Η νέα συμφωνία δείχνει ότι η συγκυβέρνηση πήρε τη σκυτάλη συνεχίζοντας την αντιλαϊκή

Η νέα συμφωνία δείχνει ότι η συγκυβέρνηση πήρε τη σκυτάλη συνεχίζοντας την αντιλαϊκή στρατηγική ΕΕ - μονοπωλίων

Αποσπάσματα από την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ την Παρασκευή στη Λιβαδειά

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, μίλησε το βράδυ της Παρασκευής σε συνεστίαση που πραγματοποίησε η Κομματική Οργάνωση Λιβαδειάς του ΚΚΕ.
Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία.
***
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Φίλοι και φίλες,
Μια νέα συμφωνία υπογράφει αυτές τις ώρες η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους εταίρους της.
Μια νέα συμφωνία, που ανεξάρτητα πώς θα την ονομάσουν, πώς θα την πλασάρουν στον ελληνικό λαό, η συμφωνία αυτή αποτελεί παράταση της δανειακής σύμβασης, παράταση δηλαδή του μνημονίου.
Ολα τ' άλλα που ακούμε από τα κυβερνητικά στελέχη, περί τέλους του μνημονίου και διαχωρισμού της δανειακής σύμβασης από το μνημόνιο, είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Γιατί δανειακή σύμβαση και μνημόνιο είναι ένα και το αυτό.
Το μνημόνιο είναι η εξειδίκευση των μέτρων που περιγράφονται στη δανειακή σύμβαση.
Οπως και αν ονομάσει τη νέα συμφωνία η κυβέρνηση, μνημόνιο ή συμβόλαιο, συμφωνία - γέφυρα...
Οπως και αν βαφτίσει τους μηχανισμούς επιτήρησης, τρόικα ή «ευρωπαϊκούς θεσμούς», και όπου και αν τους συναντά, στις Βρυξέλλες ή στην Αθήνα, το σίγουρο είναι ότι το λογαριασμό θα τον πληρώσει για μια ακόμα φορά ο λαός.
Και είτε είναι σε ισχύ το 70% των μνημονιακών μέτρων είτε το 65% είτε το 80% είτε το υπόλοιπο αντικατασταθεί με άλλα ισοδύναμα μέτρα, διαρθρωτικά μέτρα με συνταγή ΟΟΣΑ, η κυβέρνηση το λογαριασμό στο λαό θα τον στείλει να τον πληρώσει, όπως ακριβώς έκαναν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Γιατί και οι προηγούμενες κυβερνήσεις σεβάστηκαν τις δεσμεύσεις και τους κανόνες της ΕΕ και φόρτωσαν στο λαό ένα χρέος δυσβάσταχτο, που δε δημιούργησε ο ίδιος.
Γιατί και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, βεβαίως με το συγκεκριμένο μείγμα διαχείρισης που χρησιμοποίησαν, βασικό στόχο είχαν την ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών.
Απ' αυτές τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις πήρε τη σκυτάλη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για να συνεχίσει στον ίδιο ακριβώς δρόμο της στρατηγικής της ΕΕ, των μονοπωλίων.

Δε γίνεται να είσαι και με την πλουτοκρατία και με το λαό

Κι αν ορισμένοι θύμωναν όταν προεκλογικά τους λέγαμε ότι κάθε κυβέρνηση εντός των τειχών της ΕΕ και αυτού, του καπιταλιστικού, δρόμου ανάπτυξης, αντικειμενικά θα είναι αντιλαϊκή, ας δουν καλύτερα όλα όσα είπε μέσα στο Γιούρογκρουπ η ελληνική κυβέρνηση, η «κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας», όπως τη λένε πλέον, γιατί το «κυβέρνηση αριστεράς» πήγε περίπατο, δια στόματος πρωθυπουργού, υπουργού Οικονομικών και λοιπών.
Η ελληνική κυβέρνηση αναγνώρισε τη στενή συνεργασία και τον έλεγχο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, δηλαδή την τρόικα.
Από μόνη της ζήτησε παράταση της δανειακής σύμβασης και των όρων της, δηλαδή του μνημονίου, δεσμεύτηκε ότι θα υλοποιήσει το 70% όσων είχαν συμφωνηθεί.
Αναγνώρισε ως επίτευγμα τη δημοσιονομική προσαρμογή που πέτυχε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή το ματωμένο πλεόνασμα.
Δεσμεύτηκε ότι θα στηρίξει τους επιχειρηματικούς ομίλους, διαβεβαίωσε ότι δεν είναι δογματική με τις ιδιωτικοποιήσεις.
Και το πιο εξοργιστικό;
Ανακοίνωσε πως τα ψίχουλα που έχει υποσχεθεί η κυβέρνηση, όπως η 13η σύνταξη, αφορούν μόνο συνταξιούχους που ζουν στο όριο της φτώχειας ή κάτω από αυτό και είναι λιγότερο από δύο ευρώ τη μέρα για κάθε δικαιούχο.
Να πώς έρχονται και δένουν αυτά που έλεγε ο υπουργός Οικονομικών περί λιτού βίου... Κέρδη για το κεφάλαιο, λιτός βίος για το λαό.
Και μεις ρωτάμε: Ετσι θα πάρει ανάσα ένα λαός και θα ανακουφιστεί; Με την τρόικα, την παράταση της δανειακής σύμβασης και των μνημονίων;
Ετσι θα ζήσει με αξιοπρέπεια η λαϊκή οικογένεια που υποφέρει, με τα ψίχουλα λίγο πάνω από 1 ευρώ την ημέρα και όχι για όλους;
Και σε όσους προσπαθούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο τους απαντάμε:
Ποτέ και πουθενά κέρδη και προνόμια για το κεφάλαιο δε συμβιβάστηκαν με ζωή με δικαιώματα για την εργατική τάξη για το λαό.
Δε γίνεται να είσαι και με την εργατική τάξη, το λαό και με την πλουτοκρατία του τόπου και της Ευρώπης.
'Η θα πασκίζεις για τα συμφέροντα των λίγων, των ομίλων, τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς τους και της κερδοφορίας τους, ρίχνοντας όλο και πιο κάτω τους μισθούς, τα μεροκάματα, γκρεμίζοντας κατακτήσεις και δικαιώματα, εργασιακές σχέσεις και κοινωνικές παροχές...
'Η θα είσαι, πραγματικά, στην πράξη και όχι στα λόγια, με το μέρος των αδυνάτων, των ανέργων, των μισθωτών, των αυτοαπασχολουμένων, των αγροτών, των νέων και των γυναικών των λαϊκών οικογενειών.
Και αυτό προϋποθέτει άλλο δρόμο ανάπτυξης, άλλο δρόμο εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.
Μακριά από την πεπατημένη του δρόμου ανάπτυξης που μας έφερε ως εδώ.
Αυτό προϋποθέτει σύγκρουση και ρήξη στην πράξη με τις λυκοσυμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, τις Συνθήκες τους. Από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, μέχρι το Σύμφωνο για το Ευρώ, το Σύμφωνο Σταθερότητας και τη «Στρατηγική Ευρώπη 2020», της πρόσφατης οικονομικής κρίσης.
Σε όλα αυτά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ο πρωθυπουργός δίνουν καθημερινά όρκους πίστης.
Ορκίζονται σε όλα αυτά που ευθύνονται, πρωταρχικά και κύρια, για το κατάντημα του λαού και της χώρας.

Τι κρύβεται πίσω από τα βαρύγδουπα λόγια για το «τέλος της λιτότητας»

Ο καθένας μπορεί να καταλάβει τι κρύβεται πίσω από τα βαρύγδουπα συνθήματά σας για το τέλος της λιτότητας.
Γιατί όλα τα βαρύγδουπα που ακούμε τις τελευταίες μέρες για τις σαρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν την εικόνα της χώρας, που θα ξανακάνουν την Ελλάδα μια κανονική χώρα, όπως λέει ο πρωθυπουργός, ένα στόχο έχουν: Να αποσπάσουν τη λαϊκή ανοχή και στήριξη στις καπιταλιστικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη το σύστημα για να στηρίξει την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των λίγων, της πλουτοκρατίας του τόπου και της Ευρώπης.
Μεταρρυθμίσεις που μεταφράζονται σε σύνθλιψη και άλλων προνοιακών επιδομάτων -όσων έχουν απομείνει- άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, που θα δεινοπαθήσουν και οι αυτοαπασχολούμενοι ΕΒΕ κλπ., αλλά και επιτάχυνση υλοποίησης των ιδιωτικοποιήσεων, όπως και αν ονομαστούν αυτές.
Και όλα αυτά ταυτόχρονα και παράλληλα με αξιολογήσεις εκπαιδευτικών και ιδρυμάτων, αξιολογήσεις στο δημόσιο και νέους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς και φοροελέγχους, όχι όμως για το μεγάλο κεφάλαιο, που ξέρει πολύ καλά πώς να φοροδιαφεύγει, αλλά κυρίως των μεσαίων εισοδημάτων, των μισθωτών και αυτοαπασχολουμένων.
Ο λαός μας δεν πρέπει να μπερδεύεται με τα μεγάλα λόγια περί τέλους της λιτότητας.
Ας σκεφτούμε όλοι μόνο ότι ενάντια στη λιτότητα δήθεν, σήμερα, έχουν μιλήσει όλοι οι βασικοί διεθνείς αρπακτικοί μηχανισμοί: Το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, ο ΟΟΣΑ, η Παγκόσμια Τράπεζα.
Ολοι αυτοί, λέτε, να κόπτονται για το καλό του ελληνικού λαού; Ποιόν κοροϊδεύουν, λοιπόν;
Η κυβέρνηση προσπαθεί να ικανοποιήσει τους ντόπιους ομίλους αλλά και τα ευρωπαϊκά μονοπώλια που καθορίζουν τις τύχες της ΕΕ και της Ευρωζώνης, δηλαδή τους λεγόμενους εταίρους, δανειστές και δε συμμαζεύεται...
Ταυτόχρονα, επιδιώκει να χαϊδέψει τα αυτιά των εργαζομένων, του λαού μας, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ένα μέρος τους ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, εγκαταλείποντας το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, έχοντας κάποιες μικρές ελπίδες ότι ίσως κάνει κάτι καλύτερο από τους προηγούμενους...
Ετσι, με τέτοια περηφάνια και αξιοπρέπεια η κυβέρνηση υπογράφει αυτές τις ώρες το νέο μνημόνιο;

Η λαϊκή κυριαρχία είναι αδιαίρετη με την αποδέσμευση από τις αλυσίδες ΕΕ - κεφαλαίου

Ο εξωραϊσμός της ΕΕ και των θεσμών της, που έχουμε ακούσει αυτές τις ημέρες από την ελληνική κυβέρνηση και από υπουργούς της κυβέρνησης, πραγματικά δεν έχει προηγούμενο.
Θυμίζει τις αλήστου μνήμης εποχές της κυβέρνησης Σημίτη, που φυσικά τότε ορισμένα πράγματα για την ΕΕ και την ΟΝΕ δεν είχαν φανεί καθαρά στον ελληνικό λαό, αν και το ΚΚΕ από τότε τα έλεγε και προειδοποιούσε.
Και τι δεν έχουμε ακούσει αυτές τις ημέρες. Για τη λαϊκή κυριαρχία που εξασφαλίζουν οι συνθήκες της ΕΕ, για τη δημοκρατία που πρέπει να επιστρέψει, για την αλληλεγγύη, για σεβασμό στους κανόνες, για το «κοινό ευρωπαϊκό σπίτι».
Ελεος! Λες και μέχρι τα μνημόνια η ΕΕ ήταν ο παράδεισος και άλλαξαν όλα εν μια νυχτί όταν ήρθαν η κρίση, τα μνημόνια και οι τρόικες.
Και επειδή γίνεται συζήτηση και για την κυριαρχία που επέστρεψε στη χώρα, εμείς θέλουμε να ρωτήσουμε το εξής και την κυβέρνηση συνολικά αλλά και τους αρμόδιους υπουργούς:
Δηλαδή, από αύριο θα μπορούμε να παράγουμε ως χώρα ό,τι μπορούμε να παράγουμε, στο πλαίσιο της αγροτικής οικονομίας, για παράδειγμα, χωρίς τις κοινοτικές δεσμεύσεις, τις ποσοστώσεις και τους περιορισμούς που έχουν χαντακώσει την αγροτική παραγωγή και έχουν ξεκληρίσει τους φτωχούς αγρότες;
Θα μπορούμε να βάζουμε φρένο σε αθρόες εισαγωγές προϊόντων που μπορούμε να παράγουμε ως χώρα;
Θα μπορεί το κράτος να στηρίζει και να χρηματοδοτεί για να έχουμε κρατικά ναυπηγεία, μεταφορές, υποδομές που θα καλύπτουν τις ανάγκες της χώρας και του λαού;
Θα μπορούμε να βάζουμε φρένο στην κίνηση κεφαλαίων που μετακινούνται από χώρα σε χώρα;
Φυσικά και όχι. Ας αφήσουν, λοιπόν, τις μεγάλες κουβέντες για επιστροφή της κυριαρχίας.
Η λαϊκή κυριαρχία είναι αδιαίρετη με την αποδέσμευση από την ΕΕ, με την επιτακτική ανάγκη να περάσει στα χέρια του εργαζόμενου λαού ο πλούτος, οι παραγωγικές δυνατότητες, τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής που υπάρχουν σε αυτήν τη χώρα, με τη λαϊκή εξουσία.
Οι δεσμεύσεις, όμως, και όλα όσα μας οδήγησαν εδώ, παραμένουν.
Γι' αυτό προειδοποιούμε, για μια ακόμα φορά, ότι καμιά διαπραγμάτευση μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, μέσα στο στρατόπεδο της ΕΕ και με τις αλυσίδες του κεφαλαίου, δεν μπορεί να οδηγήσει στη βελτίωση της κατάστασης του λαού.
Ο λαός μας και το κίνημά του να μη γίνει χειροκροτητής, όπως τον θέλουν όλοι τους, και οι σημερινοί κυβερνητικοί εταίροι και οι σύμμαχοί τους και όσοι βρίσκονται πίσω από αυτούς...
Το λέμε καθαρά: Οσο πιο γρήγορα ο λαός μας, η νεολαία, το ριζοσπαστικό εργατικό - λαϊκό κίνημα, χαράξει τη δική του γραμμή πάλης, για ανάκτηση των απωλειών από τα χρόνια της κρίσης, τόσο θα είναι προς το συμφέρον του, δε θα μετράει άλλο χαμένο χρόνο.
Ανάκτηση των απωλειών του λαού, με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, με άλλο δρόμο ανάπτυξης για το λαό, με αποδέσμευση από τις αλυσίδες της ΕΕ, αυτό πρέπει να γίνει ο στόχος, να διαπερνά τη γραμμή πάλης.
Να οργανώσει την αντεπίθεσή του, για την ελπιδοφόρα διέξοδο: Της κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων. Της αποδέσμευσης. Με το λαό στο τιμόνι της εξουσίας, για το άνοιγμα του μόνου επίκαιρου και ρεαλιστικού δρόμου, για την πραγματική απελευθέρωση του ανθρώπου, της οικοδόμησης μιας νέας κοινωνίας, σοσιαλιστικής.