Η σπορά μένει !

Η σπορά μένει !

10 χρόνια από τον θάνατο του Χαρίλαου Φλωράκη

Κυριακή 22 Μάη 2005, έκλεισε ο κύκλος της πολυτάραχης ζωής του κομμουνιστή ηγέτη Χαρίλαου

Φλωράκη. Πέρασαν 10 χρόνια, από τον θάνατο του, που τον βρήκε πλήρη ημερών, στα 91 του χρόνια.

Από μαθητής στο κομμουνιστικό κίνημα

Ο Χ. Φλωράκης γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου 1914 στο χωριό Παλιοζογλώπι Ραχούλας στα θεσσαλικά

Άγραφα. Ο πατέρας του, Γιάννης, από την Ευρυτανία ήταν ξυλέμπορος στην Καρδίτσα, ως το 1930. Ήταν

το 4ο από τα έξι παιδιά της οικογένειάς. Στα 15 του χρόνια, έρχεται σ’ επαφή με το κομμουνιστικό κίνημα,

διαβάζοντας το Αλφάβητο του Κομμουνισμού. Ήθελε να γίνει αεροπόρος, ο πατέρας του όμως τον

απέτρεψε, τελικά φοίτησε ως τηλεγραφητής στην Σχολή των "3Τ". Το 1929 όταν διώκουν τους

κομμουνιστές με το ιδιώνυμο, εκείνος οργανώνεται στις Ομάδες Πρωτοπόρων μαθητών της ΟΚΝΕ.

Τηλεγραφητής, συνδικαλιστής και μέλος του ΚΚΕ

Το 1934, σε ηλικία 20 ετών διορίζεται τηλεγραφητής. Συμμετέχει στη δράση κατά της δικτατορίας

του Μεταξά, μέσα από το ισχυρό συνδικάτο των ΤΤΤ (ταχυδρομεία, τηλεγραφεία, τηλεφωνία) όπου

διατελεί γραμματέας της Εκτελεστικής Επιτροπής της συνδικαλιστικής τους ομοσπονδίας. Παίρνει μέρος

στον πόλεμο το 1940. Το 1941 γίνεται μέλος του ΚΚΕ και κατά την γερμανική Κατοχή, παλεύει για την

ανασυγκρότηση του κόμματος και την οργάνωση της Εθνικής Αντίστασης, σε συνθήκες παρανομίας. 

Συμμετέχει στην οργάνωση και καθοδήγηση της απεργίας των "Τριατατικών" τον Απρίλη του 1942, την

πρώτη μεγάλη απεργία στην Ελλάδα και μία από τις πρώτες απεργίες στη σκλαβωμένη Ευρώπη και

οδηγείται δύο φορές στα κρατητήρια.

Ο θρυλικός καπετάν-Γιώτης

Ο Χ. Φλωράκης προσχωρεί στο ΕΑΜ μία ακριβώς μέρα, μετά την ίδρυσή του, πολεμά από τις γραμμές

του ΕΛΑΣ και φθάνει στο βαθμό του ταγματάρχη, με το ψευδώνυμο Καπετάν Γιώτης. Ατρόμητος και

οργανωτικός, κερδίζει την εκτίμηση των ανδρών του και δημιουργείται ένας θρύλος γύρω από τα πολεμικά

κατορθώματα της ομάδας του. Ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει το μεγαλύτερο μέρος της πατρίδας μας και ο Χ.

Φλωράκης έχει σημαντική συμβολή σ’ αυτό, καθοδηγώντας αξιόμαχη, ηρωική, ομάδα ανταρτών.

Δημιουργείται η κυβέρνηση του βουνού και φύτρα λαϊκής εξουσίας. Αλλά το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο

έχουν άλλα σχέδια και το κομμουνιστικό κίνημα χωρίς ξεκάθαρο στόχο την εργατική εξουσία σέρνεται στη

Συμφωνία της Βάρκιζας, που αφοπλίζει τον λαό, και ακολουθεί όργιο τρομοκρατίας και δολοφονιών.

Χιλιάδες αγωνιστές και ο Χ. Φλωράκης συμμετέχουν στα Δεκεμβριανά και τον Εμφύλιο Πόλεμο, που

προκάλεσε η ξεδιάντροπη Αγγλική επέμβαση που σε συνεργασία με την ντόπια αστική τάξη

αιματοκύλησαν το λαό και απέτρεψαν την Λαϊκή Εξουσία. Ο σύντροφος Χαρίλαος, διατέλεσε διοικητής

της 1ης Μεραρχίας του ΔΣΕ στη Ρούμελη, φθάνοντας στο βαθμό του υποστράτηγου. Με τον καπετάν

Διαμαντή (Γιάννη Αλεξάνδρου) διοικούσαν σώμα 3.000 ανδρών. Συμμετέχουν σε εκατοντάδες

επιχειρήσεις, ελιγμούς, διεισδύσεις, θρυλικές μάχες. Παρά την ηρωική εποποιία του ΔΣΕ, η ήττα ήρθε τον

Αύγουστο του 1949. 

Να κατακτήσουμε τα κάστρα που λέγονται επιστήμη, τέχνη, μόρφωση

Μετά την ήττα του ΔΣΕ, κατέφυγε στη Ρουμανία και στην ΕΣΣΔ. Εκεί αποφοιτά αριστούχος από την

Ακαδημία Πολέμου Φρούντζε της Μόσχας. Λέει ο ίδιος: «Σύντροφοι, οι αγωνιστές που βρίσκονται στη

Σοβιετική Ένωση, βρίσκονται σε μια ανοδική πορεία για την εκπλήρωση της αποστολής που εκφράζεται με

το σύνθημα του κόμματός μας: Να κατακτήσουμε τα κάστρα που λέγονται επιστήμη, τέχνη, μόρφωση...».

Με γενειοφορούν και με ξυρίζουν επ’ ακροατηρίω

Γυρίζει παράνομα στην Ελλάδα στις 5 Απρίλη 1954, ενώ του έχει στερηθεί η ιθαγένεια και είναι

καταζητούμενος. Χρέωσή του, η ανασύνταξη των οργανώσεων του κόμματος. Πιάστηκε στις 27 Ιούλη του

ίδιου έτους. Διώκεται, φυλακίζεται και εξορίζεται συνολικά 18 χρόνια. Τα 12 κατάδικος και ισοβίτης στις

φυλακές και 6 χρόνια στις εξορίες. Πολλές φορές κάθεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου και δικάζεται σε

ισόβια κάθειρξη. Από τις πιο γνωστές, η Μεγάλη Δίκη, το Μάιο του 1960 στο στρατοδικείο της Αθήνας.

Πάντα χρησιμοποιούνται ψευδομάρτυρες, που άλλοι τον περιγράφουν ως ξανθό, άλλοι ως μελαχρινό, άλλοι

ως γενειοφόρο και άλλοι ως ξυρισμένο στο ίδιο περιστατικό που αφηγούνται και ο σύντροφος Χαρίλαος με

το σκωπτικό του ύφος παρατηρεί «οι μάρτυρες με γενειοφορούν και με ξυρίζουν επ’ ακροατηρίω»  

Κομμουνιστής ηγέτης

Το 1949 εκλέγεται μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Το Δεκέμβρη του1972, ο Χαρίλαος Φλωράκης εκλέγεται Α΄

Γραμματέας της ΚΕ του Κόμματος, χρέωση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1989. Εξελέγη πρώτη φορά

βουλευτής με την Ενωμένη Αριστερά στις 17 Νοεμβρίου 1974. Βουλευτής του ΚΚΕ στις εκλογές του 1977,

το 1981, το 1985, το 1989 (2φορές) και το 1990. Από τη θέση του ΓΓ έπαιξε σημαντικό ρόλο στην

οργανωτική ανασύνταξη του κόμματος, στην ιδεολογική ωρίμανση του, αλλά και στην υπεράσπιση των

επιτευγμάτων του σοσιαλισμού, ιδιαίτερα μετά τις ανατροπές στη Σοβιετική Ένωση και αλλού. Πίστευε

στην υπόθεση της εργατικής τάξης και εργάστηκε για την δημιουργία του ΠΑΜΕ. Αγαπούσε τη νεολαία και

βοηθούσε και καθοδηγούσε την ΚΝΕ με φροντίδα και περηφάνια για την ιστορική συνέχεια του ταξικού

αγώνα. Μιλώντας για τη νεολαία συχνά έλεγε: «οι ζευγάδες φεύγουν, η σπορά μένει». Πίστευε ότι η

πολιτική πρέπει να γίνεται κατανοητή από τις εργατικές και λαϊκές μάζες και πολλές φορές χρησιμοποιούσε

παραβολές και ανέκδοτα για να εκλαϊκεύσει τις θέσεις του κόμματος.

Αλλαγές βλέπω, Αλλαγή δεν βλέπω

Μετά τις εκλογές του 1981 το ΠΑΣΟΚ, αυτοαποκαλούμενο ως Σοσιαλιστικό κόμμα, με την υπόσχεση της

Αλλαγής, αναλαμβάνει την διαχείριση της χώρας. Παίρνει μέτρα εκσυγχρονισμού του καπιταλιστικού

συστήματος, δεν αποχωρεί βέβαια ούτε από την ΕΟΚ, ούτε από το ΝΑΤΟ. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, δεινός

ρήτορας, παίζει το χαρτί της εθνικής υπερηφάνειας και της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής μιλώντας

στον ελληνικό λαό, ενώ διατηρεί τις βάσεις των Αμερικάνων και αγοράζει εξοπλισμούς για το ΝΑΤΟ.

Καταργεί τις συλλογικές διαπραγματεύσεις για την υπογραφή ΣΣΕ και επιβάλει την ΑΤΑ. Για να

εξαγοράσει την ανοχή του ΕΑΜικού κόσμου, αναγνωρίζει την Εθνική Αντίσταση και μαλώνει το ΚΚΕ που

δεν αναγνωρίζει την προσπάθεια της κυβέρνησης. Ο Χ. Φλωράκης σε μια τέτοια περίπτωση απαντάει:

Αλλαγές βλέπω, αλλαγή δεν βλέπω, γιατί αλλαγή σημαίνει ρήξη με την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ και

κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.

1989, ένα λάθος που δεν θα επαναληφθεί

Τις συνεργασίες και τις συμμαχίες πάντα τις επιζητά το ΚΚΕ, προσπαθώντας να συγκεντρώσει δυνάμεις

στην υπόθεση της εργατικής τάξης. Αυτή την επιδίωξη εξέφραζε και η πρωτοβουλία του κόμματος να

αρχίσει διάλογο με πρόσωπα και σχηματισμούς για την δημιουργία του Συνασπισμού της Αριστεράς. Πάντα

όμως οι συνεργασίες για να αποδώσουν πρέπει να γίνονται στη βάση της κοινής λύσης του προβλήματος

και όχι στην αποδοχή της ύπαρξής του. Από την αρχή φάνηκαν και αργότερα διογκώθηκαν οι διαφορές με

τους οπορτουνιστές σε ζητήματα όπως η ΕΟΚ, η συμμετοχή σε αστικές κυβερνήσεις κτλ. Την ίδια εποχή τα

σκάνδαλα της Τράπεζας Κρήτης-Κοσκωτά και άλλα συγκλονίζουν την πολιτική ζωή της χώρας. Το ΚΚΕ

μέσα από τον Συνασπισμό αποφασίζει να συμμετέχει σε κυβέρνηση ειδικού σκοπού, για να μην

παραγραφούν τα σκάνδαλα. Πλέον είμαστε πιο ώριμοι, η εμπειρία του 1989 αλλά και άλλα παραδείγματα

από το διεθνές Κομμουνιστικό κίνημα αποδεικνύουν και επιβεβαιώνουν ότι μέσα στο καπιταλιστικό

σύστημα δεν μπορεί να σταματήσουν τα σκάνδαλα και η διαπλοκή που η ίδια η ατομική ιδιοκτησία και η

εκμετάλλευση γεννάει. Αντίθετα δημιουργούνται αυταπάτες στο λαό, ότι με τη συμμετοχή στις αστικές

κυβερνήσεις, κάτι μπορεί να γίνει. Σήμερα το ζήτημα δεν είναι το μερεμέτισμα του καπιταλισμού, αλλά η

ανατροπή του. Μόνο έτσι θα σταματήσουν οι πόλεμοι, η φτώχεια και η ανεργία. Μόνο έτσι θα

ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες των λαών, και σ’ αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να επιδιώκονται η

συσπείρωση και οι συνεργασίες.

Δεν το ονοματίζω τούτο το χαρτί διαθήκη

«Δεν το ονοματίζω τούτο το χαρτί διαθήκη για το λόγο ότι δεν έχω τίποτα να διαθέσω. Ό,τι βιος είχα το έχω

δώσει στο Κόμμα, στο Κόμμα στο ΚΚΕ με τα γνωστά σύμβολά του, την Μαρξιστική – Λενινιστική

ιδεολογία του, το πρόγραμμά του και τις αρχές του. Πολιτικά δεν έχω επίσης τίποτα να αφήσω. Ό,τι είχα το

έδωσα με τη συγκεκριμένη δράση μου. Να αφήσω πολιτικές ορμήνιες δεν το θεωρώ σοβαρό. Θέλω να

επιστρέψω, και να ταφώ στον τόπο που γεννήθηκα στο Παλιοζογλώπι και συγκεκριμένα στον Αηλιά για να

’χω αγνάντιο. Ο τάφος να είναι απλός, μόνο να φραχτεί για να μην με ξεχώσουν τα αγρίμια. Δεν θέλω

λόγους και στεφάνια. Αυτά να εκφραστούν με βοήθεια στο Κόμμα.»

Σκέμπρη Τζένη, μέλος της Τ.Ε. Κέρκυρας του ΚΚΕ