ΤΥΧΑΙΑ ΚΑΙ ΕΡΗΜΗΝ ΜΑΣ

 ΤΥΧΑΙΑ ΚΑΙ ΕΡΗΜΗΝ ΜΑΣ

Προτάσεις και αναλύσεις που καθορίζουν την πολιτικοοικονομική ζωή της χώρας,  με τον τρόπο και τη μορφή  που διατυπώνονται και δημοσιοποιούνται,  δίνουν την εντύπωση πως δεν διαφοροποιούνται από δόγματα θρησκείας ή διάφορες μορφές υποκειμενικής  εμπειρίας. Κι αυτό, γιατί διαπιστώνουμε ότι  θεωρούνται αυτονόητα ή δεδομένα αυτά που μάλλον εκφράζουν και περιγράφουν τμήματα της πραγματικότητας, ανεξάρτητα από την ολότητα στην οποία εντάσσονται –τον καπιταλισμό- και υποστασιοποιούν υποκειμενικές εμπειρίες, που περισσότερο εξυπηρετούν μια ψυχολογική, κοινωνική ή πολιτική σκοπιμότητα: από το  προεκλογικό του Α. Τσίπρα «εμείς θα χτυπάμε το ζουρνά και οι αγορές θα χορεύουν» μέχρι τις διαβεβαιώσεις του ότι πια δεν υπάρχουν μνημόνιο και τρόικα. Γιατί όλες αυτές οι περιγραφές και αναλύσεις της  κατάστασης, στο εξωτερικό και εσωτερικό, του οικονομικοκοινωνικού συστήματος το αντικατοπτρίζουν και τείνουν να το δικαιώσουν. Κι όσο περνά ο καιρός ακόμα και η όποια κριτική στην ασκούμενη πολιτική περιορίζεται αποδίδοντάς τη εξωχρονική μορφή που αφορά γενικά τη χώρα και όχι συγκεκριμένες κοινωνικές τάξεις. Μέχρι και ο Έλληνας εφοπλιστής, πρόεδρος του Ολυμπιακού και δημοτικός σύμβουλος Πειραιά, Ευάγγελος Μαρινάκης, δηλώνει «Αυτό που έχει σημασία  είναι η χώρα. Αυτό που προέχει είναι η χώρα να παραμείνει στην Ευρώπη, στην ευρωζώνη. Όποιος αγαπάει την Ελλάδα ελπίζει η νέα κυβέρνηση να πετύχει στις διαπραγματεύσεις για την οικονομική διάσωση». Η προώθηση επιμέρους  συμφερόντων καλύπτεται άνετα  πίσω από την επίκληση της έννοιας του γενικού συμφέροντος της χώρας.

               Με αναπαραστάσεις και ομοιώματα στην πολιτικοκοινωνική μας ζωή γίνεται προσπάθεια ν’ αποκρυφτεί η οικονομική πραγματικότητα που την καθορίζει και αποκτώντας αντιϊστορικό χαρακτήρα η πραγματικότητα να μοιάζει πως έχει τη μορφή  μιας τυχαίας διαδοχής γεγονότων, χωρίς λογικό νόημα. Το μνημόνιο λοιπόν είναι μια τυχαία λάθος επιλογή που οι συνέπειες του ήταν οδυνηρές για τα λαϊκά στρώματα εντελώς τυχαία, ενώ τώρα οι εταίροι μας δεν σταματούν να μιλούν για οικονομικά ατυχήματα. Σαν όλες οι ενέργειες, επιλογές, αποφάσεις κλπ. να είναι τρόποι ύπαρξης ενός στατικού και αναλλοίωτου φυσικού  δικαίου, γι’ αυτό και αναμφισβήτητο,  με το οποίο ταυτίζεται το πολιτικοοικονομικό σύστημα. Κι αν γίνονται, ιδιαίτερα από τους αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ,  συνεχείς  αναφορές σε αγωνιστικά παρελθόντα και λαϊκά αιτήματα μ’ έναν αφαιρετικό τρόπο που δεν αναγνωρίζει τον ιστορικοκοινωνικό χαρακτήρα τους, είναι για να  συσκοτίζουν την κατανόηση της κοινωνικής πραγματικότητας. Η  συσχέτιση αφηρημένα και μεμονωμένα δράσεων, ενεργειών, θεσμών με άλλους θεσμούς, με κάποια μεμονωμένα ιστορικά γεγονότα ή με κάποια παροδική κοινωνική ανάγκη μπορεί να οδηγήσει στην αντίληψη της κυκλικής επανάληψης της ιστορίας  ενισχύοντας την αντίληψη ότι όλα αυτά αφορούν φυσικά φαινόμενα –και πώς να τα μεταβάλλεις;

 Πολιτικοί, εφοπλιστές, δημοσιογράφοι, βιομήχανοι, μικροαστοί κλπ. σχεδόν σε μια νύχτα, τη νύχτα των εκλογικών αποτελεσμάτων ίσως,  συνειδητοποίησαν σε αγαστή συμφωνία την ανάγκη για σωτηρία της χώρας μέσω της συμπαράστασης στην κυβέρνηση για τις διαπραγματεύσεις. Κι όλη αυτή η πολιτική που αγκαλιάζει όλες, πλην ΚΚΕ, τις παρατάξεις του κοινοβουλίου, και με έναν έμμεσο τρόπο ακόμα και τη Χρυσή Αυγή που η πρόεδρος της Βουλής δεν χάνει ευκαιρία να ανταποκρίνεται στα αιτήματά των βουλευτών της, δεν εκφράζει παρά την ίδια την κυρίαρχη τάξη που την εξυπηρετεί.  Όλα φέρνουν  τη σφραγίδα του επίπλαστου, και  τα κουρέλια από τα ιδανικά που επικαλούνται,  και η βούληση να υποτάξουν τα λαϊκά στρώματα που περιφρονούν σε μια δήθεν φωτισμένη μικροαστική ελίτ που τα εκπροσωπεί, και ο λεκτικός ριζοσπαστισμός τους, και ο πρακτικός οπορτουνισμός,  και η επιδεικνυόμενη ευαισθησία. ¨Ολες αυτές οι παλινωδίες στην άσκηση της πολιτικής, οι βερμπαλισμοί, οι λεκτικές επιθέσεις κλπ. μοιάζει να είναι μάλλον  η μέθη μιας μικροαστικής στην αντίληψη διανόησης που ανέλαβε κυβερνητικές θέσεις και θεμελιώνει την άσκηση πολιτικής πάνω στον αλαζονικό ατομισμό των μελών της, που γίνονται επιτέλους διαχειριστές της εξουσίας. Και ενώ φαίνονται οι πολιτευτές του ΣΥΡΙΖΑ τόσο αντικληρικοί με τις πολιτικές ορκωμοσίες, τόσο αντισυμβατικοί με τις ενδυματολογικές επιλογές τους δίνοντας την ψευδαίσθηση πως στρέφονται εναντίον του ίδιου του πολιτικοοικονομικού συστήματος  στην πραγματικότητα το δικαιώνουν κρύβοντας τα αδιέξοδά του και προβάλλοντας την ανεκτικότητά του. Μια ανεκτικότητα όπου όλα επιτρέπονται αρκεί να αφήνουν όμως κέρδος. Ολες οι ιδεολογίες και οι τεχνικές εξουσίας γίνονται όψεις του ίδιου νομίσματος, του καπιταλισμού, όψεις ενός κεφαλαιοκρατικού κόσμου και του ορθολογικού παραλογισμού του.

Η για πρώτη φορά κυβέρνηση της Αριστεράς σε σύμπραξη με τους εθνικιστές με λεκτικές αψιμαχίες και πολεμικά ανακοινωθέντα εκδηλώνουν την πρόθεσή τους για προώθηση ενός αφηρημένα γενικού συμφέροντος που βρίσκει την έσχατη εφαρμογή της στο νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση της χαρακτηριζόμενης ανθρωπιστικής κρίσης, εστιάζοντας στα συμπτώματα του προβλήματος τα οποία όλο και θα επανέρχονται δριμύτερα, και όχι στις αιτίες του, τον ίδιο τον καπιταλισμό. Και γι’ αυτό η αντιμετώπιση της φτώχειας, ανεξάρτητα από τη ολότητα στην οποία εντάσσεται, το καπιταλιστικό σύστημα, φτάνει να αποκτά αντιορθολογικό χαρακτήρα. Και για τον ίδιο ακριβώς λόγο ο κομμουνιστικός λόγος απαξιώνεται ή διαστρεβλώνεται τόσο πολύ ώστε ο στοχασμός μας να μη θεμελιώνεται στη συνολική θεώρηση της κοινωνικής πραγματικότητας και να αποτυγχάνει να δοθεί  λογικό νόημα στα επιμέρους γεγονότα. Για να υποταχτούμε στη μοίρα μας –που πολύ ορθολογικά έχουν πάρει, προς όφελός τους, στα χέρια τους οι απανταχού κεφαλαιοκράτες και οι εκπρόσωποί τους –ερήμην μας.

ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ

 ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ

Κατά τη  δημοσκόπηση της Marc για λογαριασμό του  Alpha γύρω στις  19/3, το 70,7% του εκλογικού σώματος  ζητά έντιμο συμβιβασμό με τους εταίρους  απορρίπτοντας την οριστική ρήξη, ενώ ένα ποσοστό του 62,1% τάσσεται υπέρ της παραμονής στο ευρώ ακόμα και με μνημονιακά μέτρα. Δέκα μέρες μετά στη Δημοσκόπηση για λογαριασμό του ΣΚΑΙ από το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας  ένα 42,5% του πληθυσμού φοβάται την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη. Κι αν είναι ενδιαφέρουσες αυτές οι δημοσκοπήσεις  είναι που μοιάζει να αντικατοπτρίζουν την κοινωνική θέση μεγάλου μέρους του εκλογικού σώματος που μετά το μνημόνιο άλλαξε το χάρτη της πολιτικής πλεύσης του προς τα …αριστερά και στους οποίους απευθύνεται όλη αυτή η επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης  ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σχετικά με τις διαπραγματεύσεις που γίνονται με τους «εταίρους».

 Η ελπίδα για κοινωνική ανέλιξη που στα χρόνια της μεταπολίτευσης, όταν η κοινωνική κινητικότητα θεωρούνταν πραγματικότητα, έγινε αιτία να μεταβάλουμε εικόνα για τους συνανθρώπους μας, του ίδιους τους εαυτούς μας αλλά και για την πολιτική. Κι ενώ στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης η μετάβαση από τη μια κοινωνική θέση στην άλλη θεωρούνταν ότι προϋποθέτει  ριζικές αλλαγές σε ένα ευρύ πεδίο δραστηριοτήτων και ιδιαίτερα  ουσιαστικές αλλαγές στον πολιτικό προσανατολισμό, με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία σαν  όλα να ισοπεδώθηκαν. Οι πολιτικές διαφορές που χώριζαν τα διάφορα κοινωνικά στρώματα και τις ομάδες συμφερόντων, για κοινωνικές τάξεις δεν γίνεται καν λόγος,  πιστέψαμε ότι εκμηδενίζονται. Οι κοινωνικές μετακινήσεις έμοιαζε να απαιτούν μερικές επουσιώδεις μόνο προσαρμογές που αφορούν ένα περιορισμένο κύκλο δραστηριοτήτων όπως την αλλαγή του κόμματος ή της στάσεως του απέναντι σε ορισμένα κυβερνητικά μέτρα ή την αισθητική του. Και όλοι πιστέψαμε πως ανήκουμε ή τουλάχιστον υπάρχει η δυνατότητα να ενταχτούμε σ’  αυτήν την περίφημη μεσαία τάξη, που επαίρεται πως το σύστημα σ’  αυτήν στηρίζεται και πιστεύει στη δύναμή της να το βελτιώνει προς όφελός της.  Μέχρι που η ταξική σύγκρουση βγήκε στο προσκήνιο απροκάλυπτα.

¨Ολοι όμως οι μικρομεσαίοι, εκπαιδευμένοι χρόνια ολόκληρα να μην  αναγνωρίζουμε ταξικές συγκρούσεις και να περιμένουμε με συμβιβασμούς  και διαπραγματεύσεις βελτίωση της κοινωνικής μας θέσης, πιστέψαμε, αφού μας βόλευε, πως όλα θα άλλαζαν με τραγούδια ή χάππενιγκ όπως  υποσχέθηκε η για πρώτη φορά κυβέρνηση της Αριστεράς. Η διάκριση κεφαλαίου και προλεταριάτου δεν θεωρείται απ’  αυτήν την αριστερά  γενική αρχή εξηγήσεων των κοινωνικών φαινομένων και συνεχίζεται να υποστηρίζεται πως  υπάρχει πολιτική επικοινωνία ανάμεσα στο κεφάλαιο και το προλεταριάτο που εδράζεται στην αρχή του διαλόγου και της διαπραγμάτευσης. Κι έτσι εύκολα πιστέψαμε πως η έξοδος από μνημόνια και αποδεσμεύσεις από τρόικες θα είναι αποτέλεσμα μιας μαγικής επιχείρησης κάποιας φιλικής συνεννόησης αρκεί να έχουμε εμείς την επιθυμία. Είναι που αρνούμαστε να αναζητήσουμε ερμηνεία της διαμορφωμένης πολιτικοοικονομικής κατάστασης στα ταξικά συμφέροντα και την εκμετάλλευσή μας από την κυρίαρχη τάξη. Θεωρώντας ατομικές τις ευθύνες για την εξαθλίωση της κοινωνίας, το πολύ πολύ μια συνέπεια ανεπιθύμητης του προγράμματος που εφαρμόστηκε, δεν σκεφτήκαμε πως δεν εξαθλιώνει κανείς μια κοινωνία αν δεν είναι αποφασισμένος από την αρχή, δηλ. από την ίδια τη διατύπωση του προγράμματος να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια που θα το απότρεπαν. Γι’  αυτό κι  ανάμεσα στον εκμεταλλευόμενο και στην κυρίαρχη εξουσία μεσολαβούν ένα πλήθος από καθηγητές, δημοσιογράφοι, πολιτικοί κλπ. ώστε ο αποπροσανατολισμός μέσα από διαδικασίες εσωτερίκευσης της κυρίαρχης ιδεολογίας για ελάφρυνση της  εκμετάλλευσης να επιτρέπει την κυρίαρχη τάξη να πείσει  για την ενοποίηση των δυο κόσμων, εκμεταλλευτών και εκμεταλλευομένων, δίνοντας την ευκαιρία στους τελευταίους να ονειρεύονται ότι θα πετύχουν να εγκατασταθούν στη θέση αυτών που τους εκμεταλλεύονται.

Και η για πρώτη φορά κυβέρνηση της αριστεράς τροφοδοτεί με το λόγο της  αυτό το όνειρο, επικαλούμενη όμως  συνεχώς τη λογική της κυρίαρχης εξουσίας, ακολουθώντας τις  σίγουρες αξίες της, τις δοκιμασμένες, γερές και  κατεστημένες και βλέποντας  με την δική της οπτική της. Αποδίδεται ότι για όλα φταίει η επικράτηση, ιδεολογική και πολιτική, του νεοφιλελευθερισμού και των συντηρητικών δυνάμεων στην Ευρώπη  κι έχει μείνει χωρίς πολιτική αποδίδοντας στον νεοφιλελευθερισμό  τη διαμόρφωση θεσμών  και καταστάσεων κομμένων και ραμμένες στα μέτρα του και όχι βέβαια στον ίδιο τον καπιταλισμό.

 Οι μάχες μοιάζει να δίνονται στο πεδίο της κουλτούρας, των αξιών, την τεχνικής κλπ. Κι εστιάζουμε σ’  αυτά το ενδιαφέρον μας και σε μια αξιοπρέπεια της «ανθρώπινης προσωπικότητας». Ακολουθούμε την κυρίαρχη εξουσία  στο επίπεδο της αφηρημένης γενικότητας και πιστεύουμε ότι μπορούμε να ζήσουμε όλοι συμφιλιωμένοι, ακόμα κι αν μας παίρνουν το πιάτο από μπροστά μας. Γιατί η κυρίαρχη ιδεολογία  έχει  εισχωρήσει μέσα μας με όλες τις μορφές σκέψης. Κι ενώ εξαθλιωνόμαστε συνεχίζουμε να θεωρούμε πως η ζωή μας δεν αξίζει ίδια με της κυρίαρχης τάξης, γι’  αυτό η ματιά της μας κεραυνοβολεί, μας ακινητοποιεί, η φωνή της μας απολιθώνει.  Στον ναρκισσιστικό της μονόλογο η αστική τάξη με το ενδιάμεσο των πανεπιστημίων της  και των ΜΜΕ έχει ριζώσει παντού στο μυαλό μας την ιδέα πως οι αξίες της  παραμένουν αιώνιες παρόλα τα λάθη που καταλογίζονται στους ανθρώπους. Δεχόμαστε τη βασιμότητα αυτών των αξιών και μέσα στη σκέψη μας υπάρχει μια άγρυπνη φρουρά επιφορτισμένη να τις  υπερασπίζει. Και τι γίνεται  τώρα που  αυτές οι αξίες φαίνονται άχρηστες, γιατί πια δεν αφορούν τον συγκεκριμένο αγώνα επιβίωσής μας; Πιστεύοντας σε μια κοινωνία ατόμων κλειδωνόμαστε στην υποκειμενικότητά μας, και ενοχοποιούμε το κάθε άτομο χωριστά. Κι έτσι δεν οργανώνεται κανένας μαζικός  αγώνας κι ούτε οι μορφές οργάνωσης προσφέρουν άλλο λεξιλόγιο κι άλλη οπτική. Κάναμε δικές μας τις μορφές σκέψης της κυρίαρχης τάξης.

Και γι’  αυτό θεωρεί  αρκετά εύκολο και η  για πρώτη φορά κυβέρνηση της αριστεράς, ακολουθώντας την ίδια επικοινωνιακή πολιτική που στηρίζεται στο φόβο με τις προηγούμενες κυβερνήσεις κι αφήνοντας  να αιωρείται σαν απειλή  η στάση πληρωμών σε περίπτωση ρήξης με την ΕΕ, να κάνει αποδεκτή την όποια συμφωνία ανακοινωθεί χωρίς να προκαλέσει αντιδράσεις. Και επομένως φοβίζει η ύπαρξη του Κομμουνιστικού Κόμματος  Ελλάδος και οι πρωτοβουλίες που παίρνει στη βάση της ταξικής σύγκρουσης κεφαλαίου –εργασίας, γιατί ακριβώς στρέφονται στην αιτία όλων τον καπιταλιστικό τρόπο οργάνωσης της παραγωγής.

Η εκτέλεση της Αλήθειας: Πως ο διεθνής τύπος γράφει για την Λ.Δ. Κορέας

 Η εκτέλεση της Αλήθειας: Πως ο διεθνής τύπος γράφει για την Λ.Δ. Κορέας

Το πιο πρόσφατο κουτσομπολιό που διαβάσαμε στο διεθνή τύπο για τη Βόρεια Κορέα, αφορούσε στη (θεαματική) εκτέλεση του υπουργού Αμυνας, Hyon Yong Chol. Ο στρατηγός βρέθηκε ένοχος για ανυπακοή και ασέβεια-τον πήρε ο ύπνος σε μια ομιλία του Κόμματος- και εκτελέστηκε, όπως μας πληροφόρησαν οι μυστικές υπηρεσίες της Νότιας Κορέας. Μάλιστα, το γεγονός ότι κοιμήθηκε, εκνεύρισε τόσο πολύ τον Kim Jong Un, ώστε να διατάξει την εκτέλεση του στρατηγού του με αντι-αεροπορικά πυρά. Ο διεθνής τύπος αναφέρει συχνά τέτοιες θεαματικές εκτελέσεις, πάντα επικαλούμενος πηγές από τη Νότια Κορέα. Πρόσφατα μάλιστα η επιτροπή για τα Ανθρώπινα δικαιώματα στη Βόρεια Κορέα δημοσίευσε μια έκθεση στην οποία παρουσιάζει δορυφορικές φωτογραφίες οι οποίες σύμφωνα με τους συντάκτες της έκθεσης είναι συμβατές με εκτελέσεις από αντιαεροπορικά πυρά. Η έκθεση, γραμμένη σε αρκετά συναισθηματική γλώσσα, καταλήγει ότι ενώ δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι όντως πρόκειται για εκτελέσεις τέτοιου τύπου, «είναι πολύ πιθανό» ότι λαμβάνουν χώρα. Η υπόθεση στηρίζεται αποκλειστικά στο πως θα ερμηνεύσει ο καθένας τη φωτογραφία.

Λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της εκτέλεσης του στρατηγού, οι μυστικές υπηρεσίες της Νότιας Κορέας ανασκεύασαν το δημοσίευμα και ανακοίνωσαν ότι ο στρατηγός καθαιρέθηκε αλλά δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί η εκτέλεση. Οι πληροφορίες ότι ο λόγος της εκτέλεσης ήταν ο... ύπνος του Hyon Yong Chol, προέρχονται από μια φωτογραφία που δημοσιεύτηκε στην κρατική εφημερίδα Rodong στις 26 Απριλίου, όπου ο στρατηγός κάθεται δίπλα στον Kim Jong Un μετ τα μάτια κλειστα. Σύμφωνα πάντως με το ABC δεν είναι τελικά ξεκάθαρο αν κοιμάται ή αν απλά η φωτογραφία τραβήχτηκε όταν ο Hyon κοιτούσε κάτω.

Όλοι θα θυμάστε τις λεπτομέρειες της εκτέλεσης του Jang Song Thaek ο οποίος σύμφωνα με τα μεγαλύτερα δημοσιογραφικά μέσα του πλανήτη, είχε βρει φρικιαστικό θάνατο όταν ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας διέταξε να «φαγωθεί ζωντανός από 120 πεινασμένα σκυλιά». Και ενώ τα νέα έγιναν ανάρπαστα, τελικά αποδείχτηκε ότι τα σκυλιά υπήρχαν μόνο στη φαντασία του συντάκτη μια σατιρικής ιστοσελίδας από τη Κίνα. Ο Jang Song Thaek εκτελέστηκε από εκτελεστικό απόσπασμα, η ιδέα όμως των «100 σκυλιών» ήταν πολύ πιο ελκυστική για τα διεθνή μίντια από εκείνη της αλήθειας.

Τον Ιούνιο του 2013, η διεθνής κοινότητα σοκαρίστηκε όταν έμαθε για την «εκτέλεση» της Hyon Song-wol, μιας διάσημης τραγουδίστριας από τη Βόρεια Κορέα. Η ιστορία αυτή τα είχε όλα: ταινίες πορνό στην Κίνα, παράνομους έρωτες, πάθη και ένα τραγικό θάνατο όταν η Ri Sol Jul, σύζυγος του βορειοκορεάτη ηγέτη, τυφλωμένη από τη ζήλια, απαίτησε από τον Kim να εκτελέσει την τραγουδίστρια.

Την εποχή της «εκτέλεσης» ζούσα ακόμα στη Βόρεια Κορέα. Λίγο καιρό πριν, στις 8 Μαρτίου, η κυβέρνηση είχε καλέσει όλη τη διεθνή κοινότητα της Πιονγκ Γιανγκ, να παρακολουθήσουμε μια συναυλία με αφορμή τη Μέρα της Γυναίκας. Η Hyon Song -wol, τραγούδησε στην εκδήλωση και όπως όλοι μπορέσαμε να διαπιστώσουμε, ήταν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη. Τρεις μήνες μετά, τα διεθνή μέσα αναφέρουν την εκτέλεση της. Για να γίνει η ιστορία ακόμα πιο πειστική, ένας υψηλός αξιωματούχος από τη Νότια Κορέα δηλώνει ότι οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας του γνωρίζουν ότι η εκτέλεση συνέβη. Είχα δημόσια πει τότε, ότι η εκτέλεση δεν έγινε. Κανένας δημοσιογράφος δεν ανέφερε την εγκυμοσύνη της τραγουδίστριας –κάτι που θα ήταν πολύ δραματικό για να ξεφύγει από τα δημοσιογραφικά λαγωνικά. Ενα χρόνο αργότερα η τραγουδίστρια, εμφανίστηκε ζωντανή και υγιής στην κρατική τηλεόραση φορώντας περήφανη τα διακριτικά του υψηλόβαθμου στρατιωτικού.

Το 2013 μια άλλη εκτέλεση μονοπώλησε το ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης. Αυτή τη φορά ήταν ο Yi Su-yong, ο οποίος σήμερα –ζωντανός- είναι ο υπουργός εξωτερικών της Βόρειας Κορέας.

Το 2012 ο Kim Chol, υψηλόβαθμο στέλεχος του στρατού, εκτελέστηκε επειδή «έπινε». Αυτή τη φορά μάθαμε πως τον ανατίναξαν με οβίδες. Παρόλο που ακόμα δεν έχει εξακριβωθεί αν ο Chol εκτελέστηκε, το σίγουρο είναι ότι δεν ανατινάχτηκε, κάτι που τελικά αποδείχτηκε κατασκευασμένο .

Ξανά πίσω στο 2013 και ένα σύντομο φιλμ με τίτλο « Πως ζουν οι Αμερικάνοι» γίνεται viral. Αυτή τη φορά πρόκειται για βίντεο προπαγάνδα της Βόρειας Κορέας μέσω του οποίου το καθεστώς προπαγανδίζει κατά της δύσης και δείχνει στους βορειοκορεάτες ότι «οι Αμερικάνοι τρώνε χιόνι για να επιβιώσουν». Κανείς δεν σκέφτηκε να ελέγξει την αυθεντικότητα του βίντεο και η Washington Post δημοσίευσε μακροσκελή ανάλυση όπου πιστοποιούσε την αυθεντικότητα του και κατέληγε ότι « το μήνυμα του βίντεο συνάδει με την βορειοκορεατική προπαγάνδα». Όμως υπήρχε ένα πρόβλημα. Το «αυθεντικό» βίντεο ήταν ψεύτικο. Το είχε φτιάξει ως σατιρικό ο Βρετανός ταξιδιωτικός συγγραφέας Alun Hill.

Οταν ο Kim Jong Un, δεν εμφανίστηκε για 3 εβδομάδες στην κρατική τηλεόραση, λόγω προβλημάτων υγείας, τα διεθνή μέσα ξεπέρασαν τον εαυτό τους. Ανάμεσα σε εκατοντάδες θεωρίες συνωμοσίας, τελικά επικράτησε αυτή που υποστήριζε ότι ο Kim αρρώστησε επειδή «τρώει πολύ ελβετικό τυρί». Μάλιστα το BBC βρήκε πρόθυμους γιατρούς να κάνουν διάγνωση της ασθένειας μελετώντας τις εμφανίσεις του βορειοκορεάτη ηγέτη στην κρατική τηλεόραση. Το ένοχο τυρί ήταν το «εμενταλ» και η ιστορία έγινε ακόμα μια φορά viral.

Υπάρχει μια ακόρεστη δίψα στα διεθνή μέσα για νέα από τη Βόρεια Κορέα και όσο πιο απίστευτα είναι αυτά, τόσο περισσότερο κοινό τα διαβάζει. Η υποτιθέμενη παράνοια της χώρας ασκεί τέτοια έλξη στους δημοσιογράφους που καταπατάνε κάθε έννοια δημοσιογραφικής ηθικής όταν γράφουν για τη Βόρεια Κορέα. Το κοινό συνηθισμένο σε τέτοια νέα, δεν αμφισβητεί ποτέ όσα του δίνουν. Εφόσον μιλάμε για τη Βόρεια Κορέα, όλα μπορεί να είναι αληθινά.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η χώρα να παρουσιάζεται σαν καρικατούρα και οι βορειοκορεάτες σαν ένας αμόρφωτος πεινασμένος όχλος, αποκομμένος από τον υπόλοιπο κόσμο. Και όμως αυτή η εικόνα έχει ελάχιστη σχέση με την αλήθεια. Μια δυναμική μεσαία τάξη έχει πλέον ενεργό ρόλο στην μεταμόρφωση της χώρας ενώ πλέον όλοι οι διεθνείς οργανισμοί αναφέρουν ξεκάθαρα πως η χώρα έχει μέν ποιοτικό πρόβλημα με τη διατροφή αλλά δεν υπάρχει εκτεταμένη πεινα.

Με καθολική δωρεάν εκπαίδευση και μηδενικό ποσοστό αναλφαβητισμού και με πάνω από το ένα τρίτο των αποφοίτων να συνεχίζουν στην ανώτερη εκπαίδευση (επτά στους δέκα σπουδάζουν θετικές επιστήμες, επιστήμες υγείας ή φοιτούν στο πολυτεχνείο), οι βορειοκορεάτες δεν έχουν καμία σχέση με τον αμόρφωτο αδαή λαό που φαντάζεται ο μέσος δυτικός. Ακόμα και οι ξένοι απολαμβάνουν πολύ περισσότερη ελευθερία στη χώρα από αυτή που κάποιος πιστεύει. Μπορεί οι τουρίστες να έχουν πολλούς περιορισμούς, οι ξένοι όμως κάτοικοι της χώρας μπορούν να έχουν ντόπια άδεια οδήγησης, να οδηγούν ελεύθεροι παντού, να μαθαίνουν κορεάτικα και να μετακινούνται χωρίς να τους παρακολουθεί κανείς.

Αδιαμφισβήτητα η Βόρεια Κορέα είναι μια αδιαφανής κοινωνία με αυστηρούς έλεγχους στην πληροφορία και μεγάλη λογοκρισία στα κρατικά μέσα ενημέρωσης. Ξένοι δημοσιογράφοι-με εξαίρεση το Associated Press και το Ρωσικό και Κινέζικο πρακτορείο- δεν γίνονται δεκτοί στη χωρα. Η πληροφόρηση προέρχεται από διπλωματικες πηγές και ξένες μυστικές υπηρεσίες, διανθίζεται με κουτσομπολιά και αρκετή φαντασία και καταλήγει στους δημοσιογράφους που εργάζονται στη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία. Τις περισσότερες φορές κρύβουν πολιτικές σκοπιμότητες ενώ σε άλλες περιπτώσεις οι μυστικές υπηρεσίες της ίδιας της Βόρειας Κορέας κυκλοφορούν φήμες ως μέσο προειδοποίησης κάποιων υπερ-φιλόδοξων στελεχών του στρατού. Ακόμα και οι διηγήσεις όσων διέφυγαν από τη Βόρεια Κορέα στη δύση θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό και να μην υιοθετούνται άκριτα. Και ενώ η σημασία τους είναι μεγάλη και συχνά στοιχειοθετούν παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν πρέπει κανείς να ξεχνά το διπλωματικό και πολιτικό παιχνίδι που κρύβουν συχνά. Αρκετές από αυτές τις μαρτυρίες έχουν δεχτεί σοβαρή κριτική ενώ πρόσφατα ο πιο διάσημος από τους πολιτικούς κρατούμενους της Βόρειας Κορέας και συγγραφέας του βιβλίου «Αποδραση από το στρατόπεδο 14» ανασκεύασε την ίδια του την ιστορία λέγοντας ότι κάποια γεγονότα δεν ήταν αληθινά . Μια ακόμα διάσημη πολιτική κρατούμενη, η γνωστή και ως «Παρις Χίλτον της Βόρειας Κορέας» έχει βρεθεί να λέει αρκετές ανακρίβειες στην ιστορία της, τις οποίες δεν μπόρεσε να δικαιολογήσει όταν δημοσιογράφοι την προκάλεσαν δημόσια.

Αυτό που πρέπει κάποιος να θυμάται όταν διαβάζει νέα από τη Βόρεια Κορέα, είναι ότι υπάρχει πάντα διπλωματικό και πολιτικό παρασκήνιο. Η πληροφορία είναι σημαντική και μπορεί να καταδείξει παραβιάσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων και να συνεισφέρει στην αλλαγή πολιτικών, όταν όμως αυτό γίνεται με σκοπό την εξυπηρέτηση κάποιας κρυφής πολιτικής ατζέντας, τότε τα μόνα θύματα είναι η αλήθεια και οι απλοί βορειοκορεάτες που στοχοποιούνται για τις πράξεις μιας ηγεσίας την οποία δεν μπορούν να ελέγξουν.
____________
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην Αγγλική έκδοση της Huffington Post με τον τίτλο «A General, a “nap” and an Execution: How the Media report on North Korea”
Εδω θα το βρείτε στα ελληνικά.

Πηγή: Ταξιδεύοντας, η άλλη όψη (οι υπογραμμίσεις δικές μας)

   Ο πόλεμος των Μπόερς

Από Οικοδόμος

Γράφει η ofisofi //

Στις 31 Μαΐου 1902 τελείωσε ο δεύτερος πόλεμος των Μπόερς. Ποιοι ήταν οι Μπόερς και ποιες σημαντικές αλλαγές προκάλεσε αυτός ο πόλεμος;
Στα μέσα του 17ου αι. Ολλανδοί Καλβινιστές αρχικά, αργότερα και άλλοι Ευρωπαίοι, διωκόμενοι από τις χώρες τους δημιούργησαν αποικίες στο νοτιότερο άκρο της Αφρικής, στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας. Στον αποικισμό εμπλέκεται η Ολλανδική Εταιρία των Ανατολικών Ινδιών καθώς η αποικία είχε στόχο την παραγωγή και τον εφοδιασμό της εταιρίας με φρέσκα προϊόντα.
Σιγά σιγά οι άποικοι αναζητούσαν νέες πηγές πρώτων υλών και εδάφη για καλλιέργειες  και προχωρούσαν στο εσωτερικό της χώρας σε μια προσπάθεια να απελευθερωθούν και από την  εξάρτηση της Ολλανδικής Εταιρίας.
Οι άποικοι, Ολλανδοί αγρότες κυρίως, σκληροτράχηλοι και με πνεύμα ανεξαρτησίας αλλά και φυλετικής ανωτερότητας ταυτίστηκαν με τη γη τους και ονομάτηκαν Afrikaans ή Boers, δηλαδή  αγρότες ή γελαδάρηδες.
Προς το τέλος των Ναπολεόντειων Πολέμων, το 1814,  η αποικία των Μπόερς περνάει  στον έλεγχο της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, τη μεγαλύτερη δύναμη παγκοσμίως για τα επόμενα χρόνια. Οι σχέσεις των Μπόερς με τους Βρετανούς δεν υπήρξαν ποτέ αρμονικές και γι’ αυτό σταδιακά άρχισαν μετά το 1830  ακόμη περισσότεροι άποικοι να μεταναστεύουν στην ενδοχώρα.  Στο πέρασμα τους εκτόπισαν τις φυλές των ιθαγενών και δημιούργησαν μικρά ανεξάρτητα κράτη. Διαφωνίες όμως εκδηλώνονταν και ανάμεσα στους Μπόερς με αποτέλεσμα να διασπώνται και  οι νέες ομάδες να μεταναστεύουν και να δημιουργούν και άλλα νέα κράτη.
Το 1852 με την καθοδήγηση του στρατηγού Άντριους Πρετόριους ίδρυσαν δύο κράτη: τη Δημοκρατία της Νότιας Αφρικής (του Τρανσβαάλ) και το Ελεύθερο Κράτος της Οράγγης.
Τα προβλήματα με τους Βρετανούς έγιναν ακόμη πιο έντονα όταν στα εδάφη των Μπόερς ανακαλύφθηκαν κοιτάσματα χρυσού και διαμάντια. Βρετανοί μετανάστες άρχισαν να έρχονται σε αυτές τις περιοχές . Οι Βρετανοί κυρίαρχοι ήθελαν να εξασφαλίσουν πλήρη δικαιώματα για τους ομοεθνείς τους αλλά και για τις βρετανικές εταιρίες. Το αποτέλεσμα ήταν η πρόκληση πολέμου. Το 1899 ξεκινά ο πόλεμος των Μπόερς.
Τα πράγματα δεν ήταν εύκολα για τους Βρετανούς καθώς οι Μπόερς με αντάρτικο αγώνα προκάλεσαν μεγάλες απώλειες στον πανίσχυρο βρετανικό στρατό.

Οι Μπόερς στον πόλεμο

Ο πόλεμος κράτησε πολύ και άλλαξε την έννοια του πολέμου με τις πρακτικές που υιοθετήθηκαν. Οι Βρετανοί για πρώτη φορά σχεδίασαν έναν ολοκληρωτικό πόλεμο για να υποτάξουν τους Μπόερς. Αυτό σήμαινε ότι το αποτέλεσμα δεν θα κρινόταν στο πεδίο της μάχης αλλά στο κοινωνικό επίπεδο. Η πρώτη πράξη των Βρετανών ήταν να συγκεντρώσουν και να κλείσουν  τον άμαχο πληθυσμό και τις οικογένειες των Μπόερς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Με αυτό τον τρόπο στερούσαν τους αντάρτες από τη βοήθεια και τον ανεφοδιασμό. Οι συνθήκες κράτησης σε συνδυασμό με τις αρρώστιες, την πείνα και τις στερήσεις οδήγησαν σε εξόντωση τον άμαχο πληθυσμό. Αναφέρεται ότι στα τρία χρόνια του πολέμου 28.000 άμαχοι, ανάμεσα τους πάρα πολλά παιδιά, έχασαν τη ζωή τους στα στρατόπεδα αυτά.
Οι Βρετανοί επίσης επέβαλαν την εκμάθηση των Αγγλικών στα έγκλειστα παιδιά των Μπόερς, γεγονός  πολύ σημαντικό για το μέλλον της περιοχής αυτής.
Ένα άλλο νέο χαρακτηριστικό αυτού του πολέμου ήταν το γεγονός ότι  η Βρετανία μαζί με τους δικούς της λευκούς στρατιώτες έστειλε και 100.000 χιλιάδες Ινδούς σε βοηθητικές υπηρεσίες αλλά οπλισμένους. Με αυτό τον τρόπο ανατράπηκε ο κανόνας των αποικιοκρατών που δεν ήθελε να οπλίσει το χέρι των υποτελών τους, να τους εμφυσήσει την ιδέα ότι έχουν την ίδια πολεμική αξία με τους λευκούς και ότι μπορούν να σκοτώσουν λευκούς.
Τα πράγματα περιπλέχθηκαν ακόμη περισσότερο όταν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης αυτοί οι έγχρωμοι στρατιώτες κλήθηκαν να φυλάξουν λευκές γυναίκες και λευκά παιδιά.
Επιπλέον για πρώτη φορά οι λευκοί πολεμούσαν μεταξύ τους σε χώρα μαύρων και οι ιθαγενείς έβλεπαν αυτούς που προβάλλονταν για ανώτερη φυλή να πολεμούν, να σκοτώνονται και να βασανίζονται. Η ιδέα της φυλετικής και πολιτισμικής ανωτερότητας των ευρωπαίων κλυδωνιζόταν.
Ο χρυσός και τα διαμάντια φάνηκαν ανώτερα από τις σχέσεις των λευκών ανθρώπων και ο πόλεμος αυτός ανέδειξε επιπλέον ηθικά προβλήματα στις πολεμικές πρακτικές. Η καπιταλιστική οικονομία είχε ανάγκη την βαρβαρότητα.
Η συνθήκη ειρήνης υπογράφτηκε σαν σήμερα το 1902 αλλά χωρίς να λύσει τα προβλήματα.
Οι Μπόερς  ενσωματώθηκαν σε διάφορα πολιτικά σχήματα και κράτη. Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο πολέμησαν στο πλευρό των Γερμανών και οι αντιλήψεις τους  για τη φυλετική ανωτερότητα των λευκών κληροδοτήθηκαν στο καθεστώς του απαρτχάιντ.

Πηγές:

1. Μπόερς ( Wikipedia)
2. Πόλεμοι των Μπόερς(Wikipedia )
3. Γιώργος Μαργαρίτης, Πλημμυρίδα και Άμπωτη. Ο ευρωπαϊκός 20ος αι. Μέρος πρώτο. Από τον αποικισμό στη ναζιστική Ευρώπη ( 1873 – 1942) , Βιβλιόραμα 2014

Πέθανε και τέταρτος εργαζόμενος από το εργοδοτικό έγκλημα στα ΕΛΠΕ

 Πέθανε και τέταρτος εργαζόμενος από το εργοδοτικό έγκλημα στα ΕΛΠΕ

Κατέληξε και τέταρτος σοβαρά τραυματισμένος εργαζόμενος στο εργοδοτικό έγκλημα που έγινε στα ΕΛΠΕ, στις 8 Μάη, από την έκρηξη που σημειώθηκε σε μονάδα του διυλιστηρίου. Πρόκειται για τον 31 ετών Κώστα Μαγγούρα, που νοσηλευόταν στο «Θριάσιο» Νοσοκομείο με πολλαπλά εγκαύματα.
 
Στις 23 του μήνα, είχε πεθάνει τρίτος εργαζόμενος, ενώ την Τρίτη 19 Μάη είχαν χάσει τη μάχη με διαφορά ωρών, δύο ακόμη πολυτραυματίες.  
Υπενθυμίζεται ότι συνολικά 6 εργάτες είχαν τραυματιστεί από την έκρηξη που σημειώθηκε στο διυλιστήριο και σύμφωνα με τις καταγγελίες του Συνδικάτου Μετάλλου Ν. Αττικής αλλά και των ίδιων των εργαζομένων, τα μέτρα ασφαλείας ήταν ελλιπή, ενώ τις εργασίες πραγματοποιούν συνεργεία που αποτελούνται από ανειδίκευτους εργάτες, οι οποίοι καλούνται να δουλεύουν 12ωρα και 16ωρα, με ελάχιστα διαλείμματα και μεροκάματα πείνας.

Συνδέσεις Ειδήσεων: 

Κατέληξε και 3ος εργάτης από το εργοδοτικό έγκλημα στα ΕΛΠΕ

902

Επέτειος δολοφονίας Στέφανου Σαράφη

 Επέτειος δολοφονίας Στέφανου Σαράφη

Στη μακρόχρονη πορεία του, στην πολιτική ζωή του τόπου, στους στρατιωτικούς αγώνες, στις κάθε φορά επιλογές του, άγρυπνη και επίμονη υπήρξε η επιδίωξη της αντίδρασης και των ξένων να κερδίσουν στο δικό τους - ταξικό - πόλο, να πάρουν με το μέρος τους τον αθάνατο στρατηγό, σωστά αποτιμώντας τις αρετές του, με μια εξαίρεση: Την απέραντη αγάπη του Στέφανου Σαράφη στον ήρωα λαό μας, τη θέλησή του πρώτα το λαό να υπηρετήσει με συνέπεια, σ' αυτόν να προσφέρει τη γνώση, την εμπειρία, την παλικαριά, την ευθύτητά του και όλες τις άλλες αρετές που τον κοσμούσαν. Γι' αυτό, τον Στέφανο Σαράφη τον κέρδισε ο ΛΑΟΣ.

Σε κάθε περίπτωση που οι αρετές αυτές έρχονταν σε σύγκρουση με όποιες πρωτοβουλίες, προτάσεις, επιδιώξεις των αντιδραστικών δυνάμεων και των ξένων, ο στρατηγός Σαράφης ήταν σε θέση να βγάζει σωστά συμπεράσματα. Μόνιμη πυξίδα της πολιτικής και στρατιωτικής πορείας και των επιλογών του υπήρξε η αγάπη του στο λαό, η συνέπειά του απέναντι σ' αυτόν. Αυτή τον οδήγησε.

Οι διωγμοί κατά του Σαράφη, μετά το 1935, «βοήθησαν» να γνωρίσει καλύτερα τους κομμουνιστές, στην περίοδο της 4ης Αυγούστου και - αργότερα - στην κατοχή.

Επιλέγει τον ΕΛΑΣ

Το Γενάρη 1943 ο στρατηγός Σαράφης βρίσκεται στη Θεσσαλία. Ολη του τη σκέψη απασχολούσε η δημιουργία ενωμένου αντάρτικου στρατού και συνεπώς η συνεργασία με ΕΑΜ και ΕΛΑΣ. Σύγκρουση με αυτές τις δυνάμεις σήμαινε εμφύλιο πόλεμο. Περιοδεύοντας τη Θεσσαλία, ο στρατηγός διαπίστωσε ότι αρκετοί από τους αξιωματικούς των ομάδων Κωστόπουλου, Σίμου Βλάχου κ.ά. πιο πολύ έβλεπαν σαν αντίπαλο το ΕΑΜ, παρά τον κατακτητή.

Με τις προκλήσεις Κωστόπουλου, το τμήμα του, μαζί και ο στρατηγός Σαράφης, αφοπλίζονται. Στη διάρκεια κράτησής τους διαπιστώνει ότι οι ΕΛΑΣίτες πιο πολύ φρόντιζαν τους αφοπλισμένους, παρά τον εαυτό τους. Σε συνάντηση με τον Τάσο Λευτεριά και τον Ηλία Μανιάτη τούς επετράπη ελευθερία κινήσεων.

Παρ' όλα αυτά, ενώ οι αφοπλισμένοι αξιωματικοί φοβούνταν για τη ζωή τους, ο Σαράφης συλλογιζόταν: Δεν έχω καμιά ψυχική επαφή μ' αυτούς. Καμιά αλληλεγγύη, μικροσυμφέροντα, εγωισμοί, έλλειψη κάθε πειθαρχίας και σεβασμού. «Συνέκρινα - γράφει -αυτούς, με τους αντάρτες του ΕΛΑΣ και το λαό και κατέληγα στο συμπέρασμα ότι κακώς πηγαίνουμε να φτιάξουμε ξεχωριστό στρατό, αντάρτικο στις διαταγές των Αγγλων. Οι ΕΛΑΣίτες αποδείχνονται ανώτεροι σε οργάνωση - πειθαρχία, θάρρος, αλληλεγγύη, συμπεριφορά στο λαό».

Στις 7 Απρίλη 1943 ανακοινώνεται στον Σαράφη ότι είναι ελεύθερος: Αν θέλετε, ελάτε στον ΕΛΑΣ ή κάντε ομάδα στη Θεσσαλία. Τα ίδια ακούει στη συνάντηση με ΑΡΗ και ΣΑΜΑΡΙΝΙΩΤΗ. Οχι, απαντά, ζητώ να αναλάβω υπηρεσία στον ΕΛΑΣ.

Ελεύθερος, κατεβαίνει - με ταξίδι ημερών - στην Αθήνα για συνάντηση με την ΚΕ του ΕΑΜ. Πριν ξεκινήσει, εντυπωσιάζεται από τη Συνέλευση 500 ανταρτών του ΕΛΑΣ στην Κολοκυθιά: Με απόλυτη ισότητα, γράφει, έλεγαν ελεύθερα τη γνώμη τους όσοι ζήτησαν να μιλήσουν. Μου έκανε εντύπωση ο τρόπος οργάνωσης της Συνέλευσης, η πειθαρχία, η ελευθερία, η απλότητα. Η ορθή κρίση και η ώριμη σκέψη των ανταρτών. Η συμμετοχή τους στις αποφάσεις της διοίκησης. Φεύγοντας για Αθήνα, διακρίνει καθαρά στα πρόσωπα των ανταρτών που τον γνωρίζουν τη χαρά και τα αισθήματα της αγάπης τους.

Στην Αθήνα, μετά τη συνάντησή του με την ΚΕ του ΕΑΜ, οριστικοποιείται η θέση του στρατηγού Σαράφη στον ΕΛΑΣ. Υστερα από νέα πορεία 9 ημερών από Αθήνα, φτάνει στις 19 Μάη 1943, στην Καλοσκοπή Ρούμελης, όπου τον περίμενε ο ΑΡΗΣ. Σ' όλη αυτή τη διαδρομή εδραιώνει τις εντυπώσεις του για την ποιότητα του ΕΛΑΣ, το υψηλό ηθικό των ανταρτών, το θετικό ρόλο των οργανώσεων του ΕΑΜ. Την ίδια μέρα γίνεται η πρώτη συνεδρίαση της Διοίκησης του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ, που θα διευθύνει όλο τον αγώνα. Καμιά διαταγή Αγγλων δε θα εκτελείται πια χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του Γενικού Στρατηγείου.

Η ανάπτυξη του αγώνα στην περίοδο που ακολούθησε ως την απελευθέρωση, βρήκε τον ΕΛΑΣ (χωρίς να υπολογίζονται οι δυνάμεις Αθήνας, Σάμου και Μυτιλήνης) με 43.700 οπλίτες και 5.240 αξιωματικούς. Από τους τελευταίους οι 2.300 προέρχονταν από τις τάξεις του Ελληνικού Στρατού. Οι υπόλοιποι ήταν καπεταναίοι (1.070), των σχολών του ΕΛΑΣ (1.270) ή αναγνωρισμένοι από την ΠΕΕΑ.

Μετακατοχικές διώξεις και αγώνες

Οι συνέπειες της αγγλικής επέμβασης στην Ελλάδα και σε συνέχεια του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού υπέβαλαν, μαζί με τους άλλους αγωνιστές και τον στρατηγό Σαράφη σε μεγάλες δοκιμασίες. Ο Σαράφης, που δύο φορές πιάστηκε, πριν βγει στον ΕΛΑΣ, από τους παλιούς κατακτητές και αφέθηκε σύντομα ελεύθερος, δέχτηκε στη χώρα μας όλη τη μισαλλοδοξία των μοναρχοφασιστών, ακόμα και παλιών συμπολεμιστών του.

Εκτοπίζεται στη Λήμνο, από το 1946 έως το 1948 και σε συνέχεια στη Μακρόνησο, όπου γνωρίζει από κοντά το εγκληματικό όργιο των ιδρυτών της, ανάμεσα στους οποίους φιγουράρουν παλιοί του γνώριμοι, όπως ο στρατηγός Βεντήρης, ο Παν. Κανελλόπουλος κ.ά.

Ο ελληνικός λαός, δύο χρόνια μετά, τιμώντας τους αγώνες του Στέφανου Σαράφη, τον εκλέγει βουλευτή, μαζί με άλλους 6 εξόριστους αγωνιστές του Αη-Στράτη και 3 ακόμα βουλευτές της ΕΔΑ, παρόλο που οι εκλογές του Σεπτέμβρη 1951, δύο χρόνια μόνο μετά τον εμφύλιο, γίνονται μέσα σ' ένα όργιο βίας, νοθείας και αποκλεισμών. Κόντρα όμως στη θέληση του λαού, καραδοκεί η λεγόμενη αδέκαστη δικαιοσύνη, που ακυρώνει την εκλογή των εξόριστων.

Ο ελληνικός λαός θα απαντήσει πάλι στις εκλογές του Φλεβάρη 1956, όπου, στους 132 βουλευτές της Δημοκρατικής Ενωσης, οι 18 είναι βουλευτές της ΕΔΑ κι ανάμεσά τους ο Σαράφης. Στη Βουλή ανοιχτά καταγγέλλει την εγκατάσταση ατομικών βάσεων των ΗΠΑ στη χώρα μας. Και στις 31 Μάη, 15 μόλις μήνες από την εκλογή του, η ιμπεριαλιστική τρομοκρατία θα βάλει πάλι τη σφραγίδα της. Στη θέση όπου σήμερα στήθηκε το άγαλμα του στρατηγού στον Αλιμο, αυτοκίνητο με Αμερικανό λοχία θα σκοτώσει τον ένδοξο στρατηγό καθώς διέσχιζε το δρόμο...

Είναι η περίοδος του ψυχρού πολέμου, που η ιμπεριαλιστική τρομοκρατία, κρατική, παρακρατική και του υποκόσμου, οργιάζει σε όλο τον κόσμο, στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στις χώρες της Μεσογείου. Είναι αυτή που δεκάδες φορές δεν κατάφερε να εξοντώσει τον Φιντέλ Κάστρο. Είναι η τρομοκρατία που σκοτώνει ακόμα και δικούς τους, εκλεγμένους Προέδρους. Είναι αυτοί που, έξι χρόνια αργότερα, θα δολοφονήσουν, στις 22 Μάη 1963, τον Γρηγόρη Λαμπράκη. Αυτοί που δολοφονούν πολιτικούς ηγέτες σε Ιταλία - Ισπανία κ.α. Είναι αυτοί που καπηλεύονται σήμερα την τρομοκρατία, που οι ίδιοι διδάσκουν και τη χρηματοδοτούν. Την οποία και σήμερα χρησιμοποιούν για να νομιμοποιήσουν σε διεθνή κλίμακα τα εγκλήματα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, ενάντια στους λαούς.

Η δολοφονία του στρατηγού - στα 67 του χρόνια - συγκλόνισε τον ελληνικό λαό. Πολλοί από μας ζήσανε, προσωπικά, αυτές τις θλιβερές μέρες.

Την επόμενη της δολοφονίας του η ΚΕ του ΚΚΕ χαρακτηρίζει το θάνατο του στρατηγού ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ: Ο ελληνικός λαός, γράφει, έχασε από χθες έναν ηγέτη του, τον Γραμματέα της ΕΔΑ, στρατηγό Στέφανο Σαράφη, αρχηγό του δοξασμένου Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, του ΕΛΑΣ, που Αμερικανός αεροπόρος σκότωσε με το αυτοκίνητό του. Η ζωή του, ζωή αγνού πατριώτη, ήταν αφιερωμένη στο λαό, στην προκοπή του Εθνους μας. Ο στρατηγός Σαράφης, συνεπής, δημοκράτης, αντιτάχθηκε στα δικτατορικά καθεστώτα, γι' αυτό διώχτηκε από τη δικτατορία Πάγκαλου και Μεταξά, που τον κράτησε 3 χρόνια εξόριστο στη Μήλο.

Η αφοσίωσή του στην πατρίδα, οι στρατιωτικές του ικανότητες τον ανέδειξαν αρχηγό του ΕΛΑΣ. Το ξενόδουλο καθεστώς μεταχειρίστηκε κάθε μέσο για να λυγίσει τον στρατηγό Σαράφη. Να αποστερήσει το λαό και το αγωνιζόμενο έθνος από έναν λαοφιλή και συνεπή ηγέτη του. Ο στρατηγός Σαράφης και από το βήμα της Βουλής συνέχισε να αγωνίζεται με αυταπάρνηση για τα συμφέροντα του έθνους και του λαού. Πολέμησε με εθνική περηφάνια και αδιαλλαξία την ξενοκρατία. Ποτέ δε συμβιβάστηκε με τον αγγλοαμερικανικό ιμπεριαλισμό. Το παράδειγμά του θα διδάσκει, για πάντα, τις νεότερες γενιές...

Η απώλεια του άξιου γιου της πατρίδας μας δυναμώνει πιο πολύ στην καρδιά κάθε πατριώτη τη διάθεση και θέληση για παλλαϊκή πάλη. Για την απαλλαγή της πατρίδας μας από τα αμερικανικά δεσμά. Για να μπει η χώρα μας στο δρόμο της λεύτερης εθνικής ζωής, της προκοπής και της Ειρήνης.

Πηγή:ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στο «φουλ» οι μηχανές της προπαγάνδας εξαπάτησης

 Στο «φουλ» οι μηχανές της προπαγάνδας εξαπάτησης

Δεν έχουν περάσει παρά 5 μήνες απ' όταν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ψάρευε ψήφους στα θολά νερά της λαϊκής δυσαρέσκειας, ισχυριζόμενη ότι αν κυβερνήσει θα εφαρμόσει άμεσα μέτρα ανακούφισης του λαού, τα οποία «δεν τα διαπραγματευόμαστε, τα κάνουμε πράξη ανεξάρτητα από την πορεία της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους μας». Ακόμα παραπέρα, καλλιεργούσε αυταπάτες για το περιεχόμενο και τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης, κρύβοντας απ' το λαό ότι αυτή διεξάγεται για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση ότι στο πλαίσιό της θα κατακτούσε κι άλλα φιλολαϊκά μέτρα...

Προεκλογικά, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε έναν πρώτης τάξεως κήρυκα, που ουσιαστικά καλούσε το λαό να εναποθέσει τις ελπίδες του στο αποτέλεσμα των εκλογών και των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, συμβάλλοντας ουσιαστικά στην αδρανοποίηση, στην κυριαρχία κλίματος αναμονής, βάζοντας τους εργαζόμενους στη γωνία.

Πέντε μήνες μετά η αφήγηση άλλαξε, υπηρετεί όμως επίμονα το στόχο διατήρησης του λαού στη γωνία. Τώρα, οι «ικανοί», «σθεναροί» διαπραγματευτές καλλιεργούν το έδαφος για να «σερβίρουν» μια ακόμα αντιλαϊκή συμφωνία υποστηρίζοντας πως είναι «ό,τι καλύτερο μπορούσε να γίνει δεδομένων των συνθηκών». Πασχίζουν να αποσπάσουν την ανοχή του λαού και τη συναίνεσή του με τον ισχυρισμό ότι αν και επώδυνη, η συμφωνία ανοίγει το δρόμο για την εφαρμογή των προεκλογικών υποσχέσεων σε βάθος τετραετίας... Ορισμένοι υπερβαίνουν τα εσκαμμένα όταν αξιώνουν απ' το λαό να τους πει και «ευχαριστώ», με το «επιχείρημα» ότι η δική τους διαπραγμάτευση φέρνει λιγότερα αντιλαϊκά μέτρα απ' όσα θα έφερνε η διαπραγμάτευση αν την έκαναν οι άλλοι...

Τις προάλλες, ο Αλ. Τσίπρας μιλώντας στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνηση υλοποιεί το πρόγραμμά της, όσο της επιτρέπουν οι συνθήκες και ότι όταν η διαπραγμάτευση ολοκληρωθεί θα έχει τη δυνατότητα έως τη λήξη της θητείας της να εφαρμόσει πλήρως όσα προέβλεπε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.

Είπε: «Στους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης, παρά το ότι το βάρος πέφτει στη διαπραγμάτευση, έχουμε πετύχει ήδη πολλά. Θα αρκεστώ εδώ απλώς σε μια μικρή σταχυολόγηση, για όσους ακόμα συντηρούν το μύθο ότι έχουμε ξεχάσει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, ότι έχουμε παρεκκλίνει από τις προγραμματικές μας δηλώσεις.

Μέσα στις 100 αυτές μέρες, σε συνθήκες χρηματοπιστωτικής ασφυξίας και υπό δραματικές πιέσεις έχουμε καταφέρει: Να κάνουμε το πρώτο βήμα για την αναχαίτιση της ανθρωπιστικής κρίσης: Το πρόγραμμα υλοποιείται συνεχώς διευρυνόμενο στην διατροφή, στη στέγαση, στο ηλεκτρικό ρεύμα.

Να πάρουμε άμεσα μέτρα για την επανεκκίνηση της οικονομίας και την αποκατάσταση της φορολογικής δικαιοσύνης: Οι εκατό δόσεις για την αποπληρωμή των φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων των πολιτών είναι σε εξέλιξη και έχουν δώσει τη δυνατότητα σε εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις να ρυθμίσουν τα χρέη τους παίρνοντας φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα και σε χιλιάδες νοικοκυριά να ξεφύγουν από τον ασφυκτικό κλοιό της υπερχρέωσης.

Να ψηφίσουμε διάταξη και να ξεκινήσουμε την υλοποίησή της για την καταπολέμηση των τριγωνικών συναλλαγών, ώστε να μπει τέλος σε μία από τις πλέον διαδεδομένες τεχνικές φοροδιαφυγής.

Επιπλέον, περάσαμε τον πρώτο νόμο για τον εκδημοκρατισμό της Δημόσιας Διοίκησης (...)

Καταργήσαμε το 5ευρω για εισαγωγή και εξέταση στα δημόσια νοσοκομεία και εξαγγείλαμε σχέδιο 4.500 προσλήψεων ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού μέσα στο 2015 (...)

Ηδη προχωράμε το πρόγραμμα για την ανάκτηση της εργασίας και μέσω των χρημάτων που αποδεσμεύονται μέσα από το σχέδιο Γιούνκερ (...)

Ξεκίνησε η διαδικασία εκδημοκρατισμού της ενημέρωσης με πρώτο βήμα την επαναλειτουργία της ΕΡΤ (...)

Ενώ το νομοσχέδιο για την αποκατάσταση του ευρωπαϊκού κεκτημένου στις εργασιακές σχέσεις, την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και τη σταδιακή επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, βρίσκεται στο τελικό στάδιο επεξεργασίας και της διαβούλευσης τόσο με τους κοινωνικούς εταίρους όσο και με τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας.

Αυτά είναι τα πρώτα δείγματα γραφής της μεγάλης προσπάθειας που έχουμε ξεκινήσει. Εχουμε, όμως, ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας στον μεγάλο αγώνα που αρχίσαμε. Μετά τη συμφωνία έχουμε να ανοίξουμε πολλά και μεγάλα μέτωπα...».

Επαυξάνοντας, η απόφαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει: «Μέσα σε τέσσερις μήνες έχουν γίνει πολλά και μπορούν να γίνουν ακόμα περισσότερα αν κερδίσουμε τη μάχη της διαπραγμάτευσης»...

Ο Αλ. Τσίπρας αποκάλυψε άθελά του την προεκλογική εξαπάτηση που διέπραξε το κόμμα του για να υφαρπάξει τη λαϊκή στήριξη. Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης δεν προέβλεπε παρά ορισμένα ψίχουλα για ένα τμήμα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων που βιώνουν συνθήκες ακραίας φτώχειας, με μηδαμινό αν όχι κανένα αντίκρισμα για τη ζωή της πλειοψηφίας των εργατικών - λαϊκών οικογενειών. Στην πραγματικότητα, αποτελούν μέτρα ανακύκλωσης της φτώχειας και της ανεργίας.

Αυτά που παρουσίασε ο πρωθυπουργός και που υλοποιεί σήμερα η κυβέρνηση είναι κουτσουρεμένα ακόμα και σε σχέση με αυτές τις εξαγγελίες. Πολλές διατάξεις του περίφημου νομοσχεδίου για την ανθρωπιστική κρίση ουσιαστικά επαναδιατύπωναν ρυθμίσεις που είχαν ήδη αποφασιστεί από την προηγούμενη «μνημονιακή» συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.

Αλλα μέτρα που παρουσιάζονται ως φιλολαϊκά ήρθαν να νομιμοποιήσουν μνημονιακές επιλογές και με κριτήριο την εισπραξιμότητα! Για παράδειγμα, η δυνατότητα ρύθμισης των χρεών προς τις εφορίες - που διευκόλυνε τους επιχειρηματίες - αφορά χρέη που συσσωρεύτηκαν στις λαϊκές οικογένειες μετά την επιβολή των μνημονιακών χαρατσιών, για τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβαινε στα κεραμίδια καταγγέλλοντάς τα.

Το νομοσχέδιο για την ΕΡΤ, παρά τα όσα λέει ο πρωθυπουργός, βρίσκεται πολύ πίσω απ' τις διακηρύξεις, ενώ επιβάλλει πλαίσιο ασφυκτικού ελέγχου της απ' την εκάστοτε κυβέρνηση.

Σε ό,τι δε αφορά τις υποσχέσεις - έμβλημα του προεκλογικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ για Συλλογικές Συμβάσεις και κατώτατο μισθό, η εναπόθεσή τους στους «κοινωνικούς εταίρους», δηλαδή στους βιομήχανους και άλλους εκπροσώπους της μεγαλοεργοδοσίας, προϊδεάζει για την τύχη τους, κάτι που άλλωστε έχει ήδη αποδειχθεί με τις αξιώσεις που έθεσε η εργοδοσία στον περίφημο «κοινωνικό διάλογο» που έστησε η κυβέρνηση.

Η «μισή αλήθεια»...

Η κυβέρνηση λέει μισή αλήθεια στο λαό. Λέει αλήθεια ότι στην πραγματικότητα το προεκλογικό της πρόγραμμα δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ψίχουλα, που όμως και αυτά τα υλοποιεί πετσοκομμένα. Λέει ψέματα όμως ότι αυτό υποσχέθηκε στο λαό προεκλογικά, όταν άφηνε σκόπιμα να διαμορφώνεται η ψευδαίσθηση για ανάκτηση των απωλειών, για αποκατάσταση δικαιωμάτων.

Βεβαίως, όταν κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύονται για την υλοποίηση του προγράμματος της Θεσσαλονίκης, απευθύνονται και στο κεφάλαιο, τα συμφέροντα του οποίου καθρεφτίζονται σε αυτό. Χαρακτηριστική είναι η αποστροφή του γραμματέα της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, Τ. Κορωνάκη, σε συνέντευξή του την Πέμπτη: «Διεκδικούμε να πετύχουμε το μέγιστο από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, γι' αυτό αποβλέπουμε σε μια συμφωνία μακροπρόθεσμη κι όχι μόνο για μια δόση. Γι' αυτό θέλουμε και εργαζόμαστε για μια συμφωνία, που θα απαντά στα θέματα των πρωτογενών πλεονασμάτων και στην αναδιάρθρωση του χρέους».

Σταχυολογούμε ορισμένες προτάσεις όπως τις παρουσίασε το Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη ο Αλ. Τσίπρας και τις εξειδίκευσε τον Οκτώβρη, στη διάσκεψη της Ελληνικής Ενωσης Επιχειρηματιών:

• Αφθονο χρήμα για τη στήριξη των επενδύσεων του μεγάλου κεφαλαίου, επιδοτήσεις για την πρόσληψη εργατικού δυναμικού, μείωση του ενεργειακού κόστους, διευκολύνσεις σε ό,τι αφορά δάνεια και χρέη.
• «Διοχέτευση πόρων στην πραγματική οικονομία», μέσω της ίδρυσης «δημόσιας αναπτυξιακής τράπεζας»...
• Παρεμβάσεις στο κράτος, ώστε «να λειτουργεί ως εργαλείο αναπτυξιακού σχεδιασμού και ως μοχλός ανάπτυξης (...) Κράτος που θα είναι αξιόπιστος ελεγκτικός μηχανισμός καιαποτελεσματικός αρωγός του πραγματικού επενδυτή, του υγιούς επιχειρηματία».
• Θεσμοθέτηση«ισχυρών φορολογικών κινήτρων για τα πρώτα χρόνια λειτουργίας των ελληνικών νεοφυών επιχειρήσεων», αλλά και ένα «απλό και σταθερό φορολογικό σύστημα», το οποίο «θα παρέχει κίνητρα για παραγωγικές επενδύσεις και θα επιτρέπει το μακροπρόθεσμο επιχειρησιακό σχεδιασμό»...
• «Απλοποίηση αδειοδότησης και λειτουργίας επιχειρήσεων». Με τη «δημιουργία Κέντρων Εξυπηρέτησης Επιχειρήσεων (ΚΕΕΠ) και συμβουλευτικών υπηρεσιών στις δημόσιες υπηρεσίες».
• Ρύθμιση των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων ως «προϋπόθεση για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας».
• «Ρυθμίσεις για ενίσχυση ανταγωνισμού, καταπολέμηση καρτέλ και μείωση των τιμών».
• Αναθεώρηση του αναπτυξιακού νόμου, ώστε να επιδοτούνται στοχευμένα παραγωγικές επενδύσεις. Δημόσιες επενδύσεις, ως ατμομηχανή για τον ιδιωτικό τομέα.

Αυτά είναι που βρίσκονται στην προτεραιότητα της κυβέρνησης και αυτά διαπραγματεύεται με τους δανειστές...

Μπροστά στην υπογραφή ενός νέου μνημονίου, ασχέτως πώς θα το βαφτίσει η κυβέρνηση, τα επιχειρήματα με τα οποία επιδιώκεται να αποσπαστεί η συναίνεση του λαού είναι τα ίδια με τα οποία προετοιμάστηκαν τα τελευταία χρόνια όλες οι επιδρομές στα δικαιώματα και το πορτοφόλι της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Ο λαός περίμενε μάταια την υλοποίηση υποσχέσεων, πάντα πολύ πίσω απ' τις ανάγκες του, την ώρα που έβλεπε το κεφάλαιο να εξαργυρώνει αμέσως τις «υποσχετικές» που του είχε δώσει το πολιτικό του προσωπικό. Μεταξύ άλλων στόχος αυτής της προσπάθειας είναι να πάνε ακόμα πιο κάτω, να μειωθούν ακόμα περισσότερο οι απαιτήσεις των εργαζομένων, να προσδοκούν λιγότερα ακόμα και από αυτό το προεκλογικό «και ένα να κάνεις εμείς θα σε ψηφίσουμε». Πρόκειται για ένα κατήφορο δίχως τέλος που ο λαός δεν πρέπει να ακολουθήσει.

Β.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στα τσακίδια να ευχηθώ ολόψυχα

 Στα τσακίδια να ευχηθώ ολόψυχα

"Αηδιαστικό κολαστήριο" η Κως απο τους εξαθλιωμένος μετανάστες.
Είπε η Αγγλίδα νοσοκόμα. Η Αδελφή του Ελέους! Πού όχι αδελφή ή ξαδέλφη: Ούτε μακρινή συγγενής δεν είναι με το Έλεος.

Λοιπόν, να ξεκαθαρίσουμε πεντέξι πραγματάκια γιατί σαν να παραγνωριστήκαμε με την αναλγησία:

1.) Κανένας δεν έρχεται στην Ελλάδα γιατί γουστάρει αυτή τη Γη της Επαγγελίας ή για να λιαστεί στην Ομόνοια: Οι περισσότεροι, ΑΝ βγουν ζωντανοί απ' τα σαπιοκάραβα, νομίζουν ότι βρίσκονται στις ακτές της Ιταλίας.
2.) Περνάμε στο ντούκου το κύκλωμα αστυνομικών που εξαρθρώθηκε (;) και που συνεργαζόταν με δουλέμπορους, αποκαλούσε τα δουλεμπορικά σαπιοκάραβα "ο Χάρος" και το ανθρώπινο φορτίο τους "πρόβατα" και "κατσίκια".
3.) Αδιαφορούμε πλήρως για τους δουλέμπορους που δολοφονούν, πνίγουν, βιάζουν, βασανίζουν, απειλούν, εκβιάζουν, τρομοκρατούν γιατί ο πρόσφυγας δεν έδωσε το νεφρό του να πουληθεί στην εμπορία οργάνων.
4.) Οι οικογένειες απ' τη Συρία και το Αφγανιστάν δεν είναι μεταναστες. Είναι πρόσφυγες πολέμου. Νοικοκυραίοι άνθρωποι που ξεριζώθηκαν - όπως ο Ελληνισμός τόσες φορες. Το καταλαβαίνουν μερικοί ή μπα;

Αυτό γιατί ο πρόσφυγας "είναι" στοιχειωδώς άνθρωπος κι ο μετανάστης "υπάνθρωπος".
5.) Κάποιοι τονίζουν ότι οι πρόσφυγες είναι επιστήμονες. Γιατροί, δικηγόροι, οικονομολόγοι. Ναι, είναι. Αυτό τους κάνει λιγότερο ή περισσότερο ανθρώπους απο τον άστεγο, τον φτωχό, τον αγρότη, τον εργάτη;
6.) "Αν τους λυπάσαι, να τους πάρεις σπίτι σου!" θα ανακράξουν τα απανταχού φασιστόπουλα. Όχι, μάγκες ("μάγκες" - λέμε τώρα!) δεν θα τους πάρουμε σπίτι μας. Δεν είναι δουλειά του πολίτη να λύση το πρόβλημα. Είναι δουλειά του κράτους. Είναι δουλειά της - εκάστοτε - κυβερνησης. Σαφές;

[...]

Στα τσακίδια να ευχηθώ ολόψυχα, αδελφή - ούτε καν προϊσταμένη!

Απόσπασμα από άρθρο της Έλενας Ακρίτα στα "Νέα"

EΠΕΙΓΟΝ !! Εκκληση του ΚΚΣυρίας

 EΠΕΙΓΟΝ !! Εκκληση του ΚΚΣυρίας

Η έκκληση δημοσιεύτηκε στο Solidarity Net στις 22 Απρίλη 2015 και μεταφράζεται εδώ στα ελληνικά.

LR

---

ΚΚ Συρίας (Ενωμένο), Έκκληση στα Κομμουνιστικά, Εργατικά και Αριστερά Κόμματα του Κόσμου

Τετάρτη, 22 Απρίλη 2015

Εδώ και πολλά χρόνια, το κράτος και ο λαός της Συρίας έχουν εκτεθεί σε μια λυσσαλέα τρομοκρατική εισβολή, της οποίας ηγούνται εξτρεμιστικές ομάδες που ήρθαν στη Συρία από περισσότερες από 80 χώρες για να καταστρέψουν τις υποδομές και να χύσουν το αίμα αθώων πολιτών.

Είναι δεδομένο πως αυτά τα εγκλήματα δεν θα μπορούσαν να διαπραχθούν χωρίς την απεριόριστη υποστήριξη των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων των ΗΠΑ, της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου, καθώς και των καθεστώτων της Τουρκίας και του Κόλπου -- της λεγόμενης "διεθνούς συμμαχίας", η οποία παρεμποδίζει όλες τις προσπάθειες να βρεθεί πολιτική λύση στη συριακή κρίση.

Η Συρία πάντοτε προειδοποιούσε την διεθνή κοινωνία για τους κινδύνους μετασχηματισμού της απειλής της τρομοκρατίας και του τακφιρισμού σε τοπική και διεθνή τρομοκρατία, και σήμερα αυτό συμβαίνει σε πολλές χώρες, όπως το Ιράκ, η Λιβύη, και ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες.

Παρά την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας αρ. 2199, η οποία απαγορεύει τη χρηματοδότηση τρομοκρατικών ομάδων όπως η “ISIS” και το “Μέτωπο Al-Nusra”, τα εγκλήματα αυτών των ομάδων συνεχίζονται, με αποτέλεσμα το θάνατο χιλιάδων πολιτών. Όπως συνέβη στη φυλή Al-Sheitat, στην επαρχία Deir Al-ZOR και του Aleppo, όπου τα θύματα των τρομοκρατικών ομάδων ήταν μαθητές σχολείων, ενώ στη σφαγή του Tel Tamer, στην επαρχία Al-Hasaka, η πλειοψηφία του πληθυσμού ήταν Ασσύριοι (ο αρχαίος και ιστορικά γνωστός πληθυσμός της περιοχής).

Ένα άλλο έγκλημα που διέπραξαν οι ομάδες των τακφιριστών ενάντια στην ανθρωπότητα είναι η καταστροφή των αρχαίων μνημείων της Συρίας και του Ιράκ και η κλοπή των αρχαιολογικών ευρημάτων. Θεωρούμε πως ο στόχος αυτών των πράξεων είναι να σβηστεί η ιστορία αυτής της περιοχής.

Πρόσφατα, αυτοί οι τρομοκράτες διέπραξαν σφαγές στο χωριό Mabuja κοντά στη Salamieh, όπου σκοτώθηκαν τη νύχτα περισσότεροι από 60 άνθρωποι, ενώ ακολούθησε η εισβολή στο Edleb με τη συνδρομή των Τουρκικών ένοπλων δυνάμεων, μαζί με άλλα εγκλήματα τα οποία διαπράχθηκαν από αυτές τις ομάδες σε πολλές συριακές πόλεις και χωριά.

Το ΚΚ Συρίας (ενωμένο)

Ζητά από όλα τα εργατικά και κομμουνιστικά κόμματα όλων των προοδευτικών δυνάμεων του κόσμου να αποκηρύξουν τα τρομοκρατικά εγκλήματα στη Συρία και το Ιράκ, και να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους με το συριακό λαό, που αντιστέκεται ακόμα στα εγκλήματα και τη σκοτεινή ιδεολογία των αντιδραστικών δυνάμεων και των εξτρεμιστικών τους εργαλείων, παρά τους κάθε είδους αποκλεισμούς και οικονομικές κυρώσεις που επιβλήθηκαν σε βάρος τους.

Ο συριακός λαός εξακολουθεί να προσμένει ένα δημοκρατικό, κοσμικό μέλλον μέσα από τον ευρύ εθνικό διάλογο, ώστε να επιτευχθεί λύση στη συριακή κρίση.

Όχι στην στήριξη της τρομοκρατίας.

Ναι στην αλληλεγγύη και την ανθρωπιστική στήριξη του συριακού λαού.

Με συντροφικούς χαιρετισμούς,

Hunein Nemer

ΓΓ του ΚΚ Συρίας (ενωμένου)

   Η βάρκα γέρνει!

Από herko 

Η προώθηση και οι επιλογές ατόμων σαν την Παναρίτη, τον Ταγματάρχη, τον Πανούση, την Τζάκρη, την Βαγενά, τον Χρυσόγονο (ευρωβουλευτής ) και τόσων άλλων (για να μην αναφέρουμε τον Πρόεδρο Δημοκρατίας, τους συμβούλους, γραμματείς και φαρισαίους που κατέλαβαν κυβερνητικά πόστα) και που έχουν απασχολήσει το πανελλήνιο με τις καθόλου αριστερές δηλώσεις και πράξεις τους, δεν είναι τυχαία περιστατικά ή δεν έγιναν επειδή δεν υπήρχαν άλλοι -αριστεροί- για να αναλάβουν τέτοιες θέσεις, εκφράζουν σκοπιμότητες ενταγμένες στην επιχείρηση ιδεολογικής προσέγγισης προς τους πολιτικούς εκφραστές των αστικών συμφερόντων και γενικότερα καθησύχασης των κέντρων εξουσίας ότι και η κυβέρνηση της «πρώτης φοράς αριστερά» δε θα είναι και τόσο αριστερά. Μόλις υπογραφεί και η συμφωνία θα δούμε αμέτρητους από αυτή τη λερναία ύδρα να υπερασπίζονται τις «εστίες» και τις υπογραφές του έντιμου συμβιβασμού που θα τους εξασφαλίζει το ευ ζειν .

Μαρία Φίλη

Η σύνοδος των κατσικοκλεφτών

 Η σύνοδος των κατσικοκλεφτών

Ήταν κάποτε κάτι κατσικοκλέφτες, που δεν ήταν και πολύ προκομμένοι στην κλεψιά. Όπως λοιπόν ήταν αναπόφευκτο, αφού δουλειά δεν είχαν όρεξη να κάνουν, φυτοζωούσαν. Τότε, ένας τους είχε μια ιδέα:

- "Να πάμε στο χωριό και να διδάξουμε την κοινοκτημοσύνη! Να πούμε ότι φέρνουμε νέα ήθη, κομμουνιστικά!"

"Μπράβο!" τον επευφήμησαν οι υπόλοιποι. Τότε ένας πήρε θάρρος και είπε μια άλλη ιδέα:

- "Και να πούμε στους χωριάτες πως στο βιός του καθενός τους δεν περιλαμβάνεται έτσι κι αλλιώς μονάχα η κατσίκα, αλλά και τα παράσιτα της κατσίκας· όχι μόνο το βόδι, αλλά και η αρρώστια του βοδιού! Και ότι πρέπει όλα να τα μοιραστούμε το ίδιο!"

Και πολύ χάρηκαν με τούτες τις ιδέες οι κλέφτες μας, που ήταν τόσο ανεπρόκοποι που οι άλλοι κλέφτες τους είπανε να μείνουνε μονάχα εφεδρεία των κλεφτών. Τόσο πολύ, που τις "συνθέσανε" και τις είπανε "θεωρητική κριτική."