Ποια ανατροπή;

Ποια ανατροπή;

Για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, η ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ ιεραρχείται ως ένα από τα κύρια ζητήματα, αποτελεί αντικειμενικά κριτήριο ψήφου. Οι εργαζόμενοι πρέπει να κρίνουν με κριτήριο τη ζωή τους, με κριτήριο ότι ενώ οι ίδιοι έχουν συνεχώς απώλειες σε δικαιώματα, κατακτήσεις, υποχρεώνονται να ζουν σε σχετικά χειρότερες συνθήκες από παλιότερες γενιές, την ίδια στιγμή οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι μεγαλέμποροι ενισχύουν τη θέση τους, την κερδοφορία τους. Μόλις πριν από λίγες ημέρες, μεγάλη καθημερινή εφημερίδα πανηγύριζε ότι το εφοπλιστικό κεφάλαιο βρίσκεται στις πρώτες θέσεις στον κόσμο.
Σε αυτές τις συνθήκες, ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται ότι η ψήφος υπέρ του στις ευρωεκλογές θα σηματοδοτήσει τη δημοκρατική ανατροπή. Οτι θα φέρει τα πάνω κάτω. Πως δεν είναι απλά ψήφος που θα πιάσει τόπο, αλλά που θα αλλάξει τον τόπο... Είναι έτσι, όμως, αν δούμε πίσω από τα συνθήματα;

***

Ανατροπή και «ανήκομεν εις την δύσιν» πάνε μαζί; Ο Αλ. Τσίπρας ήταν σαφής όταν δήλωνε σε συνέντευξή του, προ ολίγων ημερών, ότι «η Ελλάδα είναι μια χώρα που ανήκει στο δυτικό πλαίσιο στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, αυτό δεν αμφισβητείται». Συνεπώς δεν αμφισβητείται ούτε η στρατηγική «Ευρώπη 2020», δεν αμφισβητείται το «Σύμφωνο για το ευρώ», καμία απ' τις ανατριχιαστικές τους προβλέψεις για τη ζωή του λαού. Δεν αμφισβητούνται τα πολεμοκάπηλα αντιλαϊκά δόγματα του ΝΑΤΟ, οι υπέρογκες δαπάνες για εξοπλισμούς, το «γκριζάρισμα» του Αιγαίου με τη σφραγίδα του ΝΑΤΟ, το επόμενο αιματοκύλισμα που θα προκαλέσει κλπ κλπ...

***

Ανατροπή και αναζήτηση συνεργασιών με τμήματα ΝΔ - ΠΑΣΟΚ αν αλλάξουν ηγεσίες γίνεται; Είπε σε άλλη συνέντευξη ο Α. Τσίπρας: «Με τις ηγεσίες και το πολιτικό προσωπικό που επέβαλαν το Μνημόνιο δεν μπορούμε να συνεργαστούμε (...) Η δυναμική των εκλογών θα αναγκάσει τα μνημονιακά κόμματα να αλλάξουν ηγεσίες και πολιτική. Δεν μπορώ να προεξοφλήσω ότι στα κόμματα αυτά δεν υπάρχουν και πρόσωπα ή δυνάμεις που δεν έχουν την ιδιοτέλεια και δε φέρουν την ευθύνη των επιλογών των ηγεσιών τους. Ωστόσο, σήμερα δεν πρωταγωνιστούν. Και ασφυκτιούν. Αν χειραφετηθούν από τις ηγεσίες τους, θα μπορούσαν ενδεχομένως να συμβάλουν στο μεγάλο και δύσκολο έργο της κοινωνικής σωτηρίας, το οποίο δε θα είναι κομματικό σχέδιο, αλλά εθνική υπόθεση». Αυτό δεν είναι βεβαίως ανατροπή του σάπιου πολιτικού κατεστημένου του κεφαλαίου, αλλά αναπαλαίωσή του, με ψευδεπίγραφους διαχωρισμούς όσων έχουν υπηρετήσει την αντιλαϊκή πολιτική, σε «μνημονιακους» και «αντιμνημονιακούς». Διαχωρισμοί που λειτουργούν σαν πλυντήριο. Τόσο ριζική ανατροπή!

***

Ανατροπή και συνεργασία με όσους υλοποίησαν την αντιλαϊκή πολιτική στην ΕΕ μπορεί να υπάρξει; Ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε ότι και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης θα επιδιωχθεί συνεργασία με τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Είπε επί λέξη στο «Βήμα»: «Η Ευρωπαϊκή Αριστερά διεκδικεί με αξιώσεις να είναι η τρίτη πολιτική δύναμη στην Ευρώπη. Μπορεί να διεμβολίσει τη "συναίνεση των τριών", του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, των Σοσιαλιστών και των Φιλελευθέρων. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι εάν οι Ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες επιθυμούν να προωθήσουν μια διαφορετική πορεία για την Ευρώπη, τότε θα είναι αναγκασμένοι να διαπραγματευτούν με την Ευρωπαϊκή Αριστερά και να υιοθετήσουν ένα μέρος της δικής μας ατζέντας. Αυτό είναι εξαιρετικά κρίσιμο και για τα ελληνικά συμφέροντα με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ». Αυτό που «έπαιζε» χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, η άσκηση πίεσης απ' τα αριστερά στο ΠΑΣΟΚ για να αλλάξει, το παίζει και σε επίπεδο ΕΕ απέναντι στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Ομως η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία πρωτοστάτησε σε όλη την ΕΕ στην προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής. Τι είδους ανατροπή είναι αυτή;

***

Ανατροπή με αναγνώριση του χρέους, που η πλουτοκρατία σώρευσε στην πλάτη του λαού, γίνεται; Ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει το χρέος και μιλάει για την ανάγκη «κουρέματός» του. Θυμίζουμε ότι «κούρεμα» στην Ελλάδα έχει γίνει και μάλιστα μεγάλο, που όμως το πλήρωσαν οι εργαζόμενοι. Οταν ρωτιέται γι' αυτό, διευκρινίζει ότι δεν «είμαστε μπαταχτσήδες». Διευκρινίζει ότι θέλει κούρεμα για να στηριχθεί η καπιταλιστική ανάκαμψη, να διατεθούν πόροι και κεφάλαια στις επενδύσεις και όχι βεβαίως για να ελαφρυνθεί ο λαός. Είναι άραγε αυτό ανατροπή της πολιτικής;

***

Ανατροπή και τήρηση των συμφωνιών της ΕΕ γίνεται; Είπε ο Αλ. Τσίπρας στο «Βήμα»: «... Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα συνεργαστεί με την Τράπεζα της Ελλάδος και την ΕΚΤ για την επιτυχία των ελληνικών θέσεων, στο πλαίσιο του σεβασμού των αρχών και των συνθηκών. Οι εταίροι μας ασφαλώς θα συμπράξουν μαζί μας για την ευστάθεια του ελληνικού τραπεζικού συστήματος». Πώς είναι άραγε δυνατόν να μιλάς για ανατροπή, αποδεχόμενος όλο το αντιλαϊκό πλαίσιο, υποσχόμενος να το τηρήσεις, που έχει οδηγήσει το λαό στη χρεωκοπία, μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ το ξέρει.

***

Απ' όλα τα παραπάνω αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αποτελέσει απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική της συγκυβέρνησης, την πολιτική στήριξης του κεφαλαίου και της ΕΕ. Πολύ απλά γιατί είναι πολιτική που δεν αμφισβητεί τα όρια που καθορίζουν ο ευρωμονόδρομος και ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης.
Η ανατροπή που ευαγγελίζεται θα αφήσει στη θέση τους όλα αυτά που ευθύνονται για την κατάσταση που ζουν σήμερα οι εργαζόμενοι. Γι' αυτό πρόκειται για μια πολιτική που θα φέρει ήττα και απογοήτευση στους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Οι εργαζόμενοι το έχουν ξαναζήσει το έργο, χρειάζεται να το ξαναζήσουν; Εφόσον υπάρχει πείρα και ενώ υπάρχει πραγματικά φιλολαϊκή πρόταση, χωρίς δεσμεύσεις απέναντι στην ΕΕ και το κεφάλαιο. Είναι αυτή του ΚΚΕ για αποδέσμευση από την ΕΕ, με μονομερή διαγραφή όλου του χρέους, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και το λαό στην εξουσία. Αυτή είναι η πραγματική φιλολαϊκή ανατροπή.
Την ερχόμενη Κυριακή μπορούν οι εργαζόμενοι να κάνουν ένα αποφασιστικό βήμα μπροστά, να συμβάλουν και με την ψήφο τους να ανοίξει ο δρόμος σε αυτή την κατεύθυνση. Με ισχυρό ΚΚΕ να κάνουν τη διαφορά για τη ζωή τους.