Ποιός θυμάται την "Αλληλεγγύη"; #2
συνεχεια από το προηγούμενο
ΕΝΑΣ ΟΝΕΙΡΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣΣυνέχεια
Διαδήλωση στην Πολωνία επί Γιαρουζέλσκι. Η εικόνα δεν
θυμίζει ιδιαίτερα "στρατιωτική χούντα"
Κάνοντας μια αναδρομή στα γεγονότα της εποχής, το ΤΙΜΕ παρουσιάζει μια εικόνα τους, που θα τη χαρακτηρίζαμε «ονειρική», εάν δεν ξέραμε πως είναι αληθινή.
Πρώτο και κύριο ερώτημα:
- Μα τι στρατιωτικοδικτατορικό καθεστώς ήταν αυτό που είχε η Πολωνία;
Κατ' εξοχήν, έχουμε «τόνους εξοπλισμού», που περνούν συνεχώς τα σύνορα. Και μιλάμε για υλικό ογκώδες και δύσκολο να μεταφερθεί. Ενα τέλεφαξ TOSHIBA TF-331, π.χ., έχει διαστάσεις 0,38Χ0,15Χ0,36 μ., ενώ ένα τέλεξ SAGEM 0,55Χ0,60Χ0,20.
Αλλά γίνονταν και άλλα: «Με παράνομους πομπούς, που τους είχαν δώσει η CIA και η AFL-CIO*, η "Αλληλεγγύη" έμπαινε τακτικά στο κυβερνητικό ραδιοφωνικό πρόγραμμα, συχνά με τα συνθήματα "Η Αλληλεγγύη ζει!" ή "Αντισταθείτε!". Εξοπλισμένη με αναμεταδότη, που της είχε δώσει η CIA μέσω εκκλησιαστικών καναλιών, η "Αλληλεγγύη" διέκοπτε και το τηλεοπτικό πρόγραμμα με οπτικά και ηχητικά μηνύματα, συμπεριλαμβανομένων και εκκλήσεων για απεργίες και διαδηλώσεις» (σελ. 21).
Η εικόνα αγγίζει πράγματι την επιστημονική φαντασία.
Εξώφυλλο του TIME αφιερωμένο
στον Βαλέσα
Εχουμε μια χώρα με ένα, υποτίθεται, αδίστακτο καθεστώς στρατιωτικοαστυνομικής καταστολής. Μέσα σ' αυτό, κινούνται παράνομα με όλη τους την άνεση επικίνδυνα υλικά, που δύσκολα κινούνται ακόμη και νόμιμα. Σε μια χώρα, γεωγραφικά συγκεντρωμένη, με μεγάλη πυκνότητα πληθυσμού (το 1975, 112 κατ. /τ. χλμ., σχεδόν η διπλή της Ελλάδας), που διασχίζεται από πυκνό δίκτυο δρόμων και σιδηροδρόμων, με αξιόλογο επικοινωνιακό υπόβαθρο, γίνονται παράνομες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, που αμέσως αποκαλύπτουν αυτούς που τις κάνουν. Κι όμως, αυτό το "καθεστώς της άγριας καταστολής" δεν ανακαλύπτει ποτέ τίποτε!
ΜΕΡΙΚΕΣ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ
Το εντυπωσιακό ρεπορτάζ του ΤΙΜΕ περιέχει και μερικά στοιχεία, που έχουν ιδιαίτερη σημασία για τη Δυτική Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
Θα αναφέρουμε μόνο τα πιο σημαντικά.
Στη σελ. 19, διαβάζουμε: «Στην Πολωνία, ο Κέιζι έκανε την παλιού τύπου επιχείρηση, που απολάμβανε, κάτι που θα μπορούσε να είχε κάνει όταν βρισκόταν στο Γραφείο Στρατηγικών Μελετών, στη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, ή στις πρώτες ημέρες της CIA, όταν οι Δημοκρατίες της Δυτ. Ευρώπης βγήκαν από τις στάχτες του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Μέσω των επαφών του Κέιζι, λένε οι συνεργάτες του, έγινε δυνατή η οργάνωση στοιχείων της Σοσιαλιστικής Διεθνούς για λογαριασμό της "Αλληλεγγύης" - ακριβώς όπως τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Δυτ. Ευρώπης είχαν χρησιμοποιηθεί σαν όργανα της αμερικανικής πολιτικής από τη CIA για να βοηθήσουν στη δημιουργία αντικομμουνιστικών κυβερνήσεων μετά τον πόλεμο. Κι αυτή τη φορά, ο στόχος ήταν παρόμοιος με τη δημιουργία μιας χριστιανοδημοκρατικής πλειοψηφίας στην Πολωνία - με την Εκκλησία και τα κυρίως καθολικά μέλη της "Α" σαν κυρίαρχη πολιτική δύναμη σε μια μετακομμουνιστική Πολωνία. Μέσω των επαφών του με ηγέτες της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, συμπεριλαμβανομένων και αξιωματούχων σοσιαλιστικών κυβερνήσεων στη Γαλλία και τη Σουηδία, ο Κέιζι εξασφάλισε την τακτική βοήθεια στην ήπειρο και στη θάλασσα για τη μεταφορά αγαθών στην Πολωνία».
«Σύμφωνα με κυβερνητικούς αξιωματούχους, η σοσιαλιστική κυβέρνηση της Σουηδίας - και τα σουηδικά συνδικάτα - έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στην οργάνωση των φορτώσεων για την Πολωνία» (σελ. 21).
Πολωνικό ασημένιο νόμισμα
Υστερα από τα παραπάνω, δεν είναι παράξενο που, τώρα που δεν υπάρχει πια ΛΔ Πολωνίας, ούτε οι «σοσιαλιστικές» κυβερνήσεις Γαλλίας και Σουηδίας χρειάζονται πια.
Ενα άλλο σοβαρό στοιχείο είναι η στενή σύνδεση μεταξύ συνδικάτων των ΗΠΑ και CIA. Στενή σύνδεση, που παίρνει τη μορφή πότε της εναλλαγής και πότε της ταύτισης.
Ετσι, βλέπουμε ότι «η AFL-CIO ήταν η μεγαλύτερη αμερικανική πηγή βοήθειας προς την "Αλληλεγγύη" πριν από την κήρυξη του στρατιωτικού νόμου». Σε συνέχεια, «ο πρόεδρος της AFL-CIO, Λέιν Κέρκλαντ, και ο βοηθός του, Τομ Καν, συνεννοούνταν συχνά με τον Πόιντεξτερ, τον Κλαρκ και άλλους αξιωματούχους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας για τις μεταφορές στην Πολωνία, υποδείχνοντας πόλεις, όπου η "Αλληλεγγύη" είχε ιδιαίτερη ανάγκη από οργανωτική βοήθεια και εξετάζοντας πώς η "Αλληλεγγύη" και η AFL-CIO θα μπορούσαν να συνεργασθούν στην προετοιμασία των προπαγανδιστικών υλικών». Αλλωστε, «σύμφωνα με τον πρώην υποδιοικητή της CIA Ινμαν, ο Κέιζι αποφάσισε ότι η σχέση του αμερικανικού εργατικού κινήματος με την "Αλληλεγγύη" ήταν τόσο καλή, ώστε πολλά από εκείνα που χρειαζόταν η CIA μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν και να αποκτηθούν μέσω διόδων της ALF-CIO» (σελ. 20).
Εδώ αξίζει να αναφέρουμε ότι όλα αυτά συμβαίνουν, ενώ στις ίδιες τις ΗΠΑ συμβαίνουν, παράλληλα, τα εξής:
α) Η δύναμη και το βάρος των συνδικάτων υποχωρούν, καθώς οι κυβερνητικές πιέσεις δυναμώνουν. Η κυβέρνηση βοηθά την εργοδοσία να «σπάσει» (κατά την αμερικανική έκφραση) το συνδικαλιστικό κίνημα. Ο πάντα χαμηλός βαθμός συνδικαλιστικής οργάνωσης στις ΗΠΑ είναι σημαντικά μικρότερος από της Πολωνίας πριν το 1980 και, πιθανότατα, και από το σημερινό.
β) Για πάνω από 12-13 συνεχή χρόνια, η πραγματική αγοραστική δύναμη των Αμερικανών εργαζομένων, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, μειώνεται. Πρόκειται για φαινόμενο πρωτοφανές στην ιστορία των ΗΠΑ. Ενώ, σύμφωνα πάντα με τα επίσημα στοιχεία, οι πλούσιοι γίνονται όλο και ταχύτερα πλουσιότεροι, οι εργαζόμενοι έχασαν ακόμη και τις ασφαλιστικές τους καταθέσεις, που κανείς δεν ξέρει τι έγιναν. Σύμφωνα με τις πιο έγκυρες στατιστικές, η 10ετία του '80 χαρακτηρίστηκε από τη μεγαλύτερη, ίσως, στην ιστορία των ΗΠΑ εξάπλωση των εργαζομένων στρωμάτων χαμηλής αμοιβής, τάση που ισοφάρισε και ξεπέρασε οποιοδήποτε άλλη εξελικτική διαδικασία της 10ετίας.
Το γεγονός ότι τα συνδικάτα των ΗΠΑ απασχολούνταν με την Πολωνία και όχι με αυτά είναι, νομίζουμε, αρκετή απόδειξη ότι η στενή σύνδεση, που αναφέραμε παραπάνω, δεν περιορίζεται σε έναν τομέα.
ΤΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ
Το διάβασμα του δημοσιεύματος του ΤΙΜΕ δημιουργεί βασικά μια πικρή γεύση στο στόμα. Οχι γιατί μας διαψεύδει. Αντίθετα, γιατί μας επαληθεύει.
Μια κονκάρδα που φορέθηκε πολύ
από την ελληνική "ανανεωτική" έως
και εξωκοινοβουλευτική και
"αντιεξουσιαστική" αριστερά στα 80's
Ποιος δε θυμάται τις ημέρες εκείνες του 1981; Πώς να ξεχάσεις τα ουρλιαχτά των πληρωμένων (αν κι όχι πάντα σε χρήμα) κονδυλοφόρων; Πώς να μη φέρεις στο νου σου στις σκηνές της καταστροφής του βιβλιοπωλείου της «Σύγχρονης Εποχής» από τους οπαδούς της ιδιόμορφης δημοκρατίας; Πώς να ξεχάσει κανείς τις χορωδιακές κραυγές των «αριστερών», που πέφτουν μόνιμα θύματα μυστικών συναντήσεων;
Αλλωστε, οι αποκαλύψεις κάνουν ακόμη πιο σοβαρά και τα αναπάντητα ερωτηματικά. Μα, τέλος πάντων, πώς μπορεί κανείς να πέφτει συνέχεια θύμα και να μη διδάσκεται ποτέ; Πού τελειώνει η παραπλάνηση και πού αρχίζει η συνειδητή συνενοχή;
Βαρύ το ερώτημα:
Πώς να μην περάσει, όμως, από το μυαλό σου, όταν διαβάζεις στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ άρθρα πλήρη επαναστατικού ανανεωτισμού, που καλούν τις πολυεθνικές εταιρίες να επενδύσουν όσα χρήματα χρειάζονται, ώστε η ήδη ισχυρή οικονομικά Ρωσία να γίνει ακόμη ισχυρότερη και να τις ανταγωνίζεται ακόμη πιο αποτελεσματικά; Γιατί, βέβαια, οι πραγματικοί γνώστες του πράγματος ξέρουν καλά ότι η Ρωσία είναι οικονομικά ισχυρή και τα άλλα είναι κολοκύθια τούμπανα.
Πέρα, όμως, από όλα αυτά, οι αποκαλύψεις εξηγούν πολλά πράγματα. Κυρίως και πιο πολύ, εξηγούν ένα πράγμα: Πώς η «Αλληλεγγύη» απέκτησε ένα τέτοιο έρεισμα (όχι όσο μεγάλο όσο έλεγε, αλλά, πάντως, μεγάλο), απομονώνοντας τους πιο αποφασιστικούς αντιπάλους της. Η εξήγηση είναι απλή, αν και θλιβερή: Ο πακτωλός των δολαρίων.
Άλλη κονκάρδα για την
"αλληλεγγύη". Αυτή σύμφωνα
με την "αριστερά" υπήρχε μόνο
στην φαντασία των ΚΚΕδων...
Οχι πως είναι κάτι που δεν υποψιαζόμαστε. Οχι πως είναι κάτι που δεν ξέραμε. Μα, οποιοσδήποτε Ελληνας κάτοικος της Βαρσοβίας, του Στετίνου ή του Βρότσλαβ της εποχής θα μπορούσε να μας βεβαιώσει σαν αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς ότι η «Α» χρησιμοποιούσε σαν κύριο, αν όχι μόνο, προπαγανδιστικό της σύνθημα, που, παραδόξως, κανείς δε μετέδιδε στο εξωτερικό, το ότι «είχε μαζί της τους Αμερικανούς». Οποιοσδήποτε Ελληνας της Πολωνίας θα μπορούσε να μας διαβεβαιώσει ότι, στους εργαζομένους εκείνους που αναρωτιούνταν πώς θα ανορθωθεί η χώρα με τις συνεχείς και αναίτιες απεργίες, η «Α» απαντούσε ότι «ουδείς λόγος ανησυχίας υπάρχει, αφού για όλα θα φροντίσουν οι Αμερικανοί».
Οι αποκαλύψεις, και το κλίμα μαζικής διαφθοράς που υπονοούν, εξηγούν το παράξενο (ή, ίσως, καθόλου παράξενο) μείγμα πυρετικού εθνικισμού και εμετικής εθελοδουλίας, που εύκολα διαπίστωνε όποιος επισκεπτόταν την Πολωνία την εποχή εκείνη. Εξηγούν την υποδομή που παρουσίασε η «Α» στις εκλογές του 1989, η οποία θύμιζε μάλλον μια πανίσχυρη πολυεθνική εταιρία, παρά μια οργάνωση, που βρισκόταν, υποτίθεται, κάτω από σκληρή παρανομία και εξοντωτικούς διωγμούς. Εξηγούν, επίσης, και ένα πολιτικοϊδεολογικό κλίμα, το οποίο περιέγραψε - μπροστά και σε μια ομάδα από εμβρόντητους ξένους δημοσιογράφους - ο πρόεδρος της «Α» και υποψήφιος Πρόεδρος της Πολωνίας, Λεχ Βαλέσα, σε μια προεκλογική συγκέντρωση ένα βράδυ στο Βρότσλαβ: «Εκείνο που μου αρέσει στις ΗΠΑ είναι ότι, στη χώρα αυτή, ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Μπορεί να αρχίσει να δουλεύει έως τα 25-26 του και, μετά, να κάνει δική του επιχείρηση».
Εξηγούν, βέβαια, και το γιατί η «Α» υπήρξε για ένα χρονικό διάστημα το μόνο συνδικάτο (;) της ευρωπαϊκής ηπείρου που άνοιξε γραφείο στις ΗΠΑ, στη Ν. Υόρκη συγκεκριμένα, αν και το σκάνδαλο υπήρξε τόσο μεγάλο, ώστε αναγκάσθηκαν γρήγορα να το κλείσουν. Εξηγούν και το γιατί ο τότε Πρόεδρος της «Α» Λεχ Βαλέσα υπήρξε, κατά το «Ασοσιέιτεντ», ο πρώτος ξένος ιδιώτης, που μίλησε από το βήμα του Κογκρέσου των ΗΠΑ, μετά από τον μαρκήσιο Λαφαγέτ το 1824.
Συλλογή με αφίσσες της ευρωπαϊκής "αριστεράς".
Η δράση των πρακτόρων της CIA δίπλα στον Μάη του '68
Αλλά εξηγούν και σημερινά γεγονότα: Εξηγούν τη σοβαρότατη κρίση που διέρχεται σήμερα η «Α». Ο αριθμός των μελών της ίσως έχει πέσει κάτω των 2.000.000. Στις προεδρικές εκλογές (1ος γύρος), ο Πρόεδρός της και, ταυτόχρονα, η πιο ταυτισμένη με αυτήν προσωπικότητα, ο Λεχ Βαλέσα, συγκέντρωσε κάτω του 40%, σημειώνοντας μια καθαρή ήττα που όλοι κατέγραψαν. Στις βουλευτικές εκλογές (30 Οκτώβρη 1991), η «Α» πήγε πολύ άσχημα, καταλαμβάνοντας μόλις την 6η θέση. (σ.σ. το άρθρο γράφτηκε το 2004)
Παρόμοια σοβαρότατη κρίση περνά και η Καθολική Εκκλησία. Σήμερα, αποκαλύπτεται ότι πλατιά στρώματα του πληθυσμού τη βλέπουν, δικαιολογημένα ή όχι, με έντονη εχθρότητα. Κανείς πια δεν ακούει τι λέει ο πάπας Ιωάννης - Παύλος ο Β` και οι επισκέψεις του στη γενέτειρά του ελάχιστους συγκινούν, ή προκαλούν και αντιδράσεις. Με κάποια υπερβολή, σχεδόν κανείς δεν πηγαίνει στην Εκκλησία. Το κόμμα που υποστήριξε το Επισκοπάτο στις βουλευτικές εκλογές ήλθε στην 3η θέση μαζί με το Αγροτικό Κόμμα και, στις αγροτικές περιοχές, σημείωσε καθαρή αποτυχία.
Ένα από τα πολλά μνημεία για την "Α" στην σημερινή
Πολωνία. Οι εκκλησιαστικοί σταυροί, πανταχού
παρόντες...
Σοβαρά θέλουν να πιστέψουμε ότι ο πολωνικός λαός έπαψε ξαφνικά να πιστεύει στο θεό; Κάτι άλλο μας φαίνεται πολύ πιο πιθανό: Ο πανάγαθος έχει πάψει πια να είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία με οικονομικά ανταλλάγματα, φανταστικά ή πραγματικά.
Και, τελικά, η διάτρητη ασπίδα της ανανέωσης χάνει άλλο ένα κομμάτι της. Οι απόψεις των κομμουνιστών δικαιώνονται άλλη μια φορά.
Κυρίως, δικαιώνεται αυτό που οι κομμουνιστές δεν έπαψαν να φωνάζουν, παρά τις περί του αντιθέτου υστερικές κραυγές. Οσο θα υπάρχει η ταξική κοινωνία, οι εργαζόμενοι δε θα γίνουν ποτέ όλοι πρωτοπόροι. Δε θα μπορέσουν ποτέ να διαχειρισθούν οι ίδιοι άμεσα τις υποθέσεις τους. Θα έχουν πάντα ανάγκη την «πολιτική αριστοκρατία», το πρωτοπόρο τους κομμάτι, στο οποίο, ως ένα βαθμό, αναθέτουν αυτά τα καθήκοντα.
Κι αυτό όχι μόνο για να αντιμετωπίσουν τη δράση ισχυρών εχθρικών δυνάμεων, αλλά και για κατορθώσουν να αντεπεξέλθουν στις ενέργειες των εξαγορασμένων και διεφθαρμένων στοιχείων στις ίδιες τους τις γραμμές. Στοιχείων, που, όπως δείχνει η οδυνηρή πείρα, δεν αποκλείεται να πάρουν και το επάνω χέρι...
____________
*Βλέπε:
Το σκοτεινό παρελθόν της AFL-CIO: Οι μυστικές επεμβάσεις στην Ευρώπη, η χρηματοδότηση της πάλης ενάντια στα κομμουνιστικά συνδικάτα(Ι)
Το σκοτεινό παρελθόν της AFL-CIO: Οι μυστικές επεμβάσεις στην Ευρώπη, η χρηματοδότηση της πάλης ενάντια στα κομμουνιστικά συνδικάτα(ΙΙ)
Συνεχίζεται...
Αναρτήθηκε από TRASH
συνεχεια από το προηγούμενο
ΕΝΑΣ ΟΝΕΙΡΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣΣυνέχεια
Διαδήλωση στην Πολωνία επί Γιαρουζέλσκι. Η εικόνα δεν
θυμίζει ιδιαίτερα "στρατιωτική χούντα"
Κάνοντας μια αναδρομή στα γεγονότα της εποχής, το ΤΙΜΕ παρουσιάζει μια εικόνα τους, που θα τη χαρακτηρίζαμε «ονειρική», εάν δεν ξέραμε πως είναι αληθινή.
Πρώτο και κύριο ερώτημα:
- Μα τι στρατιωτικοδικτατορικό καθεστώς ήταν αυτό που είχε η Πολωνία;
Κατ' εξοχήν, έχουμε «τόνους εξοπλισμού», που περνούν συνεχώς τα σύνορα. Και μιλάμε για υλικό ογκώδες και δύσκολο να μεταφερθεί. Ενα τέλεφαξ TOSHIBA TF-331, π.χ., έχει διαστάσεις 0,38Χ0,15Χ0,36 μ., ενώ ένα τέλεξ SAGEM 0,55Χ0,60Χ0,20.
Αλλά γίνονταν και άλλα: «Με παράνομους πομπούς, που τους είχαν δώσει η CIA και η AFL-CIO*, η "Αλληλεγγύη" έμπαινε τακτικά στο κυβερνητικό ραδιοφωνικό πρόγραμμα, συχνά με τα συνθήματα "Η Αλληλεγγύη ζει!" ή "Αντισταθείτε!". Εξοπλισμένη με αναμεταδότη, που της είχε δώσει η CIA μέσω εκκλησιαστικών καναλιών, η "Αλληλεγγύη" διέκοπτε και το τηλεοπτικό πρόγραμμα με οπτικά και ηχητικά μηνύματα, συμπεριλαμβανομένων και εκκλήσεων για απεργίες και διαδηλώσεις» (σελ. 21).
Η εικόνα αγγίζει πράγματι την επιστημονική φαντασία.
Εξώφυλλο του TIME αφιερωμένο
στον Βαλέσα
Εχουμε μια χώρα με ένα, υποτίθεται, αδίστακτο καθεστώς στρατιωτικοαστυνομικής καταστολής. Μέσα σ' αυτό, κινούνται παράνομα με όλη τους την άνεση επικίνδυνα υλικά, που δύσκολα κινούνται ακόμη και νόμιμα. Σε μια χώρα, γεωγραφικά συγκεντρωμένη, με μεγάλη πυκνότητα πληθυσμού (το 1975, 112 κατ. /τ. χλμ., σχεδόν η διπλή της Ελλάδας), που διασχίζεται από πυκνό δίκτυο δρόμων και σιδηροδρόμων, με αξιόλογο επικοινωνιακό υπόβαθρο, γίνονται παράνομες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, που αμέσως αποκαλύπτουν αυτούς που τις κάνουν. Κι όμως, αυτό το "καθεστώς της άγριας καταστολής" δεν ανακαλύπτει ποτέ τίποτε!
ΜΕΡΙΚΕΣ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ
Το εντυπωσιακό ρεπορτάζ του ΤΙΜΕ περιέχει και μερικά στοιχεία, που έχουν ιδιαίτερη σημασία για τη Δυτική Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
Θα αναφέρουμε μόνο τα πιο σημαντικά.
Στη σελ. 19, διαβάζουμε: «Στην Πολωνία, ο Κέιζι έκανε την παλιού τύπου επιχείρηση, που απολάμβανε, κάτι που θα μπορούσε να είχε κάνει όταν βρισκόταν στο Γραφείο Στρατηγικών Μελετών, στη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, ή στις πρώτες ημέρες της CIA, όταν οι Δημοκρατίες της Δυτ. Ευρώπης βγήκαν από τις στάχτες του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Μέσω των επαφών του Κέιζι, λένε οι συνεργάτες του, έγινε δυνατή η οργάνωση στοιχείων της Σοσιαλιστικής Διεθνούς για λογαριασμό της "Αλληλεγγύης" - ακριβώς όπως τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Δυτ. Ευρώπης είχαν χρησιμοποιηθεί σαν όργανα της αμερικανικής πολιτικής από τη CIA για να βοηθήσουν στη δημιουργία αντικομμουνιστικών κυβερνήσεων μετά τον πόλεμο. Κι αυτή τη φορά, ο στόχος ήταν παρόμοιος με τη δημιουργία μιας χριστιανοδημοκρατικής πλειοψηφίας στην Πολωνία - με την Εκκλησία και τα κυρίως καθολικά μέλη της "Α" σαν κυρίαρχη πολιτική δύναμη σε μια μετακομμουνιστική Πολωνία. Μέσω των επαφών του με ηγέτες της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, συμπεριλαμβανομένων και αξιωματούχων σοσιαλιστικών κυβερνήσεων στη Γαλλία και τη Σουηδία, ο Κέιζι εξασφάλισε την τακτική βοήθεια στην ήπειρο και στη θάλασσα για τη μεταφορά αγαθών στην Πολωνία».
«Σύμφωνα με κυβερνητικούς αξιωματούχους, η σοσιαλιστική κυβέρνηση της Σουηδίας - και τα σουηδικά συνδικάτα - έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στην οργάνωση των φορτώσεων για την Πολωνία» (σελ. 21).
Πολωνικό ασημένιο νόμισμα
Υστερα από τα παραπάνω, δεν είναι παράξενο που, τώρα που δεν υπάρχει πια ΛΔ Πολωνίας, ούτε οι «σοσιαλιστικές» κυβερνήσεις Γαλλίας και Σουηδίας χρειάζονται πια.
Ενα άλλο σοβαρό στοιχείο είναι η στενή σύνδεση μεταξύ συνδικάτων των ΗΠΑ και CIA. Στενή σύνδεση, που παίρνει τη μορφή πότε της εναλλαγής και πότε της ταύτισης.
Ετσι, βλέπουμε ότι «η AFL-CIO ήταν η μεγαλύτερη αμερικανική πηγή βοήθειας προς την "Αλληλεγγύη" πριν από την κήρυξη του στρατιωτικού νόμου». Σε συνέχεια, «ο πρόεδρος της AFL-CIO, Λέιν Κέρκλαντ, και ο βοηθός του, Τομ Καν, συνεννοούνταν συχνά με τον Πόιντεξτερ, τον Κλαρκ και άλλους αξιωματούχους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας για τις μεταφορές στην Πολωνία, υποδείχνοντας πόλεις, όπου η "Αλληλεγγύη" είχε ιδιαίτερη ανάγκη από οργανωτική βοήθεια και εξετάζοντας πώς η "Αλληλεγγύη" και η AFL-CIO θα μπορούσαν να συνεργασθούν στην προετοιμασία των προπαγανδιστικών υλικών». Αλλωστε, «σύμφωνα με τον πρώην υποδιοικητή της CIA Ινμαν, ο Κέιζι αποφάσισε ότι η σχέση του αμερικανικού εργατικού κινήματος με την "Αλληλεγγύη" ήταν τόσο καλή, ώστε πολλά από εκείνα που χρειαζόταν η CIA μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν και να αποκτηθούν μέσω διόδων της ALF-CIO» (σελ. 20).
Εδώ αξίζει να αναφέρουμε ότι όλα αυτά συμβαίνουν, ενώ στις ίδιες τις ΗΠΑ συμβαίνουν, παράλληλα, τα εξής:
α) Η δύναμη και το βάρος των συνδικάτων υποχωρούν, καθώς οι κυβερνητικές πιέσεις δυναμώνουν. Η κυβέρνηση βοηθά την εργοδοσία να «σπάσει» (κατά την αμερικανική έκφραση) το συνδικαλιστικό κίνημα. Ο πάντα χαμηλός βαθμός συνδικαλιστικής οργάνωσης στις ΗΠΑ είναι σημαντικά μικρότερος από της Πολωνίας πριν το 1980 και, πιθανότατα, και από το σημερινό.
β) Για πάνω από 12-13 συνεχή χρόνια, η πραγματική αγοραστική δύναμη των Αμερικανών εργαζομένων, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, μειώνεται. Πρόκειται για φαινόμενο πρωτοφανές στην ιστορία των ΗΠΑ. Ενώ, σύμφωνα πάντα με τα επίσημα στοιχεία, οι πλούσιοι γίνονται όλο και ταχύτερα πλουσιότεροι, οι εργαζόμενοι έχασαν ακόμη και τις ασφαλιστικές τους καταθέσεις, που κανείς δεν ξέρει τι έγιναν. Σύμφωνα με τις πιο έγκυρες στατιστικές, η 10ετία του '80 χαρακτηρίστηκε από τη μεγαλύτερη, ίσως, στην ιστορία των ΗΠΑ εξάπλωση των εργαζομένων στρωμάτων χαμηλής αμοιβής, τάση που ισοφάρισε και ξεπέρασε οποιοδήποτε άλλη εξελικτική διαδικασία της 10ετίας.
Το γεγονός ότι τα συνδικάτα των ΗΠΑ απασχολούνταν με την Πολωνία και όχι με αυτά είναι, νομίζουμε, αρκετή απόδειξη ότι η στενή σύνδεση, που αναφέραμε παραπάνω, δεν περιορίζεται σε έναν τομέα.
ΤΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ
Το διάβασμα του δημοσιεύματος του ΤΙΜΕ δημιουργεί βασικά μια πικρή γεύση στο στόμα. Οχι γιατί μας διαψεύδει. Αντίθετα, γιατί μας επαληθεύει.
Μια κονκάρδα που φορέθηκε πολύ
από την ελληνική "ανανεωτική" έως
και εξωκοινοβουλευτική και
"αντιεξουσιαστική" αριστερά στα 80's
Ποιος δε θυμάται τις ημέρες εκείνες του 1981; Πώς να ξεχάσεις τα ουρλιαχτά των πληρωμένων (αν κι όχι πάντα σε χρήμα) κονδυλοφόρων; Πώς να μη φέρεις στο νου σου στις σκηνές της καταστροφής του βιβλιοπωλείου της «Σύγχρονης Εποχής» από τους οπαδούς της ιδιόμορφης δημοκρατίας; Πώς να ξεχάσει κανείς τις χορωδιακές κραυγές των «αριστερών», που πέφτουν μόνιμα θύματα μυστικών συναντήσεων;
Αλλωστε, οι αποκαλύψεις κάνουν ακόμη πιο σοβαρά και τα αναπάντητα ερωτηματικά. Μα, τέλος πάντων, πώς μπορεί κανείς να πέφτει συνέχεια θύμα και να μη διδάσκεται ποτέ; Πού τελειώνει η παραπλάνηση και πού αρχίζει η συνειδητή συνενοχή;
Βαρύ το ερώτημα:
Πώς να μην περάσει, όμως, από το μυαλό σου, όταν διαβάζεις στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ άρθρα πλήρη επαναστατικού ανανεωτισμού, που καλούν τις πολυεθνικές εταιρίες να επενδύσουν όσα χρήματα χρειάζονται, ώστε η ήδη ισχυρή οικονομικά Ρωσία να γίνει ακόμη ισχυρότερη και να τις ανταγωνίζεται ακόμη πιο αποτελεσματικά; Γιατί, βέβαια, οι πραγματικοί γνώστες του πράγματος ξέρουν καλά ότι η Ρωσία είναι οικονομικά ισχυρή και τα άλλα είναι κολοκύθια τούμπανα.
Πέρα, όμως, από όλα αυτά, οι αποκαλύψεις εξηγούν πολλά πράγματα. Κυρίως και πιο πολύ, εξηγούν ένα πράγμα: Πώς η «Αλληλεγγύη» απέκτησε ένα τέτοιο έρεισμα (όχι όσο μεγάλο όσο έλεγε, αλλά, πάντως, μεγάλο), απομονώνοντας τους πιο αποφασιστικούς αντιπάλους της. Η εξήγηση είναι απλή, αν και θλιβερή: Ο πακτωλός των δολαρίων.
Άλλη κονκάρδα για την
"αλληλεγγύη". Αυτή σύμφωνα
με την "αριστερά" υπήρχε μόνο
στην φαντασία των ΚΚΕδων...
Οχι πως είναι κάτι που δεν υποψιαζόμαστε. Οχι πως είναι κάτι που δεν ξέραμε. Μα, οποιοσδήποτε Ελληνας κάτοικος της Βαρσοβίας, του Στετίνου ή του Βρότσλαβ της εποχής θα μπορούσε να μας βεβαιώσει σαν αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς ότι η «Α» χρησιμοποιούσε σαν κύριο, αν όχι μόνο, προπαγανδιστικό της σύνθημα, που, παραδόξως, κανείς δε μετέδιδε στο εξωτερικό, το ότι «είχε μαζί της τους Αμερικανούς». Οποιοσδήποτε Ελληνας της Πολωνίας θα μπορούσε να μας διαβεβαιώσει ότι, στους εργαζομένους εκείνους που αναρωτιούνταν πώς θα ανορθωθεί η χώρα με τις συνεχείς και αναίτιες απεργίες, η «Α» απαντούσε ότι «ουδείς λόγος ανησυχίας υπάρχει, αφού για όλα θα φροντίσουν οι Αμερικανοί».
Οι αποκαλύψεις, και το κλίμα μαζικής διαφθοράς που υπονοούν, εξηγούν το παράξενο (ή, ίσως, καθόλου παράξενο) μείγμα πυρετικού εθνικισμού και εμετικής εθελοδουλίας, που εύκολα διαπίστωνε όποιος επισκεπτόταν την Πολωνία την εποχή εκείνη. Εξηγούν την υποδομή που παρουσίασε η «Α» στις εκλογές του 1989, η οποία θύμιζε μάλλον μια πανίσχυρη πολυεθνική εταιρία, παρά μια οργάνωση, που βρισκόταν, υποτίθεται, κάτω από σκληρή παρανομία και εξοντωτικούς διωγμούς. Εξηγούν, επίσης, και ένα πολιτικοϊδεολογικό κλίμα, το οποίο περιέγραψε - μπροστά και σε μια ομάδα από εμβρόντητους ξένους δημοσιογράφους - ο πρόεδρος της «Α» και υποψήφιος Πρόεδρος της Πολωνίας, Λεχ Βαλέσα, σε μια προεκλογική συγκέντρωση ένα βράδυ στο Βρότσλαβ: «Εκείνο που μου αρέσει στις ΗΠΑ είναι ότι, στη χώρα αυτή, ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Μπορεί να αρχίσει να δουλεύει έως τα 25-26 του και, μετά, να κάνει δική του επιχείρηση».
Εξηγούν, βέβαια, και το γιατί η «Α» υπήρξε για ένα χρονικό διάστημα το μόνο συνδικάτο (;) της ευρωπαϊκής ηπείρου που άνοιξε γραφείο στις ΗΠΑ, στη Ν. Υόρκη συγκεκριμένα, αν και το σκάνδαλο υπήρξε τόσο μεγάλο, ώστε αναγκάσθηκαν γρήγορα να το κλείσουν. Εξηγούν και το γιατί ο τότε Πρόεδρος της «Α» Λεχ Βαλέσα υπήρξε, κατά το «Ασοσιέιτεντ», ο πρώτος ξένος ιδιώτης, που μίλησε από το βήμα του Κογκρέσου των ΗΠΑ, μετά από τον μαρκήσιο Λαφαγέτ το 1824.
Συλλογή με αφίσσες της ευρωπαϊκής "αριστεράς".
Η δράση των πρακτόρων της CIA δίπλα στον Μάη του '68
Αλλά εξηγούν και σημερινά γεγονότα: Εξηγούν τη σοβαρότατη κρίση που διέρχεται σήμερα η «Α». Ο αριθμός των μελών της ίσως έχει πέσει κάτω των 2.000.000. Στις προεδρικές εκλογές (1ος γύρος), ο Πρόεδρός της και, ταυτόχρονα, η πιο ταυτισμένη με αυτήν προσωπικότητα, ο Λεχ Βαλέσα, συγκέντρωσε κάτω του 40%, σημειώνοντας μια καθαρή ήττα που όλοι κατέγραψαν. Στις βουλευτικές εκλογές (30 Οκτώβρη 1991), η «Α» πήγε πολύ άσχημα, καταλαμβάνοντας μόλις την 6η θέση. (σ.σ. το άρθρο γράφτηκε το 2004)
Παρόμοια σοβαρότατη κρίση περνά και η Καθολική Εκκλησία. Σήμερα, αποκαλύπτεται ότι πλατιά στρώματα του πληθυσμού τη βλέπουν, δικαιολογημένα ή όχι, με έντονη εχθρότητα. Κανείς πια δεν ακούει τι λέει ο πάπας Ιωάννης - Παύλος ο Β` και οι επισκέψεις του στη γενέτειρά του ελάχιστους συγκινούν, ή προκαλούν και αντιδράσεις. Με κάποια υπερβολή, σχεδόν κανείς δεν πηγαίνει στην Εκκλησία. Το κόμμα που υποστήριξε το Επισκοπάτο στις βουλευτικές εκλογές ήλθε στην 3η θέση μαζί με το Αγροτικό Κόμμα και, στις αγροτικές περιοχές, σημείωσε καθαρή αποτυχία.
Ένα από τα πολλά μνημεία για την "Α" στην σημερινή
Πολωνία. Οι εκκλησιαστικοί σταυροί, πανταχού
παρόντες...
Σοβαρά θέλουν να πιστέψουμε ότι ο πολωνικός λαός έπαψε ξαφνικά να πιστεύει στο θεό; Κάτι άλλο μας φαίνεται πολύ πιο πιθανό: Ο πανάγαθος έχει πάψει πια να είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία με οικονομικά ανταλλάγματα, φανταστικά ή πραγματικά.
Και, τελικά, η διάτρητη ασπίδα της ανανέωσης χάνει άλλο ένα κομμάτι της. Οι απόψεις των κομμουνιστών δικαιώνονται άλλη μια φορά.
Κυρίως, δικαιώνεται αυτό που οι κομμουνιστές δεν έπαψαν να φωνάζουν, παρά τις περί του αντιθέτου υστερικές κραυγές. Οσο θα υπάρχει η ταξική κοινωνία, οι εργαζόμενοι δε θα γίνουν ποτέ όλοι πρωτοπόροι. Δε θα μπορέσουν ποτέ να διαχειρισθούν οι ίδιοι άμεσα τις υποθέσεις τους. Θα έχουν πάντα ανάγκη την «πολιτική αριστοκρατία», το πρωτοπόρο τους κομμάτι, στο οποίο, ως ένα βαθμό, αναθέτουν αυτά τα καθήκοντα.
Κι αυτό όχι μόνο για να αντιμετωπίσουν τη δράση ισχυρών εχθρικών δυνάμεων, αλλά και για κατορθώσουν να αντεπεξέλθουν στις ενέργειες των εξαγορασμένων και διεφθαρμένων στοιχείων στις ίδιες τους τις γραμμές. Στοιχείων, που, όπως δείχνει η οδυνηρή πείρα, δεν αποκλείεται να πάρουν και το επάνω χέρι...
____________
*Βλέπε:
Το σκοτεινό παρελθόν της AFL-CIO: Οι μυστικές επεμβάσεις στην Ευρώπη, η χρηματοδότηση της πάλης ενάντια στα κομμουνιστικά συνδικάτα(Ι)
Το σκοτεινό παρελθόν της AFL-CIO: Οι μυστικές επεμβάσεις στην Ευρώπη, η χρηματοδότηση της πάλης ενάντια στα κομμουνιστικά συνδικάτα(ΙΙ)
Συνεχίζεται...
Αναρτήθηκε από TRASH
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου