Γίνεται ορισμένες φορές η ερώτηση, γιατί το ΚΚΕ συμμετέχει στις Ευρωεκλογές αφού είναι ενάντια στην ΕΕ;

Γίνεται ορισμένες φορές η ερώτηση, γιατί το ΚΚΕ συμμετέχει στις Ευρωεκλογές αφού είναι ενάντια στην ΕΕ;

Ακριβώς επειδή το ΚΚΕ παλεύει για αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή όλου του χρέους και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με εργατική-λαϊκή εξουσία έχει σημασία να έχει ενισχυμένη παρουσία και στο Ευρωκοινοβούλιο και στο ελληνικό κοινοβούλιο. Γιατί το ΚΚΕ δεν έχει δεσμεύσεις, ούτε εξαρτήσεις από την ΕΕ και το κεφάλαιο.

Το ΚΚΕ συμμετέχει στις ευρωεκλογές, όπως και στις βουλευτικές εκλογές, επιδιώκοντας την ενίσχυσή του, αξιοποιώντας και την εκλογή ευρωβουλευτών και βουλευτών για την προβολή των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, την ανάδειξη των εργατικών - λαϊκών προβλημάτων, την αποκάλυψη των αντιλαϊκών σχεδιασμών που παίρνονται εις βάρος των εργαζομένων, συμβάλλοντας και έτσι στην έγκαιρη και άμεση οργάνωση της λαϊκής πάλης. Στηρίζοντας, στο μέτρο των δυνάμεών του, κάθε προσπάθεια ώστε να μπαίνουν εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση. Δεν έχει την ψευδαίσθηση ότι αυτοί οι θεσμοί μπορούν να γίνουν φιλολαϊκοί, να γίνουν εργαλεία για τη διέξοδο υπέρ του λαού.

Ηταν σημαντική η παρουσία του ΚΚΕ στην Ευρωβουλή όλα τα προηγούμενα χρόνια. Γιατί μπόρεσε να αποκαλύψει στους εργαζόμενους της χώρας μας τις αποφάσεις και τους σχεδιασμούς που παίρνονταν εναντίον τους. Ανάδειξε τον ταξικό αντιλαϊκό χαρακτήρα της ΕΕ, ότι πρόκειται δηλαδή για ένωση που εκφράζει τα συμφέροντα των μονοπωλίων, τα συμφέροντα του κεφαλαίου και όχι των λαών. Αν δεν ήταν το ΚΚΕ οι εργαζόμενοι, ο λαός θα είχαν πλήρη μεσάνυχτα για μια σειρά αντιλαϊκές αποφάσεις και Συνθήκες, όπως η Συνθήκη του Μάαστριχτ, που ψήφισαν απο κοινού ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΝ, η Λευκή Βίβλος, η Κοινή Αγροτική Πολιτική, η Συνθήκη της Λισσαβόνας, που στήριξαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ούτε κρύο, ούτε ζέστη κ.ά. Αξιοποίησε τη θέση του στο Ευρωκοινοβούλιο για να εναντιωθεί σε όλες τις αντιλαϊκές Συνθήκες και αποφάσεις, στα «αντικομμουνιστικά μνημόνια», στις ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές επεμβάσεις της ΕΕ, για το συντονισμό της δράσης των εργατικών - λαϊκών κινημάτων σε επίπεδο ΕΕ. Σε αντίθεση με τους απολογητές του «ευρωμονόδρομου», που ενοχοποιούν αποσπασματικά τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις αλλά όχι την πολιτική που τα γεννά, ανέδειξε ότι ΕΕ σημαίνει αντιλαϊκό «μνημόνιο διαρκείας» για όλους τους λαούς, ανεξάρτητα από το βάθος της κρίσης ή το χρέος. Αποκάλυψε ότι δε χρειάζεται η «τρόικα» για να υπάρχει καθεστώς επιτήρησης και εποπτείας στα κράτη - μέλη της ΕΕ. Το ΚΚΕ και με τη στάση του εναντιώθηκε στη διαμόρφωση των λεγόμενων «Ευρωπαϊκών Κομμάτων», όπως είναι το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, κόμματα που και θεσμικά βρίσκονται υπό τον έλεγχο της ΕΕ.

Αξιοποιώντας και την πείρα του από το Ευρωκοινοβούλιο το ΚΚΕ αποκάλυψε ότι η ΕΕ δε διορθώνεται, δεν μπορεί να γίνει φιλολαϊκή, ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να έχουν αυταπάτες και ψευδαισθήσεις, σαν αυτές που καλλιεργούν ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και το ΚΕΑ στην Ευρώπη. Δεν «παραμύθιαζε» τους εργαζόμενους ότι μέσα από το «κοινοτικό κεκτημένο» και την «ευρωενωσιακή νομοθεσία», τις προσφυγές στα «Ευρωπαϊκά δικαστήρια» θα βρουν το δίκιο τους. Από την πρώτη στιγμή ανέδειξε ότι η συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο για το λεγόμενο έλεγχο της «τρόικας» δεν αφορά το λαό, τους εργαζόμενους, αξιοποιείται για αποπροσανατολισμό. Δεν είναι «κόλαφος» για την αντιλαϊκή πολιτική, όπως υποστήριζαν διάφοροι θιασώτες της «αλλαγής μίγματος διαχείρισης». Οι όλες εξελίξεις με την Εκθεση της περίφημης «επιτροπής ελέγχου» το επιβεβαίωσαν περίτρανα, αφού δεν αμφισβητείται σε τίποτα το αντιλαϊκό περιεχόμενο της πολιτικής που ασκείται, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλα κράτη με μνημόνιο.