ΣΥΡΙΖΑ
Παίζει άσχημο παιχνίδι στις πλάτες του λαού
 |
Τα «παπατζιλίκια» δεν άρχισαν ούτε τελείωσαν με τη φράση αυτή, ευθεία παραπομπή στο «Συμβόλαιο με τον Λαό» του Α. Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ του '80, πολλά (πρώην) στελέχη του οποίου «σουλατσάριζαν» στην πλατεία του σταδίου όπου διεξάγεται το Συνέδριο. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ενοχλείται καθόλου απ' το γεγονός ότι αυτό το ΠΑΣΟΚ λαφυραγώγησε ιδέες, τις πρόδωσε, απογοήτευσε το λαό και φέρει τεράστιο μερίδιο ευθύνης για όσα σήμερα συμβαίνουν. Οχι μόνο δεν ενοχλείται αλλά το θαυμάζει τόσο που να αντιγράφει τις μεθόδους με τις οποίες έβαλε στο χέρι την αστική διαχείριση, στόχος που είναι και δικός της.
Τι να τα κάνουν τα κουφάρια οι εργάτες;
Δύο μέρες νωρίτερα, ο Αλ. Τσίπρας είχε επισκεφτεί τη χειμαζόμενη από φτώχεια κι ανεργία Εύβοια. Παίζοντας κερδοσκοπικά παιχνίδια με την αγωνία και τον πόνο των ανέργων, τους κάλεσε να κρατήσουν πάση θυσία τα εργοστάσια ανοιχτά και να περιμένουν την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, ώστε να τους τα παραχωρήσει και με τη βούλα!
Είπε επί λέξει: «Να κρατήσετε ανοιχτά τα εργοστάσιά σας, σαν να είναι δική σας περιουσία, διότι όπου να 'ναι αυτή η ετοιμόρροπη μνημονιακή κυβέρνηση θα πέσει και τότε θα έρθει η ώρα που μια κυβέρνηση με νωπή εντολή θα καταργήσει τους μνημονιακούς νόμους που δίνουν ασυλία στο μεγάλο κεφάλαιο και θα προστατεύσει την εργασία (...) Κρατήστε ανοιχτά τα εργοστάσια. Είναι δική σας περιουσία. Είναι περιουσία του λαού. Διαφυλάξτε αυτή την περιουσία. Πολύ σύντομα θα αλλάξει το νομικό πλαίσιο. Μια μεγάλη θεσμική αλλαγή θα έρθει στη χώρα»!!!
Αναφερόταν φυσικά στα κουφάρια που εγκαταλείπουν οι καπιταλιστές, αφού τα ξεζούμισαν. Και ζήτησε απ' τους εργάτες, να αναμένουν στο ακουστικό τους, αγκιστρωμένοι απ' την αυταπάτη ότι μπορεί να γίνουν ...επιχειρηματίες, εντός της εξουσίας των μονοπωλίων και του ανελέητου ανταγωνισμού τους που ισοπεδώνει ό,τι βρεθεί στο διάβα τους. 'Η να περιμένουν να χρηματοδοτηθεί ο καπιταλιστής ιδιοκτήτης για να ξανανοίξει το εργοστάσιο που έκλεισε.
Η εργατική τάξη οφείλει με την πάλη της να κατακτήσει τα εργοστάσια κοινωνικοποιώντας τα, συντρίβοντας την αστική εξουσία και οικοδομώντας την εργατική, λαϊκή, μαζί με τους συμμάχους της και όχι να περιμένει τις θεσμικές αλλαγές του ΣΥΡΙΖΑ, το σοβάτισμα δηλαδή του συστήματος που τσακίζει το λαό, για να συνεχίσει «ανανεωμένο» να το κάνει. 'Η την επανάληψη της αμαρτωλής ιστορίας των προβληματικών, που αφού οι καπιταλιστές ιδιοκτήτες τους τις έκαναν τέτοιες, ήρθε το ΠΑΣΟΚ το '80, τις έθεσε υπό τη σκέπη του αστικού κράτους, τις εξυγίανε με λεφτά του λαού και μετά τις παρέδωσε καθαρές από χρέη στους καπιταλιστές για να συνεχίσουν να κερδίζουν.
Φυσικά, όσα είπε ο Αλ. Τσίπρας στη Χαλκίδα είναι λόγια του αέρα. Τα άλλα, τα λόγια που εννοεί και θα κάνει πράξη, τα έχει πει στους βιομηχάνους. Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει τα εργοστάσια ανοιχτά και την ιδιοκτησία τους καπιταλιστική στον αιώνα τον άπαντα, γι' αυτό και θα ενισχύσει την υποτιθέμενη «υγιή» επιχειρηματικότητα για να συνεχίσει θαλερή να ξεζουμίζει τους εργάτες, «αποστάζοντας» κέρδη. Το παιχνίδι «καλοί» και «κακοί» επιχειρηματίες που παίζει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι άχαρο. Το κεφάλαιο δεν πιάνεται φίλος.
Αλλωστε, και στη Χαλκίδα την ίδια ώρα που μοίραζε ακάλυπτες επιταγές στους εργαζόμενους, έκλεινε το μάτι στους επιχειρηματίες να πάρουν σειρά για μετρητά στο χέρι, υποσχόμενος ενίσχυση μέσω υλοποίησης ειδικών επιχειρησιακών προγραμμάτων για να κρατήσουν ανοιχτές τις επιχειρήσεις τους και κραταιά τα κέρδη τους! Οπως είπε, το κόμμα του λαμβάνει υπόψη του ότι πολλά εργοστάσια της περιοχής μπορούν να είναι «ανταγωνιστικά», που σημαίνει «γαλέρες» για τους εργάτες σ' αυτά.
Ποιος φταίει που κλείνουν τα εργοστάσια;
Βγάζοντας την καπιταλιστική οικονομία έξω απ' το πεδίο βολής της κριτικής του, προστατεύοντάς την απ' την οργή των εργαζομένων, ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίστηκε πως για την «ερημοποίηση και την πρωτοφανή αποβιομηχάνιση» της Εύβοιας ευθύνεται το γεγονός ότι «αυτοί που μας κυβερνούν αποφάσισαν να ξεπουλήσουν τη χώρα»! Για τους κυβερνώντες πάλι τα εργοστάσια τα κλείνουν οι εργάτες, όλοι έχουν ένα βολικό άλλοθι για τους πραγματικούς ενόχους, τους καπιταλιστές, τον άναρχο τρόπο παραγωγής με μόνο στόχο το κέρδος που, όταν εκλείπει ή μικραίνει, βάζουν χωρίς δεύτερη σκέψη λουκέτο σε παραγωγικές μονάδες και πετάνε τους εργάτες σαν στυμμένες λεμονόκουπες.
Οι Ευβοιώτες εργαζόμενοι γνωρίζουν καλά ότι εργοστάσια έκλειναν και προ μνημονίων. Εκλειναν και με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, έκλειναν και με κυβέρνηση ΝΔ. Εκλειναν κι όταν η διαχείριση ήταν έτσι κι όταν ήταν λίγο αλλιώτικη, αλλά πάντα προς όφελος της αστικής τάξης. Θα κλείνουν και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και με το δικό του μείγμα διαχείρισης.
Γνωρίζουν καλά, απ' την πείρα τους, ότι όσα λέει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν πατάνε στην πραγματικότητα, μετεωρίζονται στους αιθέρες των ψευδαισθήσεων. Ούτε να κρατήσουν τα εργοστάσια ανοιχτά μπορούν, ούτε πολύ περισσότερο να κάνουν αυτοδιαχείριση. Το μοντέλο της Αργεντινής που εισάγει ο ΣΥΡΙΖΑ και παρουσιάζει σαν παράδειγμα προς μίμηση απέτυχε εκεί όπου εφαρμόστηκε. Είναι αδύνατον μια επιχείρηση να αποσπαστεί από τον κλάδο όπου ανήκει, να θωρακιστεί απέναντι στον ανταγωνισμό, να αμυνθεί απέναντι στο μονοπώλιο που αφανίζει ό,τι βρεθεί στο διάβα του ωθούμενο απ' τη νομοτελειακή στον καπιταλισμό τάση συγκέντρωσης, γιγάντωσης.
Πώς να λειτουργήσουν δηλαδή οι εργάτες τα Μεταλλεία λευκόλιθου στη Βόρεια Εύβοια που έκλεισαν πάνω από 20 χρόνια πριν, παρότι ο λευκόλιθος χρειάζεται και υπάρχει σε αφθονία στα σπλάχνα της ευβοιώτικης γης; Το μέταλλο δεν είναι τσίχλες να τις πουλάς στους γείτονες. Πώς να λειτουργήσουν τη ΣΕΛΜΑΝ, τα Τσιμέντα, τη Σωληνουργία; Πού θα βρουν κεφάλαια, πρώτες ύλες, πού θα πουλήσουν τα προϊόντα που θα παράγουν; Ποιος θα αγοράσει τσιμέντο όταν ο κλάδος της οικοδομής λόγω κρίσης έχει παγώσει και παρότι είναι τεράστιες οι ανάγκες του λαού για στέγη, σχολεία, άλλες υποδομές δεν δουλεύει μυστρί πουθενά, για τον απλό λόγο ότι κίνητρο δεν είναι οι λαϊκές ανάγκες αλλά το κέρδος.
Να μη μείνει αναπάντητη η κοροϊδία
Οι εργάτες και της Εύβοιας και όλης της χώρας να συνειδητοποιήσουν την ατιμία που διαπράττει ο ΣΥΡΙΖΑ σε βάρος τους, γιατί πώς αλλιώς να χαρακτηριστεί το ψέμα και η συνειδητή απόκρυψη των βασικών αιτιών που οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση.
Να σκεφτεί ο κάθε εργαζόμενος. Γιατί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν βρήκε να πει μια λέξη για τις αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, για το μεγάλο κεφάλαιο και τους οικονομικούς ομίλους που κλείνουν τα εργοστάσια και πετάνε τους εργαζόμενους στο δρόμο; Γιατί δε βρήκε μια λέξη για την αντιλαϊκή στρατηγική της ΕΕ, αλλά αντίθετα την παρουσίασε σαν σωτήρα διαφημίζοντας - όπως κάνουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ - τα κοινοτικά κονδύλια;
Η απάντηση είναι εμφανής. Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει το εκμεταλλευτικό σύστημα, την καπιταλιστική επιχειρηματική δράση, τη στρατηγική της ΕΕ, υποστηρίζει τις πηγές που οδήγησαν σε άθλια κατάσταση τους εργαζόμενους στην Εύβοια και συνολικά στη χώρα. Προβάλλει μια άλλη διαχείριση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, διαχείριση που έχει δοκιμαστεί από το ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια, που έχει δοκιμαστεί σε πολλές άλλες χώρες με οδυνηρά αποτελέσματα για τους λαούς, διαχείριση υπέρ των μεγάλων οικονομικών ομίλων.
Ομως, κάθε υπόκλιση σ' αυτήν την πολιτική, κάθε υπόκλιση στην καπιταλιστική ανάπτυξη στοιχίζει στους εργαζόμενους χάσιμο χρόνου, παροξύνει την ήδη δεινή κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει.
Μπορεί η εξουσία και τα εργαλεία της οικονομίας να είναι στα χέρια των καπιταλιστών και να καλεί κάποιος τους επιχειρηματίες να λογικευτούν; Μπορεί να ακυρωθούν οι οικονομικοί νόμοι του συστήματος, να ακυρωθεί ο ανταγωνισμός μέσω του οποίου «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό»; Μπορεί να ματαιωθούν οι επιχειρηματικοί σχεδιασμοί, η αναζήτηση πιο κερδοφόρων δραστηριοτήτων; Μπορεί να σταματήσει η μεταφορά κεφαλαίων στο εξωτερικό, να καταργηθεί ο βασικός νόμος του συστήματος, το κυνηγητό του μέγιστου κέρδους;
Οι πολιτικές δυνάμεις που απαντούν θετικά στα ερωτήματα αυτά κοροϊδεύουν τους εργαζόμενους. Και οι εργαζόμενοι δεν μπορούν παρά να απαντήσουν στην κοροϊδία με τον τρόπο που της αξίζει, γυρνώντας την πλάτη στους φορείς της. Στρέφοντας το βλέμμα τους με ελπίδα στην πολιτική πρόταση του ΚΚΕ που τους λέει όπως πάντα την αλήθεια. Το πρόβλημα είναι βαθύ, οι ριζικές αλλαγές απαιτούν κόπο, θυσίες που όμως θα έχουν έπαθλο τη λαϊκή οικονομία, τη λαϊκή εξουσία, τη μόνη όπου μπορεί ο λαός και τα παιδιά του να ευημερήσουν.
Το διαζύγιο με τα κόμματα που διαχειρίζονται την καπιταλιστική βαρβαρότητα και προσκυνούν τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, είναι απαραίτητο πρώτο βήμα. Η συμπόρευση με το ΚΚΕ, η ανασύνταξη του κινήματος, για τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας το επόμενο, προς την κατεύθυνση ενός αύριο όπου οι σπουδαίες παραγωγικές δυνατότητες της χώρας θα αναπτύσσονται όλες και όχι αυτές μόνο που δίνουν εύκολο και γρήγορο κέρδος, θα αξιοποιούνται προς όφελος του λαού, όπου η οργάνωση της οικονομίας και της παραγωγής θα έχει κίνητρο την κάλυψη των αναγκών του.
Αυτό, μόνο η λαϊκή εξουσία μπορεί να το κάνει με αποδέσμευση απ' την ΕΕ, με μονομερή διαγραφή του χρέους, με κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και της γης, ώστε να γίνουν λαϊκή περιουσία ο ορυκτός πλούτος, η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, οι μεταφορές, οι μεταποιητικές βιομηχανικές μονάδες, το εμπόριο, οι καπιταλιστικές αγροτικές επιχειρήσεις και άλλα πολύτιμα αναπτυξιακά εργαλεία. Αυτή είναι η λύση που αντιστοιχεί στα εργατικά, λαϊκά συμφέροντα, αυτή τη λύση επιβάλλεται να κτίσουμε παλεύοντας για όλα τα λαϊκά προβλήματα, δίνοντας τη μάχη στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις της περιοχής, σε κάθε μέτωπο πάλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου