Δε φταίει η κακιά η ώρα...

Δε φταίει η κακιά η ώρα...

Για τα «ατυχήματα» που σκοτώνουν και σακατεύουν εργάτες, δε φταίει η «κακιά η ώρα». Είναι συνέπεια της εντατικοποίησης της παραγωγής, της ελαστικοποίησης της εργασίας, της απελευθέρωσης των ωραρίων, της απουσίας μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, που κοστίζουν στην εργοδοσία. Με μια φράση, είναι αποτέλεσμα της άγριας εκμετάλλευσης που υφίστανται οι εργαζόμενοι, για να διασφαλίζουν τα αφεντικά τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεών τους. Ο θανάσιμος τραυματισμός ενός εργάτη και τα όσα ακούστηκαν στο δικαστήριο, όπου έφτασε η υπόθεση, δείχνουν «του λόγου το αληθές».
Ο Κ. Μπ. εργαζόταν με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας σε βιομηχανία κατασκευής θερμαντικών σωμάτων στον Ταύρο, από το Γενάρη του 2002, ως εργατοτεχνίτης πρέσας κοπής χαλύβδινων ταινιών. Τη μέρα του θανάσιμου τραυματισμού του (Τετάρτη 2/2/2011) εκτελούσε μόνος τη δουλειά του, όπως είχε πληροφορήσει την οικογένειά του, χωρίς τον συνάδερφό του Κ. Ρ. που εκτελούσε και χρέη εργοδηγού και ο οποίος βρισκόταν σε «άδεια», λόγω της απόφασης της εργοδοσίας να περικόψει μέρες και ώρες εργασίας από τους εργαζόμενους.
Οταν απουσίαζε ο εργοδηγός, δεν υπήρχε υπεύθυνος (αντικαταστάτης) να επιβλέπει τις εργασίες στο χώρο του εργοστασίου. Μάλιστα, όπως προέκυψε, το καθημερινό πρόγραμμα το έφερνε γραπτώς ο φύλακας του εργοστασίου...

***

Παρά το γεγονός ότι ο μεταλλοτεχνίτης είχε προσληφθεί με συγκεκριμένη ειδικότητα και η δουλειά του δεν περιελάμβανε το χειρισμό ανυψωτικού μηχανήματος, κλαρκ, βρέθηκε να το χειρίζεται στον προαύλιο χώρο του εργοστασίου μετά από σχετική εντολή, όπως καταγγέλθηκε στο δικαστήριο. Το κλαρκ μετέφερε άχρηστα κομμάτια σιδήρου. Σε μια στιγμή, έπεσε σε λακκούβα, με αποτέλεσμα να ανατραπεί και να καταπλακώσει τον εργάτη, τραυματίζοντάς τον θανάσιμα στο κεφάλι. Στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας όπου μεταφέρθηκε, διαπιστώθηκε απλά ο θάνατός του. Ηταν 56 χρόνων και είχε μία κόρη.
Ο τραυματισμός του εργατοτεχνίτη έφτασε στο ακροατήριο στις 25/9/2014. Η εργοδοσία έκανε τα πάντα για ν' αναποδογυρίσει την πραγματικότητα. Λίγο - πολύ, οι μάρτυρές της είπαν ότι ο σκοτωμένος εργάτης δεν υποχρεώθηκε να οδηγήσει το κλαρκ, αλλά αυθαίρετα, με την όπισθεν, βγήκε στο προαύλιο και μάλιστα στο χώρο που ρίχνουν το σκραπ, για αναψυχή ή γιατί διασκέδαζε να το οδηγεί!
Οι συνάδελφοι, όμως, του νεκρού, έβαλαν τα πράγματα στη θέση τους. Ενας εργάτης κατέθεσε ότι είχε βγει την ίδια ώρα με τον συνάδελφό του, με άλλο κλαρκ από το εργοστάσιο και είδε στο χώρο που «πετάμε τα υπολείμματα της πρέσας ένα κλαρκ αναποδογυρισμένο και όταν έτρεξα να δω τι συμβαίνει είδα τον Μπ. Κ. από κάτω εγκλωβισμένο... Ο Μπ. Κ. οδήγησε σήμερα το κλαρκ, επειδή ο οδηγός του κλαρκ απουσίαζε». Επίσης, κατέθεσε ότι «ναι, έχει οδηγήσει (το θύμα) και στο παρελθόν κάποιες φορές». Μάλιστα, ανέφερε: «Νομίζω ότι δεν κατείχε άδεια (σ.σ. το θύμα) δεν είμαι σίγουρος».

***

Ο άλλος χειριστής του κλαρκ Ι. Ν. (έλειπε σε άδεια), που περιέγραψε τι είδε μετά την επιστροφή του στο εργοστάσιο, είπε: «Οταν επέστρεψα είδα το κλαρκ αναποδογυρισμένο με τα πιρούνια ψηλά, τον ατυχή συνάδερφο καταπλακωμένο και τ' αποκόμματα είχαν ξεφορτωθεί στη θέση τους. Οταν όμως ξεφορτώνουμε κάθε φορτίο, αναγκαστικά τα πιρούνια τα χαμηλώνουμε...». Προκύπτει ότι πριν καταπλακωθεί από το κλαρκ, ο εργάτης είχε ξεφορτώσει σκραπ (αποκόμματα).
Και μια «λεπτομέρεια»: Το κλαρκ δεν έφερε πινακίδες με αριθμό κυκλοφορίας, δεν είχε άδεια κυκλοφορίας, δεν ήταν ασφαλισμένο και κυρίως δεν είχε πιστοποιητικό ελέγχου τύπου δηλ. δεν είχε ελεγχθεί μηχανολογικά (προκύπτει από την έκθεση έρευνας της τεχνικής Επιθεωρήτριας του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας και το κέντρο πρόληψης Επαγγελματικού Κινδύνου).
Μάλιστα, η εταιρεία προσκόμισε βεβαιώσεις με ημερομηνίες ελέγχου δοκιμών μετά το ατύχημα. Ακόμα όμως και το δελτίο επισκευής που παρουσίασε η εργοδοσία από τις 5/11/2010 - δεν έφερε υπογραφή και δεν έγινε αποδεκτό - αναγράφονται παρατηρήσεις για τα φρένα και την ύπαρξη διαρροών από τις τσιμούχες σταυρού, στροφαίου και σασμάν.
Να σημειωθεί, τέλος, ότι από τα έγγραφα της εταιρείας και τις καταθέσεις μαρτύρων, προκύπτει πως δεν έγινε δυνατό να ελεγχθεί το έτος κατασκευής τού εν λόγω κλαρκ. Η παράλειψη αυτού του στοιχείου, προδίδει προσπάθεια να συγκαλυφθεί ότι πρόκειται για παλιό μηχάνημα, που, όπως κατέθεσε μάρτυρας της εταιρείας, ήταν ήδη μεταχειρισμένο όταν αγοράστηκε από «δεύτερο χέρι»... Να πώς μία μία οι ψηφίδες φτιάχνουν το παζλ των συνθηκών που έστειλαν στον τάφο τον 56χρονο εργάτη.

Π. Καζ.