«Επόμενη μέρα» με μονιμοποίηση παλιών και υλοποίηση νέων αντιλαϊκών μέτρων

«Επόμενη μέρα» με μονιμοποίηση παλιών και υλοποίηση νέων αντιλαϊκών μέτρων

Αναφορά του Δ. Κουτσούμπα στις τελευταίες εξελίξεις και τη συζήτηση για το «τέλος των μνημονίων»

Στο πλαίσιο της ομιλίας του στην εκδήλωση της ΤΟ Πειραιά, σχολιάζοντας τη συζήτηση για το «τέλος των μνημονίων» και αναδεικνύοντας το πώς οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνουν το διαχρονικό συμπέρασμα ότι η πάλη των κομμουνιστών, του εργατικού - λαϊκού κινήματος δεν πρέπει να μπαίνει κάτω από «ξένες σημαίες», ο Δ. Κουτσούμπας τόνισε:
«Η συζήτηση για το "τέλος των μνημονίων" είναι χαρακτηριστική. Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση τσακώνονται για το ποιος από τους δυο μπορεί να βάλει τέλος στα μνημόνια, κρύβοντας ότι τα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα διαρκείας ταυτίζονται με την ΕΕ, την αναγνώριση του χρέους, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, στα οποία ορκίζονται και οι μεν και οι δε.
Η κυβέρνηση, από τη μία, υπόσχεται την έξοδο από τα μνημόνια και την επιστροφή στην ανάκαμψη και, από την άλλη, κόβει και ράβει νέους αντιλαϊκούς νόμους, με ανατροπές σε ό,τι έχει απομείνει όρθιο στην Κοινωνική Ασφάλιση, με σύνδεση των παροχών Υγείας ανάλογα με τα ένσημα και τις εισφορές των εργαζομένων, με αντιδραστικές αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο, ακόμη και με εθελοντές που θα καλύπτουν, για παράδειγμα, τα κενά στα σχολεία και θα αμείβονται, αντί για μισθό, με μόρια!
Αυτή είναι, λοιπόν, η επόμενη ημέρα της "ανάκαμψης και της εξόδου από τα μνημόνια". Μονιμοποίηση των παλιών και υλοποίηση νέων αντιλαϊκών μέτρων.

Συνωστισμός κυβέρνησης - ΣΥΡΙΖΑ για τις απαιτήσεις του κεφαλαίου

Και, φυσικά, όλα αυτά δεν είναι απλά κάποιες απαιτήσεις της τρόικας. Ποτέ, άλλωστε, δεν ήταν μόνον αυτό. Είναι οι απαιτήσεις του κεφαλαίου στην Ελλάδα, του ΣΕΒ, στα σαλόνια του οποίου συνωστίζονται τόσο η κυβέρνηση, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ και τσακώνονται ποιος από τους δύο μπορεί να εγγυηθεί καλύτερα τη σταθερότητα και την ανάπτυξη. Μόνο που αυτή η σταθερότητα για το κεφάλαιο, είναι η μεγαλύτερη αστάθεια για τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
Οσες, λοιπόν, προσδοκίες για ανακούφιση κι αν προσπαθεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση στο λαό, οι ίδιες οι εξελίξεις τη διαψεύδουν. Δεν είναι μόνο στο πώς περιγράφουν τα κυβερνητικά στελέχη τη "μετά μνημόνιο εποχή", κρατώντας ουσιαστικά μικρό καλάθι ή και καθόλου καλάθι για το λαό, αφού με τους δανειστές θα υπάρχει μια "νέα σχέση", όπως λέει ο Χαρδούβελης. Αλλά και ο φόβος να μη γυρίσουμε πίσω, όπως λέει ο Σαμαράς, θα φέρνουν μια απ' τα ίδια, πάντα αντιλαϊκά.
Από την άλλη μεριά, ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται καλύτερη διαπραγμάτευση για το χρέος, συμμαχίες με τις χώρες του Νότου, μια πιο "επεκτατική" πολιτική.
Αλήθεια, δε γνωρίζουν στο ΣΥΡΙΖΑ ότι η ΕΕ έχει φτιάξει μνημόνια διαρκείας και μηχανισμούς επιτήρησης για όλες τις χώρες και τους λαούς, ανεξάρτητα αν έχουν ή δεν έχουν τρόικες, αν έχουν υψηλά ή χαμηλά χρέη;
Δε γνωρίζουν ότι οι σύμμαχοί του από το Νότο, εφαρμόζουν την ίδια ακριβώς αντιλαϊκή πολιτική στις χώρες τους;
Η επεκτατική πολιτική που επιχείρησαν να εφαρμόσουν ο Ολάντ και ο Ρέντσι - αυτή που ζηλεύει ο ΣΥΡΙΖΑ και απέρριψε η Κομισιόν - δεν ήταν τίποτε άλλο από μια προσπάθεια να στηρίξουν με ζεστό χρήμα τα δικά τους μονοπώλια, στον αδυσώπητο ανταγωνισμό με τα μονοπώλια άλλων χωρών, κυρίως της Γερμανίας. Καμία σχέση δεν έχει με τα δικαιώματα των λαών τους, τα οποία τσακίζουν, ακριβώς όπως και οι άλλες κυβερνήσεις.
Τα ξέρουν πολύ καλά όλα αυτά στο ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό και έχουν αρχίσει τις δηλώσεις για "συνέχεια του κράτους", για "ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς", για "μη μονομερείς ενέργειες". Εχουν αρχίσει οι υποσημειώσεις και οι αστερίσκοι, για να αθετήσουν ό,τι υπόσχονταν αυτά τα χρόνια. Αλλωστε, ήδη έχουν αρχίσει τις εκπτώσεις.
Είδατε πουθενά να μιλάνε καθαρά και κατηγορηματικά για κατάργηση όλων των εφαρμοστικών νόμων, για ανάκτηση των απωλειών για το λαό; Είδατε να μιλάνε για επιστροφή της 13ης - 14ης σύνταξης, του 13ου - 14ουμισθού, για κατάργηση όλων των άδικων και αντιλαϊκών φόρων που έχουν επιβληθεί; Ολο "ήξεις- αφήξεις" είναι...

«Στάζει μέλι» η πλουτοκρατία για τη «στροφή προς το ρεαλισμό»

Και για όσους μας κατηγορούν ότι κρατάμε ίσες αποστάσεις ανάμεσα στη ΝΔ και στο ΣΥΡΙΖΑ, ισχυριζόμενοι ότι αυτό δε βοηθάει, εμείς απλά τους λέμε: Ας ρίξουν μια ματιά στο πώς τοποθετείται η ίδια η πλουτοκρατία για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όταν μιλάει για «τη στροφή του προς το ρεαλισμό».
Αυτή τη «στροφή προς το ρεαλισμό» αναγνωρίζουν τα διεθνή Μέσα, όταν λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμιά σχέση με το 2010, και ότι κλειδί για την άνοδό του είναι "ένας πιο ήπιος τόνος"! Με λίγα λόγια, "έχει αρχίσει και τα μαζεύει", και αυτό τους τελευταίους δύο μήνες ξεπερνάει ακόμα και τις δικές μας προβλέψεις...
Αυτή "η στροφή στο ρεαλισμό" είναι, ουσιαστικά, η πορεία ολοκλήρωσης της σοσιαλδημοκρατικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ, η εξέλιξή του στον άλλο πόλο διαχείρισης του συστήματος. Κι αυτό το διαβάζει κανείς στις θέσεις του, το ακούει στις τοποθετήσεις των στελεχών του, το βλέπει στις πρωτοβουλίες του, όπως οι συναντήσεις με τα επιτελεία της Μέρκελ, οι συναναστροφές στο Κόμο και αλλού με τα κοράκια της ΕΕ, που τώρα έγιναν σπουργίτια, και άλλα πολλά που θα μας έπαιρνε πολλή ώρα για να τα απαριθμήσουμε όλα.
Και όσοι είναι ακόμη δύσπιστοι με την κριτική μας προς το ΣΥΡΙΖΑ, ας κάνουν τον κόπο να διαβάσουν τι λένε οι εκπρόσωποι του εγχώριου και ξένου κατεστημένου για το ΣΥΡΙΖΑ, όπως είναι η Εκθεση της Τράπεζας Credit Suisse για το ΣΥΡΙΖΑ:
"Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν απειλεί πλέον να αποκηρύξει τις συμφωνίες διάσωσης με την ΕΕ και το ΔΝΤ, ούτε ζητάει τη διαγραφή του χρέους, αλλά εκφράζει την προτίμησή του για επαναδιαπραγμάτευση και για κάποιου είδους ανακούφιση χρέους".
Αρα, τα περί "σχισίματος των μνημονίων" είναι μόνο για τα μάτια του κόσμου, για ψηφοθηρία, αλλά, στην ουσία, η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιπαρατίθεται με την πολιτική ΕΕ - ΔΝΤ. Και παρακάτω:
"Η πρόσφατη άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως μια περαιτέρω άνοδος του ριζοσπαστισμού στη χώρα, αλλά ως μια συνένωση διαφορετικών σκελών του ριζοσπαστισμού, με σκοπό να κερδηθούν οι εκλογές, ως μια μετριοπαθής πολιτική πρόταση".
Δηλαδή, οι τραπεζίτες αναγνωρίζουν το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ ως κυματοθραύστη του ριζοσπαστισμού και προφανώς γι' αυτό και τον παινεύουν. Δε χρειάζονται περισσότερα σχόλια. Οταν οι τραπεζίτες και οι διάφοροι άλλοι καπιταλιστές "στάζουν μέλι" για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός δεν μπορεί παρά να βγάζει συμπεράσματα για το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ και τα συμφέροντα τα οποία υπηρετεί.

Βαδίζουν με διαφορετική περπατησιά στον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο

Οι άνθρωποι που αισθάνονται αριστεροί, ριζοσπάστες, που αγωνιούν για το κίνημα, ο λαϊκός κόσμος που έχει γνώση και μνήμη, που έχει πάρει μέρος στους αγώνες και που μέχρι χτες βρισκόταν στο ΠΑΣΟΚ, στη ΝΔ, σε άλλα κόμματα και σήμερα είτε είναι στο ΣΥΡΙΖΑ, είτε προσβλέπει με βαριά καρδιά και λίγες ελπίδες σε κάτι διαφορετικό, μπορεί καλύτερα να δει ότι όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με ανατροπή, με πραγματικά ριζοσπαστικές και φιλολαϊκές αλλαγές που θα μας βγάλουν από την κρίση σε όφελος του λαού.
Πάνω από όλα, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ βαδίζουν στον ίδιο - αυτονόητο γι' αυτούς - δρόμο της στρατηγικής της ΕΕ, της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ακόμα και αν είναι διαφορετική η περπατησιά τους. Και όλος ο καυγάς ανάμεσά τους γίνεται για το ποιας πολιτικής δύναμης η περπατησιά, δηλαδή το οικονομικό μοντέλο, θα οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση και στην καπιταλιστική ανάπτυξη. Αλλά είναι αυτονόητο ότι αυτή η ανάπτυξη είναι στην υπηρεσία της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων, που μας οδήγησε εδώ, που οδήγησε το λαό κάθε φορά να πληρώνει τη λυπητερή...
Ομως η επιστροφή στην καπιταλιστική ανάπτυξη δεν συνεπάγεται την ανακούφιση για το λαό. Και οι εργαζόμενοι στον Πειραιά το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό χρόνια τώρα.
Οι παλιότεροι θα θυμούνται ότι το ΚΚΕ εδώ και χρόνια είχε αποκαλύψει πως το λεγόμενο "εφοπλιστικό θαύμα" περνάει μέσα από την εκμετάλλευση χιλιάδων εργατών στα καράβια, στα λιμάνια, στη ναυπηγοεπισκευή.
Οι Ελληνες εφοπλιστές, με στοιχεία του 2013, κατέχουν το 16,25% του παγκόσμιου στόλου και το 46,7% του ευρωπαϊκού και οι ναυτεργάτες είναι κατά χιλιάδες στην ανεργία, στην ανασφάλεια, πολλοί με συντάξεις πείνας.
Δισεκατομμύρια δολάρια στα θησαυροφυλάκια των εφοπλιστών, εκατοντάδες καράβια στα Ναυπηγεία της Ανατολής, σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, και, από την άλλη, διάλυση της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας.
Σχεδιασμοί για ανάπτυξη των λιμανιών, που θα αποτελέσουν διεθνή διαμετακομιστικά κέντρα και "πύλες της ΕΕ", αλλά στην πράξη ιδιωτικοποίηση των λιμανιών, στα χέρια του κεφαλαίου. Αυτός είναι ο καπιταλισμός, αυτή είναι η ΕΕ και η πολιτική των κομμάτων του ευρωμονόδρομου που αποδέχονται την πολιτική της ΕΕ για τα λιμάνια και ναυπηγεία. Ο τσακωμός των τμημάτων του κεφαλαίου για το ποιος θα βάλει στο χέρι το λιμάνι του Πειραιά, στον οποίο συμμετέχουν η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Δήμος του Πειραιά, καμία σχέση δεν έχει με τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα».