα υπάρχουν μειωμένα μεροκάματα, μισθοί, εργατικά δικαιώματα και ελευθερίες, ένταση του αυταρχισμού και της τρομοκρατίας, απαγορεύσεις απεργιών, διώξεις, κρατική - εργοδοτική βία. Τίποτα απ' όσα εφαρμόζονται σήμερα δεν θα παρθεί πίσω. Η ανάπτυξη που λένε, πολύ λίγα προβλέπει για ανάπτυξη στους κλάδους της βιομηχανίας. Απλώς βάφτισαν τον τουρισμό «βαριά βιομηχανία». Οι κινεζικές επενδύσεις προβλέπουν και κινεζικούς μισθούς, Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, με ειδικό εργασιακό καθεστώς, δηλαδή στρατόπεδα συγκέντρωσης εργατών. Η ανάπτυξη θα γίνει προς όφελος των βιομηχάνων και των εφοπλιστών, γι' αυτό και συνόδευαν τον Σαμαρά στην Κίνα, στο Αζερμπαϊτζάν και αλλού. Γυρνάνε όλοι μαζί από χώρα σε χώρα και καλούν τους βιομήχανους των χωρών αυτών να έρθουν να επενδύσουν μαζί, λέγοντας «μην ανησυχείτε, έχουμε να σας δώσουμε καλό πράγμα σε φτηνή τιμή, κρατικές υποδομές, ενεργειακό πλούτο, ενεργειακά δίκτυα, δίκτυα μεταφορών, σας έχουμε εξασφαλίσει φτηνούς εργάτες, νόμο και τάξη, δηλαδή πολλά κέρδη και την ησυχία σας». Από αυτή την ανάπτυξη μόνο χαμένος θα βγει ο λαός. Δικό του συμφέρον είναι να κάνει κοινωνική ιδιοκτησία τα μονοπώλια, να οργανώσει την οικονομία με βάση τις δικές του ανάγκες, παίρνοντας την εξουσία από τους αστούς.