ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ Ποδοσφαιρικό... «Ελντοράντο» με «εκλεκτούς» κερδισμένους

ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ

Ποδοσφαιρικό... «Ελντοράντο» με «εκλεκτούς» κερδισμένους

Ακριβώς μια 20ετία από τότε που η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου (ΟΥΕΦΑ) πήρε την απόφαση να μετατρέψει το μέχρι τότε Κύπελλο Πρωταθλητριών της Ευρώπης σε Τσάμπιονς Λιγκ (1992/93) πλέον είναι ξεκάθαρο ποιοι είναι οι κερδισμένοι της εν λόγω ιστορίας. Την προηγούμενη βδομάδα, άλλη μια διοργάνωση που έφθασε στο φινάλε της με τη διεξαγωγή του τελικού στο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου και την κατάκτηση του τροπαίου από την Μπάγερν Μονάχου πιστοποίησε το πλέον σίγουρο. Οτι το Τσάμπιονς Λιγκ αποτελεί το πλέον κερδοφόρο ποδοσφαιρικό προϊόν σε διασυλλογικό επίπεδο παγκοσμίως, με λίγους και εκλεκτούς κερδισμένους αγωνιστικά και βεβαίως εξωαγωνιστικά.

Το... κερδοφόρο πείραμα

Το πείραμα της ΟΥΕΦΑ προκειμένου να αυξήσει τα έσοδά της αλλά και να αλλάξει προφίλ σε μια διοργάνωση που ήδη είχε αμαυρωθεί από περιστατικά βίας, κακές διαιτησίες, ψιθύρους για τα αποτελέσματα (περίπτωση Μαρσέιγ το 1989), κινδύνευε να απαξιωθεί, αλλά ήταν και μπροστά σε νέα δεδομένα (π.χ., επιστροφή των αγγλικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις), πέτυχε και με το παραπάνω τους στόχους της Συνομοσπονδίας.

Παράλληλα, η όλη του δομή βγάζει από πολλές κακοτοπιές τους διοικούντες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Οπως, για παράδειγμα, το γεγονός ότι η διοργάνωση αποτέλεσε το καλύτερο όπλο της ΟΥΕΦΑ στην κόντρα με τη λίγκα των ισχυρών συλλόγων της τότε ανερχόμενης G14, που απειλούσε πιο σοβαρά από ποτέ τη Συνομοσπονδία με την ...μπασκετοποίηση (βλ. Ευρωλίγκα) του ποδοσφαίρου, η οποία θα σήμαινε μια αλλαγή στον τρόπο που μοιράζεται η πίτα των κερδών. Το δέλεαρ της καινούριας διοργάνωσης, που τα πρώτα χρόνια συνεχώς βελτιωνόταν, κυρίως στο θέμα του μοιράσματος των κερδών, η ολοένα αυξανόμενη παρουσία ισχυρών πολυεθνικών ως χορηγών, η καθιέρωση των πριμ από πλευράς της ΟΥΕΦΑ και τα όσα άλλα συνεπαγόταν η συμμετοχή αλλά και τα ακόμα περισσότερα που έφερνε η διάκριση στο Τσάμπιονς Λιγκ ήταν μια σειρά καλοί λόγοι προκειμένου οι ισχυροί σύλλογοι να αφήσουν νωρίς νωρίς στην άκρη την... επαναστατικότητά τους και να συμβιβαστούν με τα νέα δεδομένα. Από την άλλη και η ίδια η Συνομοσπονδία μόνο χαμένη δε βγαίνει από αυτή τη... γαλαντομία της προς τους συλλόγους. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα έσοδα της ΟΥΕΦΑ για το 2011-2012 έφτασαν τα 2.795.751.000 ευρώ και τα καθαρά κέρδη στα 128.765.000 ευρώ για το ίδιο οικονομικό έτος. Την ίδια ώρα οι κολοσσιαίες συμφωνίες με τους χορηγούς, οι οποίοι αυξάνονται και πληθύνονται κάθε χρονιά με βάση και τη συνεχώς αυξανόμενη δημοτικότητα της διοργάνωσης, επιτρέπουν στη Συνομοσπονδία να αδειάζει τα ταμεία της κάθε χρονιά και την επόμενη να τα ξαναγεμίζει. Για παράδειγμα, τη φετινή σεζόν, η οποία συμπίπτει με το άνοιγμα μιας ακόμα τριετίας (τόσο διαρκούν οι συμβάσεις) νέων - και καλύτερων του παρελθόντος - συμφωνιών με χορηγούς (βλ. είσοδος «Gazprom») η ευρωπαϊκή συνομοσπονδία μοίρασε 500.700.000 ευρώ στις 32 ομάδες που συμμετείχαν στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση ως πριμ και 409.600.000 ευρώ από έσοδα που προκύπτουν από την εκμετάλλευση των τηλεοπτικών και εμπορικών δικαιωμάτων, χορηγούς και βελτιωμένες τηλεοπτικές συμβάσεις.

Στο κυνήγι της... συμμετοχής

Η κατάκτηση του τροπαίου συνοδεύεται από πακτωλό εκατ. ευρώ για το νικητή της διοργάνωσης

Associated Press

Το τι σημαίνει το Τσάμπιονς Λιγκ για τα οικονομικά των ομάδων, ξέχωρα από τα νούμερα, φανερώνεται περίτρανα από το γεγονός ότι πλέον σήμερα η συμμετοχή στη διοργάνωση έχει καταφέρει να ξεπεράσει, ως στόχος κάποιας ομάδας, ακόμα και τις παραδοσιακές αξίες, όπως ήταν η κατάκτηση του Πρωταθλήματος ή του Κυπέλλου. Σήμερα και με δεδομένο το άνοιγμα των συμμετοχών, που δεν αφορά μόνο τις πρωταθλήτριες αλλά επεκτείνεται ως και στην τέταρτη ομάδα της βαθμολογίας (σε κάποιες χώρες), είναι σχετικά τα όρια για το πότε μια χρονιά μπορεί να θεωρηθεί επιτυχημένη ή αποτυχημένη για κάποιον σύλλογο. Τα εγχώρια τρόπαια (Πρωτάθλημα, Κύπελλο) έρχονται πλέον σε δεύτερη μοίρα μπροστά στην εξασφάλιση της συμμετοχής στο... «Ελντοράντο» του Τσάμπιονς Λιγκ και πολλές φορές η μάχη γι' αυτή ξεπερνά σε ανταγωνισμό την αντίστοιχη για την πρωτιά στο πρωτάθλημα. Αν σκεφθεί κανείς ότι υπάρχουν σύλλογοι που στηρίζουν τον προϋπολογισμό της χρονιάς στη συμμετοχή ή όχι στο Τσάμπιονς Λιγκ καταλαβαίνει τι διαστάσεις λαμβάνει το κυνήγι της συμμετοχής στη διοργάνωση.

Λεφτά με το καλημέρα...

Και δε θα μπορούσαν να είναι αλλιώς τα πράγματα αφού το σύστημα με το οποίο μοιράζονται τα λεφτά της ΟΥΕΦΑ φροντίζει για όλους... προκειμένου να αποφεύγονται και πιθανοί πονοκέφαλοι (παράπονα συλλόγων) στο μέλλον. Ετσι, με το ...καλημέρα η κάνουλα ανοίγει: Κάθε πρωταθλητής χώρας που δεν καταφέρνει να προκριθεί στη φάση των ομίλων, αποζημιώνεται με 200.000 ευρώ. Κάθε ομάδα που συμμετείχε στον 1ο και στο 2ο προκριματικό γύρο εισέπραξε 140.000 ευρώ (για κάθε γύρο), εφόσον δεν προκρίθηκε στους ομίλους. Τέλος, κάθε ομάδα που αποκλείστηκε στον 3ο προκριματικό γύρο, είτε από το μονοπάτι των πρωταθλητών είτε από το μονοπάτι των μη πρωταθλητών, εισέπραξε επίσης 140.000 ευρώ.

Μπορεί τα ποσά να φαίνονται μικρά σε σχέση με αντίστοιχα μεγέθη που υπάρχουν στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, όμως με βάση τη λεγόμενη κατηγοριοποίηση των πρωταθλημάτων, άρα και των ομάδων που συμμετέχουν σε κάθε γύρο της διοργάνωσης, μιλώντας για ομάδες που προέρχονται από πρωταθλήματα χωρών όπως της Εσθονίας, του Λουξεμβούργου, των Ν. Φερόε, κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητα γι' αυτούς θεωρούνται.

Οι κερδισμένοι των... κερδισμένων

Και βέβαια μιλώντας για μια διοργάνωση-οικοδόμημα φτιαγμένο με τις λογικές που επιτάσσουν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, δε θα μπορούσαν όλοι να έχουν την ίδια χαρά. Κάποιοι χαίρονται παραπάνω αφού θεωρούνται οι πλέον κερδισμένοι των κερδισμένων. Και αυτό γιατί τα πράγματα αλλάζουν για τα καλά πλέον από τη φάση των ομίλων και έπειτα, με τα ποσά και τα κέρδη να ανεβαίνουν σε αστρονομικά ύψη. Τα οποία βέβαια επί το πλείστον καρπώνεται συγκεκριμένη ομάδα συλλόγων αφού κοιτώντας κάποιος την ιστορία της τελικής φάσης της διοργάνωσης (όπως λέγεται από τη φάση των ομίλων μέχρι τον τελικό) επί της ουσίας θα δει τους ίδιους πρωταγωνιστές σε ένα ποσοστό τουλάχιστον 80%, δημιουργώντας έτσι ένα δικό τους ξεχωριστό «στάτους κβο». Και μπορεί ο πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ, Μισέλ Πλατινί, τα τελευταία χρόνια να μιλάει συνεχώς για το κλείσιμο της ψαλίδας μεταξύ ισχυρών και αδύναμων ομάδων, τα γεγονότα όμως κάθε άλλο παρά τον δικαιώνουν. Το γεγονός ότι ακόμα και το δεύτερο τη τάξει ευρωπαϊκό τρόπαιο το πήρε ομάδα προερχόμενη από αυτό το «στάτους κβο» (Τσέλσι) δείχνει μια πραγματικότητα που διαψεύδει τον πρώην Γάλλο παίκτη και νυν πρόεδρο της ΟΥΕΦΑ.

Είναι πολλά τα λεφτά...

Με βάση το σύστημα διανομής οι 32 συμμετέχουσες ομάδες στην τελική φάση της διοργάνωσης μοιράζονται 500.700.000 ευρώ με προκαθορισμένο τρόπο. Η συμμετοχή και μόνο στους ομίλους αποφέρει 8.600.000 ευρώ σε καθεμία ομάδα. Για πρώτη φορά τη φετινή σεζόν το ποσό αυτό παίρνει ενιαίο χαρακτήρα (πριμ βάσης) και δεν χωρίζεται σε πριμ συμμετοχής και πριμ ανά αγώνα, όπως ίσχυε μέχρι τώρα. Από εκεί και πέρα υπάρχουν τα πριμ απόδοσης. Κάθε νίκη στη φάση των ομίλων αποφέρει 1.000.000 ευρώ, ενώ κάθε ισοπαλία 500.000 ευρώ. Ως εκ τούτου, μία ομάδα θα αποχωρήσει από τη διοργάνωση με μίνιμουμ έσοδα από αυτήν την κατηγορία ύψους 8.600.000 ευρώ. Εάν μία ομάδα, όμως, φτάσει μέχρι την κατάκτηση του τροπαίου, όπως η Μπάγερν Μονάχου, θα εξασφαλίσει μέχρι και 37.400.000 ευρώ από αυτά τα έσοδα. Η πρόκριση στη φάση των 16 αποφέρει 3.500.000 ευρώ, εκείνη στα προημιτελικά ανταμείβεται με 3.900.000 ευρώ και στα ημιτελικά με 4.900.000 ευρώ. Οσο για το ζευγάρι του τελικού, η ηττημένη Ντόρτμουντ εισέπραξε 6.500.000 ευρώ για το παιχνίδι του Λονδίνου, ενώ οι νικητές Βαυαροί πήραν 10.500.000 ευρώ. Σημειώνεται ότι για την πρωταθλήτρια Μπάγερν και την κάτοχο του Γιουρόπα Λιγκ, Τσέλσι, τα έσοδα θα αυξηθούν καθώς υπάρχουν πριμ και για τη συμμετοχή στον περίφημο τελικό του Ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ, τον Αύγουστο (ο νικητής εισπράττει 3.000.000 ευρώ και ο ηττημένος 2.200.000 ευρώ). Σε όλα αυτά θα πρέπει να υπολογιστούν και μια σειρά από άλλα έσοδα, όπως από το περίφημο market pool (ποσά που σχετίζονται με την τηλεοπτική αγορά, τον αριθμό εκπροσώπων κάθε χώρας, τη θέση που κατέλαβε στο προηγούμενο πρωτάθλημα).