ΑΙΓΥΠΤΟΣ - ΛΙΒΥΗ - ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ
Μπερδεύεται και άλλο το «κουβάρι» των ανταγωνισμών
 |
Η κατάσταση αυτή περιπλέκει και άλλο το «κουβάρι» των ανταγωνισμών και των επεμβάσεων. Χαρακτηριστική περίπτωση η απόφαση της Αιγύπτου να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τον αποκεφαλισμό 21 Αιγυπτίων Χριστιανών Κοπτών από τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους» στη Λιβύη την περασμένη Κυριακή, για να πραγματοποιήσει την περασμένη Δευτέρα στην ανατολική πόλη Ντάρνα οκτώ αεροπορικές επιδρομές με, όπως ανακοινώθηκε, 60 τζιχαντιστές νεκρούς και έξι πολίτες, εκ των οποίων τα τρία παιδιά.
Φυσικά, «βγάζει μάτι» το υποκριτικό ενδιαφέρον και η «οργή» του Αιγύπτιου προέδρου. Αμπντέλ Φατάχ Σίσι, για τον αποτρόπαιο αποκεφαλισμό των 21 Αιγύπτιων Χριστιανών από τα μαχαίρια των τζιχαντιστών σε παραλία της Ανατολικής Λιβύης. Οι 21 Αιγύπτιοι όμηροι, προτού πέσουν νεκροί από τα μαχαίρια των τζιχαντιστών, είχαν χάσει κάθε ελπίδα για στοιχειώδη αξιοπρεπή ζωή στην πατρίδα τους. Οι 21 νεαροί γεννήθηκαν πάμφτωχοι μελλοντικοί εργάτες και πέθαναν πάμφτωχοι μετανάστες στην ξενιτιά.
Μπορεί προς το παρόν το αρχικό σχέδιο της Αιγύπτου, για άμεση στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη, να μην προχώρησε με τη σχετική συζήτηση που έγινε στον ΟΗΕ και να έγινε ...επιδίωξη «πολιτικής λύσης» και προώθηση της άρσης του εμπάργκο όπλων στη Λιβύη, συγκεκριμένα στην αναγνωρισμένη από τους ιμπεριαλιστές κυβέρνηση, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι στο τραπέζι.
Προετοιμασία επέμβασης
Πρώτη
και πλέον χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση της ιταλικής κυβέρνησης, που
αρχικά καλοείδε την πιθανότητα να συμμετάσχει η χώρα σε μία στρατιωτική
επέμβαση, όπως φάνηκε από τη συνέντευξη που είχε δώσει, συμπτωματικά,
στο κυριακάτικο φύλλο της «Μεσσατζέρο» (την ημέρα, δηλαδή, που
δημοσιοποιήθηκε από τους τζιχαντιστές το βίντεο του μαζικού
αποκεφαλισμού των 21 Αιγυπτίων!) η Ιταλίδα υπουργός Αμυνας, Ρομπέρτα Πινότι. «Η
Ιταλία είναι έτοιμη για γεωγραφικούς, οικονομικούς και ιστορικούς
λόγους να ηγηθεί ενός συνασπισμού ευρωπαϊκών και βορειοαφρικανικών χωρών
για να σταματήσει την προέλαση των ενόπλων σε μία χώρα που απέχει
λιγότερο από 800 χλμ. από το νότιο άκρο της Ιταλίας», έλεγε χαρακτηριστικά.Παράλληλα, ο Ιταλός υπουργός Εσωτερικών, Αντζελίνο Αλφάνο, ζήτησε την άμεση ΝΑΤΟική επέμβαση στη Λιβύη, κραυγάζοντας ότι «το "Ισλαμικό Κράτος" είναι προ των πυλών... Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο!»
Ο Δανός πρώην γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Αντερς Φογκ Ράσμουσεν, μιλώντας στο βρετανικό «Κανάλι 4», πρότεινε ως λύση την ανάπτυξη χερσαίων ξένων δυνάμεων στη Λιβύη. Οπως υποστήριξε: «Είναι σαφές ότι δεν μπορείς να κάνεις τη δουλειά μόνο με αεροπορικές επιδρομές. Πρέπει να βάλεις στρατεύματα στο έδαφος. Η μόνη ερώτηση είναι ποιοι στρατιώτες; Και από αυτή την άποψη πιστεύω πως οι χώρες της περιοχής θα πρέπει να παίξουν μείζονα ρόλο στην ανάπτυξη τέτοιων δυνάμεων. Αλλά δεν μπορούν να το κάνουν αυτό και δε θα το κάνουν δίχως την υποστήριξη της Δύσης»...
Ομως, αργότερα προκρίθηκε η «πολιτική λύση» μέσω ΟΗΕ.
Το βράδυ της Τρίτης, οι κυβερνήσεις ΗΠΑ, Βρετανίας, Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας και Ισπανίας κυκλοφόρησαν κοινή ανακοίνωση, μέσω του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, υποστηρίζοντας την ανάγκη εξεύρεσης «πολιτικής λύσης» στη Λιβύη μέσω της διαδικασίας που έχει ξεκινήσει εδώ και μερικές βδομάδες ο Μπερναντίνο Λεόν, ειδικός απεσταλμένος του γγ του ΟΗΕ. Αυτή τη διαδικασία μάλιστα τη χαρακτήρισαν ως την «καλύτερη ελπίδα ώστε να αντιμετωπίσει ο λιβυκός λαός την τρομοκρατική απειλή».
Στην παρέμβαση του Αιγύπτιου υπουργού Εξωτερικών, Σάμερ Σούκρι, στον ΟΗΕ τελικά το αίτημα περιορίστηκε σε «πολιτική λύση» και «άρση του διεθνούς εμπάργκο όπλων» κατά της Λιβύης και ναυτικό αποκλεισμό στις περιοχές που ελέγχουν οι τζιχαντιστές.
Θέμα άρσης του εμπάργκο όπλων έθεσε στη συνέχεια και ο Λίβυος υπουργός Εξωτερικών, Μοχάμεντ Νταίρι, καθώς είχε προηγηθεί στενή συνεργασία ανάμεσα στην αιγυπτιακή κυβέρνηση και την κοσμική λιβυκή κυβέρνηση του πρωθυπουργού Αμπντάλα Αλ Θίνι που εδρεύει στο Τομπρούκ (σε αντίθεση με εκείνη των ισλαμιστών της λεγόμενης «Λιβυκής Αυγής» που εδρεύει στην Τρίπολη).
Είναι, ωστόσο, βέβαιο πως η αστική τάξη της «πεινασμένης» ενεργειακά Αιγύπτου έχει πολλούς λόγους να επιθυμεί να βάλει χέρι στα άφθονα πετρέλαια της γειτονικής Λιβύης.
Ενδο-αραβικές αντιθέσεις
Επίσης, το Κατάρ, η Αλγερία και η Τουρκία
(η κάθε μία για διαφορετικούς λόγους) θέλουν επίσης «πολιτική λύση»,
στην οποία θα επιχειρήσουν να εξασφαλίσουν μία πολύ καλή θέση στο
λεγόμενο «μετριοπαθές» πολιτικό ισλάμ... Αυτό εξηγεί τη νέα «ένταση» που
προκλήθηκε μεσοβδόμαδα στις διμερείς σχέσεις Αιγύπτου - Κατάρ,
με αφορμή τις αιτιάσεις του Αιγύπτιου εκπροσώπου στον Αραβικό Σύνδεσμο
εναντίον του Κατάρ, πως δηλαδή βρίσκεται πίσω από τους τζιχαντιστές στη
Λιβύη (πράγμα βεβαίως που ισχύει). Η εξέλιξη προκάλεσε την άμεση
ανάκληση του Καταριανού πρέσβη στο Κάιρο και την επικριτική για την
Αίγυπτο δήλωση του γενικού γραμματέα του Αραβικού Συνδέσμου.Η Σαουδική Αραβία, που είχε υποστηρίξει την ανατροπή του Αιγύπτιου ισλαμιστή προέδρου Μοχάμεντ Μούρσι τον Ιούλη του 2013 και την άνοδο του στρατάρχη Σίσι στην εξουσία, δεν έχει πάρει ξεκάθαρη στάση. Η κυβέρνηση του νέου βασιλιά Σαλμάν φαίνεται πως τηρεί στάση προσοχής και επαγρύπνησης, προτιμώντας να καταγράψει αντιδράσεις και προθέσεις στη διάρκεια έκτακτης διήμερης συνόδου που συγκάλεσε στο Ριάντ την περασμένη Τρίτη και Τετάρτη μεταξύ 26 χωρών που συμμετέχουν στον «αντιτρομοκρατικό» συνασπισμό των ΗΠΑ κατά των τζιχαντιστών σε Συρία και Ιράκ.
Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου