Οι διαχειριστές ... αυτοαποκαλύπτονται

Οι διαχειριστές ... αυτοαποκαλύπτονται

Το παράδειγμα του σύμμαχου του ΣΥΡΙΖΑ «Podemos» στην Ισπανία

Το κόμμα «Podemos» («Μπορούμε») της Ισπανίας, που προβάλλεται και στην Ελλάδα από τον ΣΥΡΙΖΑ ως συστατικό της λεγόμενης «αλλαγής στην Ευρώπη» αποδεικνύει μέρα με τη μέρα ότι είναι μια ακόμα εναλλακτική για τη διαχείριση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Αποκαλυπτική είναι η συνέντευξη στην εφημερίδα «Ελ Παΐς» της Κυριακής 18/1/14, του επικεφαλής του Πάμπλο Ιγκλέσιας, που έρχεται και στην Αθήνα για να συμπαρασταθεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός από το ότι δεν απέκλεισε τη συνεργασία με το Σοσιαλιστικό Κόμμα «αν αναγνωρίσει τα λάθη του», «αν δεχτεί την αναδιάρθρωση του χρέους», έθεσε το δίλημμα: «Λαϊκό Κόμμα ή Podemos» σαν να λέμε «ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ». Ωστόσο, στο διά ταύτα είπε ότι οι βιομήχανοι και οι επενδυτές αναγνωρίζουν τις θέσεις του κόμματός του ως «λογικές», ενώ εκθείασε και την πολιτική Ομπάμα, που, όπως είπε, «στις ΗΠΑ, τα πράγματα έχουν γίνει διαφορετικά από την ΕΕ και τα μακροοικονομικά στοιχεία στην κατάσταση των οικογενειών και την ανεργία έχουν βελτίωση». Φυσικά, αυτά ας πάει να τα πει στα 50 και πλέον εκατομμύρια απόκληρους, αυτούς που τρέφονται με συσσίτια, τους άστεγους και πεινασμένους των ΗΠΑ.

***

Ομως, παραπέρα οι απαντήσεις που δίνει ο Ιγκλέσιας στην εφημερίδα θα μας βοηθήσουν ιδιαίτερα να καταλάβουμε, ποια είναι η «λογική» που αναγνωρίζει η πλουτοκρατία στο «Podemos». Οταν ρωτιέται γιατί έχει εγκαταλείψει τις λεγόμενες ριζοσπαστικές θέσεις απαντάει ότι «δεν είναι το ίδιο πράγμα να κάνεις ένα πρόγραμμα για τις ευρωεκλογές ... και ένα πρόγραμμα για την κυβέρνηση της χώρας», και συνεχίζει «αυτό που μας είπαν οι οικονομολόγοι είναι ότι δεν μπορούμε να μειώσουμε το όριο ηλικίας της συνταξιοδότησης στα 60 χρόνια σε ένα ή δύο χρόνια, επίσης ότι το βασικό εισόδημα (σ.σ. εννοεί το εγγυημένο εισόδημα λίγο πάνω από το όριο φτώχειας) δεν μπορεί να εξασφαλιστεί τα πρώτα χρόνια».
Παλιότερα, στα ντοκουμέντα του κόμματος γινόταν λόγος για καταβολή του βασικού εισοδήματος από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, δηλαδή ...«ζήσε μαύρε μου, να φας τριφύλλι». Είναι κάτι σαν αυτό που λέει και εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ «όταν το επιτρέψει η οικονομία», όταν επανεκκινήσει η καπιταλιστική ανάπτυξη.

***

Η περίπτωση του «Podemos», που αξιοποιεί την όποια «αριστερή» καταγωγή των στελεχών του - ο Ιγκλέσιας ήταν στο ΚΚ Ισπανίας και άλλοι σε αριστερίστικα σχήματα - όπως και του ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύει ότι, παρά τα μεγάλα λόγια, όταν στο πρόγραμμά σου μιλάς για προσαρμογές, αντοχές της οικονομίας και θεωρείς δεδομένο το πλαίσιο, δηλαδή την ένταξη στις συμμαχίες του κεφαλαίου, ΕΕ και ΝΑΤΟ, τα λαϊκά στρώματα όχι ανακούφιση δεν μπορούν να περιμένουν αλλά νέες θυσίες για την πλουτοκρατία θα τους επιβληθούν, μαζί με νέα εργαλεία χειραγώγησής τους.
Εδώ το «δείξε μου το φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι» ισχύει στο πολλαπλάσιο. Το «Podemos», όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, πριν καν φτάσουν στους κυβερνητικούς θώκους δίνουν τα διαπιστευτήριά τους στο κεφάλαιο ότι δε θα θέσουν σε κίνδυνο την «ανταγωνιστικότητα της οικονομίας», τη συμμετοχή στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ότι θα διαπραγματευτούν με τους «εταίρους τους». Αυτό που παζαρεύουν είναι πώς θα ανοίξουν περισσότερο οι κρουνοί για κονδύλια που θα κατευθυνθούν με διάφορους τρόπους στους επιχειρηματικούς ομίλους.

***

Αυτό που επιβεβαιώνεται καθημερινά και στις δύο περιπτώσεις από τις δύο χώρες είναι αυτό που έλεγαν στην κοινή ανακοίνωσή τους το ΚΚΕ και το ΚΚ Λαών της Ισπανίας, ότι όσο οι λαοί διαλέγουν ανάμεσα σε διαχειριστές της εξαθλίωσής τους θα βγαίνουν χαμένοι. Για να μπορέσουν να ικανοποιήσουν τις σύγχρονες και διευρυμένες ανάγκες τους, αυτό που απαιτείται είναι να αμφισβητήσουν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, την εξουσία των επιχειρηματικών ομίλων, να διεκδικήσουν τη λαϊκή εξουσία, να επιβάλουν μονομερή διαγραφή των χρεών που δεν είναι των λαών, κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, ώστε να αξιοποιηθούν όλες οι παραγωγικές δυνατότητες προς όφελος των πολλών.

Δ. Κ.