«Σφίγγει ο κλοιός» στη Συρία

«Σφίγγει ο κλοιός» στη Συρία

Καθώς ήδη η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία, κυρίως μέσω της πολύμορφης στήριξης των αντικαθεστωτικών και μισθοφόρων, συμπληρώνει τα δύο χρόνια, οι ιμπεριαλιστές, Αμερικάνοι και όχι μόνο, κλιμακώνουν την πίεση. Πριν μερικές μέρες είδαν το φως της δημοσιότητας πέντε σενάρια του επιτελείου του στρατού των ΗΠΑ, που εξετάζουν την άμεση πλέον στρατιωτική εμπλοκή στη Συρία. Τα σενάρια αυτά προβλέπουν ενεργότερη εκπαίδευση των αντικαθεστωτικών και περαιτέρω ανάπτυξη δικτύου πληροφοριών, εξαπόλυση περιορισμένων αεροπορικών επιδρομών, εγκαθίδρυση ζωνών απαγόρευσης πτήσεων, εγκαθίδρυση ελεγχόμενων ζωνών στο έδαφος και εισβολή μεγάλης στρατιωτικής δύναμης στη Συρία για την «ασφάλιση του οπλοστασίου της Συρίας», όπου και πάλι χρησιμοποιείται το πρόσχημα της ύπαρξης χημικών όπλων. Το πρώτο σενάριο (εκπαίδευση, δίκτυο πληροφοριών) κοστολογείται από τους στρατηγούς του Πενταγώνου σε 500 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο, ενώ όλα τα υπόλοιπα τουλάχιστον 1 δισεκατομμύριο δολάρια το μήνα.

Είναι φανερό ότι η εμπειρία άλλων μακρόχρονων και κοστοβόρων επεμβάσεων όπως στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, παίρνεται υπόψη από τους ιμπεριαλιστές, ενώ στο «παιχνίδι» μπαίνει και η Γαλλία που προχτές μόλις ανακοίνωσε ότι εξετάζει τη δημιουργία των λεγόμενων «ανθρωπιστικών διαδρόμων» κάτι που αναμένεται να συζητηθεί τις επόμενες μέρες και στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Δηλαδή οι ιμπεριαλιστές που οπλίζουν το χέρι ομάδων, όπως το συνονθύλευμα της λεγόμενης «Εθνικής Συριακής Συμμαχίας», για να ανατρέψουν κυβερνήσεις που για διάφορους λόγους δεν τους βολεύουν, στη συνέχεια «φοράνε» το προσωπείο του «ανθρωπιστή» για τους λαούς που δεινοπαθούν από τις συγκρούσεις που οι ιμπεριαλιστές υποδαυλίζουν.

Ο ελληνικός λαός, οι άλλοι λαοί της περιοχής πλέον έχουν πείρα. Το ίδιο έχει επαναληφθεί πολλές φορές και σε άλλες περιπτώσεις επεμβάσεων (Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ) το βλέπουμε και στη λεγόμενη «αραβική άνοιξη». Η επιδίωξη είναι με το «διαίρει και βασίλευε», με την αποσταθεροποίηση χωρών, να προχωρήσει το σχέδιο της «Μεγάλης Μέσης Ανατολής», που σημαίνει αλλαγές καθεστώτων, ώστε οι αστικές δυνάμεις που θα αναδειχτούν να είναι πιο συνεργάσιμες. Αυτή η διαδικασία γίνεται με το αίμα των λαών και βέβαια ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός εξελίσσεται στην ευρύτερη περιοχή (Ανατολική Μεσόγειος, Περσικός, Βόρεια Αφρική κλπ.) με τη διαπάλη ανάμεσα σε μονοπωλιακές ενώσεις και περισσότερο ή λιγότερο ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, για τον έλεγχο των πηγών Ενέργειας, τα μερίδια των αγορών, τους δρόμους μεταφοράς (αγωγοί, λιμάνια, αεροδρόμια, οδικές, σιδηροδρομικές και θαλάσσιες αρτηρίες). Η Ελλάδα επίσης βρίσκεται μπλεγμένη στο κουβάρι αυτών των ανταγωνισμών που περιλαμβάνει ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες όπως Ρωσία, Κίνα, Βραζιλία κ.ά. Αυτό φαίνεται και από την κινητικότητα σε διάφορα ζητήματα που επηρεάζουν τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή (Ελληνοτουρκικά, Κυπριακό, Ενέργεια) θέματα εξάλλου που είναι και στην ατζέντα του επικείμενου ταξιδιού του Ελληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ τον Αύγουστο.

Από τις εξελίξεις αυτές επιβεβαιώνεται η σταθερή θέση του ΚΚΕ που καλεί τόσο τον ελληνικό όσο και τους άλλους λαούς της περιοχής να απορρίψουν τα προσχήματα που χρησιμοποιούν οι ιμπεριαλιστές για να δικαιολογούν επεμβάσεις και πολέμους, να δυναμώσουν την πάλη ενάντια στην αστική τάξη σε κάθε χώρα, την πάλη για να εξαλειφθούν οι αιτίες που γεννούν τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Από αυτή την πλευρά οι κομμουνιστές στηρίζουν το δικαίωμα κάθε λαού να επιλέγει ο ίδιος το δρόμο κοινωνικο-οικονομικής ανάπτυξης. Αλλά η εξάλειψη των ιμπεριαλιστικών πολέμων προϋποθέτει την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.