Νέες εκκενώσεις από τον βόθρο "Η Ίσκρα"
Με το περίεργο αυτό κείμενο του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ [ενν. το "Η Πορεία Αποκατάστασης του Επαναστατικού Χαρακτήρα του ΚΚΕ] έρχεται να ολοκληρωθεί η κατεδάφιση σχεδόν όλης της σύγχρονης πορείας του κόμματος με το μεγαλείο και τις τραγωδίες της [βλέπε "κλωτσηδόν αποχώρηση Παναγιώτη Λαφαζάνη, Μίμη Ανδρουλάκη, Μαρίας Δαμανάκη και συνασπιστικού εσμού μαζί με τα κλεμένα αρχεία του κόμματος"]. Την κατεδάφιση με δύο λόγια όλης της περιπετειώδους ιστορικής διαδρομής του από την 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ το 1934 [δεν συζητείται στο άρθρο, το άρθρο αφορά την περίοδο μετά το 1973], τις αποφάσεις για το χαρακτήρα του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και το έργο τους, μέχρι το 12ο Συνέδριο του 1987. Κατεδάφιση που εν μέρει επεκτείνεται και στις επιλογές των μετέπειτα Συνεδρίων, (13ο, 14ο, 15ο κυρίως, 17ο, 18ο) [βλέπε παρακάτω για ψέματα με ουρά] πλην του 19ου Συνεδρίου, το οποίο, μαζί με το νέο Γενικό Γραμματέα, υποτίθεται, ότι επανέφερε στο ακέραιο τη γραμμή του κόμματος στις σωστές κατευθύνσεις της 3ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ του 1930, [δεν λέγεται τίποτε τέτοιο στο άρθρο, επινόηση χαβουζολόγου] που καθόριζε ως άμεσο στόχο την «προλεταριακή επανάσταση στην Ελλάδα»!!!
Ίσκρα
Στην πενταετία που προηγήθηκε το Κόμμα μας είχε σημαντικά ιδεολογικά-πολιτικά επιτεύγματα: Την απόφαση του 18ου Συνεδρίου (Φλεβάρης 2009) «Εκτιμήσεις και Συμπεράσματα από τη Σοσιαλιστική Οικοδόμηση στον 20ό αιώνα, με επίκεντρο την ΕΣΣΔ. Η αντίληψη του ΚΚΕ για το Σοσιαλισμό». Το εγκεκριμένο από Πανελλαδική Συνδιάσκεψη (Ιούλης 2011) «Δοκίμκο Ιστορίας του ΚΚΕ, τ. Β’ 1949-1968». Το «Πρόγραμμα του ΚΚΕ», όπως διαμορφώθηκε στο 19ο Συνέδριό του (Απρίλης 2013). "Η Πορεία Αποκατάστασης του Επαναστατικού Χαρακτήρα του ΚΚΕ", ΚΟΜΕΠ 6/2013, σελ. 29.
Ωστόσο έχουμε και σήμερα σημαντικά εργαλεία στα χέρια μας ώστε να δώσουμε ώθηση στην κατεύθυνση της μελέτης, στον προβληματισμό, αλλά και κάποιες πρώτες απαντήσεις. Τέτοια εργαλεία είναι οι αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου, του 18ου Συνεδρίου όσον αφορά την πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, το «Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, τ. Β’, 1949-1968», συζητημένα στο Κόμμα, τα οποία επιτρέπουν να προβληματιστούμε και τώρα για τις αντιφάσεις κι επιβιώσεις που σημάδεψαν τη μάχη με τον οπορτουνισμό. "Η Πορεία Αποκατάστασης του Επαναστατικού Χαρακτήρα του ΚΚΕ", ΚΟΜΕΠ 6/2013, σελ. 35.
Το 14ο Συνέδριο αποτελεί τομή με την έννοια ότι προετοίμασε ιδεολογικά και πολιτικά την πορεία επαναστατικής ανασυγκρότησης του ΚΚΕ, κυρίως προετοίμασε τα επόμενα χρόνια το Πρόγραμμα του 15ου Συνεδρίου. Το Πρόγραμμα του 15ου Συνεδρίου, ως αποτέλεσμα της ωρίμανσης του Κόμματος, αλλά και συστηματικής μελέτης των εξελίξεων, στη βάση των επεξεργασιών εκτίμησης της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, της μελέτης της ιστορίας του Κόμματος, δηλαδή της στρατηγικής του στην περίοδο 1949-1968, αντικαταστάθηκε με νέο Πρόγραμμα στο 19ο Συνέδριο. Στο 15ο Συνέδριο του 1996 έμεινε ως παλιό, ανεδαφικό, αποπροσανατολιστικό αποτύπωμα στο τότε νέο Πρόγραμμα του Κόμματος μια φράση που συνιστούσε εκτίμηση πιθανότητας ανάδειξης, μέσω κοινοβουλίου, κυβέρνησης αντιϊμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών κοινωνικών δυνάμεων [...] Στο Πρόγραμμα δεν ήταν σαφής [...] η σχέση του Κόμματος με το Αντιϊμπεριαλιστικό Αντιμονοωπλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο, η στάση του Κόμματος απέναντι στο ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης που θα εξέφραζε συμφέροντα αντιϊμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων. Δεν υπήρχε ρητή αναφορά ότι το ΚΚΕ δεν έχει θέση σε καμία κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού, ζήτημα που ξεκαθάρισε το 19ο Συνέδριο [...] Οι ελλείψεις στο Πρόγραμμα του Κόμματος, ορισμένες αμφισημίες δεν μπορούν να υποσκελίσουν τη μεγάλη σημασία του Προγράμματος του 15ου, που έλυσε το πιο βασικό ζήτημα, την κατάργηση των σταδίων, το σαφή προσδιορισμό του χαρακτήρα της επανάστασης ως σοσιαλιστικού [...] "Η Πορεία Αποκατάστασης του Επαναστατικού Χαρακτήρα του ΚΚΕ", ΚΟΜΕΠ 6/2013, σελ. 52-53.
Όπως έχουμε εκτιμήσει, παρά τα όποια γλιστρήματα που κατά καιρούς είχε το Κόμμα μας με δική του ευθύνη και κάτω από τις επιδράσεις του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, αφού ήταν αναπόσπαστο τμήμα του, δεν εξελίχτηκε σ' ένα διαμορφωμένο οπορτουνιστικό κόμμα, δεν έγινε ποτέ ευρωκομμουνιστικό κόμμα, δεν πέρασε σε εχρθικό στρατόπεδο απέναντι στη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Αν είχε εξελιχτεί σε οπορτουνιστικό κόμμα, θα είχε χάσει τη δυνατόττηα της πάλης για την αποκατάσταση του χαρακτήρα και του προγράμματός του. Αυτό το συνειδητοποιήσαμε και το εκτιμήσαμε την περίοδο του 1989-1991. "Η Πορεία Αποκατάστασης του Επαναστατικού Χαρακτήρα του ΚΚΕ", ΚΟΜΕΠ 6/2013, σελ. 41.
* Δεν υπάρχει καμία αναφορά στο 17ο Συνέδριο στο άρθρο της ΚΟΜΕΠ.
** Ο υπογράφων το κείμενο στην "Ίσκρα" φαίνεται να έχει ένα από τα γνωστά ανύπαρκτα ονοματεπώνυμα που συνηθίζονται στον "Ε.Α".
Αναρτήθηκε από Αντωνης
Με το περίεργο αυτό κείμενο του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ [ενν. το "Η Πορεία Αποκατάστασης του Επαναστατικού Χαρακτήρα του ΚΚΕ] έρχεται να ολοκληρωθεί η κατεδάφιση σχεδόν όλης της σύγχρονης πορείας του κόμματος με το μεγαλείο και τις τραγωδίες της [βλέπε "κλωτσηδόν αποχώρηση Παναγιώτη Λαφαζάνη, Μίμη Ανδρουλάκη, Μαρίας Δαμανάκη και συνασπιστικού εσμού μαζί με τα κλεμένα αρχεία του κόμματος"]. Την κατεδάφιση με δύο λόγια όλης της περιπετειώδους ιστορικής διαδρομής του από την 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ το 1934 [δεν συζητείται στο άρθρο, το άρθρο αφορά την περίοδο μετά το 1973], τις αποφάσεις για το χαρακτήρα του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και το έργο τους, μέχρι το 12ο Συνέδριο του 1987. Κατεδάφιση που εν μέρει επεκτείνεται και στις επιλογές των μετέπειτα Συνεδρίων, (13ο, 14ο, 15ο κυρίως, 17ο, 18ο) [βλέπε παρακάτω για ψέματα με ουρά] πλην του 19ου Συνεδρίου, το οποίο, μαζί με το νέο Γενικό Γραμματέα, υποτίθεται, ότι επανέφερε στο ακέραιο τη γραμμή του κόμματος στις σωστές κατευθύνσεις της 3ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ του 1930, [δεν λέγεται τίποτε τέτοιο στο άρθρο, επινόηση χαβουζολόγου] που καθόριζε ως άμεσο στόχο την «προλεταριακή επανάσταση στην Ελλάδα»!!!
Ίσκρα
Στην πενταετία που προηγήθηκε το Κόμμα μας είχε σημαντικά ιδεολογικά-πολιτικά επιτεύγματα: Την απόφαση του 18ου Συνεδρίου (Φλεβάρης 2009) «Εκτιμήσεις και Συμπεράσματα από τη Σοσιαλιστική Οικοδόμηση στον 20ό αιώνα, με επίκεντρο την ΕΣΣΔ. Η αντίληψη του ΚΚΕ για το Σοσιαλισμό». Το εγκεκριμένο από Πανελλαδική Συνδιάσκεψη (Ιούλης 2011) «Δοκίμκο Ιστορίας του ΚΚΕ, τ. Β’ 1949-1968». Το «Πρόγραμμα του ΚΚΕ», όπως διαμορφώθηκε στο 19ο Συνέδριό του (Απρίλης 2013). "Η Πορεία Αποκατάστασης του Επαναστατικού Χαρακτήρα του ΚΚΕ", ΚΟΜΕΠ 6/2013, σελ. 29.
Ωστόσο έχουμε και σήμερα σημαντικά εργαλεία στα χέρια μας ώστε να δώσουμε ώθηση στην κατεύθυνση της μελέτης, στον προβληματισμό, αλλά και κάποιες πρώτες απαντήσεις. Τέτοια εργαλεία είναι οι αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου, του 18ου Συνεδρίου όσον αφορά την πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, το «Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, τ. Β’, 1949-1968», συζητημένα στο Κόμμα, τα οποία επιτρέπουν να προβληματιστούμε και τώρα για τις αντιφάσεις κι επιβιώσεις που σημάδεψαν τη μάχη με τον οπορτουνισμό. "Η Πορεία Αποκατάστασης του Επαναστατικού Χαρακτήρα του ΚΚΕ", ΚΟΜΕΠ 6/2013, σελ. 35.
Το 14ο Συνέδριο αποτελεί τομή με την έννοια ότι προετοίμασε ιδεολογικά και πολιτικά την πορεία επαναστατικής ανασυγκρότησης του ΚΚΕ, κυρίως προετοίμασε τα επόμενα χρόνια το Πρόγραμμα του 15ου Συνεδρίου. Το Πρόγραμμα του 15ου Συνεδρίου, ως αποτέλεσμα της ωρίμανσης του Κόμματος, αλλά και συστηματικής μελέτης των εξελίξεων, στη βάση των επεξεργασιών εκτίμησης της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, της μελέτης της ιστορίας του Κόμματος, δηλαδή της στρατηγικής του στην περίοδο 1949-1968, αντικαταστάθηκε με νέο Πρόγραμμα στο 19ο Συνέδριο. Στο 15ο Συνέδριο του 1996 έμεινε ως παλιό, ανεδαφικό, αποπροσανατολιστικό αποτύπωμα στο τότε νέο Πρόγραμμα του Κόμματος μια φράση που συνιστούσε εκτίμηση πιθανότητας ανάδειξης, μέσω κοινοβουλίου, κυβέρνησης αντιϊμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών κοινωνικών δυνάμεων [...] Στο Πρόγραμμα δεν ήταν σαφής [...] η σχέση του Κόμματος με το Αντιϊμπεριαλιστικό Αντιμονοωπλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο, η στάση του Κόμματος απέναντι στο ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης που θα εξέφραζε συμφέροντα αντιϊμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων. Δεν υπήρχε ρητή αναφορά ότι το ΚΚΕ δεν έχει θέση σε καμία κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού, ζήτημα που ξεκαθάρισε το 19ο Συνέδριο [...] Οι ελλείψεις στο Πρόγραμμα του Κόμματος, ορισμένες αμφισημίες δεν μπορούν να υποσκελίσουν τη μεγάλη σημασία του Προγράμματος του 15ου, που έλυσε το πιο βασικό ζήτημα, την κατάργηση των σταδίων, το σαφή προσδιορισμό του χαρακτήρα της επανάστασης ως σοσιαλιστικού [...] "Η Πορεία Αποκατάστασης του Επαναστατικού Χαρακτήρα του ΚΚΕ", ΚΟΜΕΠ 6/2013, σελ. 52-53.
Όπως έχουμε εκτιμήσει, παρά τα όποια γλιστρήματα που κατά καιρούς είχε το Κόμμα μας με δική του ευθύνη και κάτω από τις επιδράσεις του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, αφού ήταν αναπόσπαστο τμήμα του, δεν εξελίχτηκε σ' ένα διαμορφωμένο οπορτουνιστικό κόμμα, δεν έγινε ποτέ ευρωκομμουνιστικό κόμμα, δεν πέρασε σε εχρθικό στρατόπεδο απέναντι στη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Αν είχε εξελιχτεί σε οπορτουνιστικό κόμμα, θα είχε χάσει τη δυνατόττηα της πάλης για την αποκατάσταση του χαρακτήρα και του προγράμματός του. Αυτό το συνειδητοποιήσαμε και το εκτιμήσαμε την περίοδο του 1989-1991. "Η Πορεία Αποκατάστασης του Επαναστατικού Χαρακτήρα του ΚΚΕ", ΚΟΜΕΠ 6/2013, σελ. 41.
* Δεν υπάρχει καμία αναφορά στο 17ο Συνέδριο στο άρθρο της ΚΟΜΕΠ.
** Ο υπογράφων το κείμενο στην "Ίσκρα" φαίνεται να έχει ένα από τα γνωστά ανύπαρκτα ονοματεπώνυμα που συνηθίζονται στον "Ε.Α".
Αναρτήθηκε από Αντωνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου