Μερικά εκλογοαπολογιστικά ζητήματα

 Μερικά εκλογοαπολογιστικά ζητήματα

Ολοκληρώνοντας τον εκλογικό απολογισμό της τριπλής κάλπης του περασμένου μήνα κι εν όψει του κύκλου μαζώξεων και συζητήσεων στις κοβ με μέλη και φίλους του κόμματος για την αποτίμηση του αποτελέσματος, η κε του μπλοκ κωδικοποιεί ορισμένα ζητήματα και κάποιες βασικές σκέψεις που ενδέχεται να βρεθούν στο επίκεντρο του προβληματισμού και να απασχολήσουν τους συμμετέχοντες

Η κοινωνική ανάλυση της ψήφου

Μετά την κυριακή των ευρωεκλογών, η VPRC του συριζαίου βερναρδάκη κυκλοφόρησε κάποιους πίνακες με τα ποσοστά των κομμάτων ανά κοινωνικές ομάδες κι ηλικίες, που ελέγχονται μεν για την ακρίβεια της μεθοδολογίας τους, αλλά αποτυπώνουν κάποιες γενικές τάσεις. Το κουκουέ καταγράφει μεγαλύτερα ποσοστά από το γενικό μέσο όρο του στους αγρότες, τους άνεργους, τους ιδιωτικούς υπαλλήλους και την εργατική τάξη (δηλ τα κατώτερα εργατικά στρώματα, όπως την ορίζει η έρευνα). Αντίστοιχες τάσεις προκύπτουν από την ανάλυση των ποσοστών του σύριζα, ο οποίος παρουσιάζεται ωστόσο με πολύ υψηλά ποσοστά στις νεότερες ηλικίες και ειδικά στους φοιτητές (με 44%!) –αν και η φοιτητική του παράταξη εξακολουθεί να παραμένει αμελητέα δύναμη, χωρίς σημαντική επιρροή. Κι ενώ παλιότερα το δίκτυο (δαρας) προσπαθούσε να πλασαριστεί ως κάτι αυτόνομο και αχρωμάτιστο, για να τσιμπήσει κάτι παραπάνω, σήμερα η αρεν διαφημίζει με πηχυαίους τίτλους τη στήριξή της απ’ το σύριζα, μήπως μπορέσει να αποκτήσει δανεικό εκλογικό αέρα –χωρίς αποτέλεσμα πάντως.

Αυτό το τελευταίο, σε συνδυασμό και με τα πολύ υψηλά ποσοστά της χρυσής αυγής στις μικρότερες ηλικιακές κατηγορίες –όχι όμως και στους φοιτητές- φαίνεται να καταρρίπτει ένα στερεότυπο για την απριόρι προοδευτική εκλογική συμπεριφορά της νεολαίας –αντίθετα υποτίθεται με τους παππούδες και τις γιαγιάδες, που πρέπει να τους κλείσουμε στο σπίτι, για να μη βγάλουν πάλι νδ-πασόκ. Πόσο προοδευτική μπορεί να ‘ναι όμως μια ψήφος που στρέφεται κατά το ήμισυ στο σύριζα και την χρυσή αυγή, στα πρότυπα των τελευταίων χρόνων της δημοκρατίας της βαϊμάρης, με τα υψηλά ποσοστά του spd και του χιτλερικού nsdap;

Τα παραπάνω καταδεικνύουν ως επιτακτική ανάγκη: την εντατική δράση και τη βελτίωση της παρέμβασής μας στα σχολεία, στο μαθητικό κίνημα και τους εκπαιδευτικούς και πιο στοχευμένη πολιτική δουλειά στους σπουδαστές που ψηφίζουν την πανσπουδαστική σε αει και τει.

Παράλληλα, οι δείκτες σχετικά με τη σημερινή τρίτη ηλικία, δηλ την πάλαι ποτέ γενιά του πολυτεχνείου, του μεταπολιτευτικού ριζοσπαστισμού και της αλλαγής του 81’, δείχνουν τη σοβαρή, διαβρωτική επίδραση που ασκεί ο ρεφορμισμός στις λαϊκές συνειδήσεις και το διαχρονικό κίνδυνο που ελλοχεύει πίσω από ένα ρηχό και ψευδεπίγραφο προοδευτισμό.

Το κόμμα προφανώς διαθέτει δικά του εργαλεία ανάλυσης. Ένας σημαντικός ποιοτικός δείκτης είναι τα ποσοστά που κατέγραψε σε διάφορες λαϊκές συνοικίες της β’ αθήνας και β’ πειραιά το κκε –αλλά και ο παφίλης, ως επικεφαλής της λασυ την πρώτη κυριακή- ξεπερνώντας σε αρκετές περιπτώσεις την χρυησή αυγή. Απαιτείται ωστόσο πιο συντονισμένη δράση (εκτός από τους χώρους δουλειάς) στο επίπεδο της γειτονιάς και των λαϊκών επιτροπών, στην οργάνωση των ανέργων αλλά και σε περιοχές, όπου δε συνδυάζονται τα παραπάνω –πχ η πρώτη θέση των ταξικών δυνάμεων στο εργατικό κέντρο του λαυρίου, δε συνδυάζεται με αντίστοιχα υψηλά ποσοστά για το κόμμα στην ευρύτερη περιοχή της λαυρεωτικής.

                                                   

Οι 150 χιλιάδες ψήφοι διαφορά μεταξύ πρώτης και δεύτερης κυριακής

Η διαφορά του αποτελέσματος των δημοτικών και των περιφερειακών εκλογών –πχ στο δήμο της αθήνας και την περιφέρεια αττικής- εξηγείται από το διαφορετικό κριτήριο της ψήφου του κόσμου (μολονότι εμείς τις θεωρούμε ενιαίες) και τη μεγάλη σημασία που έχουν σε τοπικό επίπεδο, κι ιδιαίτερα σε μικρές κοινωνίες, τα πρόσωπα, οι γνωριμίες και οι συγγένειες. Η διαφορά μεταξύ των περιφερειακών και των ευρωεκλογών εξηγείται και αυτή εν μέρει από τα εκβιαστικά διλήμματα και άλλες παραμέτρους των εκλογών, αλλά δε δικαιολογείται σε τόσο μεγάλο βαθμό. Αν το κόμμα είχε συγκεντρώσει τις πεντακόσιες ψήφους τις πρώτης κυριακής, θα έπιανε ένα πολύ καλύτερο ποσοστό και θα ήταν τέταρτο κατά σειρά πανελλαδικά, λίγο πίσω από την χρυσή αυγή. Συμπερασματικά, η λεγόμενη χαλαρή ψήφος των ευρωεκλογών μπορεί να ευνοεί κάποια μικρότερα ψηφοδέλτια –που μάζεψαν αθροιστικά κοντά στο 17%- αλλά δεν αφορά τόσο το κουκουέ. Σχεδόν καμία ψήφος στους κομμουνιστές δεν είναι χαλαρή ή φιλική, χωρίς ένα βαθμό ζύμωσης και συνειδητοποίησης.

Η χρυσή αυγή δεν μπαίνει στο περιθώριο των εξελίξεων μετά τις συλλήψεις ηγετικών της στελεχών, αλλά παραμένει χρυσή εφεδρεία υπό τον έλεγχο και την προστασία του συστήματος. Ο σύριζα παρά τη ραγδαία και συνεχή μετατόπισή του σε ολοένα και πιο (αντιδρ)αστικές θέσεις, δυσκολεύεται να εισχωρήσει και να καταλάβει τον περιβόητο «μεσαίο χώρο» των φιλήσυχων πολιτών και των νοικοκυραίων, που επηρεάζεται από την κινδυνολογία, και εξακολουθεί να λεηλατεί εκλογικά κυρίως τους επίδοξους συμμάχους του (ανελ και δημαρ) κι ό,τι κινείται προς τα αριστερά του, ξεκινώντας ήδη από την επόμενη μέρα των ευρωεκλογών να καλλιεργεί κλίμα εν όψεις των επικείμενων εθνικών εκλογών, με βασικό στόχο την πλήρη απορρόφηση (μεταξύ άλλων και) της δικής μας βάσης και την κυβερνητική αυτοδυναμία (σε μια πιθανή διπλή αναμέτρηση, όπως το μαϊούνη του 12).

Η πρώτη ανακοίνωση της κετουκε για το αποτέλεσμα κάνει λόγο για ανάληψη περισσότερων πρωτοβουλιών ώστε να αποκαλυφτεί ο χαρακτήρας της χρυσής αυγής και της σύνδεσής της με τα μονοπώλια και μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Πιστεύω πως αυτή η προσπάθεια του κόμματος για πιο εύστοχη κι εξειδικευμένη προπαγάνδα επιβάλλεται να συμπεριλάβει μια (πιο) συστηματική, οργανωμένη παρέμβαση στο διαδίκτυο, όπου διεξάγεται αντικειμενικά πλέον ένα σημαντικό κομμάτι συζητήσεων και ζύμωσης της νεολαία (και όχι μόνο) καθώς και της παρέμβασης των αντιπάλων μας. Χρειάζεται, ιδιαίτερα στις προεκλογικές περιόδους, μια συνολική παρέμβαση με κωδικοποιημένα επιχειρήματα, σύντομες επεξεργασμένες αναλύσεις, ειδήσεις, συνθήματα και βιντεάκια, κατάλληλα προς χρήση τόσο σε καθημερινές συζητήσεις, όσο και από τους πολιτικούς μας εκπροσώπους στα τηλεοπτικά πάνελ. Τα πρώτα θετικά βήματα που έχουν γίνει ήδη προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να αυξηθούν και να επιταχυνθούν.

Είναι σαφές ωστόσο πως η ψήφος κι η συνείδηση των οπαδών της χρυσής αυγής πχ δεν επηρεάζεται άμεσα από τέτοιες αποκαλύψεις για τον πραγματικό χαρακτήρα των νεοναζί, γιατί δεν είναι καρπός παρανόησης ή ελλιπούς πληροφόρησης. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για αρκετούς ψηφοφόρους του σύριζα που δε φαίνεται να ιδρώνει το αυτί τους με τις πασοκιές της αξιωματικής αντιπολίτευσης και δε βρίσκονται εκεί, γιατί δεν έχουν καταλάβει την πασοκοποίησή του, αλλά για τον ακριβώς αντίθετο λόγο.

Χρειάζονται συνεπώς έμπρακτες, δυναμικές πρωτοβουλίες, που να μην περιορίζονται στο επίπεδο της αποκάλυψης (τώρα) αλλά να πείθουν τον κόσμο στην πράξη, στη βάση της δικής του πείρας και να τον απεγκλωβίσουν από τις αυταπάτες του, με αγωνιστικές κινητοποιήσεις που διαμορφώνουν συνειδήσεις και μπορούν να σπάσουν τους αρνητικούς συσχετισμούς. Με ένα μαζικό άνοιγμα, που να αγκαλιάσει όλα τα λαϊκά στρώματα ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση. Αλλά με ειδική μέριμνα για τους πρώην συντρόφους, που έφυγαν κάποτε από τις γραμμές του κόμματος και της κνε, χωρίς να περάσουν στο απέναντι στρατόπεδο. Να δυναμώσουν οι επαφές κι οι δεσμοί με εκείνο το κομμάτι που αποτελούσε παραδοσιακά τη μεγαλύτερη δεξαμενή ψήφων για το κόμμα και –όπως έλεγαν κάποιοι μεταξύ σοβαρού κι αστείου, πριν μερικά χρόνια- τη μεγαλύτερη δύναμη στον χώρο της αριστεράς (εντός ή εκτός εισαγωγικών).

Οι κόκκινοι δήμοι

Κλειδί για αυτή την έμπρακτη πείρα, μπορούν να γίνουν οι τέσσερις κόκκινοι δήμοι, που θα βρεθούν σίγουρα στο στόχαστρο της αστικής τάξης και των μηχανισμών της –η δεύτερη θητεία του μπενετάτου στη νίκαια προσφέρει πολύτιμα διδάγματα προς επίρρωση των παραπάνω και για τη διαχείριση του επικοινωνιακού σκέλους από τη δική μας πλευρά.

Το ίδιο διδακτική μπορεί να αποδειχτεί η πείρα από τους δήμους όπου διάφορες δυνάμεις (εγ)καλούσαν το κκε (που δε συμμετείχε) σε ένα ενιαίο, δημοκρατικό μέτωπο ενάντια στους (υποψήφιους τότε) επιχειρηματίες δημάρχους στο δεύτερο γύρο. Τα σπουδαία βέβαια αρχίζουν την επομένη τω εκλογών κι εκεί θα δούμε ποιος κόπτεται πραγματικά για ένα ενιαίο εργατικό μέτωπο και το ταξικό κίνημα ενάντια στους βιομήχανους και τα συμφέροντα (πχ στο λιμάνι του πειραιά και το παράρτημα της χαλυβουργίας στο βόλο).

Υστερόγραφα

1. ναι αλλά το κκε δε μας είπε με ποιον θα είναι στο β’ γύρο του μπαράζ: με τον μπέο του ολυπιακού βόλου ή με τον πανόπουλο της σκόντα ξάνθης;

Στο μπάσκετ πάντως, τα αφεντικά της χαλυβουργικής (λίγο πιο πέρα από την χαλυβουργία του μάνεση) έχασαν χτες τον τίτλο της «εθνικής αστικής τάξης» τώρα που επέβαλαν εμπάργκο στην επίσημη αγαπημένη με τους διεθνείς του ολυμπιακού και ανταγωνίζονται επάξια το μικρό γιαννακόπουλο για τον τίτλο της «λούμπεν αστικής τάξης», όπως έλεγαν κι οι παλιές ανακοινώσεις της 17ν.

2. Χωρίς δικό μου σχολιασμό, μπορείτε να δείτε σε αυτόν το σύνδεσμο, την ανακοίνωση της αραν για το εκλογικό αποτέλεσμα και να εστιάσετε στα τελευταία σημεία για την αριστερά και το σύριζα