Ούτε παλιοί, ούτε νέοι «σωτήρες»

Ούτε παλιοί, ούτε νέοι «σωτήρες»

-- Γιατί λέτε ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από την ανάπτυξη που υπόσχεται η κυβέρνηση; Για παράδειγμα, δεν είναι καλό το γεγονός ότι από τις επενδύσεις θα προκύψουν κάποιες θέσεις εργασίας;
-- Καταρχήν, ανάπτυξη είχαμε και πριν την κρίση, και μάλιστα υψηλή. Κι όμως, είχαμε Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με «αύξηση» 0,77 ευρώ τη μέρα, με τη συνδρομή του κυβερνητικού εργοδοτικού συνδικαλισμού. Επίθεση είχαμε βέβαια σε όλα τα δικαιώματα της εργατικής τάξης. Αυτό λοιπόν που βγαίνει είναι ότι η ανάπτυξη έφερε την κρίση, και αυτό γιατί ήταν ανάπτυξη για το κεφάλαιο και όχι για τις ανάγκες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Η όποια ανάπτυξη προκύψει δε θα φέρει πίσω αυτά που έχασαν οι εργαζόμενοι, αντίθετα, θα είναι πάνω στα αποκαΐδια των εργατικών δικαιωμάτων. Στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, με την όποια διαχείριση, είτε αυτή που υλοποιεί η συγκυβέρνηση είτε αυτή που υπόσχεται η αξιωματική αντιπολίτευση, το ζητούμενο για τους εργοδότες και το κράτος τους είναι η «αντιμετώπιση» της ακραίας φτώχειας.
Στις όποιες θέσεις εργασίας δημιουργηθούν, οι εργάτες θα δουλεύουν με όρους εκατό χρόνια πίσω. Εχουμε παραδείγματα και σήμερα, όπως οι εργαζόμενοι στην Cosco, στα ξενοδοχεία, στις εταιρείες τηλεπικοινωνιών κλπ. Οι αυτοαπασχολούμενοι, που καταστράφηκαν, έκλεισαν τα μαγαζιά τους, δε θα ξαναλειτουργήσουν τις βιοτεχνίες τους. Αρα, αυτοί που μιλούν για ανάπτυξη, εννοούν ανάπτυξη που θα δημιουργεί νέους όρους κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο.
Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις των αρχηγών της συγκυβέρνησης Σαμαρά και Βενιζέλου, «να μη χαθεί ό,τι χτίσαμε». Δηλαδή, ό,τι έχασαν οι εργαζόμενοι πρέπει να τσιμενταριστεί και, από την άλλη, τα κέρδη της εργοδοσίας πρέπει ν' αβγατίζουν.
-- Γιατί λέτε ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν να ελπίζουν τίποτα από μια αλλαγή στη διακυβέρνηση; Δε θα μπορούσε μια άλλη κυβέρνηση να ανακουφίσει με την πολιτική της τα λαϊκά στρώματα, όπως, για παράδειγμα, λέει ότι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ;
-- Καταρχήν, ο ΣΥΡΙΖΑ δε λέει ότι θ' ασκήσει πολιτική για να ανακουφίσει τα λαϊκά στρώματα. Αυτό που λέει σε όλους τους τόνους είναι ότι είναι λάθος η πολιτική της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του χρέους, δηλαδή το αναγνωρίζει. Σε ό,τι αφορά την καπιταλιστική ανάπτυξη, θέλει τη διευκόλυνση των ξένων επενδυτών, μιλάει για «υγιείς» επιχειρηματίες, συμφωνεί με την Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ. Επίσης, δεν ασκεί πολιτική με προσανατολισμό σύγκρουσης με το κεφάλαιο και τους μηχανισμούς του, αλλά εστιάζει την επίθεση στη Μέρκελ, αθωώνοντας την ΕΕ, τους μηχανισμούς της και ό,τι αυτή αντιπροσωπεύει.
Αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται είναι η διαχείριση της ακραίας φτώχειας. Λέει, για παράδειγμα, ότι θα επανέλθει ο κατώτερος μισθός στα 751 ευρώ με συμφωνία των κοινωνικών εταίρων. Δηλαδή, ξαφνικά θα τρελαθούν ο ΣΕΒ και οι άλλοι εργοδότες, να συμφωνήσουν να χάσουν αυτό που χρόνια πάλευαν να καταργήσουν.
Δε λέει κουβέντα για την κατάργηση όλου του μηχανισμού που στην ουσία κατεδαφίζει συνολικά τις ΣΣΕ. Εχει πιει το αμίλητο νερό όταν μπαίνει το θέμα της αναπλήρωσης των απωλειών. Μιλάει για επαναφορά του 13ου μισθού των συνταξιούχων από 700 ευρώ σύνταξη και κάτω, όχι όμως με τη χρηματοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Δε λέει κουβέντα για κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων, παλιών και νέων.
Για μας είναι καθαρό ότι όποια ψήγματα της πολιτικής του κινούνταν έστω και φραστικά προς το λαϊκό συμφέρον, τα έχει εξαργυρώσει στο ενεχυροδανειστήριο του κεφαλαίου, για να πάρει το «δαχτυλίδι» και να γίνει κυβέρνηση.