Διαζύγιο από την Ιστορία

Διαζύγιο από την Ιστορία

Μιλώντας τη νύχτα της Τρίτης στο κανάλι στο κανάλι «ACTION», η κ. Ρεπούση της ΔΗΜΑΡ (και ενδεχομένως μελλοντική υποψήφια βουλευτής με το ΣΥΡΙΖΑ) έδωσε ένα δείγμα αντιεπιστημονικής -και άρα αντιδραστικής- προσέγγισης μεγάλων γεγονότων, που τώρα πια ανήκουν στην Ιστορία. Αλίμονο στα νέα παιδιά που έχουν τέτοιους δασκάλους. Και, δυστυχώς, τέτοιους διαθέτουν κατά τη μεγάλη πλειοψηφία τους τα ΑΕΙ και όχι μόνο αυτά.

Είπε, λοιπόν, η κ. Ρεπούση ότι ο σοσιαλισμός κατέρρευσε γιατί δεν ήταν δημοκρατικό σύστημα. Αποδείχτηκε, είπε στη συνέχεια, ότι «καλώς ή κακώς η καλύτερη δημοκρατία είναι αυτή που υπάρχει, η κοινοβουλευτική. Και, αφού δεν υπάρχει καλύτερη, στόχος πρέπει να είναι το πώς θα κάνουμε την υπάρχουσα όλο και καλύτερη». Τόσο απλά...
Ομως τα κοινωνικοοικονομικά συστήματα δεν καταρρέουν. Με χυλό δε χτίζονται πυραμίδες. Τα κοινωνικά συστήματα μόνο ανατρέπονται. Προς τα μπρος ή προς τα πίσω. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε πρόοδο. Στη δεύτερη, πισωγύρισμα. Αν τα κοινωνικά συστήματα κατέρρεαν λόγω έλλειψης δημοκρατίας, ο καπιταλισμός θα είχε εξαφανιστεί από προσώπου Γης εδώ και πολλές δεκαετίες, αφού έχει διαπράξει (και διαπράττει) ανείπωτα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Το σοσιαλιστικό σύστημα, λοιπόν, δεν κατέρρευσε. Ανατράπηκε. Στην αντεπανάσταση ηγήθηκαν τα ΚΚ που είχαν εκφυλιστεί και έγιναν σαν το κόμμα που ανήκει η κ. Ρεπούση. Ανατράπηκαν επειδή επιχείρησαν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης με συνταγές του καπιταλισμού.

Δεν είναι εδώ ο χώρος για να αναλυθεί το θέμα. Αν η κ. Ρεπούση διαβάσει τις εκτιμήσεις του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, θα βρει σχετική ανάλυση - προσέγγιση. Ας αντικρούσει το ΚΚΕ με τη διαφωνία της στο 18ο Συνέδριο, δηλαδή με ουσία και όχι με πομφόλυγες.
Η Οκτωβριανή σοσιαλιστική Επανάσταση και όσες επαναστάσεις την ακολούθησαν δεν αποτέλεσαν κάποιο λάθος της Ιστορίας, που ίσως έτσι φαντάζεται και διδάσκει η κ. Ρεπούση. Προέκυψαν ως «ώριμα τέκνα της ανάγκης και ώριμα τέκνα της οργής».
Ασκώντας η κ. Ρεπούση πολεμική στο σοσιαλισμό του 20ού αιώνα για έλλειψη δημοκρατίας, οδηγεί να αντιληφθούμε ότι ασκεί πολεμική επειδή ο σοσιαλισμός δεν ήταν καπιταλισμός. Η κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας -που τόσο υπερασπίζει η ίδια και το κόμμα της- και η διεύθυνση της παραγωγής και ο εργατικός έλεγχος από την εργατική τάξη αποτελούν ό,τι πιο προοδευτικό, πιο υψηλό, έχει κατακτήσει η ανθρωπότητα στην πορεία της. Αν αυτά ατόνησαν και τυποποιήθηκαν σε μια πορεία, οφείλεται σε άλλους λόγους, από τους οποίους βγαίνουν συμπεράσματα που θα καταστήσουν το σοσιαλισμό του μέλλοντος ανεπίστρεπτο.

Στην πραγματικότητα -είτε το καταλαβαίνει είτε δεν το καταλαβαίνει- η κ. Ρεπούση έκανε λόγο για το «τέλος της Ιστορίας». Και συμβαίνει αυτό επειδή η Ιστορία δεν προχωρεί μπροστά κάνοντας οι λαοί μακιγιάζ σε ένα σάπιο κοινωνικοπολιτικό σύστημα, όπως είναι ο καπιταλισμός και η δημοκρατία του. Η Ιστορία προχωρεί μπροστά με άλματα, μόνο με τις επαναστάσεις που ανατρέπουν το ιστορικά παρωχημένο και εγκαθιδρύουν το καινούργιο. Ετσι έγινε και με τις αστικές επαναστάσεις, που ανέτρεψαν τη φεουδαρχία.

Το σοσιαλιστικό σύστημα ανατράπηκε και «έπεσαν τα τείχη». Ομως νέα τείχη προστέθηκαν στα παλιά του καπιταλισμού. Μπορεί πολλοί να μην «άκουσαν κρότον κτιστών ή ήχον» αλλά αυτό συμβαίνει. Η τελευταία καπιταλιστική κρίση και οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, που ήδη διεξάγονται, είναι ορισμένα αποδεικτικά στοιχεία.
Στην κ. Ρεπούση επιτέθηκαν ο Γ. Καρατζαφέρης, η Χρυσή Αυγή και άλλοι για απόψεις που έχει διατυπώσει για γεγονότα της ελληνικής Ιστορίας. Ας είναι σίγουρη ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση κανένας από αυτούς δε θα της επιτεθεί. Συμφωνούν απόλυτα με την επιχειρηματολογία της για το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε. Και ο λόγος είναι απλός. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι, παρά τις διαφορές που τους χωρίζουν από τις απόψεις της κ. Ρεπούση και του κόμματός της, κινούνται όλοι στην ίδια κατεύθυνση, αυτήν της υπεράσπισης του καπιταλισμού. Απλώς βαδίζουν σε διαφορετικές λωρίδες του ίδιου δρόμου.