ΣΥΡΙΑ Παράλληλα με τους σκληρούς ανταγωνισμούς κλιμακώνεται η επέμβαση

ΣΥΡΙΑ

Παράλληλα με τους σκληρούς ανταγωνισμούς κλιμακώνεται η επέμβαση

Το δράμα του συριακού λαού συνεχίζεται από την ιμπεριαλιστική επέμβαση

Με όρους ενός ολοένα εντεινόμενου σκληρού «παζαριού» που διεξάγεται διά μέσου πρόσκαιρων συμμαχιών και ανταγωνισμών συνεχίζεται η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία. Η πραγματοποίηση της Διεθνούς Συνόδου, με θέμα την εξεύρεση πολιτικής μεταβατικής λύσης στη Συρία που συναποφάσισαν στις αρχές του Μάη Ρωσία και ΗΠΑ εμφανίζεται ως το διακύβευμα της διαπραγμάτευσης. Ομως, η απόφαση των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, στις αρχές της βδομάδας, για άρση του εμπάργκο χορήγησης όπλων με προορισμό τους αντικαθεστωτικούς -κάτι που ούτως ή άλλως γινόταν και πριν, με πρωταγωνιστές τις πετρελαιομοναρχίες όπως το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία με την κρίσιμη παρέμβαση της Τουρκίας εδώ και καιρό- αποτελεί ποιοτικό βήμα κλιμάκωσης της επέμβασης.

Η απόφαση χαρακτηρίστηκε «υπόσκαψη» των προσπαθειών πραγματοποίησης της Συνόδου από τη ρωσική ηγεσία, η οποία επέκρινε τις ΗΠΑ, αλλά και τις άλλες δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις -κυρίως Γαλλία και Βρετανία- για διπλοπροσωπία, αφού, από τη μία, διατείνονται ότι επιδιώκουν μια «πολιτική μεταβατική λύση» διά μέσου διαπραγματεύσεων και, από την άλλη, ενισχύουν διαρκώς τους αντικαθεστωτικούς. Ακολούθησε ένα μπαράζ πληροφοριών περί παράδοσης στη συριακή ηγεσία τμήματος των εκσυγχρονισμένων αντιαεροπορικών πυραυλικών συστημάτων S300 (με αφορμή συνέντευξη που παραχώρησε ο Σύρος Πρόεδρος Μπ. Αλ Ασαντ σε λιβανικό κανάλι), το οποίο αξιοποιήθηκε από τα δυτικά ΜΜΕ, αλλά και από την αμερικανική, βρετανική, γαλλική και γερμανική διπλωματία, προκειμένου να επικρίνουν, με τη σειρά τους, τη Μόσχα για «μεροληπτική στάση».

Σε αυτό το επίπεδο διπλωματικών αλληλοκατηγοριών αξιοποιείται, τις τελευταίες μέρες, και η παρουσία μαχητών της λιβανικής σιιτικής «Χεζμπολάχ» στο πλευρό του συριακού στρατού. Φυσικά, την ίδια ώρα, οι διάφοροι εκπρόσωποι των αντικαθεστωτικών, που απείλησαν να «κυνηγήσουν τους μαχητές της Χεζμπολάχ», αλλά και οι ισχυροί υποστηρικτές τους, σε περιφερειακό και σε διεθνές επίπεδο, απέφυγαν επισταμένα να σχολιάσουν το κοινώς παραδεκτό γεγονός ότι στο συριακό έδαφος εδώ και πολλούς μήνες δραστηριοποιούνται ενεργά σειρά ενόπλων οργανώσεων, με ξένους μισθοφόρους και συμβούλους ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Την Παρασκευή, ο συριακός στρατός ανακοίνωσε ότι στις μάχες σκοτώθηκαν και 3 δυτικοί υπήκοοι που πολεμούσαν με τους αντικαθεστωτικούς, ανάμεσά τους και μια 33χρονη Αμερικάνα.

Σε ό,τι αφορά στην πολυήμερη διάσκεψη των συνιστωσών της λεγόμενης «Εθνικής Συριακής Συμμαχίας» των αντικαθεστωτικών στην Κωνσταντινούπολη, αυτή έληξε χωρίς σαφές αποτέλεσμα την Παρασκευή, μετά από εντονότατο παρασκήνιο. Στη «Συμμαχία», που στήθηκε με τη στήριξη των ιμπεριαλιστών ως «αιχμή του δόρατος» για την ιμπεριαλιστική επέμβαση, υπάρχουν διαφοροποιήσεις σχετικά με τη συμμετοχή τους ή όχι στη Διεθνή Σύνοδο.

Οι πετρελαιομοναρχίες, οι οποίες εξαρχής απροκάλυπτα στήριξαν με κάθε τρόπο φίλα προσκείμενες σε αυτούς αντικαθεστωτικές δυνάμεις (π.χ. πιο ακραίες ισλαμιστικές φωνές και τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους») ολοένα πιο ανοιχτά προσπαθούν, διά της «Συμμαχίας», να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα ως προς την «επόμενη μέρα» στη Συρία. Η τακτική αυτή έχει προκαλέσει δυσφορία στις δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμειςπου επιδιώκουν να διασφαλίσουν όσο το δυνατόν περισσότερο έλεγχο επί των τεκταινομένων, με απώτερο στόχο να ελέγξουν κάποια στιγμή και την πλειοψηφία των ενόπλων που δρουν επί συριακού εδάφους, έτσι ώστε να μπορέσουν να θέσουν ανενόχλητες τους δικούς τους όρους.

Οι αντιπαραθέσεις αυτές καταγράφηκαν ξεκάθαρα στη συνάντηση της Κωνσταντινούπολης όπου υπήρξαν και παρεμβάσεις υψηλόβαθμων αξιωματούχων, όπως των υπουργών Εξωτερικών της Τουρκίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, και υψηλόβαθμων διπλωματών από Κατάρ, Σ. Αραβία, ΗΠΑ, Γαλλία. Επίσης, στη «Συμμαχία» με παραινέσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων εντάχθηκαν και νέες συνιστώσες, αλλά δεν εξελέγη νέα ηγεσία κάτι που παραπέμφθηκε σε νέα συνάντηση τον Ιούνη. Σε μια προσπάθεια «εντυπώσεων», ο εκτελών χρέη επικεφαλής, Ζορζ Σάμπρα, έθεσε ως όρο συμμετοχής της «Συμμαχίας» στη Διεθνή Σύνοδο τον ορισμό χρονοδιαγράμματος για την αποχώρηση Ασαντ από την εξουσία και την αποχώρηση από το συριακό έδαφος των μαχητών της «Χεζμπολάχ» και Ιρανών, ωστόσο εκπρόσωποι άλλων συνιστωσών έσπευσαν να δηλώσουν ότι δεν πρόκειται για απόφαση που εκφράζει τους πάντες αλλά για προσωπική άποψη.

Προετοιμασίες και δεδομένα

Παρά την ανταλλαγή «δηλώσεων δυσπιστίας», ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ και ο Αμερικανός ομόλογός του, Τζον Κέρι, συναντήθηκαν την περασμένη Δευτέρα στο Παρίσι, για να εκτιμήσουν την πορεία προετοιμασίας της Συνόδου. Αν και δεν έγινε γνωστό τι ακριβώς συζητήθηκε, Γάλλος διπλωμάτης διέρρεε ότι οι δύο πλευρές αντάλλαξαν σε βάθος απόψεις για το πλαίσιο διαλόγου που θα πρέπει να τεθεί στη Σύνοδο και ότι εξετάστηκε ακόμη και η προοπτική σταδιακής αποχώρησης του Ασαντ από την πολιτική σκηνή της Συρίας.

Οι διαρροές αυτές δεν διαψεύστηκαν, γεγονός που επιβεβαιώνει εκτιμήσεις ότι οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις αναζητούν ένα, όσο το δυνατόν αποδεκτό για τα συμφέροντά τους, πλαίσιο «συνεννόησης» ως προς τη Συρία, καθώς είναι προφανές ότι στο πεδίο της μάχης η πλάστιγγα δεν μπορεί να γείρει προς την πλευρά των αντικαθεστωτικών παρά τη διαρκή υποστήριξη που λαμβάνουν χωρίς μια ωμή εξωτερική στρατιωτική επέμβαση.

Υπό το πρίσμα αυτό, Ρωσία και ΗΠΑ επιβεβαίωσαν ότι υψηλόβαθμοι εκπρόσωποί τους θα συναντηθούν με εκπροσώπους του ΟΗΕ στη Γενεύη την Τετάρτη για να προετοιμάσουν τη Διεθνή Σύνοδο, η πραγματοποίηση της οποίας πιθανολογείται ότι θα οριστεί μέσα στον Ιούνη. Είναι προφανές ότι και αυτή η συνάντηση θα μετατραπεί σε ένα νέο γύρο σκληρού «μπρα ντε φερ», προκειμένου να αποφασιστούν ζητήματα κρίσιμης σημασίας, όπως π.χ. οι συμμετέχοντες στη Σύνοδο -διαφωνίες για τη συμμετοχή του Ιράν, όροι που θέτουν οι αντικαθεστωτικοί κ.λπ.- που θα καθορίσουν και τις ισορροπίες που θα διαμορφωθούν. Οσο για το περιεχόμενό της, η ίδια η συμφωνία της Γενεύης, πέρυσι τον Ιούνη, αφήνει πολλά περιθώρια ερμηνειών, έτσι ώστε να μπορεί κάλλιστα κανείς να υποθέσει ότι τα ενδο-ιμπεριαλιστικά παζάρια θα συνεχιστούν με την ίδια ένταση και μετά τη Σύνοδο, αφού στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, με τον τεράστιο φυσικό πλούτο και τη γεωστρατηγική σημασία, διακυβεύονται τεράστια συμφέροντα.

Ε. Μαυρούλη