«ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ» Ταξικό εργαλείο θωράκισης της κερδοφορίας των μονοπωλίων

«ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ»

Ταξικό εργαλείο θωράκισης της κερδοφορίας των μονοπωλίων

«Προαπαιτούμενα μέτρα», πάγιες απαιτήσεις του κεφαλαίου για την επιτάχυνση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων που έχει ανάγκη για τη διασφάλιση και μεγέθυνση της κερδοφορίας του, συνιστούν το περιεχόμενο του «πολυνομοσχεδίου» που ψηφίστηκε την περασμένη Τετάρτη από το Β' Θερινό Τμήμα της Βουλής.
Το πραγματικό αντιλαϊκό περιεχόμενο του νομοσχεδίου ανέδειξε κατά τη διάρκεια της σχετικής συζήτησης το ΚΚΕ, τονίζοντας ότι οι διατάξεις του νομοσχεδίου, οι οποίες συνδέονται με την εκταμίευση της δόσης του 1 δισ. ευρώ από τα δάνεια των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, είναι «προαπαιτούμενα» των μονοπωλίων για να ενισχύουν το βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.
Αυτή την πραγματικότητα προσπάθησαν από κοινού, παρά τις όποιες επιμέρους διαφορές τους, όλες οι δυνάμεις της αστικής διαχείρισης να αποκρύψουν. Σήκωσαν και πάλι το γνωστό κουρνιαχτό της άσφαιρης αντιπαράθεσης για τον αποπροσανατολισμό και τη χειραγώγηση του λαού στα διάφορα αντιλαϊκά μείγματα διαχείρισης, δείχνοντας το μνημόνιο και το χρέος ως αιτία και όχι ως αποτέλεσμα του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος.

Τα μέτρα του νομοσχεδίου

Συνοπτικά το πολυνομοσχέδιο δίνει νέο χτύπημα στα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς προβλέπει σοβαρές ανατροπές στα συνταξιοδοτικά δικαιώματα χιλιάδων εργαζομένων στα Σώματα Ασφαλείας και κατάργηση σειράς «φόρων υπέρ τρίτων», από τους οποίους χρηματοδοτούνται ασφαλιστικά ταμεία.
«Εκσυγχρονίζει» προς όφελος των μονοπωλίων το πλαίσιο των δημόσιων συμβάσεων, διευκολύνοντας τη διαδικασία απελευθέρωσης της αγοράς, ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης μιας σειράς τομέων, όπως είναι το νερό, οι μεταφορές, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, τα ταχυδρομεία, η Ενέργεια και ο φυσικός και ορυκτός πλούτος. Συντρίβει τους μικρούς επαγγελματίες του χώρου.
Επίσης, διευρύνει τη λίστα των υπόχρεων υποβολής δήλωσης «πόθεν έσχες», περιλαμβάνει διατάξεις για τη χάραξη του αιγιαλού μέχρι το τέλος του 2015, προωθεί την αφαίρεση του ΑΦΜ από επιχειρήσεις και επαγγελματίες που έχουν χρέη στο Δημόσιο.

Αποπροσανατολισμός και αποσπασματικότητα

Στη διάρκεια της συζήτησης ο υπουργός Οικονομικών, Γκ. Χαρδούβελης, αφού αποφάνθηκε ότι «το πολυνομοσχέδιο έχει προοδευτικό χαρακτήρα και γι' αυτό το λόγο πιστεύω ότι τα περισσότερα άρθρα του μπορούν και πρέπει να τύχουν της στήριξης και της αντιπολίτευσης», καθώς και ότι η Ελλάδα «κατακτά τη θέση της» στις αγορές και την ανάκαμψη, επιχείρησε να συνδέσει τους στόχους του κεφαλαίου με την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών: «Η δυνατότητά μας να συνδράμουμε τους συμπολίτες μας», επισήμανε, «συνδέεται άρρηκτα με την ικανότητά μας να δημιουργήσουμε μία διεθνώς ανταγωνιστική οικονομία, η οποία θα φέρει θέσεις εργασίας, θα κρατήσει τη νεολαία στη χώρα μας και θα ικανοποιήσει τις προσδοκίες των πολιτών».
Από την άλλη ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, αποκρύπτοντας το βαθιά ταξικό περιεχόμενο του «πολυνομοσχεδίου» υπέρ των μονοπωλίων, ισχυρίστηκε ότι με αυτό «συνεχίζεται η μνημονιακή παράδοση της κακής και πρόχειρης νομοθέτησης που αποσκοπεί απλώς και μόνο στην εξυπηρέτηση ειδικών επιχειρηματικών συμφερόντων». Μάλιστα, αναφερόμενος στην ενσωμάτωση των Οδηγιών της ΕΕ σχετικά με τις δημόσιες συμβάσεις, εξακολούθησε να σπέρνει αυταπάτες για το χαρακτήρα της λυκοσυμμαχίας, διερωτώμενος: «Για ποιο λόγο ακριβώς ενσωματώνετε τώρα τον Κανονισμό του '11 και όχι αυτόν του '14 που σε αρκετά σημεία είναι μετατοπισμένος και μάλιστα σε μια κατεύθυνση που εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα του δημόσιου;».

Ποιο είναι το παλιό και ποιο το πραγματικά νέο

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Ν. Καραθανασόπουλος, δίνοντας απάντηση στα παραπάνω ιδεολογήματα, ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Αλήθεια, ποιο είναι το παλιό; Το παλιό είναι αυτή η λογική που ικανοποιεί τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων για τη διασφάλιση και τη μεγέθυνση της κερδοφορίας τους. Αυτό είχαμε μέχρι τώρα, αυτό εξακολουθούμε να έχουμε. Αρα, αυτό είναι το παλιό κοινωνικοοικονομικό μοντέλο.
Το νέο ποιο είναι; Ποια είναι η νέα λογική; Αυτή που λέει ότι πρέπει να ικανοποιηθούν συνδυασμένα οι σύγχρονες ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων με βάση τις παραγωγικές δυνατότητες και το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων (...)
Το νέο δεν προκύπτει μέσα από τη λογική της προσαρμογής, το νέο πάντοτε στην εξέλιξη της ανθρωπότητας προέκυπτε μέσα από τη λογική των ρήξεων και των ανατροπών. Ετσι, λοιπόν, το νέο προκύπτει και έχει ονομασία και δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός. Αυτό είναι το νέο κοινωνικοοικονομικό σύστημα που ικανοποιεί συνδυασμένα το σύνολο των παραγωγικών δυνατοτήτων. Εάν δεν ήταν έτσι, εάν αυτό που λέμε εμείς ήταν το παλιό και το πεθαμένο, τότε δε θα καταφεύγατε η κυβέρνηση και συνολικά η αστική τάξη στον αντικομμουνισμό.
"Νέο αναπτυξιακό μοντέλο"... Ποιος είναι αυτός ο κεντρικός άξονας; Οτι το νέο αυτό παραγωγικό μοντέλο πρέπει να βασίζεται στην εξωστρέφεια και στις επενδύσεις και όχι στην κάλυψη της εσωτερικής αγοράς. Αν το απλοποιήσουμε λίγο, αν κάνουμε μια αφαιρετική λογική, αυτό το οποίο λέτε είναι ότι το νέο αναπτυξιακό μοντέλο πρέπει να στηρίζεται σ' αυτούς τους τομείς που διασφαλίζουν το κέρδος για τους επιχειρηματικούς ομίλους σε συνθήκες ανταγωνιστικότητας, ενώ η κάλυψη της εσωτερικής αγοράς, δηλαδή των λαϊκών αναγκών, πάει σε δεύτερη μοίρα, υποβαθμίζεται.
Από αυτή, λοιπόν, την άποψη καθορίζετε και προδιαγράφετε και ποιοι τομείς είναι αυτοί που πρέπει να αναπτυχθούν, με βάση τη λογική ότι πρέπει να αξιοποιήσουμε τα "συγκριτικά πλεονεκτήματα". Τι σημαίνει "συγκριτικό πλεονέκτημα"; Σημαίνει ότι τα εμπορεύματα τα οποία θα πρέπει να παραχθούν πρέπει να είναι ανταγωνιστικά στη διεθνή αγορά.
Η λογική της ανταγωνιστικότητας είναι σαφέστατη. Δεν είναι τεχνικός, αλλά ταξικός όρος. Γιατί η μόνη πηγή που θωρακίζει την ανταγωνιστικότητα είναι ο βαθμός εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, η απαξίωση της εργατικής δύναμης. Και αυτό γίνεται άμεσα, μέσα από τη λογική της μείωσης των μισθών, μέσα από την ανατροπή στις εργασιακές σχέσεις, τη μείωση των ασφαλιστικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και αυτό είναι η άμεση μείωση, δηλαδή αυτό που ονομάζεται εσωτερική υποτίμηση. Από την άλλη μεριά, βεβαίως, και η εξωτερική υποτίμηση στο ίδιο αποτέλεσμα οδηγεί, πάλι στη μείωση της αγοραστικής δύναμης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων».

Δεν υπάρχει φιλολαϊκή «επιστροφή» στα πλαίσια του καπιταλισμού

«Από αυτή την άποψη», πρόσθεσε, «δεν θα έχουμε στο νέο αναπτυξιακό μοντέλο επιστροφή των απωλειών. Αυτό πρέπει να το ξεχάσουμε. Γιατί οι θυσίες είναι μακροχρόνιες, δεν έχουν ημερομηνία λήξης και οι θυσίες προκύπτουν για το λαό αφενός από τη λογική της δημοσιονομικής προσαρμογής, τη φοροεπιδρομή. Δεν χρειάζεται να ψηφίσετε κι άλλους νόμους. Οι νόμοι που υπάρχουν για το Φορολογικό, για παράδειγμα, αυτό το πράγμα επιβεβαιώνουν, τη φοροεπιδρομή στα λαϊκά εισοδήματα, στα λαϊκά στρώματα.
Ποιο είναι το δεύτερο που είναι το πιο επικίνδυνο κατά τη γνώμη μας; Το πιο σοβαρό ζήτημα είναι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Γιατί είναι πιο επικίνδυνο και πιο σοβαρό; Γιατί μέσα από αυτήν τη διαδικασία διαμορφώνετε μόνιμους μηχανισμούς αναπαραγωγής της σχετικής, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις απόλυτης εξαθλίωσης της εργατικής τάξης. Ποιοι είναι αυτοί οι μόνιμοι μηχανισμοί; Η κατάργηση του κατώτερου μεροκάματου. Οι ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις. Οι ανατροπές στο Ασφαλιστικό.
Ολα αυτά τα διαρθρωτικά μέτρα αποτελούν αφενός μεν τους μηχανισμούς που αναπαράγουν και ενισχύουν το βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, εξασφαλίζουν στήριξη με κρατική χρηματοδότηση των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά και νέα πεδία κερδοφορίας.
Από αυτή την άποψη, φαίνεται πολύ καθαρά ο ταξικός χαρακτήρας του "πολυνομοσχεδίου" και το νέο θα έρθει αν βγάλουμε από τη μέση αυτό το οποίο ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση. Αυτό που ευθύνεται είναι το καπιταλιστικό κέρδος και αυτό πρέπει να ενοχοποιηθεί στη συνείδηση της εργατικής τάξης και του λαού».

Επιδιώκουν να αθωώσουν το σύστημα

Οσον αφορά τη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και την τοποθέτηση του Αλ. Τσίπρα, ο Ν. Καραθανασόπουλος επισήμανε σχετικά: «Η τοποθέτησή του ήταν επί της ουσίας από τη μια η υπεράσπιση του κανονισμού του αστικού κοινοβουλίου, το οποίο η κυβέρνηση το παραβιάζει και από την άλλη η υπόθεση της διαφάνειας, της διαπλοκής και της διαφθοράς, λες και οι υπόλοιποι επιχειρηματικοί όμιλοι είναι αγγελικοί. Λες και οι υπόλοιποι επιχειρηματικοί όμιλοι δεν έχουν άμεση ή έμμεση σχέση και συνύφανση με το κράτος και την πολιτική εξουσία, δεν στηρίζονται από αυτούς.
Από αυτή την άποψη, λοιπόν, ποια είναι η επιδίωξη; Η επιδίωξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ότι μπορούμε να έχουμε ένα ανθρώπινο σύστημα, έναν όμορφο κόσμο, ηθικό, αγγελικά πλασμένο. Μια διαχείριση, δηλαδή, προς όφελος του λαού. Κοινή επιδίωξη και των δυο αυτών πλευρών είναι αφενός μεν να αθωωθεί το σύστημα και να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων και ταυτόχρονα να εγκλωβίσουν και να χειραγωγήσουν τις λαϊκές συνειδήσεις.
Το "πολυνομοσχέδιο" έχει μέση, αρχή και τέλος. Στοχεύει στη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων.
Αλήθεια, εδώ η κριτική του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ότι δεν περιλαμβάνει τις νέες διατάξεις της ΕΕ, τις νέες Οδηγίες, λες και αυτές οι Οδηγίες οι καινούργιες αλλοιώνουν το χαρακτήρα των συγκεκριμένων ρυθμίσεων που συγκεντρώνει ακόμη περισσότερο την αγορά των προμηθειών προς όφελος των μονοπωλιακών ομίλων, που διαμορφώνει μια ενιαία ευρωπαϊκή αγορά στις δημόσιες συμβάσεις, στις δημόσιες προμήθειες, στα δημόσια έργα, για να μπορέσουν να λεηλατηθούν από τους μεγάλους ευρωπαϊκούς μονοπωλιακούς ομίλους».