Οι αναμετρήσεις του Μάη αφορούν τις ευρωεκλογές και τις εκλογές για Δήμους - Περιφέρειες, ωστόσο το ερώτημα παραμένει: Θέλει το ΚΚΕ να κυβερνήσει ή θέλει να είναι κόμμα αντιπολίτευσης;

Οι αναμετρήσεις του Μάη αφορούν τις ευρωεκλογές και τις εκλογές για Δήμους - Περιφέρειες, ωστόσο το ερώτημα παραμένει: Θέλει το ΚΚΕ να κυβερνήσει ή θέλει να είναι κόμμα αντιπολίτευσης;

Δεν υπάρχει κανένα κόμμα που να μη διεκδικεί την εξουσία. Το ΚΚΕ, από την ίδρυσή του, είναι το κόμμα που παλεύει για να οδηγήσει την εργατική τάξη στην εξουσία, σε συνεργασία και κοινή πάλη με τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Αυτή η εξουσία, που θα συγκροτείται από λαογέννητους θεσμούς, δημιουργημένους μέσα στην εργατική - λαϊκή πάλη, θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια, θα προωθήσει τον παραγωγικό συνεταιρισμό στην αγροτική παραγωγή. Με κεντρικό σχεδιασμό θα οργανώσει την παραγωγή σε όλη τη χώρα με σκοπό την ικανοποίηση των λαϊκών - εργατικών αναγκών. Θα βγάλει τη χώρα από την ΕΕ και όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, θα διαγράψει μονομερώς όλο το χρέος. Σε αυτήν την εξουσία, στη «λαϊκή διακυβέρνηση» αυτής της εξουσίας το ΚΚΕ θα δώσει το «παρών» με αποφασιστικότητα και αυταπάρνηση, παίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο.
Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση - όργανο της εξουσίας του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, στο έδαφος του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, ενώ ο πλούτος που παράγεται, τα κλειδιά της οικονομίας θα βρίσκονται στα χέρια των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών κ.τ.λ. Η συμμετοχή του ΚΚΕ σε μια τέτοια κυβέρνηση δεν θα εξασφαλίσει τίποτα θετικό για το λαό, για τους εργαζόμενους. Τόσο το ΚΚΕ όσο και ο λαός θα ήταν με δεμένα τα χέρια. Ούτε μέτρα ανακούφισης θα μπορούσε να πάρει υπέρ των εργαζομένων. Γι' αυτό, άλλωστε, ο πρόεδρος του ΣΕΒ δηλώνει ότι δεν ανησυχεί για το ποιο κόμμα θα είναι στην επόμενη κυβέρνηση, γιατί ξέρει ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση στο σημερινό πλαίσιο εκ των πραγμάτων θα ασκήσει διαχείριση υπέρ των συμφερόντων των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, ανεξάρτητα από διακηρύξεις.
Το ΚΚΕ μιλάει καθαρά και παίρνει τις ευθύνες του απέναντι στο λαό. Δεν σπέρνει αυταπάτες ότι μια τέτοια κυβέρνηση μπορεί να ανοίξει το δρόμο για αλλαγές υπέρ των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, του λαού. Αυτή η λογική έχει δοκιμαστεί (π.χ., με τη συμμετοχή ΚΚ σε κυβερνήσεις, στη Γαλλία, στην Ιταλία κ.α.), και συνοδεύτηκε από κλιμάκωση των αντιλαϊκών μέτρων (γιατί αυτό απαιτούσαν οι ανάγκες του κεφαλαίου), από περαιτέρω αφοπλισμό και υποχώρηση του λαϊκού κινήματος, απογοήτευση και συμβιβασμό. Αυτό άλλωστε δείχνει και το πρόσφατο παράδειγμα της Κύπρου. Ο λαός σήμερα δεν πρέπει να «παραμυθιάζεται» ότι μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση, χωρίς ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, που θα υλοποιήσει πολιτική υπέρ του λαού.
Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα αφού σήμερα δεν έχουμε την εξουσία, βρισκόμαστε εκ των πραγμάτων στην αντιπολίτευση. Το ζήτημα είναι να το συνειδητοποιήσουμε, να οργανώσουμε τη δική μας μαχητική εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα χωριά, στους χώρους σπουδών. Αντιπολίτευση στην εργοδοσία, στο κεφάλαιο, στις κυβερνήσεις τους, συνολικά στην εξουσία τους, στην ΕΕ. Αυτή η αντιπολίτευση σημαίνει: να ανασυνταχθεί ταξικά το εργατικό κίνημα, να ισχυροποιηθεί η λαϊκή συμμαχία των εργατών, φτωχών ΕΒΕ, αγροτών, γυναικών, σπουδαστών σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Αυτός είναι άλλωστε ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για να δοθεί απάντηση σήμερα στην αντιλαϊκή επίθεση, για να αμβλυνθούν οξυμένα λαϊκά προβλήματα, για να μπουν εμπόδια στα αντιλαϊκά μέτρα. Αλλά και για να αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων, να αποκτήσει ο λαός τη δύναμη, την απαραίτητη αυτοπεποίθηση και ικανότητα για να ανατρέψει αύριο την εξουσία των μονοπωλίων, να γίνει αυτός κυρίαρχος στον τόπο του.
Σε αυτήν την προσπάθεια θα «κατατεθεί» η ενίσχυση του ΚΚΕ στις εκλογές του Μάη.