ΟΥΚΡΑΝΙΑ Ενας χρόνος από το πραξικόπημα εθνικιστών - φασιστών

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Ενας χρόνος από το πραξικόπημα εθνικιστών - φασιστών

Το αιματοκύλισμα, που ξεκίνησε πέρυσι με τα γεγονότα στην πλατεία Ανεξαρτησίας (φωτ.), ήταν αποτέλεσμα μιας άγριας ενδοϊμπεριαλιστικής «κόντρας»

Ακριβώς ένας χρόνος συμπληρώνεται από την ανατροπή της αστικής κυβέρνησης του Βίκτορ Γιανουκόβιτς στην Ουκρανία. Ηταν ημέρα Σάββατο και την προηγούμενη μέρα, Παρασκευή μεσημέρι, μετά από μαραθώνιες διαβουλεύσεις και αρκετούς μήνες μαχών στη λεγόμενη Πλατεία της Ανεξαρτησίας (Μαϊντάν), είχε ανακοινωθεί η συμφωνία της κυβέρνησης Γιανουκόβιτς με ηγέτες των τριών βασικών κομμάτων της αντιπολίτευσης και παρουσία των υπουργών Εξωτερικών της Γερμανίας, Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγερ, της Γαλλίας, Λοράν Φαμπιούς, και της Πολωνίας, Ράντοσλαβ Σικόρσκι, και του απεσταλμένου του Ρώσου Προέδρου Βλ. Πούτιν, Βλαντίμιρ Λούκιν, που προέβλεπε, ανάμεσα σε άλλα, νέο Σύνταγμα, σχηματισμό κυβέρνησης «εθνικής ενότητας», διεξαγωγή προεδρικών εκλογών ως το Δεκέμβρη του 2014, μη χρήση βίας και από τις δύο πλευρές. Αυτή η συμφωνία την άλλη μέρα είχε γίνει κουρελόχαρτο και οι εθνικιστικές και φασιστικές δυνάμεις (οι φασίστες του «Δεξιού Τομέα» συγκροτούσαν τις βασικές ομάδες κρούσης), με τη στήριξη των ιμπεριαλιστών και αυτών που υπέγραφαν την συμφωνία και πρωτίστως των ΗΠΑ, που μπήκαν σφήνα στην Ουκρανία στον ανταγωνισμό τους και με την ΕΕ, προχώρησαν στο πραξικόπημα που ανέτρεψε τον Γιανουκόβιτς.

Αυτά, φυσικά, σήμερα έχουν ξεχαστεί από τους ιμπεριαλιστές και η κυβέρνηση του Κιέβου, που προέκυψε μετά το πραξικόπημα και την ανοιχτή ιμπεριαλιστική επέμβαση και στήριξη, με Πρόεδρο το μεγαλοκαπιταλιστή Πέτρο Ποροσένκο (σοκολατοβιομήχανο, με σειρά άλλων επιχειρήσεων και ΜΜΕ), θεωρείται «ισότιμος συνομιλητής». Συμμετέχει σε όλα τα κονκλάβια ΕΕ και ΝΑΤΟ, έχει προνομιακές σχέσεις με τις ΗΠΑ. Και η ελληνική συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αναγνωρίζει πλήρως την κυβέρνηση των εθνικιστών - φασιστών, ενώ ο υπουργός Εξωτερικών της, Ν. Κοτζιάς, έσπευσε να συναντήσει τον ΥΠΕΞ αυτής της κυβέρνησης, Π. Κλίμκιν, που χαρακτήρισε «φίλο».
Αν τα σημειώνουμε αυτά είναι γιατί οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα της χώρας και των άλλων χωρών, δεν πρέπει να έχουν ...τηλεοπτική μνήμη, όπως θέλουν να επιβάλλουν τα ΜΜΕ που ανήκουν στους μεγαλοκαπιταλιστές, που προβάλλουν εντυπωσιακές εικόνες από το μακελειό που ακολούθησε το Φλεβάρη του 2014 και τα γεγονότα ξεκομμένα από τις αιτίες τους. Πρέπει επομένως να έχουν ξεκάθαρο ότι μετά την ανατροπή του Β. Γιανουκόβιτς, όταν αυτός θέλησε να διαπραγματευτεί και με την ΕΕ και με τη Ρωσία, υπήρξε σύγκρουση διαφορετικών τμημάτων του ουκρανικού κεφαλαίου που είχαν διαφορετικές προτεραιότητες στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες ΕΕ, ΗΠΑ και Ρωσία, ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Ο,τι ακολούθησε, η αντίδραση στην πραξικοπηματική κυβέρνηση στις ανατολικές και νότιες περιοχές της Ουκρανίας, το έγκλημα στην Οδησσό στα γραφεία των Συνδικάτων όπου κάηκαν από τους φασίστες εκατοντάδες άνθρωποι, η ενσωμάτωση της Κριμαίας από τη Ρωσία, οι πολιτοφυλακές των ρωσόφωνων κυρίως πληθυσμών, η εμφύλια σύγκρουση με τους χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, είναι το αποτέλεσμα αυτής της ενδοαστικής και ενδοϊμπεριαλιστικής σύγκρουσης. Σε αυτήν τη σύγκρουση ο λαός μακελεύεται στο έδαφος του καπιταλισμού και του ανταγωνισμού των μονοπωλιακών ομίλων για το ποιος θα πάρει τη μερίδα του λέοντος από τη λεία, που είναι η γεωστρατηγική θέση της χώρας, ο πλούτος της, τα μερίδια αγοράς. Οι λαοί, και ανάμεσά τους και ο ουκρανικός, μόνο όταν θα σταματήσουν να μπαίνουν κάτω από τις σημαίες των αστών και θα διεκδικήσουν τη δική τους εξουσία και τον πλούτο που παράγουν θα μπορέσουν να ζήσουν ειρηνικά.