Μαγαζάκια

 Μαγαζάκια

Αντιγράφω την εισαγωγή που έγραψε το mao.gr σε δημοσίευση της ανακοίνωσης του ΚΚΕ-μλ για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ:

«Χωρίς ίχνος σεβασμού στις δυνάμεις που απευθύνεται και με μοναδικό γνώμονα την εκλογική επιβίωση» χαρακτηρίζει την πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για μετωπική συμπορευση το ΚΚΕ (μ-λ). Στην απάντηση της η οργάνωση λέει ότι η ίδια πρόταση είχε γίνει από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και πριν τις εκλογές του 2012 για να ξεχαστεί αμέσως μετά. Πάντως δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε ότι και η απάντηση του ΚΚΕ (μ-λ) είναι και αυτή επικοινωνιακού και προεκλογικού χαρακτήρα. Το (μ-λ) εξαντλεί την αυστηρότητα του απέναντι στον «εκλογικίστικο» χαρακτήρα της πρότασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ όταν και το ίδιο ένα μόλις μήνα πριν τις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές το 2012 είχε κάνει αυτό που κατηγορεί: εκλογική συνεργασία της τελευταίας στιγμής (μόνο με το Μ-Λ ΚΚΕ) με κύριο γνώμονα τη δική του πολιτική επιβίωση.

"Με μοναδικό γνώμονα την πολιτική επιβίωση" η συμπόρευση στην οποία κάλεσε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σύμφωνα με το ΚΚΕ-μλ· "με μοναδικό γνώμονα την πολιτική επιβίωση" όμως και η συνεργασία ΜΛ-ΚΚΕ και ΚΚΕ-μλ σύμφωνα με το mao.gr.

Πολύ ενδιαφέρον. Αίφνης, το εξωκοινοβούλιο αλληλοκατηγορείται ότι το κριτήριο συνεργασιών και συμπορεύσεων του κάθε τμήματός του είναι απλά "η πολιτική επιβίωση", ήτοι ότι όλες τους γίνονται στη βάση της "διάσωσης του μαγαζιού." Πολύ ενδιαφέρον, γιατί αυτό ακριβώς κατηγορούσε όλον αυτόν τον καιρό τόσο το εξωκοινοβούλιο όσο και τα ξαδερφάκια του στον ΣΥΡΙΖΑ το ΚΚΕ, αλλά για τον ακριβώς αντίθετο λόγο: επειδή δεν συμπορεύτηκε και δεν συνεργάστηκε με άλλα κόμματα σε εκλογική βάση (ο επάρατος "σεχταρισμός", λες και η ενότητα και η μεγιστοποίηση της συσπείρωσης της εργατικής τάξης στο κίνημα διασφαλίζεται απ' τις εκλογικές συνεργασίες). 

Θα πει κάποιος: "μα γιατί κύριε 'ξαδερφάκια' του ΣΥΡΙΖΑ"; Μα, επειδή τελικά όλοι αναπαράγουν την ίδια (παρα)λογική: κατά το δοκούν και συμφέρον, τη μία είναι η άρνηση συνεργασίας και συμπόρευσης που γίνεται για το "μαγαζάκι", που 'λεγε κι ο γνωστός αγωνιστής Λάκης Λαζόπουλος ("ο λαός πεινάει και σεις δε συνεργάζεστε, όλα για να σωθεί το μαγαζάκι σας τα κάνετε!"), την άλλη είναι η συνεργασία και η συμπόρευση που γίνονται για να σωθεί το "μαγαζάκι". 

Κι όμως, όχι μόνο το ΚΚΕ, αλλά ούτε και κανείς οπαδός του, δεν έχει ποτέ κατηγορήσει οποιονδήποτε ότι κάνει κάτι για να σώσει "το μαγαζάκι του."* Ούτε έχει αναγάγει το κόμμα, ή οι φίλοι του, το αντίθετο της "πολιτικής επιβίωσης", την πολιτική αυτοκτονία, σε επαναστατική αρετή, α λα αριστερίστικες φράξιες-καμικάζι στο "Ένας προφήτης...". "Η πολιτική επιβίωση" ως κριτήριο πολιτικών αποφάσεων δεν αποτελεί απόδειξη ένοχου και κατάπτυστου μικροαστισμού για το ΚΚΕ όπως αποτελεί, προφανέστατα, για όλους τους άλλους· αντίθετα, η πολιτική επιβίωση δεν είναι η ίδια κανενός είδους κριτήριο· αυτό που έχει σημασία είναι μονάχα το ερώτημα: πολιτική επιβίωση για ποιο στρατηγικό στόχο; Για βουλευτιλίκια και πεντάλεπτα φήμης στην τιβί ή για τη διάσωση της ίδιας της ύπαρξης του εργατικού κινήματος σε μια κρισιμότατη για το ίδιο ιστορική φάση καπιταλιστικής επίθεσης;

Κρίνετε μόνοι σας αν η έλλειψη εμμονής του ΚΚΕ με την πολεμική για "μαγαζάκια" συμβαίνει επειδή το ΚΚΕ είναι το μόνο μικροαστικό κόμμα όλων των υπολοίπων της λεγόμενης "Αριστεράς", ή για τον ακριβώς αντίθετο λόγο, επειδή δηλαδή όλοι αυτοί που διαρκώς αναφέρονται σε "μαγαζάκια" είναι οι βαμένοι, αλλά σε οργίλη άρνηση του γεγονότος, μικροαστοί της υπόθεσης.

* Θα ήταν ιδιαίτερα ανόητο, συν τοις άλλοις· το πραγματικά ενδιαφέρον στοιχείο της σύγχρονης πολιτικής στη χώρα ήταν το γεγονός ότι το μείζον κόμμα της μεταπολίτευσης που λέγεται ΠΑΣΟΚ θυσίασε το "μαγαζί γωνία" που είχε για να σώσει την αστική εξουσία από την εσωτερική αντιπαράθεση και συνεπαγόμενη αποσταθεροποίηση. Ελάχιστοι θέλουν να αναμετρηθούν με αυτή την πραγματική εφαρμογή της ερμηνείας της ηγεμονίας α λα Γκράμσι ως ικανότητας να θυσιάσει κανείς "το στενό, κορπορατιστικό του συμφέρον" για χάρη της τάξης εν γένει. Αντιθέτως, η γνήσια και καθοριστική για όλη την σύγχρονη τάση κατασκευής "κομμάτων μιας χρήσης" εφαρμογή της αστικής ηγεμονίας ως απαραβίαστης αρχής, ακόμα και σε βάρος του επιμέρους αστικού κόμματος, συναντά μόνο χλεύη, κι ας υπάρχουν στον κοινοβουλευτικό χάρτη όσοι κάνουν τους καμπόσους μόνο επειδή το ΠΑΣΟΚ θυσιάστηκε για να σώσει την αστική εξουσία· αλλά αυτό είναι το "επίπεδο" της πολιτικής σκέψης στις μέρες μας...