Ο ΣΕΒ προτείνει...

Ο ΣΕΒ προτείνει...

Οι μεγαλοβιομήχανοι του ΣΕΒ, δε βρήκαν μόνο τη διέξοδο από την κρίση, αλλά ανακάλυψαν και τον τρόπο που θα διατηρηθούν, λέει, υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης για όλα τα επόμενα χρόνια. Αν οι σχετικές προτάσεις, που περιλαμβάνονται σε επιστολή που έστειλαν προς τον αντιπρόεδρο Βενιζέλο, εντυπωσιάζουν για κάτι, είναι η σταθερότητα και η στοχοπροσήλωση των επιχειρηματιών στις όλο και μεγαλύτερες αξιώσεις τους, που δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν, ώσπου να ικανοποιηθούν μέχρι κεραίας. Και ακόμα ότι μπορούν με ευκολία να ξεχωρίζουν τις επιμέρους πλευρές των ενδοαστικών αντιθέσεων με τη στρατηγική που οφείλει να ακολουθεί η οικονομική ολιγαρχία στο σύνολό της.

(Και) αυτή τη φορά λοιπόν, αναπτύσσουν τη λογική τους για το σημαντικό ρόλο που διαδραματίζουν οι κεφαλαιοκράτες στην κοινωνία, ζητούν την ακόμα μεγαλύτερη εντατικοποίηση όλων των αντιδραστικών - αντιλαϊκών στοιχείων της οικονομικής πολιτικής, απαιτούν την αύξηση των χρηματοδοτήσεων προς τους επιχειρηματίες και μαζί προτείνουν την ιδέα να επιτευχθεί μια «κοινωνική συμφωνία» για την εξασφάλιση της... ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων.

Οι πάντες καταλαβαίνουν τι εννοούν οι άνθρωποι του ΣΕΒ με όλα τα παραπάνω. Θέλουν τα πάντα. Αξιώνουν παραπέρα κλιμάκωση της επίθεσης ενάντια σε μισθούς και συντάξεις, περισσότερες απολύσεις στο δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, επιζητούν καλύτερη μοιρασιά της λείας ανάμεσα στις διάφορες ομάδες της πλουτοκρατίας, όμως πάνω από όλα ζητούν κάτι άλλο. Τι;

Πολιτική σταθερότητα, που την ταυτίζουν με «άρση του κινδύνου ανατροπής των πολιτικών που τώρα σταδιακά εφαρμόζονται με στόχο τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος φιλικού προς την επιχειρηματικότητα».

Σταθερότητα στο ευρώ, δηλαδή «οριστική άρση του κινδύνου εξόδου από το ευρώ» και...

αλλαγή νοοτροπίας, «ρητή και ξεκάθαρη αναγνώριση από τις πολιτικές ηγεσίες ότι τόσο η επιβίωση της χώρας σήμερα, όσο και η προσδοκία για ανάκτηση των θέσεων εργασίας και βελτίωση των εισοδημάτων αύριο βασίζεται στον παραγωγικό ιδιωτικό τομέα της οικονομίας».

Τα παραπάνω απαιτούμενα για το κεφάλαιο, υποδεικνύουν και τους στόχους στους οποίους πρέπει να σημαδέψουν οι εργαζόμενοι. Γιατί το δικό τους συμφέρον, το συμφέρον του λαού, περνάει μέσα από την ανοιχτή και χωρίς ταλαντεύσεις αμφισβήτηση της εφαρμοζόμενης πολιτικής, με αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους και πλήρη ανατροπή της εξουσίας των επιχειρηματιών, κοινωνικοποίηση αυτού που ο ΣΕΒ λέει «ιδιωτικός τομέας της οικονομίας»...