Mε αφορμή την επέτειο της πτώσης του τείχους του Βερολίνου (μέρος 1ο)
Μια γεωγραφική διευκρίνιση για τη θέση του Βερολίνου στη Γερμανία είναι απαραίτητη γιατί αποκρύπτεται συστηματικά παρά την τεράστια σημασία που έχει για τις μετέπειτα εξελίξεις. Το Βερολίνο βρίσκονταν ολόκληρο στο έδαφος της Γερμανικής Λαϊκής Δημοκρατίας (ΓΛΔ). Δεν ήταν το μισό στο έδαφος της Ομόσπονδης Δημοκρατίας Γερμανίας (ΟΔΓ) και το άλλο μισό στην ΓΛΔ, όπως μπορεί κανείς εσφαλμένα να νομίζει. Το Δυτικό Βερολίνο, που ήταν υπό τον έλεγχο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, βρίσκονταν στην καρδιά της Γερμανικής Λαϊκής Δημοκρατίας. Ούτε άνηκε γεωγραφικά, ούτε συνόρευε με την ΟΔΛ. Σαν να αποτελούσε για παράδειγμα δηλαδή ένα τμήμα της Αθήνας μέρος του τουρκικού κράτους.
Για αυτή του τη γεωγραφική θέση, το Δυτικό Βερολίνο επιλέχθηκε από τον διεθνή ιμπεριαλισμό ως παγκόσμιο κέντρο της ιμπεριαλιστικής στρατηγικής ενάντια στο σοσιαλισμό. Το Δυτικό Βερολίνο αποτελούσε ένα προκεχωρημένο φυλάκιο του ιμπεριαλισμού, μια βραδυφλεγή βόμβα, ένα αντιεπαναστατικό πολυβολείο μέσα στα σπλάχνα της σοσιαλιστικής ΓΛΔ και του σοσιαλιστικού συστήματος. Από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, η διεθνής στρατηγική του κεφαλαίου στόχευε ανοιχτά στην ανατροπή του σοσιαλισμού, είτε μέσω στρατιωτικού χτυπήματος είτε μέσω της "αλλαγής μέσω της προσέγγισης", δηλαδή με την ενίσχυση της αντεπαναστατικής ανατροπής εκ των έσω.
Ο Τζ. Μπέρνχαμ, ανώτατος αξιωματούχος τότε της CIA, δήλωνε ανοιχτά πως "στόχοι της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής πρέπει να είναι η εξαφάνιση της κομμουνιστικής εξουσίας". Στα σχέδια αυτά, το Δυτικό Βερολίνο έπαιζε σημαντικό ρόλο ως διεθνές κέντρο όπου δρούσαν χιλιάδες πράκτορες και πάνω από 80 οργανώσεις κατασκοπίας και τρομοκρατίας. Μεταξύ αυτών, η αμερικανική CIA και η Δυτικογερμανική BND, με επικεφαλής τον Ρέινχαρντ Γκέλεν, πρώην αρχηγό των ναζιστικών μυστικών υπηρεσιών. (Μετά τον πόλεμο ο Γκέλεν στρατολογήθηκε στον αμερικανικό στρατό με εντολή να στήσει κατασκοπευτικό δίκτυο εναντίον της ΕΣΣΔ και τελικά επέστρεψε στην ΟΔΓ).
Ιδιαίτερα αποκαλυπτική για τη δραστηριότητα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών στο Βερολίνο είναι η εμπιστευτική αναφορά της CIA " Επίδραση των σοβιετικών περιστατικών μέτρων στη θέση των ΗΠΑ στο Βερολίνο" που αναφέρεται στα προβλήματα που δημιούργησε η επιβολή εμπάργκο από την ΕΣΣΔ στο Δυτικό Βερολίνο, το 1948. Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα: " Σε αντίθεση με πολλές δημοσιευμένες αναφορές, η κύρια επιζήμια επίδραση στις ΗΠΑ, από τα σοβιετικά περιοριστικά μέτρα που επιβλήθηκαν στο Βερολίνο από της αποχωρήσεως της ΕΣΣΔ από το Συμμαχικό Συμβούλιο Ελέγχου, δεν ήταν η παρεμβολή στις μεταφορές και τις προμήθειες, αλλά η περικοπή συγκεκριμένων δράσεων των ΗΠΑ, οι οποίες, κατά το μεγαλύτερο μέρος τους σχετίζονται με την κατασκοπία, την προπαγάνδα και με επιχειρήσεις της τετραμερούς διοίκησης.
Ως αποτέλεσμα α) η γενική χρησιμότητα του Βερολίνου ως κέντρου ενός κατασκοπευτικού δικτύου εξασθένισε, ενώ πιο ειδικά, η πρόσβαση σε Σοβιετικούς λιποτάκτες και Γερμανούς αντικομμουνιστές έγινε εξαιρετικά δύσκολη. β) Καθώς φιλικά προσκείμενοι Γερμανοί δεν μπορούν να μετακινούνται ελεύθερα προς και από τη Σοβιετική Ζώνη, ή μέσα στην πόλη, οι ΗΠΑ δεν μπορούν να στηρίζουν όπως πρωτύτερα τον αντικομμουνισμό εντός της Σοβιετικής Ζώνης. γ) Η προπαγάνδα των ΗΠΑ δεν μπορεί να διασπείρεται ελεύθερα, με εξαίρεση το ραδιόφωνο. δ) Εμπορεύματα που κατασκευάζονται στο Βερολίνο δεν μπορούν να μεταφερθούν προς τις Δυτικές Ζώνες"
Και όμως όλη αυτή η δραστηριότητα εναντίον του σοσιαλισμού διεξάγονταν ελεύθερα σε όλο το Βερολίνο, καθώς δεν υπήρχαν σύνορα! Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά πως ακριβώς εκφράστηκε η ιμπεριαλιστική στρατηγική ενάντια στην ΓΛΔ. Από την ίδρυση της ΓΛΔ η ΟΔΓ εξέφρασε ανοιχτά και επίσημα την επιδίωξη της ανατροπής του σοσιαλισμού αφού τη θεωρούσε "κατεχόμενο έδαφος", ενώ το Φλεβάρη του 1950 συστάθηκε η επιτροπή PEPCO (Political and Economic Projects Committee) από τον Αμερικανό επίτροπο ΜακΚλόυ, με σκοπό την οργάνωση πολιτικών και προπαγανδιστικών δραστηριοτήτων εναντίον της ΓΛΔ. Αυτά τα σχέδια εκφράστηκαν με πολλούς τρόπους. Ένας από αυτούς ήταν η υπονόμευση της παραγωγικής βάσης της ΓΛΔ. Πάρα πολλές ήταν οι υπονομευτικές ενε΄ργειες και τα σαμποτάζ, στα πρώτα χρόνια της ΓΛΔ: Το 1949 σημειώθηκαν μεγάλης έκτασης σαμποτάζ στη σαξονική κλωστοϋφαντουργία, το 1952 στα έργα τς εταιρείας Solvay, το 1953 στην αγροτική παραγωγή της περιοχής Kreis Wittstock, στην τσιμεντοβιομηχανία του Goschwitz και στο εργοστάσιο συσκευών μέτρησης στο Zwonitz. Αργότερα, η υπονόμευση επικεντρώθηκε ενάντια στη σοσιαλιστική αναδιάρθρωση της οικονομίας.
Στις περισσότερες περιπτώσεις αποδέιχθηκε ότι υπήρχε άμεση σύνδεση με τις μυστικές υπηρεσίες της ΟΔΓ. Η υπονομευτική δραστηριότητα δεν περιορίστηκε στα σαμποτάζ στην οικονομία αλλά στόχευε και στη δολιοφθορά των μαζών. Έτσι δεκάδες οργανώσεις, σύλλογοι, περιοδικά και άλλα δημιουργούνταν η μια μετά την άλλη, όπου δρούσαν χιλιάδες πράκτορες, με την κάλυψη πολιτιστικών-ανθρωπιστικών δραστηριοτήτων. Η γερμανική εφημεριδα Tagezeitung στις 25 Σεπτέμβρη 2007 έγραφε πως η BND είχε 10.000 πράκτορες στη ΓΛΔ. Μέρος αυτής της δραστηριότητας ήταν οι εκπομπές των ραδιοσταθμών Ράδιο Ελευθερία και Ράδιο Ελεύθερη Ευρώπη από το έδαφος της ΟΔΓ, που διοχέτευαν ψεθδείς ειδήσεις μέχρι και ανοιχτό κάλεσμα για οργανωμένη αντεπανάσταση ενάντια στα σοσιαλιστικά κράτη. Με όλο αυτό το καλάοργανωμένο "οπλοστάσιο" στα χέρια της η ΟΔΓ προετόιμαζε το σχέδιό της για τη λεγόμενη "ημέρα Χ", τη μέρα της βίαιης ανατροπής του σοσιαλισμού στη ΓΛΔ και της προσάρτησής της στην ΟΔΓ. Η μέρα αυτή ήταν η 17η Ιούνη 1953, όταν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας αξιοποιήθηκαν με σκοπό να εξελιχθούν σε απόπειρα αντεπανάστασης. Ένα χ΄ρονο πριν το πραξικόπημα, ο Κάιζερ, τότε επικεφαλής του "υπουργείου για ζητήματα ολόκληρης της Γερμανίας" της ΟΔΓ δήλωνε πως "βρίσκεται εντελώς στον τομέα του εφικτού να έρθει η ημέρα Χ πιο γρήγορα από ότι ελπίζουν οι σκεπτικιστές". Το περιοδικό Der Spiegel έγραφε το 1952: "Το σχέδιο του γενικού επιτελείου για τη διοικητική ανάληψη της εξουσιας στη ΓΛΔ είναι καλό και είναι και έτοιμο. Το μόνο που λείπει μετά την υπογραφή του γενικού συμβολαίου από τον Καγκελάριο Αντενάουερ είναι η αφορμή για να το εφαρμόσουμε."
Τέσσερις μόλις μέρες πριν την εκδήλωση του πραξικοπήματος ο τοτε υπουργός Σρόντερ δήλωνε: "Η ομοσπονδιακή δημοκρατία είναι η Γερμανία. Όλες οι άλλες περιοχές αποτελούν έδαφος το οποίο μας αφαιρέθηκε και κρατείται και το οποίο πρέπει να επανασυνδεθεί."
Η αντεπαναστατική απόπειρα όμως αποκρούστηκε από το λαό της ΓΛΔ με τη διεθνιστική βοήθεια του Κόκκινου Στρατού. Αυτή η αποτυχία οδήγησε τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να στρέψουν την τακτική τους περισσότερο στην αλλαγή "μέσω της προσέγγισης" και όχι στη βίαια ανατροπή. Σημαντική συμβολή σε αυτήν την προσπάθεια είχε η σοσιαλδημοκρατία.
Πηγή: Αλήθειες και ψέματα για το Σοσιαλισμό, εκδ. Σύγχρονη Εποχή, τόμος 3
Για αυτή του τη γεωγραφική θέση, το Δυτικό Βερολίνο επιλέχθηκε από τον διεθνή ιμπεριαλισμό ως παγκόσμιο κέντρο της ιμπεριαλιστικής στρατηγικής ενάντια στο σοσιαλισμό. Το Δυτικό Βερολίνο αποτελούσε ένα προκεχωρημένο φυλάκιο του ιμπεριαλισμού, μια βραδυφλεγή βόμβα, ένα αντιεπαναστατικό πολυβολείο μέσα στα σπλάχνα της σοσιαλιστικής ΓΛΔ και του σοσιαλιστικού συστήματος. Από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, η διεθνής στρατηγική του κεφαλαίου στόχευε ανοιχτά στην ανατροπή του σοσιαλισμού, είτε μέσω στρατιωτικού χτυπήματος είτε μέσω της "αλλαγής μέσω της προσέγγισης", δηλαδή με την ενίσχυση της αντεπαναστατικής ανατροπής εκ των έσω.
Ο Τζ. Μπέρνχαμ, ανώτατος αξιωματούχος τότε της CIA, δήλωνε ανοιχτά πως "στόχοι της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής πρέπει να είναι η εξαφάνιση της κομμουνιστικής εξουσίας". Στα σχέδια αυτά, το Δυτικό Βερολίνο έπαιζε σημαντικό ρόλο ως διεθνές κέντρο όπου δρούσαν χιλιάδες πράκτορες και πάνω από 80 οργανώσεις κατασκοπίας και τρομοκρατίας. Μεταξύ αυτών, η αμερικανική CIA και η Δυτικογερμανική BND, με επικεφαλής τον Ρέινχαρντ Γκέλεν, πρώην αρχηγό των ναζιστικών μυστικών υπηρεσιών. (Μετά τον πόλεμο ο Γκέλεν στρατολογήθηκε στον αμερικανικό στρατό με εντολή να στήσει κατασκοπευτικό δίκτυο εναντίον της ΕΣΣΔ και τελικά επέστρεψε στην ΟΔΓ).
Ιδιαίτερα αποκαλυπτική για τη δραστηριότητα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών στο Βερολίνο είναι η εμπιστευτική αναφορά της CIA " Επίδραση των σοβιετικών περιστατικών μέτρων στη θέση των ΗΠΑ στο Βερολίνο" που αναφέρεται στα προβλήματα που δημιούργησε η επιβολή εμπάργκο από την ΕΣΣΔ στο Δυτικό Βερολίνο, το 1948. Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα: " Σε αντίθεση με πολλές δημοσιευμένες αναφορές, η κύρια επιζήμια επίδραση στις ΗΠΑ, από τα σοβιετικά περιοριστικά μέτρα που επιβλήθηκαν στο Βερολίνο από της αποχωρήσεως της ΕΣΣΔ από το Συμμαχικό Συμβούλιο Ελέγχου, δεν ήταν η παρεμβολή στις μεταφορές και τις προμήθειες, αλλά η περικοπή συγκεκριμένων δράσεων των ΗΠΑ, οι οποίες, κατά το μεγαλύτερο μέρος τους σχετίζονται με την κατασκοπία, την προπαγάνδα και με επιχειρήσεις της τετραμερούς διοίκησης.
Ως αποτέλεσμα α) η γενική χρησιμότητα του Βερολίνου ως κέντρου ενός κατασκοπευτικού δικτύου εξασθένισε, ενώ πιο ειδικά, η πρόσβαση σε Σοβιετικούς λιποτάκτες και Γερμανούς αντικομμουνιστές έγινε εξαιρετικά δύσκολη. β) Καθώς φιλικά προσκείμενοι Γερμανοί δεν μπορούν να μετακινούνται ελεύθερα προς και από τη Σοβιετική Ζώνη, ή μέσα στην πόλη, οι ΗΠΑ δεν μπορούν να στηρίζουν όπως πρωτύτερα τον αντικομμουνισμό εντός της Σοβιετικής Ζώνης. γ) Η προπαγάνδα των ΗΠΑ δεν μπορεί να διασπείρεται ελεύθερα, με εξαίρεση το ραδιόφωνο. δ) Εμπορεύματα που κατασκευάζονται στο Βερολίνο δεν μπορούν να μεταφερθούν προς τις Δυτικές Ζώνες"
Και όμως όλη αυτή η δραστηριότητα εναντίον του σοσιαλισμού διεξάγονταν ελεύθερα σε όλο το Βερολίνο, καθώς δεν υπήρχαν σύνορα! Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά πως ακριβώς εκφράστηκε η ιμπεριαλιστική στρατηγική ενάντια στην ΓΛΔ. Από την ίδρυση της ΓΛΔ η ΟΔΓ εξέφρασε ανοιχτά και επίσημα την επιδίωξη της ανατροπής του σοσιαλισμού αφού τη θεωρούσε "κατεχόμενο έδαφος", ενώ το Φλεβάρη του 1950 συστάθηκε η επιτροπή PEPCO (Political and Economic Projects Committee) από τον Αμερικανό επίτροπο ΜακΚλόυ, με σκοπό την οργάνωση πολιτικών και προπαγανδιστικών δραστηριοτήτων εναντίον της ΓΛΔ. Αυτά τα σχέδια εκφράστηκαν με πολλούς τρόπους. Ένας από αυτούς ήταν η υπονόμευση της παραγωγικής βάσης της ΓΛΔ. Πάρα πολλές ήταν οι υπονομευτικές ενε΄ργειες και τα σαμποτάζ, στα πρώτα χρόνια της ΓΛΔ: Το 1949 σημειώθηκαν μεγάλης έκτασης σαμποτάζ στη σαξονική κλωστοϋφαντουργία, το 1952 στα έργα τς εταιρείας Solvay, το 1953 στην αγροτική παραγωγή της περιοχής Kreis Wittstock, στην τσιμεντοβιομηχανία του Goschwitz και στο εργοστάσιο συσκευών μέτρησης στο Zwonitz. Αργότερα, η υπονόμευση επικεντρώθηκε ενάντια στη σοσιαλιστική αναδιάρθρωση της οικονομίας.
Στις περισσότερες περιπτώσεις αποδέιχθηκε ότι υπήρχε άμεση σύνδεση με τις μυστικές υπηρεσίες της ΟΔΓ. Η υπονομευτική δραστηριότητα δεν περιορίστηκε στα σαμποτάζ στην οικονομία αλλά στόχευε και στη δολιοφθορά των μαζών. Έτσι δεκάδες οργανώσεις, σύλλογοι, περιοδικά και άλλα δημιουργούνταν η μια μετά την άλλη, όπου δρούσαν χιλιάδες πράκτορες, με την κάλυψη πολιτιστικών-ανθρωπιστικών δραστηριοτήτων. Η γερμανική εφημεριδα Tagezeitung στις 25 Σεπτέμβρη 2007 έγραφε πως η BND είχε 10.000 πράκτορες στη ΓΛΔ. Μέρος αυτής της δραστηριότητας ήταν οι εκπομπές των ραδιοσταθμών Ράδιο Ελευθερία και Ράδιο Ελεύθερη Ευρώπη από το έδαφος της ΟΔΓ, που διοχέτευαν ψεθδείς ειδήσεις μέχρι και ανοιχτό κάλεσμα για οργανωμένη αντεπανάσταση ενάντια στα σοσιαλιστικά κράτη. Με όλο αυτό το καλάοργανωμένο "οπλοστάσιο" στα χέρια της η ΟΔΓ προετόιμαζε το σχέδιό της για τη λεγόμενη "ημέρα Χ", τη μέρα της βίαιης ανατροπής του σοσιαλισμού στη ΓΛΔ και της προσάρτησής της στην ΟΔΓ. Η μέρα αυτή ήταν η 17η Ιούνη 1953, όταν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας αξιοποιήθηκαν με σκοπό να εξελιχθούν σε απόπειρα αντεπανάστασης. Ένα χ΄ρονο πριν το πραξικόπημα, ο Κάιζερ, τότε επικεφαλής του "υπουργείου για ζητήματα ολόκληρης της Γερμανίας" της ΟΔΓ δήλωνε πως "βρίσκεται εντελώς στον τομέα του εφικτού να έρθει η ημέρα Χ πιο γρήγορα από ότι ελπίζουν οι σκεπτικιστές". Το περιοδικό Der Spiegel έγραφε το 1952: "Το σχέδιο του γενικού επιτελείου για τη διοικητική ανάληψη της εξουσιας στη ΓΛΔ είναι καλό και είναι και έτοιμο. Το μόνο που λείπει μετά την υπογραφή του γενικού συμβολαίου από τον Καγκελάριο Αντενάουερ είναι η αφορμή για να το εφαρμόσουμε."
Τέσσερις μόλις μέρες πριν την εκδήλωση του πραξικοπήματος ο τοτε υπουργός Σρόντερ δήλωνε: "Η ομοσπονδιακή δημοκρατία είναι η Γερμανία. Όλες οι άλλες περιοχές αποτελούν έδαφος το οποίο μας αφαιρέθηκε και κρατείται και το οποίο πρέπει να επανασυνδεθεί."
Η αντεπαναστατική απόπειρα όμως αποκρούστηκε από το λαό της ΓΛΔ με τη διεθνιστική βοήθεια του Κόκκινου Στρατού. Αυτή η αποτυχία οδήγησε τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να στρέψουν την τακτική τους περισσότερο στην αλλαγή "μέσω της προσέγγισης" και όχι στη βίαια ανατροπή. Σημαντική συμβολή σε αυτήν την προσπάθεια είχε η σοσιαλδημοκρατία.
Πηγή: Αλήθειες και ψέματα για το Σοσιαλισμό, εκδ. Σύγχρονη Εποχή, τόμος 3
 |
| Πράκτορες της ΟΔΓ σε δράση πυροβολούν στα σύνορα με την ΓΛΔ |
 |
| Το έδαφος της ΓΛΔ παραβιάζονταν επανειλημμένα. Προβοκάτσιες όπως αυτή τον Οκτώβρη του 1961, που οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις ήταν παρατεταγμένες στη Φρίντριχστράσε (λίγα μόλις μέτρα από το έδαφος της ΓΛΔ), εμποδίστηκαν με την υποστήριξη των σοβιετικών αρμάτων μάχης |
 |
| Αμερικανοί στρατιώτες σε μεταγωγικό του στρατού στην Φρίντριχστρασε το 1961 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου