Τα κυβερνητικά επιχειρήματα και η αλήθεια...

Τα κυβερνητικά επιχειρήματα και η αλήθεια...

Πρέπει να αναγνωριστεί ότι ένα ατού της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι η προπαγανδιστική της τακτική, που βεβαίως αξιοποιεί το πλεονέκτημα μιας δύναμης που για πρώτη φορά βρίσκεται στη διακυβέρνηση της χώρας και συνεπώς θεωρείται αδοκίμαστη και άρα χρειάζεται χρόνο. Με μοναδική ευκολία τα προπαγανδιστικά επιτελεία της κυβέρνησης καταφέρνουν να δημιουργούν σύγχυση γύρω από στόχους της κυβέρνησης, παίζουν με συμβολισμούς και συνθήματα για να κρύψουν την πραγματικότητα, ότι, δηλαδή, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εφαρμόζει πολιτική ενίσχυσης του κεφαλαίου πασχίζοντας να χειραγωγήσει ταυτόχρονα το λαό σ' αυτή την πολιτική.

Υπουλο το επιχείρημα της αξιοπρέπειας

Είναι ύπουλο, όπως προβάλλεται και αξιοποιείται, το επιχείρημα της αξιοπρέπειας ως αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης με τους εταίρους. Γιατί η κυβέρνηση πουλάει τσαμπουκά όταν την ίδια ώρα συνεχίζει από κει που σταμάτησε η προηγούμενη. Με δεδομένη την κατάσταση της στασιμότητας της ελληνικής οικονομίας και τους κινδύνους εκδήλωσης νέας κρίσης, γιατί αυτό δείχνουν όλα τα στοιχεία και κυρίως η νέα μεγάλη βύθιση της βιομηχανίας, που, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, σημειώνει ραγδαία επιδείνωση στο δείκτη κύκλου εργασιών το Γενάρη του 2015, υποχωρώντας κατά 16% έναντι υποχώρησης 5,2% το Γενάρη του 2014. Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ αναδεικνύουν την αδυναμία εξόδου της εγχώριας βιομηχανίας από την ύφεση, ενώ προοιωνίζονται ακόμη χειρότερες μέρες.

Οι νέες μεταρρυθμίσεις που βγήκαν στη δημοσιότητα ως περιεχόμενο συζήτησης στο Γιούρογκρουπ είναι βαθιά αντεργατικές - αντιλαϊκές. Για να πάρει τη δόση του δανείου και να ενταχθεί στο πρόγραμμα χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η κυβέρνηση κατέθεσε μία λίστα μέτρων που κατά την αρχική της εκτίμηση μπορούσε να αποδώσει από 4,7 δισ. ευρώ έως και 6,1 δισ. ευρώ, οδηγώντας σε υπέρβαση του μνημονιακού στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα, που προβλέπεται από 3,1% έως 3,9% του ΑΕΠ. Στη συνέχεια δόθηκαν νέες λίστες, που φτάνουν το ύψος των αντιλαϊκών μέτρων πάνω από 8 δισ. ευρώ. Αυτά σημαίνουν αύξηση φορολογίας, ιδιωτικοποιήσεις, αλλά και περικοπές από τον προϋπολογισμό για υπηρεσίες προς το λαό, εξοικονόμηση κρατικών πόρων, που θα δοθούν για τη στήριξη των επενδύσεων, ενώ ανοιχτά αφήνουν και τα Εργασιακά και το Ασφαλιστικό.
Τι είπε ο πρωθυπουργός μετά τη συνάντησή του με την Α. Μέρκελ; Δε θα καταστρέψει το θετικό έργο της προηγούμενης κυβέρνησης, άρα, ένα το κρατούμενο, θα συνεχιστεί η προηγούμενη αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική στο σύνολό της. Οτι υπάρχει ανάγκη συνέχισης της δημοσιονομικής προσαρμογής και των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. Οτι υπάρχει ανάγκη προώθησης και νέων μεταρρυθμίσεων, άλλωστε τις επεξεργάζεται ο ΟΟΣΑ, για την καπιταλιστική ανάκαμψη.
Αξίζει η λαϊκή στήριξη ή έστω η αναμονή, «να δούμε τι θα κάνουν και αυτοί», όταν η κυβέρνηση βαδίζει στα χνάρια της προηγούμενης προβάλλοντας στην Ελλάδα μια τζάμπα μαγκιά απέναντι στους εταίρους της, όταν την ίδια ώρα συναλλάσσεται μαζί τους για την ανάκαμψη του κεφαλαίου με αντιλαϊκά μέτρα;
Ας σκεφτεί ο λαός: Μήπως της αφήνει χρόνο και ελεύθερο πεδίο να διαπραγματεύεται αντιλαϊκά χάνοντας ο ίδιος πολύτιμο χρόνο από την οργάνωση της πάλης για την ικανοποίηση των δικών του αναγκών;
Είναι λοιπόν λαϊκή αξιοπρέπεια ο τσαμπουκάς υπέρ του κεφαλαίου με το λαό εξαθλιωμένο; Σίγουρα όχι και ας το ντύνει η κυβέρνηση με την «πατριωτική» προπαγάνδα περί «ανεξάρτητης Ελλάδας».

Οι φιέστες της Βουλής...

Η συγκυβέρνηση, με πρωτοβουλία και της προέδρου της Βουλής, προχώρησε σε ορισμένες κινήσεις που αξιοποίησε επικοινωνιακά δίνοντας το χαρακτήρα φιέστας. Η πρώτη αφορά τη συγκρότηση εξεταστικής επιτροπής για το μνημόνιο αντιστρέφοντας την πραγματικότητα. Δηλαδή, λέγοντας ότι το μνημόνιο έφερε την κρίση και τη φτώχεια και όχι το αντίθετο, πως το μνημόνιο αποτελεί διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης σε βάρος του λαού. Συσκοτίζοντας βεβαίως τις αιτίες της κρίσης, που βρίσκονται στο DNA της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αυτής της ανάπτυξης που θέλουν να ξαναστήσουν στα πόδια της. Στην πραγματικότητα, έξω από εργαλείο ξεκαθαρίσματος λογαριασμών στο αστικό πολιτικό σύστημα, συμβάλλοντας στην αναμόρφωσή του, αυτή η διαδικασία τίποτα διαφωτιστικό δεν θα προσφέρει στο λαό.
Η δεύτερη αφορά τη συγκρότηση της λεγόμενης Επιτροπής Αλήθειας για το χρέος, που έχει δήθεν ως σκοπό τη μελέτη για το ποιο τμήμα του χρέους είναι παράνομο και επαχθές. Εχει σημασία ότι αυτή η επιτροπή ξεκίνησε τις διαδικασίες της την ίδια μέρα που ο Γ. Βαρουφάκης, από τη Ν. Υόρκη, διαβεβαίωνε το ΔΝΤ ότι η Ελλάδα θα πληρώνει τις υποχρεώσεις στους δανειστές της στο διηνεκές. Ανεξάρτητα εάν αυτή η κίνηση εκφράζει αντιθέσεις στο εσωτερικό της αστικής τάξης, του κεφαλαίου, τη διεκδίκηση απομείωσης του χρέους με σκοπό να δοθεί περισσότερο κρατικό χρήμα στο κεφάλαιο, αξιοποιείται για να συσκοτίσει την ουσία, ότι η κυβέρνηση αναγνωρίζει το χρέος - ως όφειλε, όπως κάθε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης - και δεσμεύεται ότι ο λαός, που δεν το δημιούργησε, θα συνεχίσει να το πληρώνει κανονικά, είτε ντούκου είτε με δόσεις, είτε ολόκληρο είτε «κουρεμένο».

Εθνικιστικά συνθήματα και ευρωατλαντισμός...

Ενα ακόμα βασικό στοιχείο της κυβέρνησης είναι τα εθνικιστικά συνθήματα και η ανάλογη προπαγάνδα, που παρουσιάζεται ως πατριωτισμός και εθνικά υπερήφανη στάση.
Αυτός ο εθνικισμός γίνεται προσπάθεια να ντυθεί με την αίγλη των λαϊκών αγώνων, του ΕΑΜικού κινήματος, ενάντια στη ναζιστική κατοχή της περιόδου 1941 - 1945. Καταρχήν είναι ανιστόρητο το επιχείρημα ότι τότε ήταν όλοι οι Ελληνες μαζί. Γιατί εκείνη την περίοδο διεξαγόταν ταξική πάλη. Γιατί απέναντι στο λαό δεν ήταν μόνο οι αστικές δυνάμεις, συνεργάτες των Γερμανών, αλλά και αυτές που ήταν με τους «συμμάχους», τη Μ. Βρετανία, τις ΗΠΑ. Ολοι μαζί, με συμμάχους τους Αγγλους, επιχείρησαν να τσακίσουν το λαϊκό κίνημα το Δεκέμβρη του 1944 προκειμένου να σταθεροποιηθεί η αστική εξουσία. Ενώ η συνέχεια δόθηκε με την ένοπλη πάλη του λαού μέσα από τις γραμμές του ΔΣΕ το τρίχρονο 1946 - 1949. Στόχος αυτής της προσπάθειας είναι να κρυφτεί ο πραγματικός ταξικός αντίπαλος των εργαζομένων, που είναι το κεφάλαιο και η εξουσία του, η ΕΕ και οι άλλοι έξωθεν σύμμαχοί τους. Αποσκοπούν επίσης να κρύψουν ότι την ίδια ώρα που μιλάνε για εθνικά υπερήφανη στάση, ανεξαρτησία κ.λπ., όχι μόνο αποδέχονται όλες τις δεσμεύσεις στην ΕΕ αλλά είναι έτοιμοι ακόμα και να βάλουν το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ επιδιαιτητές στο Αιγαίο!
Ουσιαστικά, προβάλλουν εθνικιστικά συνθήματα ως πατριωτικά, καλώντας την εργατική τάξη, το λαό, σε στράτευση κάτω από τη σημαία της ντόπιας αστικής τάξης, αναζητώντας συμβιβασμούς με τους δανειστές σε όφελος του κεφαλαίου.

Κάτω από τη σημαία του κεφαλαίου

Η συγκυβέρνηση βαφτίζει πολυδιάστατη και υπερήφανη εξωτερική πολιτική την εμπλοκή για λογαριασμό του κεφαλαίου στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Εμφανίζεται να ακουμπά στις πλάτες των ΗΠΑ στον ανταγωνισμό τους με τη Γερμανία σε επίπεδο Ευρώπης. Δηλώνει ετοιμότητα να έχει ενεργητική συμμετοχή στα ιμπεριαλιστικά ΝΑΤΟικά σχέδια στη Μέση Ανατολή και τη Β. Αφρική με πρόσχημα την προστασία των «χριστιανικών πληθυσμών». Καλεί όλους τους ανταγωνιστές για επενδύσεις στην Ελλάδα και σε τομείς που εκδηλώνονται αντιθέσεις, π.χ. Ενέργεια, υποδομές κ.λπ. Διεκδικεί ρόλο γεφυροποιού ανάμεσα σε ευρωατλαντικό μπλοκ και Ρωσία κ.ά.
Την ίδια ώρα, Αμερικανοί υπουργοί μπαινοβγαίνουν στην Ελλάδα. Ετσι, πρόσφατα, η αμερικάνικη πρεσβεία ενημέρωνε ότι η Βικτόρια Νούλαντ, υφυπουργός Εξωτερικών, συζήτησε με την κυβέρνηση για όλη την ατζέντα των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, από την κρίση στην Ουκρανία, το Σκοπιανό και το Κυπριακό, έως την εκστρατεία εναντίον των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους».
Τι μπορεί να σημαίνουν όλ' αυτά; Οτι βάζει το λαό στο «λάκκο των λεόντων».

Δεν αξίζει στο λαό τέτοια ζωή

Η κυβέρνηση προβάλλει το επιχείρημα πως αυτά μπορούμε να κάνουμε για το λαό, αυτά κάνουμε, δηλαδή ψίχουλα στους εξαθλιωμένους. Βεβαίως, η κυβέρνηση κρύβει ότι το αυτά μπορούμε καθορίζεται από τις δεσμεύσεις που έχει απέναντι στο κεφάλαιο και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Οτι η στήριξη της ανάκαμψης των επενδύσεων και των κερδών τους δεν πάει μαζί με την ανάκτηση των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, πολύ περισσότερο με την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών, όπως ψευδώς αφήνει να εννοείται η κυβέρνηση.
Οταν τα περίφημα μέτρα «για την ανθρωπιστική κρίση» που παίρνει η κυβέρνηση είναι μέτρα που είναι ενταγμένα στη Στρατηγική «Ευρώπη 2020», η οποία έχει ως στόχο τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, δηλαδή με το ένα χέρι τσακίζει εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και με το άλλο δίνει μερικά ψίχουλα στα ακραία θύματα αυτής της πολιτικής.
Να μην ξεχνά ο λαός ότι η κυβέρνηση θεωρεί πλούσια τα λαϊκά νοικοκυριά με πάνω από 800 ευρώ εισόδημα το μήνα.
Ας σκεφτεί ο λαός: Του αξίζει μια τέτοια ζωή;
Ο λαός πρέπει να δει πέρα από την κυβερνητική προπαγάνδα, να δει την ουσία της, να μη στοιχηθεί πίσω από την κυβέρνηση, τους στόχους του κεφαλαίου και των συμμάχων του, να μην ανεχτεί μια ζωή με ψίχουλα. Στο χέρι του είναι να παλέψει για την ανάκτηση όλων όσα έχασε στην κρίση, για ξήλωμα του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου, τη διεκδίκηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών. Ολα αυτά βεβαίως προϋποθέτουν ρήξη με το κεφάλαιο, την ΕΕ και την εξουσία τους. Γι' αυτό χρειάζεται να ανοίξει ο δρόμος σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση με προοπτική την εργατική - λαϊκή εξουσία.