Η εξωτερική πολιτική της συγκυβέρνησης και η θέση του ΚΚΕ

Η εξωτερική πολιτική της συγκυβέρνησης και η θέση του ΚΚΕ

Από συνάντηση του υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά, με την βοηθό ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαντ

Eurokinissi

Οι εξελίξεις σχετικά με τις επιδιώξεις της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να παίξει το χαρτί της λεγόμενης «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» της χώρας επιβεβαιώνουν τις θέσεις του ΚΚΕ. Ταυτόχρονα, εντείνεται η προσπάθεια από κυβερνητικά και φιλοκυβερνητικά επιτελεία ο λαός να υποστηρίξει αυτά τα επικίνδυνα για τον ίδιο σχέδια.

Με αφορμή όλα αυτά ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει ολόκληρη την τοποθέτηση του Γιώργου Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτή του Κόμματος, στη συνεδρίαση της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 18/03/2015 (αποσπάσματα είχαν δημοσιευθεί την επομένη, 19/03/2015).
Σημειώνουμε πως στο πλαίσιο της ενημέρωσης ο Γ. Μαρίνος έθεσε την εξής ερώτηση στον υπουργό: «Πώς τοποθετείται η κυβέρνηση στην προχτεσινή απόφαση του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ για στρατιωτική δράση στη Συρία, στο Ιράκ και ενδεχομένως στη Λιβύη με το πρόσχημα της αντιμετώπισης του λεγόμενου "Ισλαμικού Κράτους", με την οποία συμφώνησε και ο κ. Χουντής;». Ωστόσο, απάντηση δεν πήρε. «Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με την πολιτική της επιβεβαίωσε αυτό που σημείωσε το ΚΚΕ τόσο προεκλογικά, όσο και μετεκλογικά: Οτι η πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων και συνεχίζει την ενσωμάτωση της χώρας στις λυκοσυμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στρέφεται κατά του λαού μας, τον ρίχνει σε νέες περιπέτειες.
Αυτό το βασικό συμπέρασμα τεκμηριώνεται με πλήθος στοιχείων, που αφορούν τόσο την αντιλαϊκή συμφωνία με την τρόικα, για τη συνέχιση του μνημονίου - όπως και να τα βαφτίσει η κυβέρνηση - όσο και την εξωτερική πολιτική που ακολουθεί.

Συμμετοχή στις ευρωατλαντικές προετοιμασίες για συγκρούσεις

Πρώτο, η κυβέρνηση συνεχίζει την εμπλοκή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, μπαίνοντας πιο βαθιά στους ανταγωνισμούς στο όνομα της γεωστρατηγικής αναβάθμισης για λογαριασμό των συμφερόντων της αστικής τάξης.
Σημειώνουμε ως παραδείγματα:
Τη διατήρηση των στρατιωτικών βάσεων που είναι στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και έχουν εκπληρώσει επί κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ιδιαίτερο ρόλο στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των τελευταίων χρόνων, π.χ. στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη, ακόμα και στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία.
Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση διατηρεί τη στρατιωτική βάση - ορμητήριο της Σούδας, το ΝΑΤΟικό στρατηγείο στη Θεσσαλονίκη, στο Κιλκίς, την ευρωατλαντική βάση στη Λάρισα, τη βάση των ιπτάμενων ραντάρ στο Ακτιο και άλλες υποδομές.
Σημειώνουμε, επίσης, τη συμμετοχή στις ευρωατλαντικές στρατιωτικές "Ασκήσεις Συνεκπαίδευσης", στις "Ασκήσεις Χειρισμού Κρίσεων", τη συμμετοχή στην υλοποίηση του "Σχεδίου Δράσης Ετοιμότητας του ΝΑΤΟ", που περιλαμβάνει τη συγκρότηση "Στρατιωτικής Δύναμης Υψηλής Ετοιμότητας", σύμφωνα με τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής στην Ουαλία, το 2014.
Μέσα από αυτό το δρόμο η κυβέρνηση - ανεξάρτητα τι ισχυρίζεται - παίρνει μέρος στην προετοιμασία του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού για ενδεχόμενη σύγκρουση με τη Ρωσία για το ουκρανικό πρόβλημα και την ένταση των επιθέσεων στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, με το πρόσχημα της αντιμετώπισης των τζιχαντιστών.
Από αυτή τη σκοπιά σιώπησε πριν από λίγες μέρες στη θέση του Γιούνκερ, του προέδρου της Κομισιόν, για τη μετατροπή του Ευρωστρατού σε μόνιμο σώμα, ως στρατού της ΕΕ, για νέες επεμβάσεις και πολέμους.
Δεύτερο, η κυβέρνηση υιοθετεί τα ιμπεριαλιστικά προσχήματα και είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες οι θέσεις των υπουργείων Εξωτερικών και Αμυνας για τη συμμετοχή της Ελλάδας στην "πάταξη της τρομοκρατίας", στην "ενεργειακή ασφάλεια", που χρησιμοποιήθηκαν και την προηγούμενη περίοδο για την εξαπόλυση των πολέμων των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ στην περιοχή.
Στις 26 Φλεβάρη ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι πρέπει να "αξιοποιήσουμε τη γεωπολιτική δυναμική της χώρας στη διαπραγματευτική δύναμη της κυβέρνησης" και αυτό αναπαράγεται από τους υπουργούς με διάφορες μορφές, με αναφορά στους τζιχαντιστές, στην "προστασία των χριστιανικών πληθυσμών", παίζοντας με τη φωτιά της κλιμάκωσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην περιοχή και της συμμετοχής της Ελλάδας στη λεγόμενη Εαρινή Επίθεση.
Ο στόχος είναι να διαπραγματευτεί η κυβέρνηση με βάση τη γεωστρατηγική θέση της χώρας ώστε να αναγνωριστεί η προσφορά της από τις ΗΠΑ και την ΕΕ και μέσα στα άλλα "λάφυρα" να αποσπάσει και ρυθμίσεις μιας πιο χαλαρής δημοσιονομικής πολιτικής, ένα μείγμα οικονομικής - πολιτικής διαχείρισης για μεγαλύτερη χρηματοδότηση των μονοπωλίων.
Οταν λες στην ΕΕ και στις ΗΠΑ "προσέξτε μας", είμαστε εδώ, έχουμε σημαντικά γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα, στηρίζουμε τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, θα πάρουμε μέρος στις στρατιωτικές αποστολές, θα είμαστε δύναμη αναχαίτισης των τζιχαντιστών.
Οταν λες θα πάρουμε μέρος στις επιχειρήσεις για την προστασία των χριστιανικών πληθυσμών, όπως λέει η Τουρκία για τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς, συνεχίζεις την πολιτική εμπλοκής της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, με τα προσχήματα που έχουν χρησιμοποιήσει οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.
Η πολιτική αυτή είναι πολύ επικίνδυνη. Παίζει με τα θρησκευτικά αισθήματα, καλλιεργεί τον εθνικισμό και ακόμα χειρότερα. Γιατί η κυβέρνηση όχι μόνο δεν καταγγέλλει π.χ. τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στο Ιράκ και τη Συρία, που προκάλεσαν μεγάλο πρόβλημα, όχι μόνο δεν καταγγέλλει ότι οι τζιχαντιστές είναι δημιούργημα των ΗΠΑ και των συμμάχων που τους εξόπλισαν και τους εκπαίδευσαν για να τους χρησιμοποιούν για τον έλεγχο της περιοχής, αλλά τους επικαλείται ως πρόσχημα για να δικαιολογήσει την εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.
Το ίδιο ισχύει και για τη χρησιμοποίηση των μεταναστών ως διαπραγματευτικής απειλής.
Δηλαδή, η κυβέρνηση δεν βγάζει λέξη για το ρόλο των ιμπεριαλιστικών πολέμων, που προκαλούν κύματα αναγκαστικής μετανάστευσης και δυστυχία, αλλά επικαλείται τη δυστυχία των λαών ως διαπραγματευτικό ατού.

Οι ανταγωνισμοί πυροδοτούν τους ιμπεραλιστικούς πολέμους

Τρίτο, δηλώσεις του πρωθυπουργού και των υπουργών Εξωτερικών και Αμυνας αναδεικνύουν το πρόβλημα της "αστάθειας" στην περιοχή και προβάλλουν το "σταθεροποιητικό" ρόλο της Ελλάδας και της Κύπρου - όπως ανέφερε ο πρωθυπουργός στο πρόσφατο ταξίδι του στο νησί.
Με τις θέσεις τους αυτές κρύβουν ότι η "αστάθεια" έχει αιτίες, είναι αποτέλεσμα του ανταγωνισμού για τον έλεγχο των αγορών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών, για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, τους δρόμους μεταφοράς τους.
Αυτή είναι η βάση των ανταγωνισμών ανάμεσα στις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, ανάμεσα στις ΗΠΑ, στην ΕΕ, στη Ρωσία και την Κίνα.
Αυτή είναι η βάση των ιμπεριαλιστικών πολέμων.
Να πάμε κι ένα βήμα παραπέρα. Μπορεί να καμαρώνεις για "σταθερότητα" όταν ενισχύεις με τη στάση σου τις ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που προκαλούν "αστάθεια" για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους;
Μπορείς να εφησυχάζεις το λαό με τα περί "σταθερότητας", όταν καθημερινά σημειώνονται τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο, παραβιάζονται τα σύνορα ή όταν το 37% της Κύπρου παραμένει υπό κατοχή για 40 χρόνια και το πλοίο "Μπαρμπαρός" συνεχίζει να παραβιάζει την κυπριακή ΑΟΖ;
Η κυβερνητική προσέγγιση και σ' αυτή την περίπτωση μετατρέπει το μαύρο σε άσπρο.
Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί εκδηλώνονται τόσο στην Ανατολική Μεσόγειο, όσο και στο Αιγαίο. Πολύ περισσότερο εκδηλώνονται στις σχέσεις Τουρκίας - Ελλάδας που είναι χρόνια στη ΝΑΤΟική συμμαχία, τα προβλήματα οξύνονται και το ΝΑΤΟ αποθρασύνει την επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης, την αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, της ΑΟΖ, του εναέριου και θαλάσσιου χώρου, την επιμονή στη διχοτόμηση του Αιγαίου, τις "γκρίζες ζώνες".
Οι εξελίξεις δεν χωρούν ούτε τυχοδιωκτισμούς ούτε εφησυχασμό. Η ανάκληση της αγγελίας που δέσμευσε μεγάλη έκταση του Αιγαίου για πολύ χρόνο, με πρόσχημα τις στρατιωτικές ασκήσεις της Τουρκίας, έχει προσωρινά χαρακτηριστικά, ήταν δοκιμή και η επιθετικότητα τώρα συνεχίζεται με τις πολύμορφες παραβιάσεις αεροσκαφών και πλοίων.
Τέταρτο, η κυβέρνηση μιλάει για βιώσιμη λύση στο Κυπριακό, αλλά δεν έχει τοποθετηθεί για την πίεση που ασκούν οι ΗΠΑ και η ΕΕ για την επίσπευση των συνομιλιών και τη διαμόρφωση νέου διχοτομικού "σχεδίου Ανάν", που ετοιμάζονται να επιβάλουν με το όνομα του γγ του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, σε κατεύθυνση συνομοσπονδίας, που θα στηρίζεται σε δύο "συνιστώντα κράτη", όπως προβλέπει η συμφωνία του Φλεβάρη του 2014 για το Κυπριακό.
Πέμπτο, ακούγαμε προεκλογικά πολλά λόγια για τη στήριξη των Παλαιστινίων, αλλά στην πράξη βλέπουμε ενίσχυση των στρατιωτικοπολιτικών και οικονομικών σχέσεων με το Ισραήλ, που χτυπάει τον παλαιστινιακό λαό και τις τελευταίες μέρες σηκώνει τους πολεμικούς τόνους σε βάρος του Ιράν.

Το ΚΚΕ συνεχίζει τη διεθνιστική του δράση

Συμπερασματικά, έχουμε σημειώσει πως όσο κι αν η κυβέρνηση μιλάει για "πολυδιάστατη και ενεργητική πολιτική", ακόμα κι αν ενισχύσει τις σχέσεις με τη Ρωσία, την Κίνα, τους BRICS, η αφετηρία δεν είναι τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, αλλά τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων.
Επιπλέον, στην πράξη αποδείχθηκε ότι οι όποιες διαφοροποιήσεις της κυβέρνησης έχουν ημερομηνία λήξης, όπως έδειξε και η στάση της στη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ για τις κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας. Ελιγμοί, αλλά στο τέλος ομόφωνη απόφαση, που επικυρώνει και επεκτείνει τις κυρώσεις (κατά της Ρωσίας) και παράλληλα επιχειρεί να αποκρύψει ότι οι ΗΠΑ και η ΕΕ έκαναν επέμβαση στην Ουκρανία, στήριξαν φιλοφασιστικές δυνάμεις, άναψαν τη φωτιά σε ανταγωνισμό με τη Ρωσία.
Το ΚΚΕ συνεχίζει τη διεθνιστική του δράση υπέρ του παλαιστινιακού, του κυπριακού, των άλλων λαών, συνεχίζει την πάλη του για την αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες, με το λαό στο τιμόνι της εξουσίας, με στόχο την οικοδόμηση αμοιβαία επωφελών σχέσεων με άλλες χώρες και λαούς.
Απαιτεί να κλείσουν οι ευρωατλαντικές βάσεις στην Ελλάδα, να επιστρέψουν οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις από το εξωτερικό».