ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ Να ποντάρουν στον ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε ξανά από τους βιομήχανους

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ

Να ποντάρουν στον ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε ξανά από τους βιομήχανους

ΣΥΡΙΖΑ: «Στις 25 ψηφίζουμε»... στις 28 δίνουμε εξετάσεις στους βιομηχάνους

Eurokinissi

Μια δέσμη προτάσεων που σηματοδοτούν την πορεία εξόδου απ' την κρίση με μεγέθυνση της κερδοφορίας τους και τόνωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεών τους, παρουσίασε χτες ο Αλ. Τσίπρας στους βιομηχάνους, μιλώντας στην ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ. Τους διαβεβαίωσε για την ειλικρινή επιθυμία του ΣΥΡΙΖΑ να αναπτύξει μια λειτουργική σχέση μαζί τους, όπως και για τη δυνατότητά του να παγιδεύσει το λαό με «κοινωνικές συμφωνίες», στην οδυνηρή για τον ίδιο προσπάθεια ανάπτυξης της καπιταλιστικής οικονομίας.

«Γνωρίζουμε καλά ότι εμείς δεν θα παραλάβουμε απλά καμένη γη. Θα παραλάβουμε μια χώρα διχασμένη και διαλυμένη, πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά. Θα την επανενώσουμε όλοι μαζί και θα την οδηγήσουμε στο ασφαλές και γόνιμο έδαφος της ανασυγκρότησης, της ανάπτυξης (...) Αυτή θα είναι η ιστορική αποστολή μιας κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Μιας κυβέρνησης, όμως, που φιλοδοξεί να είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων», υποστήριξε αναπαράγοντας χρεοκοπημένες αταξικές προσεγγίσεις για να πείσει το λαό ότι έχει κοινά συμφέροντα με όσους του κλέβουν το μόχθο του και να καλέσει σε «πατριωτική συστράτευση της παραγωγικής Ελλάδας».
Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, χαϊδεύοντας τους βιομηχάνους, τους διαχώρισε απ' το «παρασιτικό μη παραγωγικό κεφάλαιο» (!), τους κάλεσε «να μη συναινέσουν» σε μέτρα όπως η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και η ακόμα μεγαλύτερη μείωση του κατώτατου μισθού.
«Να αναλάβετε τη δική σας εθνική ευθύνη, να ανταποκριθείτε στο προσκλητήριο που σας απευθύνουμε για μια νέα κοινωνική συμφωνία για την ανασυγκρότηση και την ανάπτυξη. Για μια νέα κοινωνική συμφωνία για τη νέα Ελλάδα», υπέδειξε στους βιομηχάνους, χρίζοντάς τους πρωταγωνιστές της «νέας Ελλάδας» και ζητώντας τους το χρίσμα της διαχείρισής της.
Επέκρινε το «πρότυπο της λεγόμενης "φθηνής ανάπτυξης"», που εφαρμόζει η κυβέρνηση, επειδή «δεν διασφαλίζει σταθερά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης» ούτε την ανταγωνιστικότητα, αντιθέτως «επιδείνωσε την ανταγωνιστικότητα ποιότητας, με τον υποδιπλασιασμό των εξαγωγών αγαθών και υπηρεσιών υψηλής τεχνολογίας».
«Η εξέλιξη αυτή αποδεικνύει ότι το μνημόνιο παγίδευσε την ελληνική οικονομία σε εξειδίκευση εντάσεως εργασίας. Οτι έδωσε λάθος αναπτυξιακή κατεύθυνση. Αυτό και μόνον αρκεί για να αποδείξει ότι ο κ. Σαμαράς επιβάλλει το μνημονιακό μοντέλο της "φθηνής ανάπτυξης". Το μοντέλο μιας ελληνικής οικονομίας φθηνής και συμπληρωματικής για το βιομηχανικό Βορρά», υποστήριξε ο Αλ. Τσίπρας, αντιπαραβάλλοντας το μείγμα διαχείρισης που το κόμμα του πρεσβεύει σαν το καταλληλότερο να πετύχει όσα δεν πέτυχε το μείγμα της κυβέρνησης Σαμαρά.

Και του πουλιού το γάλα για τους βιομήχανους

Τα βασικά «συστατικά» του είναι:
-- Ανταγωνιστικότητα, που θα βασίζεται «στην παραγωγικότητα της αξιοπρεπώς αμειβόμενης εργασίας», στην «υψηλή εγχώρια προστιθέμενη αξία και εξειδίκευση», στη «δημιουργία αναγνωρισμένων ετικετών».
-- Πόροι για εξαγώγιμα καινοτόμα προϊόντα και για την υποκατάσταση εισαγωγών από την εγχώρια παραγωγή, σε συγκεκριμένους κλάδους του κεφαλαίου, όπως αγροτοδιατροφικός, Ενέργεια, Τουρισμός.
-- Στήριξη «καινοτόμων ιδιωτικών επενδύσεων με υψηλή προστιθέμενη αξία».
-- Δημόσιο σε ρόλο μοχλού ανάταξης της καπιταλιστικής οικονομίας: «Η υφεσιακή καθήλωση του παραγωγικού συστήματος έχει εξαντλήσει την ικανότητά του να ανακάμψει ενδογενώς. Χρειάζεται ισχυρό, εξωγενές επενδυτικό σοκ. Με την οικονομία, όμως, σε βαθιά και παρατεταμένη ύφεση, αλλά και σε παγίδα ρευστότητας, μόνον ο δημόσιος τομέας μπορεί να σηκώσει το μεγάλο βάρος να την ανατάξει. Και, σ' αυτήν την περίπτωση, οι δημόσιες επενδύσεις σύρουν και συμπληρώνουν - δεν εκτοπίζουν - τον ιδιωτικό τομέα. Αυτό δεν είναι κρατισμός. Είναι ρεαλισμός», είπε ο Αλ. Τσίπρας.
-- Διεκδίκηση «έκτακτων ευρωπαϊκών πόρων για ευρείας κλίμακας δημόσιες επενδύσεις στους τομείς του μέλλοντος».
-- Αντιγραφειοκρατικός δημόσιος τομέας - εργαλείο του δημοκρατικού προγραμματισμού και του αναπτυξιακού σχεδιασμού.
-- Σταθερό, διαφανές, δίκαιο πλαίσιο φορολογικών υποχρεώσεων για τις επιχειρήσεις, που επιτρέπει το μακροπρόθεσμο επιχειρησιακό σχεδιασμό. Φορολόγηση κερδών κι όχι συντελεστών παραγωγής.
-- Μείωση του ενεργειακού κόστους της βιομηχανίας. «Η αναγκαία στήριξη της βιομηχανίας είναι υποχρέωση του κράτους και όχι της ΔΕΗ, η οποία δεν μπορεί να πουλάει Ενέργεια κάτω του κόστους», είπε ο Αλ. Τσίπρας.
-- Ρύθμιση των «κόκκινων δανείων» των τραπεζών «ώστε να ελαφρύνουμε επιχειρήσεις».
-- Σπάσιμο των «καρτέλ της διαπλοκής» που «νέμεται τα αναπτυξιακά κονδύλια και νοθεύει τους κανόνες της αγοράς και αποτρέπει τις παραγωγικές πρωτοβουλίες».
-- Στοχευμένες πολιτικές χρηματοδότησης επιχειρήσεων από αναπτυξιακό δημόσιο φορέα ειδικού σκοπού, έτσι ώστε να αντιμετωπισθεί η παρατεταμένη έλλειψη ρευστότητας στην πραγματική οικονομία.
-- Αναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης με επίκεντρο την εξωτερική, μη δανειακή χρηματοδότηση των επενδύσεων, στο πλαίσιο διεκδίκησης ενός «ευρωπαϊκού New Deal» ή μιας ειδικής ευρωπαϊκής χρηματοδότησης για την Ελλάδα. «Ετσι, στόχο έχουμε να εξοικονομήσουμε εθνικούς πόρους από την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους», πρόσθεσε.

Ψιχία για το λαό

Στο πλαίσιο της προσπάθειας διαχείρισης της φτώχειας και της ανεργίας, ομολογώντας ότι δεν πρόκειται να αντιμετωπισθούν ουσιαστικά, ο Αλ. Τσίπρας δεσμεύτηκε ότι θα αξιοποιήσει γι' αυτή τη δουλειά το κατάλληλο εργαλείο, τον τομέα της κοινωνικής οικονομίας, ώστε «να δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας βραχυπρόθεσμα, αλλά, κυρίως, για να στηρίξουμε κοινωνικές ομάδες υψηλού κινδύνου, ως ανάχωμα στην ανθρωπιστική κρίση που προκάλεσε η μνημονιακή λιτότητα».
Υποσχέθηκε αναδιανομή εισοδήματος «στα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται από την ανθρωπιστική κρίση», δηλαδή ψίχουλα για να ξεγελάνε την πείνα τους οι πεινασμένοι.
Εκανε λόγο για σταθερό πλαίσιο εργασιακών σχέσεων «συμβατό με το Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ενωσης», κρύβοντας ότι οι εργασιακές σχέσεις φέρουν τη σφραγίδα της ΕΕ.
Στο πλαίσιο των «θα» μίλησε για ρύθμιση των «κόκκινων δανείων» των νοικοκυριών, ισχυρό κράτος στην κοινωνική προστασία, στην Εκπαίδευση, στο φάρμακο, στη διατροφική ασφάλεια, αλλά και στην ασφάλεια του πολίτη κ.λπ.
Η αξία ακόμα κι αυτών των υποσχέσεων μπορεί να μετρηθεί με την απόσταση ανάμεσα στο «κανένα σπίτι δίχως ρεύμα» και στο νεότερο «300 kw/h το μήνα, σε 300.000 μονογονεϊκές οικογένειες με άνεργο και οικογένειες με δύο ανέργους».

Και στο βάθος «συναίνεση»

Στο αμιγώς πολιτικό κομμάτι της ομιλίας του ο Αλ. Τσίπρας χαρακτήρισε την κυβέρνηση «σε αποδρομή», που πασχίζει «να μην καταρρεύσει τώρα, απότομα και συθέμελα, το ετοιμόρροπο και διαπλεκόμενο πολιτικό, οικονομικό και επικοινωνιακό κατεστημένο της χώρας».
Επανέλαβε ότι μετά την κάλπη «δεν έχει την ηθική και πολιτική νομιμοποίηση» να πάρει αποφάσεις, όπως είναι η ρύθμιση του χρέους.
Μάλιστα, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι δεν διαπραγματεύτηκε ποτέ, σαν να εκπροσωπούσε τον εαυτό της στα διαβούλια της ΕΕ και όχι την αστική τάξη της χώρας. Αλλά και ότι δεν εκμεταλλεύτηκε τη λαϊκή ετυμηγορία ήδη απ' το 2012 για να εξασφαλίσει διευθέτηση του χρέους επειδή «δεν ήταν με το μέρος του λαού», όπως ισχυρίστηκε, κρύβοντας ότι ο λαός έχει να χάσει από μια τέτοια διαδικασία και παραπέρα, αφήνοντας να εννοείται ότι θα βγει και κερδισμένος.
«Δε δικαιούται να μη λογαριάζει τη γνώμη της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε κρίσιμα θέματα. Δε νομιμοποιείται, ηθικά και πολιτικά, να δεσμεύει με αποφάσεις πενταετούς ορίζοντα την επερχόμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, δίχως τη συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ. Δίχως τη συμφωνία του πρώτου κόμματος στη χώρα», επέμεινε ο Αλ. Τσίπρας, διεκδικώντας για το κόμμα του ρόλο συνομιλητή της κυβέρνησης και συνδιαμορφωτή αποφάσεων.
«Αλλωστε - συνέχισε - το ίδιο το Σύνταγμα προβλέπει ότι ο διορισμός διοικήσεων σε ανεξάρτητες αρχές, ακόμα και για απλές ΔΕΚΟ, προβλέπει διαδικασίες κοινοβουλευτικές, ευρύτερων διαβουλεύσεων και συναινέσεων. Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, για τον διοικητή της ΤτΕ ή για τον επίτροπο της χώρας στην Κομισιόν, ο κ. Σαμαράς να μην αισθάνεται την υποχρέωση να λάβει υπόψη του τη γνώμη μας;».