Γράφει ο Δον Τομασίνο //
Την νύχτα της 25ης Ιανουαρίου το συγκεντρωμένο πλήθος στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου φώναζε υπέρ του νέου ηγέτη του κράτους, για διαγραφή μέρους του κρατικού χρέους, για αναδιανομή του πλούτου, για ακύρωση Μνημονίων κτλ.
Την πρώτη εβδομάδα, με τη φόρα της εκλογικής νίκης, ο Υπ.Οικ. κος Βαρουφάκης ειπε στον Προεδρεύοντα του Eurogroup κο Ντάισεμπλουμ ότι το Μνημόνιο είναι «νεκρό».  Το κομματικό τότε πλήθος πανηγύριζε και διάφοροι εξ αυτών, που δεν είχαν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, διερωτήθηκαν μήπως τελικώς αυτοί όδευαν όντως για κατάργηση του Μνημονίου.
Και μετά από 18 μέρες, την 20η Φεβρουαρίου, η Κυβέρνηση εκλιπαρώντας του δανειστές προς χρονική κάλυψη προγράμματος αναχρηματοδότησης του κρατικού χρέους, συμφώνησε στην επέκταση του Μνημονίου για 4 μήνες με ενδιάμεση αξιολόγηση στο τέλος Απριλίου.
Ο όρος «ακύρωση, κατάργηση, σκίσιμο, αναστολή» Μνημονίων είναι ένας ψεύτικος όρος.
Το Μνημόνιο δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας από τους όρους αναχρηματοδότησης του κρατικού χρέους, είναι αναπόσπαστο μέρος της δανειακής σύμβασης και μεταφράζεται σε 478 νομοθετήματα της περιόδου 2010-2015.
Αυτά ρυθμίζουν όλα τα σκέλη της κοινωνικής ζωής από τη Φορολογία, τις Εργασιακές Σχέσεις, τις Κρατικές Δαπάνες, τα Έσοδα κ.τ.λ.
Η νυν Κυβέρνηση έπαιξε με τις λέξεις.
Γνωρίζοντας ότι ούτε έχει την πρόθεση, ούτε τη μέθοδο για την επόμενη μέρα να ακυρώσει 478 Νόμους, η ισχύς των οποίων αναχρηματοδοτεί το Δημόσιο Χρέος και το Κράτος δεν χρεωκοπεί, διολίσθησε αρχικώς σε μία ασαφή υπόσχεση εκτέλεσης των υποσχεθέντων στο μέλλον, κατόπιν της υιοθέτησης μέρους του προγράμματος των δανειστών του Κράτους -ναι, το ίδιο πρόγραμμα που προτάθηκε και στην κυβέρνηση Σαμαρά- και τις τελευταίες ημέρες, υπό της πίεσης του κενού ρευστότητας παρουσιάζει το ένα μετά το άλλο σχέδιο στους δανειστές, μήπως και λάβει έστω ένα μέρος από τα 7.2 δις. Ευρώ του Μνημονίου.
Θυμίζουμε ότι το Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ότι ΔΕΝ θέλουν άλλα «τοξικά» δανεικά και για αυτόν τον λόγο επέκριναν την κυβέρνηση Σαμαρά ότι επεκτεινε το Μνημόνιο για 2 μήνες και αφού ανέλαβαν κυβερνητικά καθήκοντα την επέκριναν γιατι δεν το επέκτεινε για 6 μήνες.
Στη Νομοθεσία ισχύουν ΑΠΑΝΤΕΣ οι Νόμοι της περιόδου 2010-2015 με την προσθήκη ακόμα 25 δόσεων για τα ληξιπρόθεσμα στο Δημόσιο (100 δόσεις από 75), προς εξόφληση των ληξιπροθέσμων της φορολογικής πολιτικής της περιόδου 2010-2015, που ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε ως φοροληστρική, άδικη και αμέσου καταργήσεως άμα τη αναλήψει της κυβέρνησης.
Η παλινωδία στην διαχείριση και στην πολιτική καθώς και η δημιουργία αδιεξόδου,είναι εγγενές στοιχείο των πολιτικών φορέων που προσπαθούν να ισορροπήσουν μεταξύ ψεύτικων υποσχέσεων προς τον Λαό και εξυπηρέτησης της τρέχουσας κατάστασης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτικός φορέας εξαπάτησε τους ψηφοφόρους του.
Αυτό πλέον, πέραν ενός κομματικου στενού πυρήνα που επιμένει στο αντίθετο, είναι εμφανές.
Τώρα όμως ετοιμάζεται να προχωρήσει σε κάτι πιο επικίνδυνο.
Επειδή αντιλαμβάνεται ότι η υπογραφή ενός ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ 3, θα επιφέρει σε σύντομο χρονικό διάστημα μεγάλη κοινωνική ένταση και θα καταστήσει άκρως αβέβαιη την παραμονή του στην διαχείριση -τουλάχιστον με το παρόν κυβερνητικό σχήμα με τους ΑΝ.ΕΛΛ.- θέλει να πετάξει «το μπαλάκι» στον Λαό.
Δηλαδή, να τον «ρωτήσει»: Θέλετε να υπογράψω 3ο Μνημόνιο για να λάβει το Κράτος ένα ακόμα Δάνειο 30-40 Δις (φυσικά ισχύουν όλοι οι Νόμοι των 2 προηγουμένων Μνημονίων) ή να ΧΡΕΩΚΟΠΗΣΕΙ με μαθηματική ακρίβεια το Κράτος λόγω αδυναμίας εξυπηρέτησης εξωτερικού δανεισμού και με την εσ. στάση πληρωμών σε μισθούς-συντάξεις να ελλοχεύει;
Θέλετε δηλ. να κόψετε το πόδι σας, να βγάλετε το μάτι σας ή να πέσετε με το αυτοκίνητο με 100 χλμ.  σε τοίχο;
Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν εξελέγη για αυτό. Εξελέγη με την υπόσχεση και ακύρωσης των Μνημονίων και καλυτέρρευσης σαφώς του βιωτικού επιπέδου.
Τίποτα από τα δύο δεν είναι εφικτό.
Από την αρχή γνώριζαν ότι υπόσχονται πράγματα που ούτε θέλουν, ούτε έχουν τα εργαλεία να τα εφαρμόσουν.
Μπήκαν σε έναν χορό, πού μαζί με αυτούς, οδηγείται με γοργό πλέον βήμα στο γκρεμό και ένας Λαός  ασχέτως επιλογής.Γιατί όλες οι επιλογές οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην πλήρη κοινωνική καταστροφή και στην μαζική εξαθλίωση.
Και τώρα τι, θα ρωτήσει ο αναγνώστης.
Το «τώρα τι» απαντάται άμεσα στο πεδίο και της εξαγγελίας και της εφαρμογής.
Και η μόνη σήμερα πολιτική δύναμη που έχει εκτός από τη βούληση και τη μέθοδο και τον σχεδιασμό να ανατρέψει αυτή την πορεία προς την πλήρη κοινωνική καταστροφή, ας το πούμε καθαρά, είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα. Κανένας άλλος.
Η αιτιολογημένη ανάλυση των αιτιών της κρίσης -που δεν είναι φυσικά γιατί η κα Μέρκελ είναι δύστροπος χαρακτήρας-, ο σχεδιασμός της παραγωγής και της οικονομίας επιστημονικά προς όφελος του Συνόλου και η σχεδιοποίηση και εκτέλεση της εκβιομηχάνισης και της εξαγωγικής δραστηριότητας της Χώρας, μέσω της πλήρους εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών της πηγών, είναι η μόνη λύση.
Ίσως αυτό να το ξέρουν πολλοί πλέον και να φοβούνται ή να μην είναι έτοιμοι να το πούν.
Ίσως να το ξέρει και ο κος Τσίπρας, αλλά πρέπει να κάνει τον πρωθυπουργό.
Ο εγκλωβισμός πλέον είναι πλήρης για την Κυβέρνηση.
Αν κερδίσει λιγο ακόμα χρόνο, μέσω της υπογραφής ενός 3ου χρηματοδοτικού προγράμματος -ώστε να μην χρεωκοπήσει άμεσα το Κράτος-, ακόμα και να το βάλει σε δημοψήφισμα, σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, η κοινωνική δυναμική των στρωμμάτων που βρίσκονται πλέον στο κοινωνικό και οικονομικό περιθώριο και πολλαπλασιάζονται καθημερινά, θα πυροδοτήσουν καταστάσεις μη προβλέψιμες και μη ελέγξιμες.
Δεν θα ήθελα να ήμουν στη θέση του κου Τσίπρα.
Αλλά ο καθένας όπως στρώνει κοιμάται.