Ενα πολύ βολικό σκηνικό...

Ενα πολύ βολικό σκηνικό...

Η προσπάθεια να κυριαρχήσει στην επικαιρότητα των προηγούμενων ημερών μια θεματολογία που περιλαμβάνει καταλήψεις σε κτίρια, κύματα μεταναστών και προσφύγων, αντιεξουσιαστές, «τρομοκράτες» και χρυσαυγίτες σίγουρα δεν είναι τυχαία. Αντικειμενικά ξανατίθεται το ερώτημα αν τα γεγονότα φτιάχνουν την επικαιρότητα ή η επικαιρότητα τα γεγονότα! Βεβαίως, την ειδησεογραφία τροφοδοτούν πραγματικά γεγονότα, που αξιοποιούνται πολλαπλά στις εξελίξεις. Για παράδειγμα, το πρόβλημα της ραγδαίας αύξησης των μεταναστευτικών και προσφυγικών κυμάτων στα ανατολικά νησιά του Αιγαίου δεν είναι κατασκεύασμα αλλά πραγματικό γεγονός, προϊόν της έντασης των συγκρούσεων στην περιοχή της Μ. Ανατολής και της Β. Αφρικής, συγκρούσεις που εξελίσσονται βεβαίως στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.

Πολλαπλές στοχεύσεις

Δεν μπορούμε, όμως, να μην παρατηρήσουμε την πολύπλευρη αξιοποίηση τέτοιων γεγονότων, με τρόπο τέτοιο ώστε να εξυπηρετούνται ταυτόχρονα πολλές στοχεύσεις.
Πρώτα απ' όλα τον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων από τη συζήτηση που διεξάγεται αυτή τη στιγμή σε σχέση με τη διαπραγμάτευση της συγκυβέρνησης με τους «δανειστές». Διαπραγμάτευση που γίνεται για λογαριασμό του κεφαλαίου και ενώ στο αντιλαϊκό τραπέζι της οποίας συνεχίζουν να βρίσκονται οι συζητήσεις για Ασφαλιστικό, Εργασιακά, ιδιωτικοποιήσεις, νέες φοροεπιδρομές. Και ενώ βεβαίως την ίδια στιγμή η συγκυβέρνηση επιχειρεί να ξηλώσει ακόμα και ελάχιστες προσδοκίες για ανάκτηση των απωλειών όσον αφορά τις Συλλογικές Συμβάσεις και την επαναφορά του κατώτατου μισθού, στρίβοντας διά του «κοινωνικού διαλόγου» με την εργοδοσία και τον κυβερνητικό συνδικαλισμό.
Αξιοποιούνται, επίσης, για να συμπληρώσουν ένα σκηνικό φόβου που πάει να καλλιεργηθεί και με την ανοχή της κυβέρνησης και πριμοδοτείται βεβαίως από άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, ΜΜΕ κ.λπ. Σκηνικό που αποτελεί την άλλη όψη του νομίσματος των αυταπατών, των ψευδαισθήσεων και των ψεύτικων προσδοκιών. Μια κινδυνολογία που περιλαμβάνει χρεοκοπίες, καταστροφή της χώρας, στάση πληρωμών, «συμπληρώνεται» από ένα σκηνικό χάους, ανομίας, έλλειψης ασφάλειας εξαιτίας της αθρόας εισροής μεταναστών και της δράσης «ακραίων δυνάμεων» κουκουλοφόρων αντιεξουσιαστών και φασιστικών ρατσιστικών ομάδων.
Δεν μπορεί παρά να σκεφτούμε το πώς η αύξηση του μεταναστευτικού - προσφυγικού κύματος αξιοποιείται σε μια στιγμή που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ διατυπώνει την πρόθεσή της να συμμετάσχει ενεργά σε σχεδιαζόμενες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή της Συρίας και του Ιράκ στο πλαίσιο των ευρωατλαντικών σχεδιασμών (ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ) με πρόσχημα την ανθρωπιστική κρίση και την προστασία των χριστιανικών πληθυσμών.
Τι λιγότερο από βούτυρο στο ψωμί φασιστικών και ρατσιστικών ομάδων δεν αποτελεί ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει και αυτή η συγκυβέρνηση την όξυνση του μεταναστευτικού - προσφυγικού ζητήματος, σε συνθήκες μάλιστα που αύριο ξεκινά η δίκη της Χρυσής Αυγής και ενώ έχει προηγηθεί ένα πολλαπλό χάιδεμα του ναζιστικού μορφώματος από τη συγκυβέρνηση... Από τις γνωστές κινήσεις της Ζ. Κωνσταντοπουλου στη Βουλή μέχρι τις διαβεβαιώσεις του Ν. Παππά ότι η νέα ΕΡΤ θα εξασφαλίζει την προβολή των θέσεων των ναζιστών!
Τι πιο βολικό για την καλλιέργεια συντηρητικών αντανακλαστικών σε ευρύτερα εργατικά - λαϊκά στρώματα, τι πιο βολικό για τη νομιμοποίηση της καταστολής στη λαϊκή συνείδηση από ενέργειες όπως αυτή της κατάληψης της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ... Τι πιο βολικό για τη συκοφάντηση συλλήβδην αγωνιστικών μορφών πάλης... Τι πιο βολικό για την προσπάθεια διοχέτευσης σε ανώδυνα και ελεγχόμενα από το σύστημα κανάλια της όποιας διαμαρτυρίας και αγανάκτησης, ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων από την αναγόρευση των διαφόρων αναρχοαυτόνομων ομάδων σε «κοινωνικούς αγωνιστές»;
Τι επίσης πιο βολικό ομάδες εργαζομένων να συγκρούονται μεταξύ τους στους δρόμους, στα χωράφια και τα δάση κάτω από ξένες γι' αυτούς σημαίες μεγαλοκατασκευαστικών ομίλων, πολυεθνικών εταιρειών, μεγαλοξενοδόχων και μεγάλων τουριστικών επιχειρήσεων, ακόμα και με την προβιά του οικολόγου... Θυμίζουν πολύ την είδηση για μια βάρκα με ταλαίπωρους μετανάστες στη μέση της Μεσογείου που μοιράζονταν κοινή μοίρα, όμως οι μισοί έπνιξαν τους άλλους μισούς στη θάλασσα επειδή ανήκαν σε διαφορετικές θρησκείες, χριστιανοί και μουσουλμάνοι.

Στο απυρόβλητο ο πραγματικός αντίπαλος

Ολο αυτό αποτελεί ή όχι ένα σκηνικό διαμόρφωσης πλαστών διλημμάτων για τους εργαζόμενους και το λαό, τεχνητών διαχωρισμών και δίπολων εντός του αστικού πολιτικού και ιδεολογικού πλαισίου, που έχουν ως στόχο τον εγκλωβισμό των εργατικών - λαϊκών συνειδήσεων... Τι πιο βολικό για να μείνει στο απυρόβλητο ο πραγματικός αντίπαλος, το κεφάλαιο, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, το κράτος τους, οι διεθνείς τους ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, το σύστημά τους...
Να κρυφτεί ότι αιτία των συνεχιζόμενων δεινών για τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα είναι ότι η κρίση έχει αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι της στην καπιταλιστική οικονομία, που δυσκολεύεται να περάσει στη φάση της ανάκαμψης. Αλλες καπιταλιστικές οικονομίες συνεχίζουν να βρίσκονται σε κρίση, άλλες έχουν περάσει σε μια φάση στασιμότητας, αναιμικής ανάκαμψης και άλλες σε φάση επιβράδυνσης. Να κρυφτεί ότι οι εργαζόμενοι που πλήρωσαν ακριβά την κρίση καλούνται να πληρώσουν και τα σπασμένα της ανάκαμψης.
Να κρυφτεί η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων για τη μοιρασιά των αγορών, των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων. Οξυνση που εκδηλώνεται στην Ουκρανία, στη Μ. Ανατολή, στη Β. Αφρική, στη Ν/Α Ασία, στην Αρκτική και αλλού. Να κρυφτεί ότι για λογαριασμό των μονοπωλιακών ομίλων η σημερινή συγκυβέρνηση, όπως άλλωστε και οι προηγούμενες, είναι πρόθυμη να μπλέξει το λαό σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και αντιπαραθέσεις.
Στόχος είναι, σε αυτό το πλαίσιο, ο λαός, οι εργαζόμενοι έτσι ή αλλιώς, με ελπίδες και αυταπάτες ή με φόβο, να στρατευτούν με το κεφάλαιο, τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, τόσο στην επιδίωξη της ανάκαμψης των κερδών τους όσο και στα γεωπολιτικά παιχνίδια και συμμαχίες στο πλαίσιο βασικά του ευρωατλαντικού προσανατολισμού και όχι μόνο. Να αποδεχτούν και να συνεχίσουν, δηλαδή, ένα δρόμο θυσιών.
Επιδίωξη είναι η παράλυση, η αδράνεια του λαού και του κινήματός του απέναντι σε όποιες εξελίξεις, είτε εξαιτίας αναμονής και προσμονής, συνεχίζοντας την πίστωση χρόνου στην κυβέρνηση, είτε από ανασφάλεια, φόβο μπροστά στις εξελίξεις.

Η επιλογή του λαού

Ο λαός βεβαίως έχει άλλη επιλογή, έχει τη δυνατότητα να μην εγκλωβιστεί σε ψευτοδιλήμματα, σε αποπροσανατολιστικά και επικίνδυνα δίπολα. Οι εργαζόμενοι έχουν τη δυνατότητα να απαντήσουν στα διλήμματα με βάση τα δικά τους ταξικά συμφέροντα υπερασπίζοντας το παρόν τους αλλά και, πολύ περισσότερο, το μέλλον τους. Με βάση αυτά τα ταξικά συμφέροντα διαμορφώνει το ΚΚΕ τις θέσεις και τις τοποθετήσεις του.
Ο δρόμος για το λαό, τους εργαζόμενους είναι η συσπείρωση στα συνδικάτα, στα σωματεία, στις Λαϊκές Επιτροπές. Το δρόμο δείχνουν οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις και οι παρεμβάσεις που έχουν προηγηθεί, απαιτώντας την ανάκτηση όσων όλα έχασαν οι εργαζόμενοι τα προηγούμενα χρόνια, χωρίς εκπτώσεις και κάλπικες υποσχετικές, το ξήλωμα όλου του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου, των νόμων που όσο θα είναι εδώ ο λαός δεν θα μπορεί να πάρει ούτε ανάσα, τη διεκδίκηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών, τη διεκδίκηση μιας ζωής με βάση τις δυνατότητες της εποχής, την απόρριψη του συμβιβασμού για μια ζωή με ψίχουλα.
Σε αυτή την κατεύθυνση σημαντικός σταθμός είναι η απεργία της Πρωτομαγιάς, που δεν πρέπει να γίνει πανηγυράκι χειροκρότησης της κυβέρνησης στα αντιλαϊκά της παζάρια και διαπραγματεύσεις αλλά βήμα αγωνιστικής διεκδίκησης.