Για μια κυβέρνηση πιο αποτελεσματική στην αντιλαϊκή πολιτική

Για μια κυβέρνηση πιο αποτελεσματική στην αντιλαϊκή πολιτική

Eurokinissi

Μετά από μια ονοματολογία δύο και πλέον βδομάδων και με μπόλικες φανφάρες ανακοινώθηκε την προηγούμενη Δευτέρα το νέο Υπουργικό Συμβούλιο. Οπως και οι προηγούμενοι, έτσι και αυτός ο κυβερνητικός ανασχηματισμός αποσκοπεί στη διαμόρφωση κυβέρνησης ικανής να υλοποιήσει, με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, προαποφασισμένα αντιλαϊκά μέτρα, να πάρει και νέα, στο πλαίσιο των στόχων της καπιταλιστικής ανάκαμψης και των μνημονίων διαρκείας της ΕΕ, που προωθούνται σε βάρος του λαού.

Ταυτόχρονα, είναι σαφές ότι δεν ήταν ένας συνηθισμένος ανασχηματισμός, σαν αυτούς που πραγματοποιούν συχνά οι κυβερνήσεις αντικαθιστώντας υπουργούς και υφυπουργούς, καθώς η όλη διαδικασία σχηματισμού της νέας κυβέρνησης ήταν ενταγμένη και στις υπό εξέλιξη διεργασίες αναπαλαίωσης του πολιτικού σκηνικού και διαμόρφωσης νέων συμμαχιών, στις κολεγιές ανάμεσα στα αστικά κόμματα, αλλά και στην επιδίωξη αριθμητικής ενίσχυσης της κυβερνητικής πλειοψηφίας με τους «ανεξάρτητους βουλευτές», οι οποίοι αυξάνονται μετά τις αποσκιρτήσεις από ΑΝΕΛ και ΔΗΜΑΡ, προκειμένου να υπηρετηθεί ο στόχος σταθερών κυβερνήσεων εντός ΕΕ.

Διεύρυνση της στήριξης μπρος σε κρίσιμα μέτρα

Πρόκειται για μια γενικότερη διαδικασία που θα αξιοποιηθεί, με σαφή στόχο τη διεύρυνση της κοινοβουλευτικής στήριξης της κυβέρνησης. Αλλωστε, διάφορα αστικά επιτελεία σημειώνουν με νόημα το φαινόμενο των δύο δεκάδων «ανεξάρτητων» βουλευτών, ενώ παράλληλα γίνεται κακός χαμός στη ΔΗΜΑΡ και τους ΑΝΕΛ, που επίσης έχουν σημαντικό αριθμό βουλευτών. Από εκεί θα γίνει προσπάθεια άντλησης ψήφων ώστε να υπερψηφιστούν κρίσιμα νομοσχέδια που έρχονται στο αμέσως επόμενο διάστημα στη Βουλή (π.χ. για τη «μικρή ΔΕΗ», τους αιγιαλούς, το Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας - Αττικής και Θεσσαλονίκης, τις εφοδιαστικές αλυσίδες «logistics», την περαιτέρω μείωση του εγγυημένου περιθωρίου κέρδους των φαρμακοποιών, κ.ά.). Αλλά έχουν δει το φως της δημοσιότητας και εκτιμήσεις για εξάντληση της τετραετίας από την κυβέρνηση, που σημαίνει προσπάθεια εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας την άνοιξη του 2015 από την παρούσα Βουλή με 180 βουλευτές, λένε ότι μπορεί να επιτευχθεί, αν φυσικά δεν οδηγηθούμε σε πρόωρες εκλογές νωρίτερα, το φθινόπωρο, όπως διαχέεται.
Προφανώς, ο ανασχηματισμός πήρε υπόψη του και εκλογικά κριτήρια ή κυρίως κριτήρια λαϊκού ερείσματος της κυβέρνησης, απομακρύνοντας υπουργούς που η παρουσία τους δυσκόλευε τη διαμόρφωση συμμαχιών με ορισμένα τμήματα κυρίως μεσαίων στρωμάτων. Επίσης, στελέχη υπουργοποιήθηκαν με κριτήριο τη δυνατότητά τους να απευθύνονται σε λαϊκά στρώματα με συγκεκριμένα ιδεολογικά χαρακτηριστικά της λεγόμενης «λαϊκής δεξιάς». Ομως, δεν πρέπει να υπάρχουν βιασύνες στις ερμηνείες, παρά τις μονοδιάστατες εξηγήσεις που δίνονται από μερίδα του αστικού Τύπου περί «λαϊκιστών» και «μεταρρυθμιστών» που συνυπάρχουν στην ίδια κυβέρνηση. Χρειάζεται καλύτερα να αναζητηθεί η παρέμβαση κύκλων του κεφαλαίου, αλλά και διεθνών παραγόντων σε αυτό τον ανασχηματισμό, που προφανώς είχε ευρύτερο χαρακτήρα από τους συνηθισμένους.

Στοχευμένη ονοματολογία και εκλογολογία

Η προσπάθεια της λεγόμενης αμφίπλευρης διεύρυνσης της ΝΔ εξυπηρετείται από το γεγονός ότι στην κυβέρνηση διατηρούνται ή αναβαθμίζονται στελέχη που προέρχονται από τη λεγόμενη «φιλελεύθερη κατεύθυνση» στο εσωτερικό της ΝΔ, που εκφράζονται κυρίως από όσους είχαν συσπειρωθεί γύρω από την Ντ. Μπακογιάννη στην εσωτερική αναμέτρηση για την προεδρία του κόμματος αλλά εκφράζονται και από τον Δ. Αβραμόπουλο. Τόσο με τη διατήρηση στη θέση του του Κυρ. Μητσοτάκη όσο και με την τοποθέτηση του Γιάννη Λαμπρόπουλου ως υφυπουργού Αμυνας, που στις εσωκομματικές εκλογές του 2009 είχε στηρίξει την Ντόρα Μπακογιάννη και όχι τον Σαμαρά για την προεδρία του κόμματος, ενώ ένα χρόνο μετά, στις τοπικοδιοικητικές εκλογές του 2010, είχε στηρίξει τον «αντάρτη» υποψήφιο περιφερειάρχη Πελοποννήσου Πέτρο Τατούλη, έναντι του εκλεκτού της ΝΔ στην ίδια περιφέρεια, Δημήτρη Δράκου.
Ενώ ταυτόχρονα αναβαθμίζονται και στελέχη που προέρχονται από τη λεγόμενη «λαϊκή δεξιά» (π.χ. Γιακουμάτος, Βορίδης, Ντινόπουλος).
Βέβαια, όλη αυτή η ονοματολογία, η παραφιλολογία για το ποιος ικανοποιήθηκε γενόμενος υπουργός και ποιος δυσαρεστήθηκε απομακρυνόμενος από την κυβέρνηση, η ανατροφοδοτούμενη φημολογία για πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο (που πιθανόν στόχο έχει την επαγρύπνηση και συσπείρωση στελεχών και ψηφοφόρων των κομμάτων της συγκυβέρνησης), αντικειμενικά αξιοποιούνται και λειτουργούν αποπροσανατολιστικά για το λαό, στρέφουν την προσοχή στα επουσιώδη, παρασέρνοντας τη συζήτηση μακριά από τη μήτρα των αντιλαϊκών μέτρων, την εξουσία των μονοπωλίων, την πολιτική που εξυπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο, την ΕΕ.

Ανοίγματα ανασύνθεσης

Μια σημασία έχουν οι ακόλουθες υπουργοποιήσεις έτσι όπως αντανακλούν συγκεκριμένες κινήσεις ανασύνθεσης του αστικού πολιτικού σκηνικού.
Η σύνθεση του κυβερνητικού σχήματος επιδρά άμεσα και στον «κυβερνητικό εταίρο» της ΝΔ, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ/Ελιά, και γενικότερα στις διεργασίες για την κεντροαριστερά. Ετσι, έγινε προσπάθεια να αντιμετωπισθούν προβλήματα στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ υπουργοποιώντας στελέχη που δεν είναι φίλα προσκείμενα στον Ευ. Βενιζέλο, όπως ο Ντόλιος.
Ενδιαφέρον έχει και η υπουργοποίηση του Ανδρέα Λοβέρδου, ανεξαρτητοποιημένος παλαιότερα από το ΠΑΣΟΚ και επανακάμψας τώρα στο ΠΑΣΟΚ - Ελιά. Διόλου τυχαία η επιστροφή του συνδυάστηκε και με πόστο, το δε αλισβερίσι που εκτιμάται ότι προηγήθηκε εντάσσεται στη γενικότερη διαδικασία αναπαλαίωσης της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας και αποτυπώνει τη συνολικότερη προσπάθεια διεύρυνσης της κοινοβουλευτικής στήριξης της κυβέρνησης.
Κινήσεις όλες για τη θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος, με εξασφάλιση κάθε είδους εφεδρειών (κομματικών μηχανισμών ή και στελεχών κατά μόνας, όπως και εξωκοινοβουλευτικών παραγόντων) ώστε να διασφαλίζονται σταθερές αστικές κυβερνήσεις. Σχήματα που θα ενσωματώνουν λαϊκά στρώματα έχοντας τη στήριξη ή έστω την ανοχή τους για παραπέρα εφαρμογή της πολιτικής του ευρωμονόδρομου.

Αλλα πρόσωπα - ίδια πολιτική

Προφανώς, η ανθρωπογεωγραφία του αστικού πολιτικού κόσμου, οι παραγοντισμοί του μηδαμινή σημασία έχουν για τη σκληρή καθημερινότητα των λαϊκών νοικοκυριών.
Είναι παραπλανητική για το λαό η άποψη ότι οι αλλαγές στα πρόσωπα της κυβέρνησης και ιδιαίτερα σε αυτά του οικονομικού επιτελείου συνδέονται με αλλαγή πολιτικής και την ανακούφιση του λαού. Αλλαγές στο μείγμα διαχείρισης πιθανόν να υπάρξουν, δε θα ανακόψουν την πορεία εφαρμογής της αντιλαϊκής πολιτικής, η οποία δρομολογείται μέσω των ήδη νομοθετημένων μέτρων που τώρα θα αρχίσουν να εφαρμόζονται, άλλων που θα παρθούν στο πλαίσιο της συμφωνίας με την τρόικα, αλλά και της εποπτείας της ΕΕ και είναι προαπαιτούμενα για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, δηλαδή της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Αυτό υπηρετούν όλοι οι επιμέρους στόχοι της κυβέρνησης, όπως προβάλλονται και επαναλαμβάνονται διαρκώς σε όλους τους τόνους: Η περιλάλητη αναδιάρθρωση του χρέους, που θα το μειώσει, λένε (ώστε να απελευθερωθούν κονδύλια για νέες επιδοτήσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο), οι πολυδιαφημισμένες διορθώσεις κάποιων «αδικιών» (μέτρα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας συν νέες φορομειώσεις για τους μεγαλοεπιχειρηματίες), η τόνωση των επενδύσεων και των εξαγωγών (και με μέτρα παραπέρα μείωσης του «κόστους παραγωγής» για τους επιχειρηματικούς ομίλους, όπως στην τιμή του ρεύματος και των ασφαλιστικών εισφορών). Ολα για να εξυπηρετηθούν τα μονοπώλια, να ξεπεράσουν την κρίση τους με τις μικρότερες δυνατές απώλειες, να ανοιχτούν σε νέα πεδία κερδοφορίας.
Θυμίζουμε ότι και το «Αναπτυξιακό Σχέδιο» που ανακοίνωσε πρόσφατα ο πρωθυπουργός προβλέπει πολυεπίπεδες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις προς ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, στοχευμένες παρεμβάσεις (νέες φοροελαφρύνσεις και εισφοροελαφρύνσεις, μισθούς πείνας για τους εργαζόμενους και ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα, απελευθερώσεις αγορών, ιδιωτικοποιήσεις) σε χρυσοφόρους για το μεγάλο κεφάλαιο τομείς: Τουρισμός. Πρωτογενής τομέας αγροτικής παραγωγής και μεταποίησης. Ενέργεια και περιβάλλον. Ερευνα και τεχνολογία. Logistics, διαμετακομιστικό εμπόριο και συνδυασμένες μεταφορές. Φαρμακευτική βιομηχανία. Ναυτιλία. Βιομηχανία ορυκτού πλούτου και μετάλλων. Βιομηχανία εμπορεύσιμων υπηρεσιών. Εταιρείες τεχνολογίας. Πολιτισμός. Εκμετάλλευση ενεργειακών αποθεμάτων της χώρας. Ναυπηγεία. Κλάδοι όπου κρίνουν ότι υπάρχουν στην Ελλάδα «συγκριτικά πλεονεκτήματα» έναντι των άμεσων ανταγωνιστών τους και επομένως το μεγάλο κεφάλαιο «με την εξασφάλιση των κατάλληλων συνθηκών» μπορεί να θησαυρίζει εδώ για δεκαετίες μπροστά.
Αλλωστε, και η δημοσιοποίηση μεσοβδόμαδα της έκθεσης του ΔΝΤ για την Ελλάδα ξεκαθάρισε ότι τα αντιλαϊκά - φιλομονοπωλιακά μέτρα θα συνεχιστούν με μεγαλύτερη ένταση, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά. Μάλιστα, το Ταμείο διαπίστωσε «μεταρρυθμιστική κόπωση» της κυβέρνησης και στη βάση αυτή ο Σαμαράς ζητά από το νέο Υπουργικό Συμβούλιο να είναι «στο πόδι» 24 ώρες το 24ωρο και «δουλειά - δουλειά - δουλειά».

Να μην «τσιμπήσει» ο λαός

Μέσα σε αυτό το ομολογουμένως δαιδαλώδες σκηνικό, ο λαός δεν πρέπει να «τσιμπήσει». Να μη δείξει ανοχή στους ελιγμούς της κυβέρνησης, στον ανασχηματισμό και τη συνολικότερη αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, στην κινούμενη άμμο του - παγίδα για λαϊκές συνειδήσεις. Ολες οι αστικές κυβερνήσεις υπηρετούν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, που είναι αντιλαϊκός, ανεξάρτητα από το πώς διαμορφώνεται κάθε φορά το μείγμα της διαχείρισης.
Αυτό που χρειάζεται σήμερα ο λαός είναι οργάνωση της λαϊκής πάλης, με δυνατό εργατικό, λαϊκό κίνημα σε αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, με ισχυρή Λαϊκή Συμμαχία και δυνατό ΚΚΕ, με στόχο την εργατική, λαϊκή εξουσία, που θα αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ, θα διαγράψει μονομερώς το χρέος, θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια. Σε αυτόν το δρόμο μπορούν να μπαίνουν και καθημερινά εμπόδια, να καθυστερούν και να ανατρέπονται αντιλαϊκές αποφάσεις.