ΔΗΜΑΡ
«Λαγός» αντιδραστικών σχεδιασμών
Η
ένταξή της στις διεργασίες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, που αντανακλώνται στο εσωτερικό της με οξύτατες αντιπαραθέσεις ως προς το ποια πολιτική συμμαχιών είναι ικανή να την αναπαράγει, αναβαθμίζοντάς την συγχρόνως σε υποστήλωμα σταθερών αστικών κυβερνήσεων, δεν αποσπά τη ΔΗΜΑΡ από άλλες πλευρές της προσπάθειας εξωραϊσμού και αναβάπτισης αυτού του συστήματος.
Αυτό επιβεβαιώθηκε με την κατάθεση πριν δύο βδομάδες πρότασης νόμου για τη «Χρηματοδότηση, διαφάνεια και ισότητα ευκαιριών στην πολιτική δράση», πρωτοβουλία που πάρθηκε στο όνομα «της καταπολέμησης της διαφθοράς και της διαπλοκής και της αυτονομίας της πολιτικής». Οι ευγενείς διακηρύξεις μακράν απέχουν των πραγματικών στοχεύσεων αυτής της πρότασης, η οποία ενσωματώνει όλες τις αντιδραστικές συστάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Η πρόταση νόμου της ΔΗΜΑΡ έρχεται να επιβεβαιώσει ότι παρά τους ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις που αναπτύσσονται στο υπό αναμόρφωση αστικό πολιτικό σύστημα, που αντανακλούν και αντιθέσεις στους κόλπους της αστικής τάξης για το μείγμα διαχείρισης, δεν αποσπούν τις αστικές δυνάμεις από στόχους που προάγουν το συλλογικό συμφέρον της αστικής τάξης. Ετσι, επιχειρείται η θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος ακόμα και με την επιβολή πιο αυστηρών κανόνων έλεγχου των κομμάτων που άμεσα αποτελούν μέρος της αστικής εξουσίας, ώστε η αστική διακυβέρνηση να μη γίνεται ευάλωτη από τους εκάστοτε ανταγωνισμούς των μονοπωλίων, να μη φθείρεται στη λαϊκή συνείδηση από την αποκάλυψη συγκεκριμένων γεγονότων άμεσης διασύνδεσης κομμάτων - μονοπωλίων. Θωράκιση που, με την παρέμβαση της ΔΗΜΑΡ, εξωραΐζεται ως προοδευτική, δημοκρατική και «αριστερή» πολιτική.
Σωστός «λαγός», λοιπόν, κραγμένων για την αντιλαϊκότητά τους θεσμών όπως το Συμβούλιο της Ευρώπης, η ΔΗΜΑΡ πέρα απ' τις προτάσεις του, αναπαράγει κι όλο το αποπροσανατολιστικό πλέγμα απόψεων που τις συνοδεύει. Απόψεις όπως ότι για την κρίση και τα δεινά του λαού ευθύνονται η διαπλοκή, οι συναλλαγές κάτω απ' το τραπέζι και το κοστοβόρο πολιτικό σύστημα. Οτιδήποτε άλλο, δηλαδή, εκτός του αληθινά υπεύθυνου, του καπιταλισμού.
Επικίνδυνες προτάσεις
Η πρόταση νόμου της ΔΗΜΑΡ συντίθεται από προτάσεις που είναι άλλες επικίνδυνες για κόμματα που πολεμούν τον καπιταλισμό κι άλλες σκανδαλωδώς ευνοϊκές για τους πολιτικούς εκπροσώπους της αστικής τάξης.
Σταχυολογούμε: Μείωση της κρατικής χρηματοδότησης -τακτικής και εκλογικής- κατά 25%, σύνδεση του συνολικού ύψους της τακτικής χρηματοδότησης με το δημόσιο έλλειμμα (όσο αυτό υπερβαίνει το 3%, να μειώνεται ετησίως κατά 0,05ο/οο). Μεταβολή των προβλεπόμενων ποσοστών για την κατανομή της τακτικής χρηματοδότησης στο όνομα της «ενίσχυσης μικρότερων σχημάτων, της ισότητας των ευκαιριών για την ενθάρρυνση νεοπαγών σχημάτων».
Η καταβολή του 25% της τακτικής χρηματοδότησης να εξαρτάται απ' την είσπραξη ιδιωτικών ενισχύσεων ιδίου ύψους. Υποχρεωτική συναλλαγή των πολιτικών κομμάτων μέσω τραπεζικών λογαριασμών. Διάθεση των στοιχείων στο κοινό, δημοσιογράφους κ.λπ. με υποχρεωτική ανάρτησή τους σε ιστοσελίδα που υποχρεωτικά θα διατηρεί. Τήρηση ειδικών βιβλίων δωρητών, όπου αναγράφονται όλα τα στοιχεία ταυτότητας όσων εισφέρουν οποιοδήποτε ποσό ή άλλη παροχή.
Η πρόταση περιλαμβάνει μέχρι και άρθρα για απαγόρευση της αφισοκόλλησης ή της ανάρτησης πανό, παρά μόνο σε αυστηρά οριοθετημένους χώρους.
Ακόμα προβλέπει: Υποβολή παραστατικών προεκλογικών δαπανών για την είσπραξη της εκλογικής χρηματοδότησης. Δυνατότητα ενίσχυσης σε είδος με χρηματική της αποτίμηση από την Επιτροπή Ελέγχου. Απαγόρευση τραπεζικού δανεισμού. Εξατομίκευση της ευθύνης για τη διαχείριση των οικονομικών των κομμάτων, υποχρέωση διατήρησης πιστοποιημένου λογιστηρίου, τήρηση θεωρημένων βιβλίων, στα οποία θα καταχωρούνται όλα τα έσοδα. Διοικητικές και ποινικές κυρώσεις σε βουλευτές και τρίτους για παραβιάσεις καθ' όλη τη διάρκεια της θητείας των αιρετών.
Βγάζει μάτι η αξίωση να τους δίνονται στο πιάτο στοιχεία, έτσι που οι μηχανισμοί του αστικού κράτους να κρατάνε στο χέρι όσους ενισχύουν έστω και με μία δεκάρα κόμματα που τους χαλάνε τα σχέδια όπως το ΚΚΕ.
Είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς ποια κόμματα θα ενισχύσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι και για ποιους λόγους θα το κάνουν. Ούτε καν μεταξύ των αστικών πολιτικών δυνάμεων δεν πρόκειται να διαμορφωθεί «ισότητα ευκαιριών» - όπως κομπάζει η ΔΗΜΑΡ - αφού είναι συγκεκριμένες αυτές που θα παίρνουν τη μερίδα του λέοντος απ' το χρήμα που θα σπρώχνουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι στο πολιτικό τους προσωπικό.
Είναι, επίσης, ένδειξη μέγιστης αφέλειας το να πιστεύει κανείς ότι η υποχρέωση των κομμάτων να δημοσιοποιούν τη λίστα των εταιρειών απ' όπου τα «παίρνουν», θα καταργήσει τη «διαπλοκή». Το ένα χέρι θα νίβει τ' άλλο δηλαδή, όπως και σήμερα, αλλά φόρα παρτίδα. Τέτοιο σύστημα εφαρμόζεται ήδη σε άλλα καπιταλιστικά κράτη, με πιο γνωστή περίπτωση αυτή των ΗΠΑ, όπου όμως ούτε για αστείο δεν ισχυρίζεται κανείς ότι η διαπλοκή καταργήθηκε. Το γεγονός αυτό θα συγκαλύψει την πραγματική διαπλοκή που είναι η σχέση του κεφαλαίου με το πολιτικό προσωπικό του, δηλαδή ο ταξικός χαρακτήρας των αστικών κομμάτων, ανεξάρτητα από τις ειδικές σχέσεις που αυτά έχουν με τμήματα του κεφαλαίου. Σχέση που αντικειμενικά αναπτύσσεται ανάμεσα στην αστική τάξη και τα κόμματα που την εκπροσωπούν πολιτικά και η οποία αποτελεί τη μήτρα των συναλλαγών κάτω απ' το τραπέζι.
Πήρε τη σκυτάλη απ' τη ΝΔ
Η μεθόδευση ωμών παρεμβάσεων στη λειτουργία, την οργάνωση, τη δομή, την πολιτική και τη δράση κομμάτων που δεν μπορούν να βάλουν στο χέρι, κρατάει απ' το 2007 οπότε και το Συμβούλιο της Ευρώπης παρουσίασε τον «κώδικα καλής πρακτικής για τα πολιτικά κόμματα», απηχώντας ευσεβείς πόθους της πλουτοκρατίας για κόμματα που θα υπηρετούν αποκλειστικά την ίδια, θα χειραγωγούν το λαό και θα διασφαλίζουν τη διαιώνιση της αστικής εξουσίας. Ο κώδικας αυτός εμπλουτίστηκε από ψήφισμα της «Επιτροπής της Βενετίας» (όπως ονομάζεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τη Δημοκρατία μέσω Νομοθεσίας του Συμβουλίου της Ευρώπης) για «έναν κώδικα καλής πρακτικής στο πεδίο των πολιτικών κομμάτων» που υιοθετήθηκε το Δεκέμβρη του 2008.
Στη βάση αυτών ήταν και η «νομοθετική πρωτοβουλία» για τη χρηματοδότηση και τη λειτουργία των κομμάτων που είχε παρουσιάσει τον Σεπτέμβρη του 2012 ο αρμόδιος υπουργός, επικαλούμενος κι αυτός το Συμβούλιο της Ευρώπης.
Οι εν λόγω κώδικες προβλέπουν μέχρι και «απαγόρευση ή επιβολή διάλυσης πολιτικών κομμάτων στην περίπτωση κομμάτων που συνηγορούν υπέρ της χρήσης βίας ή ασκούν βία ως πολιτικό μέσο για να ανατρέψουν τη δημοκρατική συνταγματική τάξη (...) Τα κόμματα πρέπει να σέβονται το Σύνταγμα και τους νόμους».
Με άλλα λόγια, ανοίγει το δρόμο για ποινικοποίηση της ιδεολογίας, μέσα από την ταύτιση της ατομικής τυφλής βίας με τη μαζική πολιτική πάλη. Επιδιώκουν να νομιμοποιήσουν απαγορεύσεις και διώξεις σε κομμουνιστικά κόμματα που καλούν σε οργάνωση της λαϊκής πάλης με στόχο την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και την εγκαθίδρυση της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, του σοσιαλισμού. Διώξεις που σε πολλές χώρες - μέλη της ΕΕ είναι ήδη πραγματικότητα.
Οι αξιώσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης είναι τερατώδεις, αφού ζητούν πρόσβαση στα προγραμματικά και ιδεολογικά ντοκουμέντα και συζητήσεις, στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων και στους λογαριασμούς του κάθε κόμματος. Ακόμα, στον τρόπο εκλογής των οργάνων, στην έγκριση ή απόρριψη αιτήματος οποιουδήποτε να γίνει μέλος ενός κόμματος. Δηλαδή, θέλουν στο πιάτο το σύνολο των εσωοργανωτικών διαδικασιών.
Εκεί πάνω χρησιμοποιούν και τον εκβιασμό της χρηματοδότησης, απειλώντας με πρόστιμα, σταμάτημα της κρατικής επιδότησης και άλλες ποινές έως και με διάλυση όσα κόμματα δε συμμορφώνονται. Με σαφήνεια δηλώνεται ότι αποδεκτά γίνονται μόνο τα κόμματα που κινούνται εντός των ορίων της εξουσίας των μονοπωλίων, με «σεβασμό στο συνταγματικό και νομικό πλαίσιο».
Β. Ν.
«Λαγός» αντιδραστικών σχεδιασμών
Η
ένταξή της στις διεργασίες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, που αντανακλώνται στο εσωτερικό της με οξύτατες αντιπαραθέσεις ως προς το ποια πολιτική συμμαχιών είναι ικανή να την αναπαράγει, αναβαθμίζοντάς την συγχρόνως σε υποστήλωμα σταθερών αστικών κυβερνήσεων, δεν αποσπά τη ΔΗΜΑΡ από άλλες πλευρές της προσπάθειας εξωραϊσμού και αναβάπτισης αυτού του συστήματος.
Αυτό επιβεβαιώθηκε με την κατάθεση πριν δύο βδομάδες πρότασης νόμου για τη «Χρηματοδότηση, διαφάνεια και ισότητα ευκαιριών στην πολιτική δράση», πρωτοβουλία που πάρθηκε στο όνομα «της καταπολέμησης της διαφθοράς και της διαπλοκής και της αυτονομίας της πολιτικής». Οι ευγενείς διακηρύξεις μακράν απέχουν των πραγματικών στοχεύσεων αυτής της πρότασης, η οποία ενσωματώνει όλες τις αντιδραστικές συστάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Η πρόταση νόμου της ΔΗΜΑΡ έρχεται να επιβεβαιώσει ότι παρά τους ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις που αναπτύσσονται στο υπό αναμόρφωση αστικό πολιτικό σύστημα, που αντανακλούν και αντιθέσεις στους κόλπους της αστικής τάξης για το μείγμα διαχείρισης, δεν αποσπούν τις αστικές δυνάμεις από στόχους που προάγουν το συλλογικό συμφέρον της αστικής τάξης. Ετσι, επιχειρείται η θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος ακόμα και με την επιβολή πιο αυστηρών κανόνων έλεγχου των κομμάτων που άμεσα αποτελούν μέρος της αστικής εξουσίας, ώστε η αστική διακυβέρνηση να μη γίνεται ευάλωτη από τους εκάστοτε ανταγωνισμούς των μονοπωλίων, να μη φθείρεται στη λαϊκή συνείδηση από την αποκάλυψη συγκεκριμένων γεγονότων άμεσης διασύνδεσης κομμάτων - μονοπωλίων. Θωράκιση που, με την παρέμβαση της ΔΗΜΑΡ, εξωραΐζεται ως προοδευτική, δημοκρατική και «αριστερή» πολιτική.
Σωστός «λαγός», λοιπόν, κραγμένων για την αντιλαϊκότητά τους θεσμών όπως το Συμβούλιο της Ευρώπης, η ΔΗΜΑΡ πέρα απ' τις προτάσεις του, αναπαράγει κι όλο το αποπροσανατολιστικό πλέγμα απόψεων που τις συνοδεύει. Απόψεις όπως ότι για την κρίση και τα δεινά του λαού ευθύνονται η διαπλοκή, οι συναλλαγές κάτω απ' το τραπέζι και το κοστοβόρο πολιτικό σύστημα. Οτιδήποτε άλλο, δηλαδή, εκτός του αληθινά υπεύθυνου, του καπιταλισμού.
Επικίνδυνες προτάσεις
Η πρόταση νόμου της ΔΗΜΑΡ συντίθεται από προτάσεις που είναι άλλες επικίνδυνες για κόμματα που πολεμούν τον καπιταλισμό κι άλλες σκανδαλωδώς ευνοϊκές για τους πολιτικούς εκπροσώπους της αστικής τάξης.
Σταχυολογούμε: Μείωση της κρατικής χρηματοδότησης -τακτικής και εκλογικής- κατά 25%, σύνδεση του συνολικού ύψους της τακτικής χρηματοδότησης με το δημόσιο έλλειμμα (όσο αυτό υπερβαίνει το 3%, να μειώνεται ετησίως κατά 0,05ο/οο). Μεταβολή των προβλεπόμενων ποσοστών για την κατανομή της τακτικής χρηματοδότησης στο όνομα της «ενίσχυσης μικρότερων σχημάτων, της ισότητας των ευκαιριών για την ενθάρρυνση νεοπαγών σχημάτων».
Η καταβολή του 25% της τακτικής χρηματοδότησης να εξαρτάται απ' την είσπραξη ιδιωτικών ενισχύσεων ιδίου ύψους. Υποχρεωτική συναλλαγή των πολιτικών κομμάτων μέσω τραπεζικών λογαριασμών. Διάθεση των στοιχείων στο κοινό, δημοσιογράφους κ.λπ. με υποχρεωτική ανάρτησή τους σε ιστοσελίδα που υποχρεωτικά θα διατηρεί. Τήρηση ειδικών βιβλίων δωρητών, όπου αναγράφονται όλα τα στοιχεία ταυτότητας όσων εισφέρουν οποιοδήποτε ποσό ή άλλη παροχή.
Η πρόταση περιλαμβάνει μέχρι και άρθρα για απαγόρευση της αφισοκόλλησης ή της ανάρτησης πανό, παρά μόνο σε αυστηρά οριοθετημένους χώρους.
Ακόμα προβλέπει: Υποβολή παραστατικών προεκλογικών δαπανών για την είσπραξη της εκλογικής χρηματοδότησης. Δυνατότητα ενίσχυσης σε είδος με χρηματική της αποτίμηση από την Επιτροπή Ελέγχου. Απαγόρευση τραπεζικού δανεισμού. Εξατομίκευση της ευθύνης για τη διαχείριση των οικονομικών των κομμάτων, υποχρέωση διατήρησης πιστοποιημένου λογιστηρίου, τήρηση θεωρημένων βιβλίων, στα οποία θα καταχωρούνται όλα τα έσοδα. Διοικητικές και ποινικές κυρώσεις σε βουλευτές και τρίτους για παραβιάσεις καθ' όλη τη διάρκεια της θητείας των αιρετών.
Βγάζει μάτι η αξίωση να τους δίνονται στο πιάτο στοιχεία, έτσι που οι μηχανισμοί του αστικού κράτους να κρατάνε στο χέρι όσους ενισχύουν έστω και με μία δεκάρα κόμματα που τους χαλάνε τα σχέδια όπως το ΚΚΕ.
Είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς ποια κόμματα θα ενισχύσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι και για ποιους λόγους θα το κάνουν. Ούτε καν μεταξύ των αστικών πολιτικών δυνάμεων δεν πρόκειται να διαμορφωθεί «ισότητα ευκαιριών» - όπως κομπάζει η ΔΗΜΑΡ - αφού είναι συγκεκριμένες αυτές που θα παίρνουν τη μερίδα του λέοντος απ' το χρήμα που θα σπρώχνουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι στο πολιτικό τους προσωπικό.
Είναι, επίσης, ένδειξη μέγιστης αφέλειας το να πιστεύει κανείς ότι η υποχρέωση των κομμάτων να δημοσιοποιούν τη λίστα των εταιρειών απ' όπου τα «παίρνουν», θα καταργήσει τη «διαπλοκή». Το ένα χέρι θα νίβει τ' άλλο δηλαδή, όπως και σήμερα, αλλά φόρα παρτίδα. Τέτοιο σύστημα εφαρμόζεται ήδη σε άλλα καπιταλιστικά κράτη, με πιο γνωστή περίπτωση αυτή των ΗΠΑ, όπου όμως ούτε για αστείο δεν ισχυρίζεται κανείς ότι η διαπλοκή καταργήθηκε. Το γεγονός αυτό θα συγκαλύψει την πραγματική διαπλοκή που είναι η σχέση του κεφαλαίου με το πολιτικό προσωπικό του, δηλαδή ο ταξικός χαρακτήρας των αστικών κομμάτων, ανεξάρτητα από τις ειδικές σχέσεις που αυτά έχουν με τμήματα του κεφαλαίου. Σχέση που αντικειμενικά αναπτύσσεται ανάμεσα στην αστική τάξη και τα κόμματα που την εκπροσωπούν πολιτικά και η οποία αποτελεί τη μήτρα των συναλλαγών κάτω απ' το τραπέζι.
Πήρε τη σκυτάλη απ' τη ΝΔ
Η μεθόδευση ωμών παρεμβάσεων στη λειτουργία, την οργάνωση, τη δομή, την πολιτική και τη δράση κομμάτων που δεν μπορούν να βάλουν στο χέρι, κρατάει απ' το 2007 οπότε και το Συμβούλιο της Ευρώπης παρουσίασε τον «κώδικα καλής πρακτικής για τα πολιτικά κόμματα», απηχώντας ευσεβείς πόθους της πλουτοκρατίας για κόμματα που θα υπηρετούν αποκλειστικά την ίδια, θα χειραγωγούν το λαό και θα διασφαλίζουν τη διαιώνιση της αστικής εξουσίας. Ο κώδικας αυτός εμπλουτίστηκε από ψήφισμα της «Επιτροπής της Βενετίας» (όπως ονομάζεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τη Δημοκρατία μέσω Νομοθεσίας του Συμβουλίου της Ευρώπης) για «έναν κώδικα καλής πρακτικής στο πεδίο των πολιτικών κομμάτων» που υιοθετήθηκε το Δεκέμβρη του 2008.
Στη βάση αυτών ήταν και η «νομοθετική πρωτοβουλία» για τη χρηματοδότηση και τη λειτουργία των κομμάτων που είχε παρουσιάσει τον Σεπτέμβρη του 2012 ο αρμόδιος υπουργός, επικαλούμενος κι αυτός το Συμβούλιο της Ευρώπης.
Οι εν λόγω κώδικες προβλέπουν μέχρι και «απαγόρευση ή επιβολή διάλυσης πολιτικών κομμάτων στην περίπτωση κομμάτων που συνηγορούν υπέρ της χρήσης βίας ή ασκούν βία ως πολιτικό μέσο για να ανατρέψουν τη δημοκρατική συνταγματική τάξη (...) Τα κόμματα πρέπει να σέβονται το Σύνταγμα και τους νόμους».
Με άλλα λόγια, ανοίγει το δρόμο για ποινικοποίηση της ιδεολογίας, μέσα από την ταύτιση της ατομικής τυφλής βίας με τη μαζική πολιτική πάλη. Επιδιώκουν να νομιμοποιήσουν απαγορεύσεις και διώξεις σε κομμουνιστικά κόμματα που καλούν σε οργάνωση της λαϊκής πάλης με στόχο την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και την εγκαθίδρυση της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, του σοσιαλισμού. Διώξεις που σε πολλές χώρες - μέλη της ΕΕ είναι ήδη πραγματικότητα.
Οι αξιώσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης είναι τερατώδεις, αφού ζητούν πρόσβαση στα προγραμματικά και ιδεολογικά ντοκουμέντα και συζητήσεις, στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων και στους λογαριασμούς του κάθε κόμματος. Ακόμα, στον τρόπο εκλογής των οργάνων, στην έγκριση ή απόρριψη αιτήματος οποιουδήποτε να γίνει μέλος ενός κόμματος. Δηλαδή, θέλουν στο πιάτο το σύνολο των εσωοργανωτικών διαδικασιών.
Εκεί πάνω χρησιμοποιούν και τον εκβιασμό της χρηματοδότησης, απειλώντας με πρόστιμα, σταμάτημα της κρατικής επιδότησης και άλλες ποινές έως και με διάλυση όσα κόμματα δε συμμορφώνονται. Με σαφήνεια δηλώνεται ότι αποδεκτά γίνονται μόνο τα κόμματα που κινούνται εντός των ορίων της εξουσίας των μονοπωλίων, με «σεβασμό στο συνταγματικό και νομικό πλαίσιο».
Β. Ν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου