Μια επιχέιρηση του ΔΣΕ και ο υπολοχαγός Ιωαννίδης

Μια επιχέιρηση του ΔΣΕ και ο υπολοχαγός Ιωαννίδης

Το ποιος ήταν ο υπολοχαγός και μετέπειτα δικτάτορας της Χούντας Ιωαννίδης έχει ειπωθεί και γραφεί σε πολλές σελίδες βιβλίων και πολλά περιοδικά και ιστότοπους. Είναι όμως οι μικρές ιστορίες της καθημερινότητας του κάθε ανθρώπου που συνθέτου πληρέστερα μια συνολική εικόνα.

Βρισκόμαστε στο 1949, στην Μακρόνησο. Ο λοχαγός τότε Δημήτριος Ιωαννίδης είναι ένας από τους ενορχηστρωτές της μεγάλης βραδινής επίθεσης της ΑΜ (Αστυνομίας Μονάδας) ενάντια στις εξόριστες γυναίκες του στρατοπέδου. Μαρτυρίες μιλούν για την ίδια τη συμμετοχή του μετέπειτα δικτάτορα στην επίθεση και τα βασανιστήρια. Σε βιβλία της η κα Νίτσα Γαβριηλίδου και άλλες γυναίκες καταμαρτυρούν μια ειδική εμπάθεια του δικτάτορα προς τους κομμουνιστές και προς το γυναικείο φύλο. Άλλωστε οι βαθμοφόροι του στρατού δεν εκτελούσαν παρά σπάνια χρέη βασανιστή "πρώτης γραμμής" στο νησί του διαβόλου.

Ποιος ήταν όμως πριν ο Δημήτριος Ιωαννίδης και από που κληρονόμησε το μικρόβιο του αντικομμουνισμού;

Ο Ιωαννίδης υπήρξε οργανωμένος κατά τα τελευταία έτη της Κατοχής στις δυνάμεις του Ζέρβα (ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ). Πληρώνονταν με αγγλικές λίρες για να "παρέχει υπηρεσίες" στην υπόδουλη πατρίδα. Οργανώθηκε το 1944 στις δυνάμεις του Ζέρβα, σε μια εποχή που οι Βρετανοί και οι Αμερικάνοι προσπαθούσαν να δημιουργήσουν μια διάδοχη κατάσταση στην Ελλάδα ώστε να αποτρέψουν την κυριαρχία του ΕΑΜ. Τότε ο φιλόπατρις Ιωαννίδης μπήκε στο μισθολόγιο του ΕΔΕΣ που γέμιζε μισθοφορικά τις τάξεις του.

Το 1946 θα βρει τον υπολοχαγό Ιωαννίδη στην μοίρα Εθνοφυλακής Κισσάβου. Οι αντάρτες του Κίσσαβου έχουν ήδη από το καλοκαίρι του 1946 ορισμένα χωριά υπό την επιρροή τους. Στο χωριό Σελίτσανη (σημερινή Ανατολή) αφού έχουν αφοπλίσει την μικρή ομάδα ΜΑΥ, έχουν σχηματίσει ένα μικρό ένοπλο σώμα και ένα δίκτυο πληροφοριών. Το χειμώνα του 1946 προς 1947, κλιμάκιο της Εθνοφυλακής, υποστηριζόμενο από Χωροφύλακες θα εισέλθει στο χωριό Σελίτσανη και θα διενεργήσει συλλήψεις 9 δημοκρατικών πολιτών. Επικεφαλής τους είναι ο Δημήτριος Ιωαννίδης. Οι 9 κάτοικοι θα οδηγηθούν έξω από το χωριό και θα εκτελεστούν συνοπτικά. Οι Εθνοφύλακες παραμένουν στο χωριό και το βράδυ τοποθετώντας μικρή φρουρά περιμετρικά. Αυτό που δεν γνωρίζουν είναι ότι το ΚΠ έχει ήδη ειδοποιήσει τους αντάρτες του Κίσσαβου. Την ίδια νύχτα ισχυρή δύναμη των ανταρτών θα περικυκλώσει το χωριό εξουδετερώνοντας τις σκοπιές. Ακολουθεί έφοδος στο σπίτι που κατέλυε η δύναμη των Εθνοφυλάκων. Η συμπλοκή είναι μικρή και κάθε αντίσταση κάμπτεται μετά αφού σκοτωθούν 3 χωροφύλακες. Ο Ιωαννίδης παραδίδεται στους αντάρτες. Ο ίδιος δεν είχε λάβει μέρος στην αψιμαχία. Οι αντάρτες κρατούν τους άνδρες της Εθνοφυλακής οι οποίοι παραδίδουν τα όπλα και τις στολές τους. Θα στείλουν τον άκαπνο Ιωαννίδη στην Ασφάλεια Λαρίσης μονάχα με το εσώρουχά του να διαπραγματευτεί την παράδοση των οπλιτών του. Ο ίδιος αργότερα θα διαδώσει ότι δραπέτευσε. Η συμφωνία ανταρτών και χωροφυλάκων θα εκπληρωθεί 24 ώρες μετά με την απελευθέρωση 50 κρατουμένων, κάτοικων της Σελίτσανης σε αντάλλαγμα για τους αιχμάλωτους εθνοφύλακες και χωροφύλακες.

Αυτή η μικρή ντροπιαστική ιστορία αποτελεί ίσως την απαρχή του αντικομμουνιστικού κόμπλεξ του δικτάτορα Ιωαννίδη και ίσως εξηγούν γιατί "το παιδί με το πατίνι" (έτσι αποκαλούσαν τον Ιωαννίδη οι γυναίκες εξόριστες όταν τον έβλεπαν να πηγαινοέρχεται με τη μηχανή του) ένιωθε τόσο μίσος για το μαχόμενο λαό της πατρίδας του.

Ο Ιωαννίδης σε ευτυχισμένες στιγμές με φίλους και πολλά γαλόνια (δικτάτορας Παπαδόπουλος)